ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 1275
ਸਤਿਗੁਰਸਬਦੀ ਪਾਧਰੁ ਜਾਣਿ ॥
सतिगुरसबदी पाधरु जाणि ॥शब्देन सत्यगुरुवचनेन मार्गः ज्ञायते।
ਗੁਰ ਕੈ ਤਕੀਐ ਸਾਚੈ ਤਾਣਿ ॥
गुर कै तकीऐ साचै ताणि ॥गुरुसमर्थनेन सत्येश्वरस्य बलेन धन्यः भवति।
ਨਾਮੁ ਸਮੑਾਲਸਿ ਰੂੜੑੀ ਬਾਣਿ ॥
नामु समालसि रूड़ी बाणि ॥नाम निवस, तस्य बनिस्य सुन्दरं वचनं च साक्षात्करोतु।
ਥੈਂ ਭਾਵੈ ਦਰੁ ਲਹਸਿ ਪਿਰਾਣਿ ॥੨॥
थैं भावै दरु लहसि पिराणि ॥२॥यदि तव इच्छा भगवन् त्वं मां तव द्वारं अन्वेष्टुं नयसि। ||२||
ਊਡਾਂ ਬੈਸਾ ਏਕ ਲਿਵ ਤਾਰ ॥
ऊडां बैसा एक लिव तार ॥उच्चैः उड्डीय उपविश्य वा अहं प्रेम्णा एकेश्वरे एव केन्द्रितः अस्मि ।
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਨਾਮ ਆਧਾਰ ॥
गुर कै सबदि नाम आधार ॥गुरुस्य शबदस्य वचनस्य माध्यमेन अहं नाम मम समर्थनरूपेण गृह्णामि।
ਨਾ ਜਲੁ ਡੂੰਗਰੁ ਨ ਊਚੀ ਧਾਰ ॥
ना जलु डूंगरु न ऊची धार ॥न जलसमुद्रो न शैलशृङ्खलाः उत्थिताः ।
ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਤਹ ਮਗੁ ਨ ਚਾਲਣਹਾਰ ॥੩॥
निज घरि वासा तह मगु न चालणहार ॥३॥अहं स्वस्य अन्तःस्थस्य गृहे वसामि यत्र न मार्गः न च कश्चित् तत्र गच्छति । ||३||
ਜਿਤੁ ਘਰਿ ਵਸਹਿ ਤੂਹੈ ਬਿਧਿ ਜਾਣਹਿ ਬੀਜਉ ਮਹਲੁ ਨ ਜਾਪੈ ॥
जितु घरि वसहि तूहै बिधि जाणहि बीजउ महलु न जापै ॥त्वमेव तस्य गृहस्य मार्गं जानासि यस्मिन् त्वं निवससि । भवतः सान्निध्यस्य भवनं अन्यः कोऽपि न जानाति।
ਸਤਿਗੁਰ ਬਾਝਹੁ ਸਮਝ ਨ ਹੋਵੀ ਸਭੁ ਜਗੁ ਦਬਿਆ ਛਾਪੈ ॥
सतिगुर बाझहु समझ न होवी सभु जगु दबिआ छापै ॥सत्यगुरुं विना अवगमनं नास्ति। तस्य दुःस्वप्नस्य अधः सर्वं जगत् निहितम् अस्ति।
ਕਰਣ ਪਲਾਵ ਕਰੈ ਬਿਲਲਾਤਉ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਨਾਮੁ ਨ ਜਾਪੈ ॥
करण पलाव करै बिललातउ बिनु गुर नामु न जापै ॥मर्त्यः सर्वविधं प्रयतते, रोदिति, विलपति च, परन्तु गुरुं विना नाम भगवतः नाम न जानाति।
ਪਲ ਪੰਕਜ ਮਹਿ ਨਾਮੁ ਛਡਾਏ ਜੇ ਗੁਰਸਬਦੁ ਸਿਞਾਪੈ ॥੪॥
पल पंकज महि नामु छडाए जे गुरसबदु सिञापै ॥४॥नेत्रस्य निमिषे नाम तं तारयति, यदि सः गुरुस्य शबदस्य वचनं साक्षात्करोति। ||४||
ਇਕਿ ਮੂਰਖ ਅੰਧੇ ਮੁਗਧ ਗਵਾਰ ॥
इकि मूरख अंधे मुगध गवार ॥केचित्मूढाः अन्धाः मूर्खाः अज्ञानिनः च।
ਇਕਿ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭੈ ਨਾਮ ਅਧਾਰ ॥
इकि सतिगुर कै भै नाम अधार ॥केचन सत्यगुरुभयेन नामस्य समर्थनं गृह्णन्ति।
ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ਮੀਠੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਧਾਰ ॥
साची बाणी मीठी अंम्रित धार ॥तस्य बनिस्य सत्यं वचनं मधुरं, अम्ब्रोसियलामृतस्य स्रोतः।
ਜਿਨਿ ਪੀਤੀ ਤਿਸੁ ਮੋਖ ਦੁਆਰ ॥੫॥
जिनि पीती तिसु मोख दुआर ॥५॥यः पिबेत् अन्तः, सः मोक्षद्वारं विन्दति। ||५||
ਨਾਮੁ ਭੈ ਭਾਇ ਰਿਦੈ ਵਸਾਹੀ ਗੁਰ ਕਰਣੀ ਸਚੁ ਬਾਣੀ ॥
नामु भै भाइ रिदै वसाही गुर करणी सचु बाणी ॥यः ईश्वरप्रेमभयद्वारा नाम हृदये निहितं करोति, गुरुनिर्देशानुसारं कार्यं करोति, सच्चिदानीं च जानाति।
ਇੰਦੁ ਵਰਸੈ ਧਰਤਿ ਸੁਹਾਵੀ ਘਟਿ ਘਟਿ ਜੋਤਿ ਸਮਾਣੀ ॥
इंदु वरसै धरति सुहावी घटि घटि जोति समाणी ॥यदा मेघाः स्ववृष्टिं मुञ्चन्ति तदा पृथिवी शोभते; ईश्वरस्य प्रकाशः प्रत्येकं हृदयं व्याप्नोति।
ਕਾਲਰਿ ਬੀਜਸਿ ਦੁਰਮਤਿ ਐਸੀ ਨਿਗੁਰੇ ਕੀ ਨੀਸਾਣੀ ॥
कालरि बीजसि दुरमति ऐसी निगुरे की नीसाणी ॥दुष्टबुद्धयः वन्ध्यायां मृत्तिकायां बीजं रोपयन्ति; तादृशं चिह्नं येषां गुरुः नास्ति।
ਸਤਿਗੁਰ ਬਾਝਹੁ ਘੋਰ ਅੰਧਾਰਾ ਡੂਬਿ ਮੁਏ ਬਿਨੁ ਪਾਣੀ ॥੬॥
सतिगुर बाझहु घोर अंधारा डूबि मुए बिनु पाणी ॥६॥सत्यगुरुं विना सर्वथा तमः भवति; ते तत्र मज्जन्ति, जलं विना अपि। ||६||
ਜੋ ਕਿਛੁ ਕੀਨੋ ਸੁ ਪ੍ਰਭੂ ਰਜਾਇ ॥
जो किछु कीनो सु प्रभू रजाइ ॥ईश्वरः यत् करोति, तत् स्वेच्छया एव।
ਜੋ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਸੁ ਮੇਟਣਾ ਨ ਜਾਇ ॥
जो धुरि लिखिआ सु मेटणा न जाइ ॥पूर्वनिर्धारितं तत् न मेटयितुं शक्यते।
ਹੁਕਮੇ ਬਾਧਾ ਕਾਰ ਕਮਾਇ ॥
हुकमे बाधा कार कमाइ ॥भगवतः आज्ञायाः हुकम् बद्धः मर्त्यः कर्माणि करोति।
ਏਕ ਸਬਦਿ ਰਾਚੈ ਸਚਿ ਸਮਾਇ ॥੭॥
एक सबदि राचै सचि समाइ ॥७॥शब्दैकवचनेन व्याप्तः मर्त्यः सत्ये निमग्नः भवति। ||७||
ਚਹੁ ਦਿਸਿ ਹੁਕਮੁ ਵਰਤੈ ਪ੍ਰਭ ਤੇਰਾ ਚਹੁ ਦਿਸਿ ਨਾਮ ਪਤਾਲੰ ॥
चहु दिसि हुकमु वरतै प्रभ तेरा चहु दिसि नाम पतालं ॥तव आज्ञा देव चतुर्दिक्षु शासति; तलप्रदेशानां चतुर्कोणेषु च तव नाम व्याप्तम् ।
ਸਭ ਮਹਿ ਸਬਦੁ ਵਰਤੈ ਪ੍ਰਭ ਸਾਚਾ ਕਰਮਿ ਮਿਲੈ ਬੈਆਲੰ ॥
सभ महि सबदु वरतै प्रभ साचा करमि मिलै बैआलं ॥शब्दस्य सत्यं वचनं सर्वेषु व्याप्तम् अस्ति। स्वप्रसादात् सनातनः अस्मान् स्वेन सह संयोजयति।
ਜਾਂਮਣੁ ਮਰਣਾ ਦੀਸੈ ਸਿਰਿ ਊਭੌ ਖੁਧਿਆ ਨਿਦ੍ਰਾ ਕਾਲੰ ॥
जांमणु मरणा दीसै सिरि ऊभौ खुधिआ निद्रा कालं ॥जन्ममृत्युः सर्वभूतानां शिरसि लम्बन्ते क्षुधानिद्रा मृत्योः सह ।
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਮਨਿ ਭਾਵੈ ਸਾਚੀ ਨਦਰਿ ਰਸਾਲੰ ॥੮॥੧॥੪॥
नानक नामु मिलै मनि भावै साची नदरि रसालं ॥८॥१॥४॥नाम नानकस्य मनः प्रियं भवति; सच्चिदानन्दप्रभवे सच्चे भगवन् प्रसादेन मां प्रयच्छ । ||८||१||४||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੧ ॥
मलार महला १ ॥मलार, प्रथम मेहल : १.
ਮਰਣ ਮੁਕਤਿ ਗਤਿ ਸਾਰ ਨ ਜਾਨੈ ॥
मरण मुकति गति सार न जानै ॥मृत्युमोक्षयोः स्वरूपं न ज्ञास्यसि ।
ਕੰਠੇ ਬੈਠੀ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਪਛਾਨੈ ॥੧॥
कंठे बैठी गुर सबदि पछानै ॥१॥त्वं नदीतीरे उपविष्टः असि; साक्षात्कृतं गुरुस्य शब्दस्य वचनम्। ||१||
ਤੂ ਕੈਸੇ ਆੜਿ ਫਾਥੀ ਜਾਲਿ ॥
तू कैसे आड़ि फाथी जालि ॥त्वं सारसः ! - कथं जाले गृहीतः अभवः ?
ਅਲਖੁ ਨ ਜਾਚਹਿ ਰਿਦੈ ਸਮੑਾਲਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
अलखु न जाचहि रिदै समालि ॥१॥ रहाउ ॥अदृष्टं भगवन्तं न त्वं हृदये स्मरसि। ||१||विराम||
ਏਕ ਜੀਅ ਕੈ ਜੀਆ ਖਾਹੀ ॥
एक जीअ कै जीआ खाही ॥भवतः एकजीवनस्य कृते भवतः अनेकाः प्राणाः उपभोज्यन्ते।
ਜਲਿ ਤਰਤੀ ਬੂਡੀ ਜਲ ਮਾਹੀ ॥੨॥
जलि तरती बूडी जल माही ॥२॥त्वं जले तरितुं युक्तः आसीः, परन्तु त्वं तस्मिन् स्थाने मज्जसि । ||२||
ਸਰਬ ਜੀਅ ਕੀਏ ਪ੍ਰਤਪਾਨੀ ॥
सरब जीअ कीए प्रतपानी ॥त्वया सर्वाणि भूतानि पीडितानि।
ਜਬ ਪਕੜੀ ਤਬ ਹੀ ਪਛੁਤਾਨੀ ॥੩॥
जब पकड़ी तब ही पछुतानी ॥३॥यदा मृत्युः त्वां गृह्णाति तदा त्वं पश्चात्तापं करिष्यसि पश्चात्तापं च करिष्यसि। ||३||
ਜਬ ਗਲਿ ਫਾਸ ਪੜੀ ਅਤਿ ਭਾਰੀ ॥
जब गलि फास पड़ी अति भारी ॥यदा तव कण्ठे गुरुपाशः स्थापितः ।
ਊਡਿ ਨ ਸਾਕੈ ਪੰਖ ਪਸਾਰੀ ॥੪॥
ऊडि न साकै पंख पसारी ॥४॥पक्षान् प्रसारयितुं शक्नोषि न तु उड्डीयन्ते । ||४||
ਰਸਿ ਚੂਗਹਿ ਮਨਮੁਖਿ ਗਾਵਾਰਿ ॥
रसि चूगहि मनमुखि गावारि ॥रसान् रसान् च भोजसे मूढ स्वेच्छा मनमुख |
ਫਾਥੀ ਛੂਟਹਿ ਗੁਣ ਗਿਆਨ ਬੀਚਾਰਿ ॥੫॥
फाथी छूटहि गुण गिआन बीचारि ॥५॥त्वं फससि। सदाचारेण, आध्यात्मिकप्रज्ञायाः, चिन्तनेन च एव भवतः उद्धारः भवितुम् अर्हति । ||५||
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਤੂਟੈ ਜਮਕਾਲੁ ॥
सतिगुरु सेवि तूटै जमकालु ॥सत्यगुरुं सेवन् मृत्युदूतं विदारयिष्यसि।
ਹਿਰਦੈ ਸਾਚਾ ਸਬਦੁ ਸਮੑਾਲੁ ॥੬॥
हिरदै साचा सबदु समालु ॥६॥हृदये शबादस्य सत्यं वचनं निवसतु। ||६||
ਗੁਰਮਤਿ ਸਾਚੀ ਸਬਦੁ ਹੈ ਸਾਰੁ ॥
गुरमति साची सबदु है सारु ॥गुरुशिक्षा शब्दस्य सच्चिदानन्दः उत्तमः उदात्तः च अस्ति।
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਰਖੈ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥੭॥
हरि का नामु रखै उरि धारि ॥७॥भगवतः नाम हृदये निहितं कुरु। ||७||
ਸੇ ਦੁਖ ਆਗੈ ਜਿ ਭੋਗ ਬਿਲਾਸੇ ॥
से दुख आगै जि भोग बिलासे ॥अत्र भोगभोगे आकृष्टः, ततः परं दुःखं प्राप्स्यति।
ਨਾਨਕ ਮੁਕਤਿ ਨਹੀ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਸਾਚੇ ॥੮॥੨॥੫॥
नानक मुकति नही बिनु नावै साचे ॥८॥२॥५॥सत्यनाम विना मोक्षो नास्ति नानक। ||८||२||५||