Salok, Mehli i Parë:
Gjatë natës koha shkon larg; gjatë ditës koha kalon.
Trupi konsumohet dhe kthehet në kashtë.
Të gjithë janë të përfshirë dhe të ngatërruar në ngatërresat e kësaj bote.
I vdekshmi gabimisht ka hequr dorë nga mënyra e shërbimit.
Budallai i verbër kapet në konflikt, shqetësohet dhe hutohet.
Ata që qajnë pasi dikush ka vdekur - a mund ta kthejnë atë në jetë?
Pa realizim nuk mund të kuptohet asgjë.
Ata që qajnë për të vdekurit do të vdesin edhe vetë.
O Nanak, ky është Vullneti i Zotit dhe Mjeshtrit tonë.
Ata që nuk e kujtojnë Zotin, kanë vdekur. ||1||
Mehli i parë:
Dashuria vdes dhe dashuria vdes; urrejtja dhe grindja vdesin.
Ngjyra zbehet dhe bukuria zhduket; trupi vuan dhe shembet.
Nga erdhi ai? Ku po shkon? Ai ekzistonte apo jo?
Manmukh i vetëdëshiruar bëri mburrje boshe, duke u kënaqur në ahengje dhe kënaqësi.
O Nanak, pa Emrin e Vërtetë, i këputet nderi, nga koka te këmbët. ||2||
Pauree:
Naami Ambrosial, Emri i Zotit, është përgjithmonë Dhënësi i paqes. Në fund do të jetë ndihma dhe mbështetja juaj.
Pa Guru, bota është e çmendur. Nuk e vlerëson vlerën e Emrit.
Ata që i shërbejnë Guru-së së Vërtetë pranohen dhe miratohen. Drita e tyre shkrihet në Dritë.
Ai shërbëtor që ruan vullnetin e Zotit në mendjen e tij, bëhet njësoj si Zoti dhe Mjeshtri i tij.
Më thuaj, kush ka gjetur ndonjëherë paqen duke ndjekur vullnetin e tij? Të verbërit veprojnë në verbëri.
Askush nuk është i kënaqur dhe i plotësuar nga e keqja dhe korrupsioni. Nuk ngopet uria e budallait.
Të bashkangjitur me dualitetin, të gjithë janë të rrënuar; pa Guru-në e Vërtetë, nuk ka kuptim.
Ata që i shërbejnë Guru-së së Vërtetë gjejnë paqe; ata janë të bekuar me Hirin me Vullnetin e Zotit. ||20||
Salok, Mehli i Parë:
Modestia dhe drejtësia të dyja, o Nanak, janë cilësi të atyre që janë të bekuar me pasuri të vërtetë.
Mos iu refero asaj pasurie si mikut tënd, gjë që të bën të rrahësh kokën.
Ata që posedojnë vetëm këtë pasuri të kësaj bote njihen si të varfër.
Por ata, në zemrat e të cilëve ti banon, o Zot, ata njerëz janë oqeane virtyti. ||1||
Mehli i parë:
Pasuritë e kësaj bote fitohen me dhimbje dhe vuajtje; kur ata janë larguar, ata lënë dhimbje dhe vuajtje.
O Nanak, pa Emrin e Vërtetë, uria nuk ngopet kurrë.
Bukuria nuk e ngop urinë; kur njeriu sheh bukurinë, ai uri edhe më shumë.
Sa të shumta janë kënaqësitë e trupit, aq të shumta janë dhimbjet që e mundojnë atë. ||2||
Mehli i parë:
Duke vepruar verbërisht, mendja bëhet e verbër. Mendja e verbër e bën trupin të verbër.
Pse të bëni një digë me baltë dhe suva? Edhe një digë prej gurësh i jep rrugë.
Diga ka plasur. Nuk ka varkë. Nuk ka trap. Thellësia e ujit është e paimagjinueshme.
Nanak, pa Emrin e Vërtetë, shumë turma janë mbytur. ||3||
Mehli i parë:
Mijëra paund ari dhe mijëra paund argjendi; mbreti mbi kokat e mijëra mbretërve.
Mijëra ushtri, mijëra banda marshimi dhe shtiza; perandori i mijëra kalorësve.
Duhet të kapërcehet oqeani i padepërtueshëm i zjarrit dhe ujit.
Bregu tjetër nuk mund të shihet; dëgjohet vetëm ulërima e britmave të dhimbshme.
O Nanak, atje do të dihet nëse dikush është mbret apo perandor. ||4||
Pauree:
Disa kanë zinxhirë në qafë, në robëri të Zotit.
Ata çlirohen nga robëria, duke e kuptuar Zotin e Vërtetë si të Vërtetë.