Mëkati është një gur që nuk noton.
Pra, le të jetë Frika e Zotit varka për të çuar shpirtin tuaj.
Thotë Nanak, të rrallë janë ata që janë të bekuar me këtë Varkë. ||4||2||
Maaroo, Mehl i Parë, Shtëpia e Parë:
Veprimet janë letra dhe mendja është boja; e mira dhe e keqja janë të shënuara në të.
Ashtu si veprimet e tyre të kaluara i shtyjnë ata, po ashtu edhe të vdekshmit shtyhen. Virtytet e Tua të Lavdishme nuk kanë fund, Zot. ||1||
Pse nuk e mbani Atë në vetëdijen tuaj, o njeri i çmendur?
Duke harruar Zotin, virtytet tuaja do të kalben. ||1||Pauzë||
Nata është një rrjetë dhe dita është një rrjetë; ka aq kurthe sa ka momente.
Me kënaqësi dhe kënaqësi, ju vazhdimisht kafshoni karremin; je i bllokuar, budalla - si do të shpëtosh ndonjëherë? ||2||
Trupi është një furrë dhe mendja është hekuri brenda tij; pesë zjarret po e ngrohin.
Mëkati është qymyri i vendosur mbi të, i cili djeg mendjen; darët janë ankthi dhe shqetësimi. ||3||
Ajo që u kthye në skorje shndërrohet përsëri në ar, nëse dikush takohet me Guru.
Ai e bekon të vdekshmin me Emrin Ambrosial të Zotit të Vetëm dhe më pas, O Nanak, trupi mbahet i palëkundur. ||4||3||
Maaroo, Mehl i Parë:
Në ujërat e pastra dhe të papërlyera, gjenden edhe zambaku, edhe llumi i rrëshqitshëm.
Lulja e zambakut është me llum dhe ujë, por mbetet e paprekur nga çdo ndotje. ||1||
Ti bretkocë, nuk do ta kuptosh kurrë.
Ju hani pisllëkun, ndërsa banoni në ujërat e papërlyera. Ju nuk dini asgjë për nektarin ambrozial atje. ||1||Pauzë||
Ti banon vazhdimisht në ujë; bleta bumbe nuk banon aty, por nga larg dehet me aromën e saj.
Duke ndjerë në mënyrë intuitive hënën në distancë, zambak uji përkul kokën. ||2||
Zonat e nektarit vaditen me qumësht dhe mjaltë; ju mendoni se jeni të zgjuar për të jetuar në ujë.
Nuk mund t'u shpëtosh kurrë prirjeve të tua të brendshme, si dashuria e pleshtit për gjakun. ||3||
Budallai mund të jetojë me Panditin, dijetarin fetar, dhe të dëgjojë Vedat dhe Shaastrat.
Ju kurrë nuk mund t'i shpëtoni prirjeve tuaja të brendshme, si bishti i shtrembër i qenit. ||4||
Disa janë hipokritë; ato nuk shkrihen me Naamin, Emrin e Zotit. Disa janë zhytur në Këmbët e Zotit, Har, Har.
Të vdekshmit marrin atë që janë të paracaktuar të marrin; O Nanak, me gjuhën tënde, këndo Naam. ||5||4||
Maaroo, Mehl i Parë,
Salok:
Mëkatarë të panumërt janë shenjtëruar, duke e lidhur mendjen me Këmbët e Zotit.
Meritat e gjashtëdhjetë e tetë vendeve të pelegrinazhit gjenden në emrin e Zotit, o Nanak, kur një fat i tillë shkruhet në ballë. ||1||
Shabad:
O miq dhe shokë, kaq të fryrë nga krenaria,
dëgjoni këtë histori të vetme të gëzueshme të Zotit të burrit tuaj. ||1||
Kujt t'i tregoj për dhimbjen time, o nëna ime?
Pa Zotin, shpirti im nuk mund të mbijetojë; si mund ta ngushëlloj, o nëna ime? ||1||Pauzë||
Unë jam një nuse e dëshpëruar, e flakur, krejtësisht e mjerë.
kam humbur rininë time; pendohem dhe pendohem. ||2||
Ti je Zoti dhe Mësuesi im i urtë, mbi kokën time.
Unë të shërbej si robi Yt i përulur. ||3||
Nanak lutet me përulësi, ky është shqetësimi im i vetëm:
pa Vegimin e Bekuar të të Dashurit tim, si mund ta shijoj Atë? ||4||5||