सूही, पञ्चम मेहलः : १.
स्वर्गदूतानां च देवानां च अत्र स्थातुं न शक्यते ।
मौनऋषयः विनयभृत्याश्चापि उत्थाय गच्छेयुः | ||१||
ये भगवन्तं हरं हरं ध्यायन्ति ते एव जीवन्ति दृश्यन्ते।
पवित्रसङ्गे साधसंगते ते भगवतः दर्शनस्य धन्यं दर्शनं प्राप्नुवन्ति। ||१||विराम||
नृपाः सम्राटाः वणिजाः च अवश्यं म्रियन्ते।
यो दृश्यते मृत्योः भक्षितो भवेत्। ||२||
मिथ्या लौकिकसङ्गानाम् आलम्बन्ते मर्त्यजीवाः।
यदा च तान् त्यक्तुं अर्हन्ति तदा ते पश्चातापं कुर्वन्ति शोचन्ति च। ||३||
अनेन दानेन नानकं कुरु कृपानिधि ।
यत् तव नाम जपेद् अहोरात्रौ। ||४||८||१४||
सूही, पञ्चम मेहलः : १.
त्वं प्रत्येकस्य भूतस्य हृदयस्य अन्तः गभीरं निवससि ।
तव सूत्रे सर्वं जगत् तारितम् अस्ति। ||१||
त्वं मम प्रियः, मम प्राणश्वासस्य आश्रयः।
त्वां पश्यन् त्वां पश्यन् मम मनः प्रफुल्लते। ||१||विराम||
भ्रमन् भ्रमन् असंख्यावतारान् भ्रमन् अहं तावत् श्रान्तः अभवम्।
अधुना, अहं पवित्रस्य कम्पनीं साध-संगतं दृढतया धारयामि। ||२||
दुर्गमोऽविज्ञेयः अदृश्योऽनन्तोऽसि |
ध्याने त्वां नानकः स्मरति दिवारात्रौ। ||३||९||१५||
सूही, पञ्चम मेहलः : १.
माया महिमा किं प्रयोजनम् ?
सर्वथा अचिरेण एव अन्तर्धानं भवति। ||१||
स्वप्नमिदं तु न जानाति सुप्तः ।
अचेतनावस्थायां तस्मिन् लसति । ||१||विराम||
दरिद्रमूर्खः संसारस्य महासङ्गैः प्रलोभ्यते।
तान् पश्यन् पश्यन् सः अद्यापि उत्थाय गन्तव्यः। ||२||
तस्य दरबारस्य राजन्यायालयः उच्चतमः अस्ति ।
असंख्यभूतानि सृजति नाशयति च। ||३||
न कदाचिदन्योऽभवत्, न भविष्यति।
हे नानक एकदेव ध्याये। ||४||१०||१६||
सूही, पञ्चम मेहलः : १.
ध्यात्वा ध्यात्वा स्मरणं जीवामि।
अहं तव पादकमलं प्रक्षालयामि, प्रक्षालितजले पिबामि च। ||१||
सः मम प्रभुः अन्तःज्ञः हृदयानां अन्वेषकः अस्ति।
विनम्रभक्तैः सह मम प्रभुः गुरुः च तिष्ठति। ||१||विराम||
श्रुत्वा तव अम्ब्रोसियलनाम श्रुत्वा ध्यायामि।
चतुर्विंशतिघण्टाः प्रतिदिनं भवतः गौरवं स्तुतिं गायामि। ||२||
पश्यन् पश्यन् तव दिव्यं क्रीडां मम मनः आनन्दे वर्तते।
अनन्ताः ते गुणा महिमा देव परमानन्दपते | ||३||
तस्य स्मरणं ध्यायन् भयं न मां स्पृशति।
सदा नित्यं नानकः भगवन्तं ध्यायति। ||४||११||१७||
सूही, पञ्चम मेहलः : १.
हृदयान्तर्गतं गुरुशिक्षायाः वचनं ध्यायामि।
जिह्वाया भगवतः जपं जपामि । ||१||
तस्य दृष्टेः प्रतिबिम्बं फलप्रदं भवति; अहं तस्य यज्ञः अस्मि।
तस्य पादकमलं मनसः आश्रयः, प्राणस्यैव आश्रयः। ||१||विराम||
पवित्रसङ्गे साधसंगते जन्ममरणचक्रं समाप्तं भवति।
अम्ब्रोसियल-प्रवचनं श्रुतुं मम कर्णयोः आश्रयः एव। ||२||
मैथुनकामं क्रोधं लोभं भावरागं च परित्यजितम् ।
मया नाम दानेन सत्यशुद्ध्या धार्मिकाचारेण च आत्मनः अन्तः स्थापितः। ||३||
नानकः वदति, मया एतत् यथार्थतत्त्वं चिन्तितम्;
भगवतः नाम जपन् अहं पारं नीतः अस्मि। ||४||१२||१८||
सूही, पञ्चम मेहलः : १.
पापिनी लोभेन भावासङ्गेन च लीनः भवति।