ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 990
ਪਾਪ ਪਥਰ ਤਰਣੁ ਨ ਜਾਈ ॥
पाप पथर तरणु न जाई ॥पापः पाषाणः यः न प्लवति।
ਭਉ ਬੇੜਾ ਜੀਉ ਚੜਾਊ ॥
भउ बेड़ा जीउ चड़ाऊ ॥अतः ईश्वरभयं भवतः आत्मानं पारं नेतुम् नौका भवतु।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਦੇਵੈ ਕਾਹੂ ॥੪॥੨॥
कहु नानक देवै काहू ॥४॥२॥नानकः वदति दुर्लभाः ये एतेन नौकायाः धन्याः सन्ति। ||४||२||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ਘਰੁ ੧ ॥
मारू महला १ घरु १ ॥मारू, प्रथम मेहल, प्रथम सदन : १.
ਕਰਣੀ ਕਾਗਦੁ ਮਨੁ ਮਸਵਾਣੀ ਬੁਰਾ ਭਲਾ ਦੁਇ ਲੇਖ ਪਏ ॥
करणी कागदु मनु मसवाणी बुरा भला दुइ लेख पए ॥कर्माणि कागदं, मनः च मसिः; शुभाशुभौ च तस्मिन् अभिलेखितौ स्तः।
ਜਿਉ ਜਿਉ ਕਿਰਤੁ ਚਲਾਏ ਤਿਉ ਚਲੀਐ ਤਉ ਗੁਣ ਨਾਹੀ ਅੰਤੁ ਹਰੇ ॥੧॥
जिउ जिउ किरतु चलाए तिउ चलीऐ तउ गुण नाही अंतु हरे ॥१॥यथा तेषां पूर्वकर्माणि चालयन्ति तथा मर्त्याः चालिताः भवन्ति। न विद्यते तव महिमा गुणानां भगवन् | ||१||
ਚਿਤ ਚੇਤਸਿ ਕੀ ਨਹੀ ਬਾਵਰਿਆ ॥
चित चेतसि की नही बावरिआ ॥किमर्थं तं न धारयसि उन्मत्तः ।
ਹਰਿ ਬਿਸਰਤ ਤੇਰੇ ਗੁਣ ਗਲਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
हरि बिसरत तेरे गुण गलिआ ॥१॥ रहाउ ॥विस्मृत्य भगवन्तं ते स्वगुणाः सड़्गन्ति। ||१||विराम||
ਜਾਲੀ ਰੈਨਿ ਜਾਲੁ ਦਿਨੁ ਹੂਆ ਜੇਤੀ ਘੜੀ ਫਾਹੀ ਤੇਤੀ ॥
जाली रैनि जालु दिनु हूआ जेती घड़ी फाही तेती ॥रात्रौ जालम्, दिवा जालम्; यावन्तः जालाः सन्ति तावन्तः क्षणाः सन्ति।
ਰਸਿ ਰਸਿ ਚੋਗ ਚੁਗਹਿ ਨਿਤ ਫਾਸਹਿ ਛੂਟਸਿ ਮੂੜੇ ਕਵਨ ਗੁਣੀ ॥੨॥
रसि रसि चोग चुगहि नित फासहि छूटसि मूड़े कवन गुणी ॥२॥आनन्देन आनन्देन च त्वं निरन्तरं प्रलोभनं दंशसि; फससि मूर्ख - कथं कदापि पलायिष्यसि ? ||२||
ਕਾਇਆ ਆਰਣੁ ਮਨੁ ਵਿਚਿ ਲੋਹਾ ਪੰਚ ਅਗਨਿ ਤਿਤੁ ਲਾਗਿ ਰਹੀ ॥
काइआ आरणु मनु विचि लोहा पंच अगनि तितु लागि रही ॥शरीरं भट्टी, मनः च तदन्तर्गतं लोहम्; पञ्च अग्नयः तत् तापयन्ति।
ਕੋਇਲੇ ਪਾਪ ਪੜੇ ਤਿਸੁ ਊਪਰਿ ਮਨੁ ਜਲਿਆ ਸੰਨੑੀ ਚਿੰਤ ਭਈ ॥੩॥
कोइले पाप पड़े तिसु ऊपरि मनु जलिआ संनी चिंत भई ॥३॥पापं तस्मिन् स्थापितं अङ्गारं मनः दहति; चिमटाः चिन्ता चिन्ता च भवन्ति। ||३||
ਭਇਆ ਮਨੂਰੁ ਕੰਚਨੁ ਫਿਰਿ ਹੋਵੈ ਜੇ ਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤਿਨੇਹਾ ॥
भइआ मनूरु कंचनु फिरि होवै जे गुरु मिलै तिनेहा ॥यत् स्लगं परिणतं तत् पुनः सुवर्णरूपेण परिणमति, यदि गुरुणा सह मिलति।
ਏਕੁ ਨਾਮੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਓਹੁ ਦੇਵੈ ਤਉ ਨਾਨਕ ਤ੍ਰਿਸਟਸਿ ਦੇਹਾ ॥੪॥੩॥
एकु नामु अंम्रितु ओहु देवै तउ नानक त्रिसटसि देहा ॥४॥३॥एकेश्वरस्य अम्ब्रोसियलनामेन मर्त्यं आशीर्वादं ददाति, ततः हे नानक शरीरं स्थिरं भवति। ||४||३||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥
मारू महला १ ॥मारू, प्रथम मेहल : १.
ਬਿਮਲ ਮਝਾਰਿ ਬਸਸਿ ਨਿਰਮਲ ਜਲ ਪਦਮਨਿ ਜਾਵਲ ਰੇ ॥
बिमल मझारि बससि निरमल जल पदमनि जावल रे ॥शुद्धे निर्मलजलेषु पद्मं च स्निग्धं मलं च लभ्यते ।
ਪਦਮਨਿ ਜਾਵਲ ਜਲ ਰਸ ਸੰਗਤਿ ਸੰਗਿ ਦੋਖ ਨਹੀ ਰੇ ॥੧॥
पदमनि जावल जल रस संगति संगि दोख नही रे ॥१॥पद्मपुष्पं मलजलेन सह अस्ति, परन्तु तत् किमपि प्रदूषणेन अस्पृष्टं तिष्ठति । ||१||
ਦਾਦਰ ਤੂ ਕਬਹਿ ਨ ਜਾਨਸਿ ਰੇ ॥
दादर तू कबहि न जानसि रे ॥त्वं मण्डूकः, त्वं कदापि न अवगमिष्यसि।
ਭਖਸਿ ਸਿਬਾਲੁ ਬਸਸਿ ਨਿਰਮਲ ਜਲ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨ ਲਖਸਿ ਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
भखसि सिबालु बससि निरमल जल अंम्रितु न लखसि रे ॥१॥ रहाउ ॥मलं खादसि, निर्मलजलेषु निवसन् । तत्र अम्ब्रोसियामृतस्य किमपि न जानासि। ||१||विराम||
ਬਸੁ ਜਲ ਨਿਤ ਨ ਵਸਤ ਅਲੀਅਲ ਮੇਰ ਚਚਾ ਗੁਨ ਰੇ ॥
बसु जल नित न वसत अलीअल मेर चचा गुन रे ॥त्वं जले नित्यं निवससि; भृङ्गः तत्र न वसति दूरतः गन्धेन मत्तः ।
ਚੰਦ ਕੁਮੁਦਨੀ ਦੂਰਹੁ ਨਿਵਸਸਿ ਅਨਭਉ ਕਾਰਨਿ ਰੇ ॥੨॥
चंद कुमुदनी दूरहु निवससि अनभउ कारनि रे ॥२॥दूरस्थं चन्द्रं सहजतया संवेदयन् पद्मं शिरसा नमति । ||२||
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਖੰਡੁ ਦੂਧਿ ਮਧੁ ਸੰਚਸਿ ਤੂ ਬਨ ਚਾਤੁਰ ਰੇ ॥
अंम्रित खंडु दूधि मधु संचसि तू बन चातुर रे ॥अमृतक्षेत्राणि क्षीरमधुना सिञ्चन्ति; त्वं जले निवसितुं चतुरः इति मन्यसे।
ਅਪਨਾ ਆਪੁ ਤੂ ਕਬਹੁ ਨ ਛੋਡਸਿ ਪਿਸਨ ਪ੍ਰੀਤਿ ਜਿਉ ਰੇ ॥੩॥
अपना आपु तू कबहु न छोडसि पिसन प्रीति जिउ रे ॥३॥त्वं कदापि स्वस्य अन्तः प्रवृत्तीनां पलायितुं न शक्नोषि, यथा पिस्सू रक्तप्रेमम् । ||३||
ਪੰਡਿਤ ਸੰਗਿ ਵਸਹਿ ਜਨ ਮੂਰਖ ਆਗਮ ਸਾਸ ਸੁਨੇ ॥
पंडित संगि वसहि जन मूरख आगम सास सुने ॥मूर्खः पण्डितेन सह धर्मविद्भिः सह वसति, वेदं शास्त्रं च शृणोतु।
ਅਪਨਾ ਆਪੁ ਤੂ ਕਬਹੁ ਨ ਛੋਡਸਿ ਸੁਆਨ ਪੂਛਿ ਜਿਉ ਰੇ ॥੪॥
अपना आपु तू कबहु न छोडसि सुआन पूछि जिउ रे ॥४॥श्वस्य कुटिलपुच्छवत् स्वस्य अन्तः प्रवृत्तीनां कदापि पलायितुं न शक्नोषि । ||४||
ਇਕਿ ਪਾਖੰਡੀ ਨਾਮਿ ਨ ਰਾਚਹਿ ਇਕ ਹਰਿ ਹਰਿ ਚਰਣੀ ਰੇ ॥
इकि पाखंडी नामि न राचहि इक हरि हरि चरणी रे ॥केचन पाखण्डिनः सन्ति; ते नाम भगवतः नामेन सह न विलीयन्ते। केचित् भगवतः पादेषु लीनाः हरः हरः।
ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਪਾਵਸਿ ਨਾਨਕ ਰਸਨਾ ਨਾਮੁ ਜਪਿ ਰੇ ॥੫॥੪॥
पूरबि लिखिआ पावसि नानक रसना नामु जपि रे ॥५॥४॥मर्त्याः यत् पूर्वं नियतं तत् प्राप्नुवन्ति; हे नानक जिह्वाया नाम जप । ||५||४||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥
मारू महला १ ॥मारू, प्रथम मेहल, ९.
ਸਲੋਕੁ ॥
सलोकु ॥सलोक् : १.
ਪਤਿਤ ਪੁਨੀਤ ਅਸੰਖ ਹੋਹਿ ਹਰਿ ਚਰਨੀ ਮਨੁ ਲਾਗ ॥
पतित पुनीत असंख होहि हरि चरनी मनु लाग ॥असंख्याताः पापिनः पवित्राः भवन्ति, भगवतः पादयोः मनः सज्जाः भवन्ति।
ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਨਾਮੁ ਪ੍ਰਭ ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਮਸਤਕਿ ਭਾਗ ॥੧॥
अठसठि तीरथ नामु प्रभ नानक जिसु मसतकि भाग ॥१॥अष्टषष्टिः तीर्थस्थानानां पुण्यं ललाटे तादृशं दैवं लिखिते नानके भगवतः नाम्ना लभ्यते। ||१||
ਸਬਦੁ ॥
सबदु ॥शाबादः १.
ਸਖੀ ਸਹੇਲੀ ਗਰਬਿ ਗਹੇਲੀ ॥
सखी सहेली गरबि गहेली ॥हे मित्राणि सहचराः तथा गर्वेण प्रफुल्लिताः ।
ਸੁਣਿ ਸਹ ਕੀ ਇਕ ਬਾਤ ਸੁਹੇਲੀ ॥੧॥
सुणि सह की इक बात सुहेली ॥१॥भर्तुः भगवतः एतां एकं आनन्ददायकं कथां शृणुत। ||१||
ਜੋ ਮੈ ਬੇਦਨ ਸਾ ਕਿਸੁ ਆਖਾ ਮਾਈ ॥
जो मै बेदन सा किसु आखा माई ॥मम दुःखं कस्य वदामि मातः ।
ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਜੀਉ ਨ ਰਹੈ ਕੈਸੇ ਰਾਖਾ ਮਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
हरि बिनु जीउ न रहै कैसे राखा माई ॥१॥ रहाउ ॥भगवन्तं विना मम आत्मा जीवितुं न शक्नोति; कथं सान्त्वयिष्यामि मातः | ||१||विराम||
ਹਉ ਦੋਹਾਗਣਿ ਖਰੀ ਰੰਞਾਣੀ ॥
हउ दोहागणि खरी रंञाणी ॥अहं विषादिता, परित्यक्तवधूः, सर्वथा कृपणः।
ਗਇਆ ਸੁ ਜੋਬਨੁ ਧਨ ਪਛੁਤਾਣੀ ॥੨॥
गइआ सु जोबनु धन पछुताणी ॥२॥मम यौवनं नष्टम् अस्ति; अहं पश्चातापं करोमि, पश्चात्तापं च करोमि। ||२||
ਤੂ ਦਾਨਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਿਰਿ ਮੇਰਾ ॥
तू दाना साहिबु सिरि मेरा ॥त्वं मम धीमतः प्रभुः गुरुः, मम शिरसा उपरि।
ਖਿਜਮਤਿ ਕਰੀ ਜਨੁ ਬੰਦਾ ਤੇਰਾ ॥੩॥
खिजमति करी जनु बंदा तेरा ॥३॥अहं त्वां विनयशीलं दासत्वेन सेवयामि। ||३||
ਭਣਤਿ ਨਾਨਕੁ ਅੰਦੇਸਾ ਏਹੀ ॥
भणति नानकु अंदेसा एही ॥नानकः विनयेन प्रार्थयति, एषा एव मम चिन्ता:
ਬਿਨੁ ਦਰਸਨ ਕੈਸੇ ਰਵਉ ਸਨੇਹੀ ॥੪॥੫॥
बिनु दरसन कैसे रवउ सनेही ॥४॥५॥प्रियदर्शनं विना कथं तं भोक्तुं शक्नोमि। ||४||५||