ईश्वरभक्तसैन्येन, ध्यानशक्त्या शक्तिना च मया मृत्युभयस्य पाशं विच्छिन्नम्।
दासः कबीरः दुर्गस्य शिखरं प्रति आरुह्य अस्ति; अनादिमक्षरं क्षेत्रं मया लब्धम्। ||६||९||१७||
माता गङ्गा गभीरा गभीरा च ।
शृङ्खलाबद्धाः कबीरं तत्र नीतवन्तः। ||१||
मम मनः न कम्पितम्; मम शरीरं किमर्थं भयं भवेत् ?
मम चैतन्यं भगवतः पादकमले निमग्नं स्थितम् । ||१||विराम||
गङ्गायाः तरङ्गाः शृङ्खलां भग्नवन्तः,
कबीरः च मृगचर्मणि उपविष्टः आसीत्। ||२||
कबीरः वदति, मम मित्रं, सहचरः वा नास्ति।
जले, भूमौ च भगवान् मम रक्षकः। ||३||१०||१८||
भैरव, कबीर जी, अष्टपढ़ेया, द्वितीय सदन: १.
एकः सार्वभौमिकः प्रजापतिः ईश्वरः। सच्चे गुरुप्रसादेन : १.
ईश्वरः दुर्गं दुर्गमं दुर्गमं च निर्मितवान् यस्मिन् सः निवसति।
तत्र तस्य दिव्यं प्रकाशं विकीर्णं भवति।
विद्युत् प्रज्वलति, आनन्दः च तत्र प्रबलः,
यत्र शाश्वतः युवा भगवान् ईश्वरः वसति। ||१||
अयं आत्मा भगवतः नाम्ना प्रेम्णा अनुकूलः अस्ति।
जरामृत्युभ्यां त्रायते तस्य संशयः पलायते । ||१||विराम||
उच्चनीचसामाजिकवर्गेषु ये विश्वासं कुर्वन्ति,
केवलं अहङ्कारस्य गीतानि, जपानि च गायन्ति।
शबदस्य अप्रहृतध्वनि-प्रवाहः, ईश्वरस्य वचनं, तस्मिन् स्थाने प्रतिध्वन्यते,
यत्र परमेश्वरः वसति। ||२||
सः ग्रहान्, सौरमण्डलान्, आकाशगङ्गान् च सृजति;
त्रैलोक्यं त्रिदेवं गुणत्रयं च नाशयति।
दुर्गमः अगाहः भगवान् ईश्वरः हृदये निवसति।
न कश्चित् लोकेश्वरस्य सीमां रहस्यं वा लभते । ||३||
केलपुष्पे सूर्यप्रकाशे च भगवान् प्रकाशते।
स कमलस्य परागस्य वसति ।
भगवतः रहस्यं हृदयपद्मस्य द्वादशदलान्तरम्।
तत्र वसति भगवान् लक्ष्मीशः | ||४||
अधोर्ध्वमध्यमप्रसृतो नभसदृशः ।
गहने मौने आकाशे सः विकिरणं करोति।
न तत्र सूर्यो न चन्द्रः,
परन्तु प्राइमल इमाकुलेट् भगवान् तत्र उत्सवं करोति। ||५||
विश्वे च विद्धि देहे तथा ।
मानसरोवर-सरोवरे शुद्धिस्नानं कुर्वन्तु।
"सोहाङ्ग" - "सः अहम्" इति जपः ।
सः गुणेन वा दुष्टेन वा न प्रभावितः भवति। ||६||
सः उच्चैः निम्नसामाजिकवर्गेण, सूर्यप्रकाशेन, छायायाः वा प्रभावेण न प्रभावितः भवति ।
सः गुरु-अभयारण्ये अस्ति, नान्यतः कुत्रापि।
विविक्षेपैः आगमनैः गमनैः वा न विमुखः भवति।
आकाशशून्ये सहजतया लीनः तिष्ठतु। ||७||
यः मनसि भगवन्तं जानाति
यत्किमपि वदति, तत् सम्भवति।
भगवतः दिव्यं ज्योतिं, तस्य मन्त्रं च मनसि दृढतया रोपयति
- वदति कबीरः, तादृशः मर्त्यः परं पारं लङ्घयति। ||८||१||
तस्य कृते सूर्याः कोटिशो प्रकाशन्ते,
कोटिशिवानां कैलाशपर्वतानां च |
कोटि-कोटि-दुर्गादेव्याः तस्य पादौ मालिशं कुर्वन्ति।
कोटिब्रह्मास्तस्मै वेदं जपन्ति। ||१||
यदा याचयामि तदा भगवतः एव याचयामि।
अन्यैः देवैः सह मम किमपि सम्बन्धः नास्ति । ||१||विराम||
कोटिकोटिचन्द्राः आकाशे स्फुरन्ति।