सार्वभौमः मम कृते नव निधिः अस्ति।
सम्पत्तिः पतिपत्नी च येषु मर्त्यः प्रेम्णः सक्तः, ते धनं ते भगवन् । ||१||विराम||
मर्त्येन सह न आगच्छन्ति, तेन सह न गच्छन्ति।
तस्य किं हितं, यदि तस्य द्वारे गजाः बद्धाः सन्ति। ||२||
श्रीलङ्कायाः दुर्गः सुवर्णेन निर्मितः आसीत्,
परन्तु मूर्खः रावणः गमनसमये किं स्वेन सह नेतुं शक्नोति स्म? ||३||
कबीरः वदति, किञ्चित् सत्कर्म कर्तुं चिन्तयतु।
अन्ते द्यूतकर्ता रिक्तहस्तः प्रस्थास्यति। ||४||२||
ब्रह्म दूषितं, इन्द्रं च दूषितम्।
सूर्यः दूषितः, सोमः च दूषितः । ||१||
अयं जगत् प्रदूषणेन दूषितः अस्ति।
केवलं एकः प्रभुः अमलः अस्ति; तस्य अन्त्यः सीमा वा नास्ति। ||१||विराम||
राज्यशासकाः दूषिताः भवन्ति।
रात्रिदिनानि च मासस्य दिनानि दूषितानि भवन्ति। ||२||
मौक्तिकं दूषितं हीरकं दूषितं भवति।
वायुः, अग्निः, जलं च दूषितं भवति । ||३||
शिवः शङ्करः महायशः च दूषितः |
सिद्धाः साधकाः प्रयत्नाः धर्मवस्त्रधारिणः च दूषिताः। ||४||
योगिनः परिभ्रमन्तः संन्यासीः जटाभिः प्रदूषिताः |
हंसात्मना सह शरीरं दूषितं भवति। ||५||
कबीरः वदति, ते विनयशीलाः भूताः अनुमोदिताः शुद्धाः च,
ये भगवन्तं जानन्ति। ||६||३||
तव मनः मक्का भवतु, तव शरीरं पूजामन्दिरं भवतु।
अस्तु परमगुरुः भाषमाणः। ||१||
हे मुल्ला प्रार्थना आह्वानम् उच्चारय।
एकस्याः मस्जिदस्य दशद्वाराणि सन्ति । ||१||विराम||
अतः स्वस्य दुष्टस्वभावं संशयं क्रूरतां च वध;
पञ्च राक्षसान् भक्षय त्वं च सन्तोषेण धन्यः भविष्यसि। ||२||
हिन्दुनां मुसलमानानां च एकः एव प्रभुः स्वामी च अस्ति।
मुल्ला किं कर्तुं शक्नोति, शेखः किं कर्तुं शक्नोति? ||३||
कबीरः वदति, अहं उन्मत्तः अभवम्।
हत्वा हत्वा मनः विलीनोऽस्मि आकाशेश्वरे। ||४||४||
यदा प्रवाहः गङ्गायां प्रवहति तदा ।
अथ गङ्गा भवति। ||१||
एवम् एव कबीरः परिवर्तितः अस्ति।
सत्यस्य मूर्तो भूत्वा नान्यत्र गच्छति । ||१||विराम||
चन्दनवृक्षेण सह सङ्गतिं कृत्वा समीपस्थः वृक्षः परिवर्तितः भवति;
स वृक्षः चन्दनवृक्ष इव गन्धं प्रारभते । ||२||
दार्शनिकशिलाया: सम्पर्कं प्राप्य ताम्रं परिणमति;
तत् ताम्रं सुवर्णरूपेण परिणमति। ||३||
सन्तसङ्घे कबीरः परिणतः भवति;
स कबीरः भगवता परिणमति। ||४||५||
केचिद् ललाटेषु विधिचिह्नानि कृत्वा, हस्तेषु मालान् धारयन्ति, धर्मवस्त्रं धारयन्ति च ।
केचन जनाः भगवन्तं क्रीडा-वस्तु इति मन्यन्ते । ||१||
यदि अहं उन्मत्तः अस्मि तर्हि अहं तव भगवन् |
कथं जनाः मम रहस्यं ज्ञास्यन्ति ? ||१||विराम||
न च पर्णानि हविषा न च पूजयामि मूर्तिः ।
भगवतः भक्तिपूजां विना सेवा निष्प्रयोजनम्। ||२||
अहं सच्चं गुरुं भजामि; नित्यं नित्यं तस्मै समर्पयामि।
एतादृशेन सेवाया अहं भगवतः प्राङ्गणे शान्तिं प्राप्नोमि। ||३||
कबीरः उन्मत्तः अभवत् इति जनाः वदन्ति।
केवलं भगवता एव कबीरस्य रहस्यं ज्ञायते। ||४||६||
जगतः निवृत्तः अहं मम सामाजिकवर्गं वंशं च विस्मृतवान्।
मम इदानीं बुननम् अत्यन्तं गहने आकाशीयनिश्चलतायां वर्तते। ||१||
मम कस्यचित् सह कलहः नास्ति।