ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 471
ਨੰਗਾ ਦੋਜਕਿ ਚਾਲਿਆ ਤਾ ਦਿਸੈ ਖਰਾ ਡਰਾਵਣਾ ॥
नंगा दोजकि चालिआ ता दिसै खरा डरावणा ॥नग्नः नरकं गच्छति, तदा घृणितः दृश्यते।
ਕਰਿ ਅਉਗਣ ਪਛੋਤਾਵਣਾ ॥੧੪॥
करि अउगण पछोतावणा ॥१४॥सः कृतं पापं पश्चातापं करोति। ||१४||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
सलोकु मः १ ॥सलोक, प्रथम मेहल : १.
ਦਇਆ ਕਪਾਹ ਸੰਤੋਖੁ ਸੂਤੁ ਜਤੁ ਗੰਢੀ ਸਤੁ ਵਟੁ ॥
दइआ कपाह संतोखु सूतु जतु गंढी सतु वटु ॥करुणं कपासं कुरु, सन्तोषं सूत्रं, विनयं ग्रन्थिं सत्यं च विवर्तनं कुरु।
ਏਹੁ ਜਨੇਊ ਜੀਅ ਕਾ ਹਈ ਤ ਪਾਡੇ ਘਤੁ ॥
एहु जनेऊ जीअ का हई त पाडे घतु ॥इति आत्मानः पुण्यसूत्रम्; यदि भवतः अस्ति तर्हि अग्रे गत्वा मयि स्थापयतु।
ਨਾ ਏਹੁ ਤੁਟੈ ਨਾ ਮਲੁ ਲਗੈ ਨਾ ਏਹੁ ਜਲੈ ਨ ਜਾਇ ॥
ना एहु तुटै ना मलु लगै ना एहु जलै न जाइ ॥न भग्नं न मलमलिनं न दग्धं नष्टं वा ।
ਧੰਨੁ ਸੁ ਮਾਣਸ ਨਾਨਕਾ ਜੋ ਗਲਿ ਚਲੇ ਪਾਇ ॥
धंनु सु माणस नानका जो गलि चले पाइ ॥धन्याः ते मर्त्या नानक कण्ठे तादृशं सूत्रं धारयन्ति।
ਚਉਕੜਿ ਮੁਲਿ ਅਣਾਇਆ ਬਹਿ ਚਉਕੈ ਪਾਇਆ ॥
चउकड़ि मुलि अणाइआ बहि चउकै पाइआ ॥त्वं कतिपयानां शंखानां कृते सूत्रं क्रीणसि, स्वस्य परिसरे उपविष्टः च त्वं तत् धारयसि ।
ਸਿਖਾ ਕੰਨਿ ਚੜਾਈਆ ਗੁਰੁ ਬ੍ਰਾਹਮਣੁ ਥਿਆ ॥
सिखा कंनि चड़ाईआ गुरु ब्राहमणु थिआ ॥परकर्णेषु निर्देशान् कुहूकुहू कृत्वा गुरुर्भवति ब्राह्मणः।
ਓਹੁ ਮੁਆ ਓਹੁ ਝੜਿ ਪਇਆ ਵੇਤਗਾ ਗਇਆ ॥੧॥
ओहु मुआ ओहु झड़ि पइआ वेतगा गइआ ॥१॥स तु म्रियते, पवित्रसूत्रं च पतति, आत्मा च तद्विना गच्छति। ||१||
ਮਃ ੧ ॥
मः १ ॥प्रथमः मेहलः : १.
ਲਖ ਚੋਰੀਆ ਲਖ ਜਾਰੀਆ ਲਖ ਕੂੜੀਆ ਲਖ ਗਾਲਿ ॥
लख चोरीआ लख जारीआ लख कूड़ीआ लख गालि ॥सहस्राणि लुण्ठनानि सहस्राणि व्यभिचाराणि सहस्राणि मिथ्यानि सहस्राणि दुरुपयोगानि च करोति ।
ਲਖ ਠਗੀਆ ਪਹਿਨਾਮੀਆ ਰਾਤਿ ਦਿਨਸੁ ਜੀਅ ਨਾਲਿ ॥
लख ठगीआ पहिनामीआ राति दिनसु जीअ नालि ॥सहस्राणि वञ्चनानि गुह्यकर्माणि च रात्रौ दिवानि च सहजीवानां विरुद्धं करोति।
ਤਗੁ ਕਪਾਹਹੁ ਕਤੀਐ ਬਾਮੑਣੁ ਵਟੇ ਆਇ ॥
तगु कपाहहु कतीऐ बामणु वटे आइ ॥कपासात्सूत्रं विवर्तते ब्राह्मणः आगत्य विवर्तयति।
ਕੁਹਿ ਬਕਰਾ ਰਿੰਨਿੑ ਖਾਇਆ ਸਭੁ ਕੋ ਆਖੈ ਪਾਇ ॥
कुहि बकरा रिंनि खाइआ सभु को आखै पाइ ॥बकः हतः पक्त्वा भक्ष्यते, ततः सर्वे वदन्ति यत् पवित्रसूत्रं स्थापयतु इति।
ਹੋਇ ਪੁਰਾਣਾ ਸੁਟੀਐ ਭੀ ਫਿਰਿ ਪਾਈਐ ਹੋਰੁ ॥
होइ पुराणा सुटीऐ भी फिरि पाईऐ होरु ॥जीर्णे तु क्षिप्यते, अपरं च उपधायते ।
ਨਾਨਕ ਤਗੁ ਨ ਤੁਟਈ ਜੇ ਤਗਿ ਹੋਵੈ ਜੋਰੁ ॥੨॥
नानक तगु न तुटई जे तगि होवै जोरु ॥२॥नानक, सूत्रं न भग्नं स्यात्, यदि तस्य किमपि वास्तविकं बलं स्यात्। ||२||
ਮਃ ੧ ॥
मः १ ॥प्रथमः मेहलः : १.
ਨਾਇ ਮੰਨਿਐ ਪਤਿ ਊਪਜੈ ਸਾਲਾਹੀ ਸਚੁ ਸੂਤੁ ॥
नाइ मंनिऐ पति ऊपजै सालाही सचु सूतु ॥नाम्नि विश्वासं कृत्वा मानं लभ्यते। भगवतः स्तुतिः सत्यं पवित्रं सूत्रम् अस्ति।
ਦਰਗਹ ਅੰਦਰਿ ਪਾਈਐ ਤਗੁ ਨ ਤੂਟਸਿ ਪੂਤ ॥੩॥
दरगह अंदरि पाईऐ तगु न तूटसि पूत ॥३॥एतादृशं पवित्रसूत्रं भगवतः प्राङ्गणे धार्यते; कदापि न भग्नं भविष्यति। ||३||
ਮਃ ੧ ॥
मः १ ॥प्रथमः मेहलः : १.
ਤਗੁ ਨ ਇੰਦ੍ਰੀ ਤਗੁ ਨ ਨਾਰੀ ॥
तगु न इंद्री तगु न नारी ॥न पुण्यसूत्रं लिङ्गस्य न स्त्रियासूत्रम् ।
ਭਲਕੇ ਥੁਕ ਪਵੈ ਨਿਤ ਦਾੜੀ ॥
भलके थुक पवै नित दाड़ी ॥पुरुषस्य दाढ्यं नित्यं थूकति।
ਤਗੁ ਨ ਪੈਰੀ ਤਗੁ ਨ ਹਥੀ ॥
तगु न पैरी तगु न हथी ॥न पादयोः पुण्यसूत्रं, हस्तसूत्रं च नास्ति;
ਤਗੁ ਨ ਜਿਹਵਾ ਤਗੁ ਨ ਅਖੀ ॥
तगु न जिहवा तगु न अखी ॥न जिह्वासु सूत्रं न चक्षुषः सूत्रम्।
ਵੇਤਗਾ ਆਪੇ ਵਤੈ ॥
वेतगा आपे वतै ॥ब्राह्मणः स्वयं याति लोकं पुण्यसूत्रं विना परतः।।
ਵਟਿ ਧਾਗੇ ਅਵਰਾ ਘਤੈ ॥
वटि धागे अवरा घतै ॥सूत्रान् विकृष्य अन्येषां उपरि स्थापयति।
ਲੈ ਭਾੜਿ ਕਰੇ ਵੀਆਹੁ ॥
लै भाड़ि करे वीआहु ॥विवाहान् कर्तुं सः वेतनं गृह्णाति;
ਕਢਿ ਕਾਗਲੁ ਦਸੇ ਰਾਹੁ ॥
कढि कागलु दसे राहु ॥तेषां कुण्डलीं पठन् सः तान् मार्गं दर्शयति।
ਸੁਣਿ ਵੇਖਹੁ ਲੋਕਾ ਏਹੁ ਵਿਡਾਣੁ ॥
सुणि वेखहु लोका एहु विडाणु ॥शृणु पश्य च जनान् आश्चर्यमिदम् |
ਮਨਿ ਅੰਧਾ ਨਾਉ ਸੁਜਾਣੁ ॥੪॥
मनि अंधा नाउ सुजाणु ॥४॥मानसोऽन्धः तथापि तस्य नाम प्रज्ञा। ||४||
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरी : १.
ਸਾਹਿਬੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਤਾ ਸਾਈ ਕਾਰ ਕਰਾਇਸੀ ॥
साहिबु होइ दइआलु किरपा करे ता साई कार कराइसी ॥एकः यस्यानुग्रहं प्रयच्छति, सः स्वसेवाम् करोति।
ਸੋ ਸੇਵਕੁ ਸੇਵਾ ਕਰੇ ਜਿਸ ਨੋ ਹੁਕਮੁ ਮਨਾਇਸੀ ॥
सो सेवकु सेवा करे जिस नो हुकमु मनाइसी ॥स भृत्यः यं भगवता स्वेच्छादेशपालनं करोति, सः तं सेवते।
ਹੁਕਮਿ ਮੰਨਿਐ ਹੋਵੈ ਪਰਵਾਣੁ ਤਾ ਖਸਮੈ ਕਾ ਮਹਲੁ ਪਾਇਸੀ ॥
हुकमि मंनिऐ होवै परवाणु ता खसमै का महलु पाइसी ॥इच्छाक्रमं पालयित्वा सः ग्राह्यः भवति, ततः, भगवतः सान्निध्यस्य भवनं प्राप्नोति।
ਖਸਮੈ ਭਾਵੈ ਸੋ ਕਰੇ ਮਨਹੁ ਚਿੰਦਿਆ ਸੋ ਫਲੁ ਪਾਇਸੀ ॥
खसमै भावै सो करे मनहु चिंदिआ सो फलु पाइसी ॥यः स्वेश्वरं गुरुं च प्रीणयितुं कर्म करोति, सः मनःकामफलं लभते।
ਤਾ ਦਰਗਹ ਪੈਧਾ ਜਾਇਸੀ ॥੧੫॥
ता दरगह पैधा जाइसी ॥१५॥ततः, सः मानवस्त्रधारी भगवतः प्राङ्गणं गच्छति। ||१५||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
सलोक मः १ ॥सलोक, प्रथम मेहल : १.
ਗਊ ਬਿਰਾਹਮਣ ਕਉ ਕਰੁ ਲਾਵਹੁ ਗੋਬਰਿ ਤਰਣੁ ਨ ਜਾਈ ॥
गऊ बिराहमण कउ करु लावहु गोबरि तरणु न जाई ॥ते गोभ्यः ब्राह्मणेभ्यः च करं कुर्वन्ति, परन्तु तेषां पाकशालायां यत् गोमयम् प्रयोजयन्ति तत् तेषां त्राणं न करिष्यति।
ਧੋਤੀ ਟਿਕਾ ਤੈ ਜਪਮਾਲੀ ਧਾਨੁ ਮਲੇਛਾਂ ਖਾਈ ॥
धोती टिका तै जपमाली धानु मलेछां खाई ॥ते कटिवस्त्रं धारयन्ति, ललाटे संस्कारात्मकानि अग्रचिह्नानि स्थापयन्ति, माला च वहन्ति, परन्तु ते मुसलमानैः सह भोजनं खादन्ति
ਅੰਤਰਿ ਪੂਜਾ ਪੜਹਿ ਕਤੇਬਾ ਸੰਜਮੁ ਤੁਰਕਾ ਭਾਈ ॥
अंतरि पूजा पड़हि कतेबा संजमु तुरका भाई ॥हे दैवभ्रातरः, भवन्तः अन्तःगृहे भक्तिपूजां कुर्वन्ति, परन्तु इस्लामिकपवित्रग्रन्थान् पठन्ति, मुस्लिमजीवनपद्धतिं च स्वीकुर्वन्ति।
ਛੋਡੀਲੇ ਪਾਖੰਡਾ ॥
छोडीले पाखंडा ॥पाखण्डस्य त्यागं कुरुत !
ਨਾਮਿ ਲਇਐ ਜਾਹਿ ਤਰੰਦਾ ॥੧॥
नामि लइऐ जाहि तरंदा ॥१॥नाम भगवतः नाम गृहीत्वा तरसि तरिष्यसि । ||१||
ਮਃ ੧ ॥
मः १ ॥प्रथमः मेहलः : १.
ਮਾਣਸ ਖਾਣੇ ਕਰਹਿ ਨਿਵਾਜ ॥
माणस खाणे करहि निवाज ॥मनुष्यभक्षकाः प्रार्थनां वदन्ति।
ਛੁਰੀ ਵਗਾਇਨਿ ਤਿਨ ਗਲਿ ਤਾਗ ॥
छुरी वगाइनि तिन गलि ताग ॥कण्ठे पुण्यसूत्रं धारयन्ति छूरीधारिणः ।
ਤਿਨ ਘਰਿ ਬ੍ਰਹਮਣ ਪੂਰਹਿ ਨਾਦ ॥
तिन घरि ब्रहमण पूरहि नाद ॥स्वगृहेषु ब्राह्मणाः शङ्खं ध्वनयन्ति।
ਉਨੑਾ ਭਿ ਆਵਹਿ ਓਈ ਸਾਦ ॥
उना भि आवहि ओई साद ॥तेषां अपि समानः रसः भवति।
ਕੂੜੀ ਰਾਸਿ ਕੂੜਾ ਵਾਪਾਰੁ ॥
कूड़ी रासि कूड़ा वापारु ॥मिथ्या तेषां राजधानी, मिथ्या तेषां व्यापारः।
ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਕਰਹਿ ਆਹਾਰੁ ॥
कूड़ु बोलि करहि आहारु ॥अनृतं वदन्तः स्वभोजनं गृह्णन्ति।
ਸਰਮ ਧਰਮ ਕਾ ਡੇਰਾ ਦੂਰਿ ॥
सरम धरम का डेरा दूरि ॥विनयधर्मस्य गृहं तेभ्यः दूरम् अस्ति।
ਨਾਨਕ ਕੂੜੁ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰਿ ॥
नानक कूड़ु रहिआ भरपूरि ॥अनृतेन सर्वथा व्याप्ताः नानक ।
ਮਥੈ ਟਿਕਾ ਤੇੜਿ ਧੋਤੀ ਕਖਾਈ ॥
मथै टिका तेड़ि धोती कखाई ॥तेषां ललाटेषु पवित्रचिह्नानि, कटिषु केसरकटिवस्त्राणि च सन्ति;
ਹਥਿ ਛੁਰੀ ਜਗਤ ਕਾਸਾਈ ॥
हथि छुरी जगत कासाई ॥हस्तेषु छूराणि धारयन्ति - ते जगतः कस्याः सन्ति!