ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 1340
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਸਦਾ ਸਦ ਅਟਲਾ ॥
गुर का सबदु सदा सद अटला ॥गुरुस्य शाबादस्य वचनं अपरिवर्तनीयं, सदा सदा।
ਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ਜਿਸੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ॥
गुर की बाणी जिसु मनि वसै ॥गुरुबनिवचनेन पूरितं मनः येषां ते,
ਦੂਖੁ ਦਰਦੁ ਸਭੁ ਤਾ ਕਾ ਨਸੈ ॥੧॥
दूखु दरदु सभु ता का नसै ॥१॥तेभ्यः सर्वे दुःखानि दुःखानि च पलायन्ते। ||१||
ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਮਨੁ ਰਾਮ ਗੁਨ ਗਾਵੈ ॥
हरि रंगि राता मनु राम गुन गावै ॥भगवतः प्रेम्णा ओतप्रोताः भगवतः गौरवं स्तुतिं गायन्ति।
ਮੁਕਤੁੋ ਸਾਧੂ ਧੂਰੀ ਨਾਵੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
मुकतुो साधू धूरी नावै ॥१॥ रहाउ ॥ते मुक्ताः पादरजः स्नात्वा पवित्रस्य पादरजः | ||१||विराम||
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਉਤਰੇ ਪਾਰਿ ॥
गुरपरसादी उतरे पारि ॥गुरुप्रसादेन ते पारं परतीरं प्रति नीताः भवन्ति;
ਭਉ ਭਰਮੁ ਬਿਨਸੇ ਬਿਕਾਰ ॥
भउ भरमु बिनसे बिकार ॥ते भयसंशयभ्रष्टाचारविहीनाः भवन्ति।
ਮਨ ਤਨ ਅੰਤਰਿ ਬਸੇ ਗੁਰ ਚਰਨਾ ॥
मन तन अंतरि बसे गुर चरना ॥गुरुपादाः तेषां मनसः शरीरस्य च अन्तः गभीरं तिष्ठन्ति।
ਨਿਰਭੈ ਸਾਧ ਪਰੇ ਹਰਿ ਸਰਨਾ ॥੨॥
निरभै साध परे हरि सरना ॥२॥पवित्राः निर्भयाः सन्ति; ते भगवतः अभयारण्यं प्रति नयन्ति। ||२||
ਅਨਦ ਸਹਜ ਰਸ ਸੂਖ ਘਨੇਰੇ ॥
अनद सहज रस सूख घनेरे ॥प्रभूतानन्दसुखसुखशान्तिभिः धन्याः ।
ਦੁਸਮਨੁ ਦੂਖੁ ਨ ਆਵੈ ਨੇਰੇ ॥
दुसमनु दूखु न आवै नेरे ॥शत्रवः वेदनाः च तान् अपि न उपसृत्य गच्छन्ति।
ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਅਪੁਨੇ ਕਰਿ ਰਾਖੇ ॥
गुरि पूरै अपुने करि राखे ॥सिद्धगुरुः तान् स्वकीयान् करोति, रक्षति च।
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਜਪਤ ਕਿਲਬਿਖ ਸਭਿ ਲਾਥੇ ॥੩॥
हरि नामु जपत किलबिख सभि लाथे ॥३॥भगवतः नाम जपन्तः सर्वपापैः मुक्ताः भवन्ति। ||३||
ਸੰਤ ਸਾਜਨ ਸਿਖ ਭਏ ਸੁਹੇਲੇ ॥
संत साजन सिख भए सुहेले ॥सन्ताः, आध्यात्मिकसहचराः, सिक्खाः च उन्नताः, उन्नताः च भवन्ति।
ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਪ੍ਰਭ ਸਿਉ ਲੈ ਮੇਲੇ ॥
गुरि पूरै प्रभ सिउ लै मेले ॥सिद्धगुरुः तान् ईश्वरं मिलितुं नेति।
ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੁਖ ਫਾਹਾ ਕਾਟਿਆ ॥
जनम मरन दुख फाहा काटिआ ॥मृत्युपुनर्जन्मयोः दुःखदः पाशः स्निग्धः भवति।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਗੁਰਿ ਪੜਦਾ ਢਾਕਿਆ ॥੪॥੮॥
कहु नानक गुरि पड़दा ढाकिआ ॥४॥८॥वदति नानकः तेषां दोषान् गुरुः आच्छादयति। ||४||८||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
प्रभाती महला ५ ॥प्रभाती, पंचम मेहल: १.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਨਾਮੁ ਦੀਆ ॥
सतिगुरि पूरै नामु दीआ ॥सिद्धसत्यगुरुना नाम भगवतः नाम दत्तः।
ਅਨਦ ਮੰਗਲ ਕਲਿਆਣ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਕਾਰਜੁ ਸਗਲਾ ਰਾਸਿ ਥੀਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
अनद मंगल कलिआण सदा सुखु कारजु सगला रासि थीआ ॥१॥ रहाउ ॥आनन्देन सुखेन मुक्तेन शाश्वतशान्तिना च धन्यः अस्मि। मम सर्वे कार्याणि निराकृतानि सन्ति। ||१||विराम||
ਚਰਨ ਕਮਲ ਗੁਰ ਕੇ ਮਨਿ ਵੂਠੇ ॥
चरन कमल गुर के मनि वूठे ॥गुरुपादाब्जानि मम मनसि तिष्ठन्ति।
ਦੂਖ ਦਰਦ ਭ੍ਰਮ ਬਿਨਸੇ ਝੂਠੇ ॥੧॥
दूख दरद भ्रम बिनसे झूठे ॥१॥अहं दुःखदुःखसंशयवञ्चनाभ्यां मुक्तः अस्मि। ||१||
ਨਿਤ ਉਠਿ ਗਾਵਹੁ ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਬਾਣੀ ॥
नित उठि गावहु प्रभ की बाणी ॥प्रातः उत्थाय, ईश्वरस्य बाणीयाः गौरवपूर्णं वचनं गायतु।
ਆਠ ਪਹਰ ਹਰਿ ਸਿਮਰਹੁ ਪ੍ਰਾਣੀ ॥੨॥
आठ पहर हरि सिमरहु प्राणी ॥२॥चतुर्विंशतिः घण्टाः दिवसे स्मरणं ध्यात्वा मर्त्य | ||२||
ਘਰਿ ਬਾਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸਭਨੀ ਥਾਈ ॥
घरि बाहरि प्रभु सभनी थाई ॥अन्तः बहिः च ईश्वरः सर्वत्र अस्ति।
ਸੰਗਿ ਸਹਾਈ ਜਹ ਹਉ ਜਾਈ ॥੩॥
संगि सहाई जह हउ जाई ॥३॥यत्र यत्र गच्छामि तत्र सः मया सह सर्वदा मम सहायकः समर्थकः च अस्ति। ||३||
ਦੁਇ ਕਰ ਜੋੜਿ ਕਰੀ ਅਰਦਾਸਿ ॥
दुइ कर जोड़ि करी अरदासि ॥अञ्जलिं संपीड्य एतां प्रार्थनां समर्पयामि ।
ਸਦਾ ਜਪੇ ਨਾਨਕੁ ਗੁਣਤਾਸੁ ॥੪॥੯॥
सदा जपे नानकु गुणतासु ॥४॥९॥नानक ध्यायामि भगवन्तं सदा गुणनिधिम् | ||४||९||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
प्रभाती महला ५ ॥प्रभाती, पंचम मेहल: १.
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਪ੍ਰਭੁ ਸੁਘੜ ਸੁਜਾਣੁ ॥
पारब्रहमु प्रभु सुघड़ सुजाणु ॥परमेश्वरः सर्वज्ञः सर्वज्ञः।
ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਪਾਈਐ ਵਡਭਾਗੀ ਦਰਸਨ ਕਉ ਜਾਈਐ ਕੁਰਬਾਣੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
गुरु पूरा पाईऐ वडभागी दरसन कउ जाईऐ कुरबाणु ॥१॥ रहाउ ॥सिद्धगुरुः महासौभाग्येन लभ्यते। अहं तस्य दर्शनस्य भगवद्दर्शनस्य बलिदानम्। ||१||विराम||
ਕਿਲਬਿਖ ਮੇਟੇ ਸਬਦਿ ਸੰਤੋਖੁ ॥
किलबिख मेटे सबदि संतोखु ॥मम पापानि छिन्नानि, शब्दवचनेन, अहं च सन्तोषं प्राप्तवान्।
ਨਾਮੁ ਅਰਾਧਨ ਹੋਆ ਜੋਗੁ ॥
नामु अराधन होआ जोगु ॥अहं आराधने नाम पूजनीयः अभवम्।
ਸਾਧਸੰਗਿ ਹੋਆ ਪਰਗਾਸੁ ॥
साधसंगि होआ परगासु ॥साधसङ्गे पवित्रसङ्घे अहं प्रबुद्धः अभवम्।
ਚਰਨ ਕਮਲ ਮਨ ਮਾਹਿ ਨਿਵਾਸੁ ॥੧॥
चरन कमल मन माहि निवासु ॥१॥भगवतः पादकमलानि मम मनसि तिष्ठन्ति। ||१||
ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਤਿਨਿ ਲੀਆ ਰਾਖਿ ॥
जिनि कीआ तिनि लीआ राखि ॥यः अस्मान् निर्मितवान्, रक्षति, रक्षति च।
ਪ੍ਰਭੁ ਪੂਰਾ ਅਨਾਥ ਕਾ ਨਾਥੁ ॥
प्रभु पूरा अनाथ का नाथु ॥ईश्वरः सिद्धः, अस्वामिनः स्वामी।
ਜਿਸਹਿ ਨਿਵਾਜੇ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥
जिसहि निवाजे किरपा धारि ॥येषां उपरि सः दयां वर्षयति
ਪੂਰਨ ਕਰਮ ਤਾ ਕੇ ਆਚਾਰ ॥੨॥
पूरन करम ता के आचार ॥२॥- तेषां सिद्धं कर्म आचरणं च भवति। ||२||
ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਨਿਤ ਨਿਤ ਨਿਤ ਨਵੇ ॥
गुण गावै नित नित नित नवे ॥ते ईश्वरस्य महिमा गायन्ति, निरन्तरं, निरन्तरं, सदा नवीनं नवीनं च।
ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਜੋਨਿ ਨ ਭਵੇ ॥
लख चउरासीह जोनि न भवे ॥८४ लक्षं अवतारेषु न भ्रमन्ति ।
ਈਹਾਂ ਊਹਾਂ ਚਰਣ ਪੂਜਾਰੇ ॥
ईहां ऊहां चरण पूजारे ॥इह ततः परं भगवतः पादं पूजयन्ति।
ਮੁਖੁ ਊਜਲੁ ਸਾਚੇ ਦਰਬਾਰੇ ॥੩॥
मुखु ऊजलु साचे दरबारे ॥३॥तेषां मुखानि प्रज्वलितानि, भगवतः प्राङ्गणे च सम्मानिताः। ||३||
ਜਿਸੁ ਮਸਤਕਿ ਗੁਰਿ ਧਰਿਆ ਹਾਥੁ ॥
जिसु मसतकि गुरि धरिआ हाथु ॥स पुरुषः यस्य ललाटे गुरुः हस्तं स्थापयति
ਕੋਟਿ ਮਧੇ ਕੋ ਵਿਰਲਾ ਦਾਸੁ ॥
कोटि मधे को विरला दासु ॥कोटिषु कियत् दुर्लभः सः दासः।
ਜਲਿ ਥਲਿ ਮਹੀਅਲਿ ਪੇਖੈ ਭਰਪੂਰਿ ॥
जलि थलि महीअलि पेखै भरपूरि ॥जलं भूमिं च आकाशं च व्याप्तं व्याप्तं च ईश्वरं पश्यति।
ਨਾਨਕ ਉਧਰਸਿ ਤਿਸੁ ਜਨ ਕੀ ਧੂਰਿ ॥੪॥੧੦॥
नानक उधरसि तिसु जन की धूरि ॥४॥१०॥नानकं त्रायते तादृशस्य विनयस्य पादरजसा। ||४||१०||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
प्रभाती महला ५ ॥प्रभाती, पंचम मेहल: १.
ਕੁਰਬਾਣੁ ਜਾਈ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਅਪਨੇ ॥
कुरबाणु जाई गुर पूरे अपने ॥अहं मम सिद्धगुरुस्य यज्ञः अस्मि।
ਜਿਸੁ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਜਪੁ ਜਪਨੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
जिसु प्रसादि हरि हरि जपु जपने ॥१॥ रहाउ ॥तस्य प्रसादात् हरं हरं जपामि ध्यायामि च। ||१||विराम||
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਸੁਣਤ ਨਿਹਾਲ ॥
अंम्रित बाणी सुणत निहाल ॥तस्य बनिस्य अम्ब्रोसियलं वचनं श्रुत्वा अहं उदात्तः, मोहितः च अस्मि।
ਬਿਨਸਿ ਗਏ ਬਿਖਿਆ ਜੰਜਾਲ ॥੧॥
बिनसि गए बिखिआ जंजाल ॥१॥मम भ्रष्टाः विषयुक्ताः च उलझनानि गता:। ||१||
ਸਾਚ ਸਬਦ ਸਿਉ ਲਾਗੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ॥
साच सबद सिउ लागी प्रीति ॥अहं तस्य शब्दस्य सत्यवचनेन प्रेम्णा अस्मि।
ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਅਪੁਨਾ ਆਇਆ ਚੀਤਿ ॥੨॥
हरि प्रभु अपुना आइआ चीति ॥२॥भगवान् ईश्वरः मम चेतनायां आगतः। ||२||
ਨਾਮੁ ਜਪਤ ਹੋਆ ਪਰਗਾਸੁ ॥
नामु जपत होआ परगासु ॥नाम जपन् अहं प्रबुद्धः अस्मि।