ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 877
ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥੩॥
जह देखा तह रहिआ समाइ ॥३॥यत्र यत्र पश्यामि तत्र तं व्याप्तं पश्यामि । ||३||
ਅੰਤਰਿ ਸਹਸਾ ਬਾਹਰਿ ਮਾਇਆ ਨੈਣੀ ਲਾਗਸਿ ਬਾਣੀ ॥
अंतरि सहसा बाहरि माइआ नैणी लागसि बाणी ॥मम अन्तः संशयः अस्ति, माया च बहिः; बाणवत् नेत्रेषु मां प्रहरति।
ਪ੍ਰਣਵਤਿ ਨਾਨਕੁ ਦਾਸਨਿ ਦਾਸਾ ਪਰਤਾਪਹਿਗਾ ਪ੍ਰਾਣੀ ॥੪॥੨॥
प्रणवति नानकु दासनि दासा परतापहिगा प्राणी ॥४॥२॥भगवतः दासदासः नानकः प्रार्थयति- एतादृशः मर्त्यः भयंकरं दुःखं प्राप्नोति। ||४||२||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
रामकली महला १ ॥रामकली, प्रथम मेहल : १.
ਜਿਤੁ ਦਰਿ ਵਸਹਿ ਕਵਨੁ ਦਰੁ ਕਹੀਐ ਦਰਾ ਭੀਤਰਿ ਦਰੁ ਕਵਨੁ ਲਹੈ ॥
जितु दरि वसहि कवनु दरु कहीऐ दरा भीतरि दरु कवनु लहै ॥क्व तत् द्वारं यत्र त्वं वससि भगवन् । तत् द्वारं किम् उच्यते ? सर्वेषु द्वारेषु कः तत् द्वारं प्राप्नुयात् ?
ਜਿਸੁ ਦਰ ਕਾਰਣਿ ਫਿਰਾ ਉਦਾਸੀ ਸੋ ਦਰੁ ਕੋਈ ਆਇ ਕਹੈ ॥੧॥
जिसु दर कारणि फिरा उदासी सो दरु कोई आइ कहै ॥१॥तस्य द्वारस्य कृते अहं दुःखितः परिभ्रमामि, जगतः विरक्तः; यदि कश्चित् आगत्य तस्य द्वारस्य विषये मां वदेत्। ||१||
ਕਿਨ ਬਿਧਿ ਸਾਗਰੁ ਤਰੀਐ ॥
किन बिधि सागरु तरीऐ ॥कथं जगत्-समुद्रं लङ्घयामि ?
ਜੀਵਤਿਆ ਨਹ ਮਰੀਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
जीवतिआ नह मरीऐ ॥१॥ रहाउ ॥जीवन्तोऽहं मृतः भवितुम् न शक्नोमि। ||१||विराम||
ਦੁਖੁ ਦਰਵਾਜਾ ਰੋਹੁ ਰਖਵਾਲਾ ਆਸਾ ਅੰਦੇਸਾ ਦੁਇ ਪਟ ਜੜੇ ॥
दुखु दरवाजा रोहु रखवाला आसा अंदेसा दुइ पट जड़े ॥वेदना द्वारं, क्रोधं च रक्षकः; आशा चिन्ता च द्वौ शटरौ।
ਮਾਇਆ ਜਲੁ ਖਾਈ ਪਾਣੀ ਘਰੁ ਬਾਧਿਆ ਸਤ ਕੈ ਆਸਣਿ ਪੁਰਖੁ ਰਹੈ ॥੨॥
माइआ जलु खाई पाणी घरु बाधिआ सत कै आसणि पुरखु रहै ॥२॥माया इति खातस्थं जलम्; अस्य खातस्य मध्ये सः स्वगृहं निर्मितवान् । आदिमेश्वरः सत्यपीठे उपविशति। ||२||
ਕਿੰਤੇ ਨਾਮਾ ਅੰਤੁ ਨ ਜਾਣਿਆ ਤੁਮ ਸਰਿ ਨਾਹੀ ਅਵਰੁ ਹਰੇ ॥
किंते नामा अंतु न जाणिआ तुम सरि नाही अवरु हरे ॥एतावन्तः नाम ते भगवन् तेषां सीमां न जानामि। त्वत्समः अन्यः नास्ति ।
ਊਚਾ ਨਹੀ ਕਹਣਾ ਮਨ ਮਹਿ ਰਹਣਾ ਆਪੇ ਜਾਣੈ ਆਪਿ ਕਰੇ ॥੩॥
ऊचा नही कहणा मन महि रहणा आपे जाणै आपि करे ॥३॥उच्चैः मा वदतु - मनसि तिष्ठतु। स्वयं भगवान् जानाति, स्वयं च करोति। ||३||
ਜਬ ਆਸਾ ਅੰਦੇਸਾ ਤਬ ਹੀ ਕਿਉ ਕਰਿ ਏਕੁ ਕਹੈ ॥
जब आसा अंदेसा तब ही किउ करि एकु कहै ॥यावत् आशा अस्ति तावत् चिन्ता वर्तते; अतः कथं कश्चित् एकेश्वरस्य विषये वक्तुं शक्नोति?
ਆਸਾ ਭੀਤਰਿ ਰਹੈ ਨਿਰਾਸਾ ਤਉ ਨਾਨਕ ਏਕੁ ਮਿਲੈ ॥੪॥
आसा भीतरि रहै निरासा तउ नानक एकु मिलै ॥४॥आशायाः मध्ये आशायाः अस्पृष्टाः तिष्ठन्तु; तदा नानक एकेश्वरं मिलिष्यसि | ||४||
ਇਨ ਬਿਧਿ ਸਾਗਰੁ ਤਰੀਐ ॥
इन बिधि सागरु तरीऐ ॥एवं त्वं लोकाब्धिं लङ्घयिष्यसि ।
ਜੀਵਤਿਆ ਇਉ ਮਰੀਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ਦੂਜਾ ॥੩॥
जीवतिआ इउ मरीऐ ॥१॥ रहाउ दूजा ॥३॥एषः एव मार्गः जीवितस्य मृतस्य स्थातुं । ||१||द्वितीय विराम||३||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
रामकली महला १ ॥रामकली, प्रथम मेहल : १.
ਸੁਰਤਿ ਸਬਦੁ ਸਾਖੀ ਮੇਰੀ ਸਿੰਙੀ ਬਾਜੈ ਲੋਕੁ ਸੁਣੇ ॥
सुरति सबदु साखी मेरी सिंङी बाजै लोकु सुणे ॥शाबादस्य शिक्षायाः च जागरूकता मम शृङ्गम् अस्ति; तस्य स्पन्दनस्य शब्दं जनाः शृण्वन्ति।
ਪਤੁ ਝੋਲੀ ਮੰਗਣ ਕੈ ਤਾਈ ਭੀਖਿਆ ਨਾਮੁ ਪੜੇ ॥੧॥
पतु झोली मंगण कै ताई भीखिआ नामु पड़े ॥१॥मानं मम भिक्षा-कटोरा, नाम, भगवतः नाम, दानं मम लभते। ||१||
ਬਾਬਾ ਗੋਰਖੁ ਜਾਗੈ ॥
बाबा गोरखु जागै ॥हे बाबा, गोरखः विश्वेश्वरः; सः सदा जागरितः जागरूकः च भवति।
ਗੋਰਖੁ ਸੋ ਜਿਨਿ ਗੋਇ ਉਠਾਲੀ ਕਰਤੇ ਬਾਰ ਨ ਲਾਗੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
गोरखु सो जिनि गोइ उठाली करते बार न लागै ॥१॥ रहाउ ॥स एव गोरखः पृथिवीं धारयति; सः तत् क्षणमात्रेण सृष्टवान्। ||१||विराम||
ਪਾਣੀ ਪ੍ਰਾਣ ਪਵਣਿ ਬੰਧਿ ਰਾਖੇ ਚੰਦੁ ਸੂਰਜੁ ਮੁਖਿ ਦੀਏ ॥
पाणी प्राण पवणि बंधि राखे चंदु सूरजु मुखि दीए ॥जलं वायुं च बद्ध्वा शरीरे प्राणान् प्रविश्य सूर्यचन्द्रदीपान् कृतवान्।
ਮਰਣ ਜੀਵਣ ਕਉ ਧਰਤੀ ਦੀਨੀ ਏਤੇ ਗੁਣ ਵਿਸਰੇ ॥੨॥
मरण जीवण कउ धरती दीनी एते गुण विसरे ॥२॥मृत्यवे जीवितुं च सः अस्मान् पृथिवीं दत्तवान्, परन्तु वयं एतान् आशीर्वादान् विस्मृतवन्तः। ||२||
ਸਿਧ ਸਾਧਿਕ ਅਰੁ ਜੋਗੀ ਜੰਗਮ ਪੀਰ ਪੁਰਸ ਬਹੁਤੇਰੇ ॥
सिध साधिक अरु जोगी जंगम पीर पुरस बहुतेरे ॥एतावन्तः सिद्धाः, साधकाः, योगिनः, भ्रमणशीलाः, आध्यात्मिकगुरुः, सज्जनाः च सन्ति।
ਜੇ ਤਿਨ ਮਿਲਾ ਤ ਕੀਰਤਿ ਆਖਾ ਤਾ ਮਨੁ ਸੇਵ ਕਰੇ ॥੩॥
जे तिन मिला त कीरति आखा ता मनु सेव करे ॥३॥यदि तान् मिलित्वा भगवतः स्तुतिं जपामि, ततः, मम मनः तं सेवते। ||३||
ਕਾਗਦੁ ਲੂਣੁ ਰਹੈ ਘ੍ਰਿਤ ਸੰਗੇ ਪਾਣੀ ਕਮਲੁ ਰਹੈ ॥
कागदु लूणु रहै घ्रित संगे पाणी कमलु रहै ॥घृतेन रक्षितौ कागदं लवणं च जलेन अस्पृष्टं तिष्ठति यथा पद्मं जले अप्रभावितं तिष्ठति ।
ਐਸੇ ਭਗਤ ਮਿਲਹਿ ਜਨ ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਜਮੁ ਕਿਆ ਕਰੈ ॥੪॥੪॥
ऐसे भगत मिलहि जन नानक तिन जमु किआ करै ॥४॥४॥ये तादृशैः भक्तैः सह मिलन्ति, भृत्य नानक - तेषां मृत्युः किं करिष्यति ? ||४||४||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
रामकली महला १ ॥रामकली, प्रथम मेहल : १.
ਸੁਣਿ ਮਾਛਿੰਦ੍ਰਾ ਨਾਨਕੁ ਬੋਲੈ ॥
सुणि माछिंद्रा नानकु बोलै ॥शृणु मछिन्द्र यद् नानकं वदति।
ਵਸਗਤਿ ਪੰਚ ਕਰੇ ਨਹ ਡੋਲੈ ॥
वसगति पंच करे नह डोलै ॥पञ्च रागान् वशयति न प्रचलति ।
ਐਸੀ ਜੁਗਤਿ ਜੋਗ ਕਉ ਪਾਲੇ ॥
ऐसी जुगति जोग कउ पाले ॥एवं प्रकारेण योगं यः करोति, .
ਆਪਿ ਤਰੈ ਸਗਲੇ ਕੁਲ ਤਾਰੇ ॥੧॥
आपि तरै सगले कुल तारे ॥१॥आत्मानं तारयति, सर्वान् वंशान् च तारयति। ||१||
ਸੋ ਅਉਧੂਤੁ ਐਸੀ ਮਤਿ ਪਾਵੈ ॥
सो अउधूतु ऐसी मति पावै ॥स एव संन्यासी, यः तादृशं बोधं प्राप्नोति।
ਅਹਿਨਿਸਿ ਸੁੰਨਿ ਸਮਾਧਿ ਸਮਾਵੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
अहिनिसि सुंनि समाधि समावै ॥१॥ रहाउ ॥दिवारात्रौ गभीरतमसमाधिषु लीनः तिष्ठति। ||१||विराम||
ਭਿਖਿਆ ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਭੈ ਚਲੈ ॥
भिखिआ भाइ भगति भै चलै ॥सः भगवतः प्रेम्णः भक्तिं याचते, ईश्वरभयेन च जीवति।
ਹੋਵੈ ਸੁ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਸੰਤੋਖਿ ਅਮੁਲੈ ॥
होवै सु त्रिपति संतोखि अमुलै ॥स तुष्टः, सन्तोषस्य अमूल्यदानेन।
ਧਿਆਨ ਰੂਪਿ ਹੋਇ ਆਸਣੁ ਪਾਵੈ ॥
धिआन रूपि होइ आसणु पावै ॥ध्यानमूर्तिः भूत्वा सच्चिदानीं योगमुद्रां प्राप्नोति।
ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਤਾੜੀ ਚਿਤੁ ਲਾਵੈ ॥੨॥
सचि नामि ताड़ी चितु लावै ॥२॥सः सत्यनामस्य गहनसमाधिस्थे स्वस्य चैतन्यं केन्द्रीक्रियते। ||२||
ਨਾਨਕੁ ਬੋਲੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ॥
नानकु बोलै अंम्रित बाणी ॥नानकः अम्ब्रोसियल बाणीं जपति।
ਸੁਣਿ ਮਾਛਿੰਦ੍ਰਾ ਅਉਧੂ ਨੀਸਾਣੀ ॥
सुणि माछिंद्रा अउधू नीसाणी ॥शृणु मछिन्द्र: सच्चिदान्यासी चिह्नमिदम् |
ਆਸਾ ਮਾਹਿ ਨਿਰਾਸੁ ਵਲਾਏ ॥
आसा माहि निरासु वलाए ॥आशामध्ये यः आशाया अस्पृष्टः तिष्ठति ।
ਨਿਹਚਉ ਨਾਨਕ ਕਰਤੇ ਪਾਏ ॥੩॥
निहचउ नानक करते पाए ॥३॥प्रजापतिं भगवन्तं सत्यमेव प्राप्स्यति। ||३||
ਪ੍ਰਣਵਤਿ ਨਾਨਕੁ ਅਗਮੁ ਸੁਣਾਏ ॥
प्रणवति नानकु अगमु सुणाए ॥प्रार्थयति नानक, अहं ईश्वरस्य रहस्यपूर्णं रहस्यं साझां करोमि।
ਗੁਰ ਚੇਲੇ ਕੀ ਸੰਧਿ ਮਿਲਾਏ ॥
गुर चेले की संधि मिलाए ॥गुरुः तस्य शिष्यः च मिलित्वा !
ਦੀਖਿਆ ਦਾਰੂ ਭੋਜਨੁ ਖਾਇ ॥
दीखिआ दारू भोजनु खाइ ॥इदम् अन्नं, एतत् उपदेशौषधं यः खादति, .