ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 943
ਪਵਨ ਅਰੰਭੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮਤਿ ਵੇਲਾ ॥
पवन अरंभु सतिगुर मति वेला ॥वायुतः आरम्भः अभवत् । इति सच्चिगुरुशिक्षायाः युगम्।
ਸਬਦੁ ਗੁਰੂ ਸੁਰਤਿ ਧੁਨਿ ਚੇਲਾ ॥
सबदु गुरू सुरति धुनि चेला ॥शाबादः एव गुरुः, यस्मिन् अहं प्रेम्णा मम चेतनां केन्द्रीक्रियते; अहं चायलः शिष्यः।
ਅਕਥ ਕਥਾ ਲੇ ਰਹਉ ਨਿਰਾਲਾ ॥
अकथ कथा ले रहउ निराला ॥अवाच्यभाषणं वदन् अहं असक्तः तिष्ठामि।
ਨਾਨਕ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਗੁਰ ਗੋਪਾਲਾ ॥
नानक जुगि जुगि गुर गोपाला ॥नानक युगेषु जगेश्वरः गुरुः मम।
ਏਕੁ ਸਬਦੁ ਜਿਤੁ ਕਥਾ ਵੀਚਾਰੀ ॥
एकु सबदु जितु कथा वीचारी ॥एकदेवस्य वचनस्य शब्दस्य प्रवचनं चिन्तयामि।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਉਮੈ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੀ ॥੪੪॥
गुरमुखि हउमै अगनि निवारी ॥४४॥अहङ्कारस्य अग्निं गुरमुखः निवारयति। ||४४||
ਮੈਣ ਕੇ ਦੰਤ ਕਿਉ ਖਾਈਐ ਸਾਰੁ ॥
मैण के दंत किउ खाईऐ सारु ॥"मोमदन्तैः कथं लोहं चर्व्यते?"
ਜਿਤੁ ਗਰਬੁ ਜਾਇ ਸੁ ਕਵਣੁ ਆਹਾਰੁ ॥
जितु गरबु जाइ सु कवणु आहारु ॥किं तत् अन्नं दर्पहरति?
ਹਿਵੈ ਕਾ ਘਰੁ ਮੰਦਰੁ ਅਗਨਿ ਪਿਰਾਹਨੁ ॥
हिवै का घरु मंदरु अगनि पिराहनु ॥कथं वसति प्रासादे हिमगृहे वह्निवस्त्रधारिणः ।
ਕਵਨ ਗੁਫਾ ਜਿਤੁ ਰਹੈ ਅਵਾਹਨੁ ॥
कवन गुफा जितु रहै अवाहनु ॥कुतः सा गुहा, यस्याभ्यन्तरे अकम्पितः तिष्ठेत् ।
ਇਤ ਉਤ ਕਿਸ ਕਉ ਜਾਣਿ ਸਮਾਵੈ ॥
इत उत किस कउ जाणि समावै ॥तत्र तत्र व्याप्तं कस्य ज्ञातव्यम् ?
ਕਵਨ ਧਿਆਨੁ ਮਨੁ ਮਨਹਿ ਸਮਾਵੈ ॥੪੫॥
कवन धिआनु मनु मनहि समावै ॥४५॥किं तत् ध्यानं यत् मनः स्वयमेव लीनः भवति?" ||४५||
ਹਉ ਹਉ ਮੈ ਮੈ ਵਿਚਹੁ ਖੋਵੈ ॥
हउ हउ मै मै विचहु खोवै ॥अहङ्कारं व्यक्तिवादं च अन्तःतः उन्मूलनं कृत्वा, २.
ਦੂਜਾ ਮੇਟੈ ਏਕੋ ਹੋਵੈ ॥
दूजा मेटै एको होवै ॥द्वन्द्वं च मेटयन् मर्त्यः ईश्वरेण सह एकः भवति।
ਜਗੁ ਕਰੜਾ ਮਨਮੁਖੁ ਗਾਵਾਰੁ ॥
जगु करड़ा मनमुखु गावारु ॥मूर्खस्य, स्वैच्छिकस्य मनमुखस्य कृते जगत् कठिनम्;
ਸਬਦੁ ਕਮਾਈਐ ਖਾਈਐ ਸਾਰੁ ॥
सबदु कमाईऐ खाईऐ सारु ॥शब्दाभ्यासं कुर्वन् लोहं चर्वति।
ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥
अंतरि बाहरि एको जाणै ॥एकं भगवन्तं विद्धि अन्तः बहिः च।
ਨਾਨਕ ਅਗਨਿ ਮਰੈ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ॥੪੬॥
नानक अगनि मरै सतिगुर कै भाणै ॥४६॥हे नानक, अग्निः शम्यते, सत्यगुरु इच्छासुखद्वारा। ||४६||
ਸਚ ਭੈ ਰਾਤਾ ਗਰਬੁ ਨਿਵਾਰੈ ॥
सच भै राता गरबु निवारै ॥ईश्वरस्य सत्यभयेन ओतप्रोतः अभिमानः अपहृतः भवति;
ਏਕੋ ਜਾਤਾ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰੈ ॥
एको जाता सबदु वीचारै ॥सः एकः इति अवगत्य शब्दं चिन्तयतु।
ਸਬਦੁ ਵਸੈ ਸਚੁ ਅੰਤਰਿ ਹੀਆ ॥
सबदु वसै सचु अंतरि हीआ ॥हृदयस्य अन्तः स्थितेन सत्येन शब्देन सह,
ਤਨੁ ਮਨੁ ਸੀਤਲੁ ਰੰਗਿ ਰੰਗੀਆ ॥
तनु मनु सीतलु रंगि रंगीआ ॥शरीरं मनश्च शीतलं शान्तं च भगवतः प्रेम्णा वर्णितम्।
ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਬਿਖੁ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੇ ॥
कामु क्रोधु बिखु अगनि निवारे ॥यौनकामक्रोधभ्रष्टाग्निः शम्यते ।
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਨਦਰਿ ਪਿਆਰੇ ॥੪੭॥
नानक नदरी नदरि पिआरे ॥४७॥प्रसादकटाक्षं प्रयच्छति नानक। ||४७||
ਕਵਨ ਮੁਖਿ ਚੰਦੁ ਹਿਵੈ ਘਰੁ ਛਾਇਆ ॥
कवन मुखि चंदु हिवै घरु छाइआ ॥"चित्तस्य चन्द्रः शीतलः कृष्णः कथं बोधितः?"
ਕਵਨ ਮੁਖਿ ਸੂਰਜੁ ਤਪੈ ਤਪਾਇਆ ॥
कवन मुखि सूरजु तपै तपाइआ ॥कथं सूर्यः एतावत् तेजस्वी प्रज्वलति ?
ਕਵਨ ਮੁਖਿ ਕਾਲੁ ਜੋਹਤ ਨਿਤ ਰਹੈ ॥
कवन मुखि कालु जोहत नित रहै ॥कथं निवर्तते मृत्युदृष्टिः नित्यं प्रहरणम्।
ਕਵਨ ਬੁਧਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਤਿ ਰਹੈ ॥
कवन बुधि गुरमुखि पति रहै ॥केन अवगमनेन गुरमुखस्य गौरवः रक्षितः ?
ਕਵਨੁ ਜੋਧੁ ਜੋ ਕਾਲੁ ਸੰਘਾਰੈ ॥
कवनु जोधु जो कालु संघारै ॥को योद्धा, यः मृत्युं जयति?
ਬੋਲੈ ਬਾਣੀ ਨਾਨਕੁ ਬੀਚਾਰੈ ॥੪੮॥
बोलै बाणी नानकु बीचारै ॥४८॥प्रत्युत्तरं तव विचारणीयं देहि नानक।" ||४८||
ਸਬਦੁ ਭਾਖਤ ਸਸਿ ਜੋਤਿ ਅਪਾਰਾ ॥
सबदु भाखत ससि जोति अपारा ॥शबादं स्वरं दत्त्वा मनसः चन्द्रोऽनन्तं प्रकाशते।
ਸਸਿ ਘਰਿ ਸੂਰੁ ਵਸੈ ਮਿਟੈ ਅੰਧਿਆਰਾ ॥
ससि घरि सूरु वसै मिटै अंधिआरा ॥चन्द्रस्य गृहे सूर्यस्य वसति तदा तमः निवर्तते ।
ਸੁਖੁ ਦੁਖੁ ਸਮ ਕਰਿ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰਾ ॥
सुखु दुखु सम करि नामु अधारा ॥सुखदुःखं च समानं, यदा नाम भगवतः नामस्य समर्थनं गृह्णाति।
ਆਪੇ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰਣਹਾਰਾ ॥
आपे पारि उतारणहारा ॥सः स्वयमेव तारयति, अस्मान् पारं वहति च।
ਗੁਰ ਪਰਚੈ ਮਨੁ ਸਾਚਿ ਸਮਾਇ ॥
गुर परचै मनु साचि समाइ ॥गुरुश्रद्धया मनः सत्ये विलीयते, २.
ਪ੍ਰਣਵਤਿ ਨਾਨਕੁ ਕਾਲੁ ਨ ਖਾਇ ॥੪੯॥
प्रणवति नानकु कालु न खाइ ॥४९॥ततः च नानकः प्रार्थयति, मृत्युना न भक्ष्यते। ||४९||
ਨਾਮ ਤਤੁ ਸਭ ਹੀ ਸਿਰਿ ਜਾਪੈ ॥
नाम ततु सभ ही सिरि जापै ॥नाम सारं भगवतः नाम सर्वेभ्यः उच्चतमं श्रेष्ठं च प्रसिद्धम्।
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੁ ਕਾਲੁ ਸੰਤਾਪੈ ॥
बिनु नावै दुखु कालु संतापै ॥नाम विना दुःखमृत्युना पीडितः भवति ।
ਤਤੋ ਤਤੁ ਮਿਲੈ ਮਨੁ ਮਾਨੈ ॥
ततो ततु मिलै मनु मानै ॥यदा सत्त्वं तत्त्वे विलीयते तदा मनः तृप्तं सिद्धं च भवति ।
ਦੂਜਾ ਜਾਇ ਇਕਤੁ ਘਰਿ ਆਨੈ ॥
दूजा जाइ इकतु घरि आनै ॥द्वन्द्वं गतं, एकेश्वरस्य गृहं प्रविशति ।
ਬੋਲੈ ਪਵਨਾ ਗਗਨੁ ਗਰਜੈ ॥
बोलै पवना गगनु गरजै ॥निःश्वासः दशमद्वारस्य आकाशं पारं कृत्वा स्पन्दते।
ਨਾਨਕ ਨਿਹਚਲੁ ਮਿਲਣੁ ਸਹਜੈ ॥੫੦॥
नानक निहचलु मिलणु सहजै ॥५०॥नानक मर्त्यस्तदा सहजतया नित्यं अविचलेश्वरं मिलति। ||५०||
ਅੰਤਰਿ ਸੁੰਨੰ ਬਾਹਰਿ ਸੁੰਨੰ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਸੁੰਨ ਮਸੁੰਨੰ ॥
अंतरि सुंनं बाहरि सुंनं त्रिभवण सुंन मसुंनं ॥निरपेक्षः प्रभुः अन्तः गभीरः अस्ति; निरपेक्षः प्रभुः अस्माकं बहिः अपि अस्ति। निरपेक्षः प्रभुः सर्वथा त्रैलोक्यं पूरयति।
ਚਉਥੇ ਸੁੰਨੈ ਜੋ ਨਰੁ ਜਾਣੈ ਤਾ ਕਉ ਪਾਪੁ ਨ ਪੁੰਨੰ ॥
चउथे सुंनै जो नरु जाणै ता कउ पापु न पुंनं ॥चतुर्थावस्थायां भगवन्तं वेद, गुणदोषाधीना न भवति।
ਘਟਿ ਘਟਿ ਸੁੰਨ ਕਾ ਜਾਣੈ ਭੇਉ ॥
घटि घटि सुंन का जाणै भेउ ॥एकैकं हृदयं व्याप्तं परमेश्वरस्य रहस्यं वेद ।
ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰੰਜਨ ਦੇਉ ॥
आदि पुरखु निरंजन देउ ॥जानाति आदिभूतं निर्मलं दिव्यं प्रभुम्।
ਜੋ ਜਨੁ ਨਾਮ ਨਿਰੰਜਨ ਰਾਤਾ ॥
जो जनु नाम निरंजन राता ॥अमलनामसंयुक्तः स विनयशीलः सत्त्वः,
ਨਾਨਕ ਸੋਈ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤਾ ॥੫੧॥
नानक सोई पुरखु बिधाता ॥५१॥हे नानक, स्वयं एव प्राइमल भगवान् दैवस्य शिल्पकारः। ||५१||
ਸੁੰਨੋ ਸੁੰਨੁ ਕਹੈ ਸਭੁ ਕੋਈ ॥
सुंनो सुंनु कहै सभु कोई ॥अव्यक्तशून्यं ब्रह्मेश्वरं सर्वे वदन्ति ।
ਅਨਹਤ ਸੁੰਨੁ ਕਹਾ ਤੇ ਹੋਈ ॥
अनहत सुंनु कहा ते होई ॥कथं एतत् निरपेक्षं शून्यं लभ्यते ?
ਅਨਹਤ ਸੁੰਨਿ ਰਤੇ ਸੇ ਕੈਸੇ ॥
अनहत सुंनि रते से कैसे ॥के ते, ये अस्मिन् निरपेक्षशून्ये अनुकूलाः सन्ति?"
ਜਿਸ ਤੇ ਉਪਜੇ ਤਿਸ ਹੀ ਜੈਸੇ ॥
जिस ते उपजे तिस ही जैसे ॥ते भगवतः सदृशाः यस्मात् उत्पन्नाः।
ਓਇ ਜਨਮਿ ਨ ਮਰਹਿ ਨ ਆਵਹਿ ਜਾਹਿ ॥
ओइ जनमि न मरहि न आवहि जाहि ॥न जायन्ते न म्रियन्ते; न आगच्छन्ति गच्छन्ति च।
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨੁ ਸਮਝਾਹਿ ॥੫੨॥
नानक गुरमुखि मनु समझाहि ॥५२॥गुरमुखाः मनः उपदिशन्ति नानक। ||५२||
ਨਉ ਸਰ ਸੁਭਰ ਦਸਵੈ ਪੂਰੇ ॥
नउ सर सुभर दसवै पूरे ॥नवद्वारेषु नियन्त्रणं कृत्वा दशमद्वारस्य सम्यक् नियन्त्रणं प्राप्नोति ।
ਤਹ ਅਨਹਤ ਸੁੰਨ ਵਜਾਵਹਿ ਤੂਰੇ ॥
तह अनहत सुंन वजावहि तूरे ॥तत्र निरपेक्षेश्वरस्य अप्रहृतः शब्दप्रवाहः स्पन्दते प्रतिध्वन्यते च ।
ਸਾਚੈ ਰਾਚੇ ਦੇਖਿ ਹਜੂਰੇ ॥
साचै राचे देखि हजूरे ॥सत्यं भगवन्तं नित्यं पश्य, तेन सह विलीयताम्।
ਘਟਿ ਘਟਿ ਸਾਚੁ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰੇ ॥
घटि घटि साचु रहिआ भरपूरे ॥सच्चिदानन्दः व्याप्तः एकैकं हृदयं व्याप्तः।