Kahit saan ako tumingin, doon ko Siya nakikitang lumaganap. ||3||
May pagdududa sa loob ko, at si Maya ay nasa labas; tinamaan ako nito sa mata na parang pana.
Nagdarasal si Nanak, ang alipin ng mga alipin ng Panginoon: ang gayong mortal ay labis na nagdurusa. ||4||2||
Raamkalee, Unang Mehl:
Nasaan ang pintong iyon, kung saan Ka nakatira, O Panginoon? Ano ang tawag sa pintong iyon? Sa lahat ng pinto, sino ang makakahanap ng pintong iyon?
Alang-alang sa pintuan na iyon, malungkot akong gumagala, hiwalay sa mundo; kung may darating lang at sasabihin sa akin ang tungkol sa pintong iyon. ||1||
Paano ako tatawid sa mundo-karagatan?
Habang nabubuhay ako, hindi ako maaaring mamatay. ||1||I-pause||
Sakit ang pinto, at galit ang bantay; pag-asa at pagkabalisa ang dalawang shutters.
Si Maya ang tubig sa moat; sa gitna ng moat na ito, itinayo niya ang kanyang tahanan. Ang Primal Lord ay nakaupo sa Seat of Truth. ||2||
Napakaraming Pangalan mo, Panginoon, hindi ko alam ang limitasyon nila. Walang ibang makakapantay sa Iyo.
Huwag magsalita nang malakas - manatili sa iyong isip. Ang Panginoon Mismo ang nakakaalam, at Siya mismo ang kumikilos. ||3||
Hangga't may pag-asa, mayroong pagkabalisa; kaya paano masasabi ng sinuman ang tungkol sa Isang Panginoon?
Sa gitna ng pag-asa, manatiling hindi ginalaw ng pag-asa; pagkatapos, O Nanak, makikilala mo ang Isang Panginoon. ||4||
Sa ganitong paraan, tatawid ka sa daigdig-karagatan.
Ito ang paraan upang manatiling patay habang nabubuhay pa. ||1||Ikalawang Pag-pause||3||
Raamkalee, Unang Mehl:
Ang kamalayan ng Shabad at ang mga Aral ay aking sungay; naririnig ng mga tao ang tunog ng mga panginginig ng boses nito.
Ang karangalan ay aking mangkok na namamalimos, at ang Naam, ang Pangalan ng Panginoon, ay ang kawanggawa na aking tinatanggap. ||1||
O Baba, si Gorakh ang Panginoon ng Uniberso; Lagi siyang gising at may kamalayan.
Siya lamang si Gorakh, na nagpapanatili sa lupa; Nilikha niya ito sa isang iglap. ||1||I-pause||
Pinagbuklod ang tubig at hangin, ibinuhos Niya ang hininga ng buhay sa katawan, at ginawa ang mga lampara ng araw at buwan.
Upang mamatay at mabuhay, ibinigay Niya sa atin ang lupa, ngunit nakalimutan natin ang mga pagpapalang ito. ||2||
Napakaraming Siddhas, mga naghahanap, Yogis, mga gala na manlalakbay, mga gurong espirituwal at mabubuting tao.
Kung makikilala ko sila, umaawit ako ng Papuri sa Panginoon, at pagkatapos, ang aking isip ay naglilingkod sa Kanya. ||3||
Ang papel at asin, na pinoprotektahan ng ghee, ay nananatiling hindi tinatablan ng tubig, dahil ang lotus ay nananatiling hindi naaapektuhan sa tubig.
Ang mga nakikipagkita sa gayong mga deboto, O lingkod na Nanak - ano ang magagawa ng kamatayan sa kanila? ||4||4||
Raamkalee, Unang Mehl:
Makinig, Machhindra, sa sinasabi ni Nanak.
Ang sinumang sumusuko sa limang hilig ay hindi natitinag.
Ang isa na nagsasanay ng Yoga sa ganoong paraan,
Iniligtas niya ang kanyang sarili, at inililigtas ang lahat ng kanyang lahi. ||1||
Siya lamang ay isang ermitanyo, na nakakamit ng gayong pang-unawa.
Araw at gabi, siya ay nananatili sa pinakamalalim na Samaadhi. ||1||I-pause||
Nagsusumamo siya ng mapagmahal na debosyon sa Panginoon, at nabubuhay sa Takot sa Diyos.
Siya ay nasisiyahan, sa hindi mabibiling regalo ng kasiyahan.
Nagiging sagisag ng pagmumuni-muni, natamo niya ang totoong Yogic posture.
Itinuon niya ang kanyang kamalayan sa malalim na ulirat ng Tunay na Pangalan. ||2||
Inawit ni Nanak ang Ambrosial Bani.
Makinig, O Machhindra: ito ang tanda ng tunay na ermitanyo.
Ang isa na, sa gitna ng pag-asa, ay nananatiling hindi nagalaw ng pag-asa,
ay tunay na makakatagpo ng Panginoong Lumikha. ||3||
Prays Nanak, ibinabahagi ko ang mga mahiwagang lihim ng Diyos.
Ang Guru at ang Kanyang disipulo ay pinagsama-sama!
Ang taong kumakain ng pagkaing ito, ang gamot na ito ng Mga Aral,