Unë i shërbej Atij që më dha Naamin; Unë jam një sakrificë për Të.
Ai që ndërton, edhe prish; nuk ka tjetër përveç Tij.
Me hirin e Guru-së, unë e sodit Atë dhe më pas trupi im nuk vuan nga dhimbjet. ||31||
Askush nuk është i imi - kujt duhet ta kap dhe ta mbaj fustanin? Askush nuk ka qenë ndonjëherë dhe askush nuk do të jetë kurrë i imi.
Duke ardhur e duke shkuar, njeriu është i rrënuar, i prekur nga sëmundja e dyndjeshmërisë.
Ato qenie që u mungon Naami, Emri i Zotit, shemben si shtylla kripe.
Pa Emrin, si mund ta gjejnë lirimin? Ata bien në ferr në fund.
Duke përdorur një numër të kufizuar fjalësh, ne përshkruajmë Zotin e Vërtetë të pakufizuar.
Injorantit nuk kupton. Pa Guru, nuk ka mençuri shpirtërore.
Shpirti i ndarë është si vargu i thyer i kitarës, i cili nuk lëkundet zërin e saj.
Zoti i bashkon shpirtrat e ndarë me Veten, duke zgjuar fatin e tyre. ||32||
Trupi është pema dhe mendja është zogu; zogjtë në pemë janë pesë shqisat.
Ata godasin thelbin e realitetit dhe bashkohen me Zotin Një. Ata kurrë nuk janë bllokuar fare.
Por të tjerët fluturojnë me nxitim, kur shohin ushqimin.
Pendët e tyre janë prerë dhe janë kapur në lak; përmes gabimeve të tyre, ata janë kapur në fatkeqësi.
Pa Zotin e Vërtetë, si mund të gjejë dikush lirim? Xhevahiri i Lavdimeve të Lavdishme të Zotit vjen nga karma e veprimeve të mira.
Kur Ai Vetë i liron, vetëm atëherë lirohen. Ai Vetë është Mjeshtri i Madh.
Me Hirin e Guru-së, ata lirohen, kur Ai Vetë jep Hirin e Tij.
Madhështia e lavdishme qëndron në Duart e Tij. Ai i bekon ata me të cilët është i kënaqur. ||33||
Shpirti dridhet dhe dridhet, kur humb ankorimin dhe mbështetjen.
Vetëm mbështetja e Zotit të Vërtetë sjell nder dhe lavdi. Nëpërmjet saj, veprat e dikujt nuk janë kurrë të kota.
Zoti është i përjetshëm dhe i qëndrueshëm përgjithmonë; Guru-ja është e qëndrueshme dhe soditja mbi Zotin e Vërtetë është e qëndrueshme.
O Zot dhe Mjeshtër i engjëjve, njerëzve dhe mjeshtërve yogic, Ti je mbështetja e të pambështeturve.
Në të gjitha vendet dhe hapësirat, Ti je Dhuruesi, Dhuruesi i Madh.
Kudo që të shikoj, atje të shoh Ty, Zot; Ju nuk keni fund apo kufizim.
Ju po përshkoni dhe përshkoni vendet dhe hapësirat; Duke reflektuar mbi Fjalën e Shabadit të Guru-së, Ju jeni gjetur.
Ju jepni dhurata edhe kur nuk ju kërkohen; Je i madh, i paarritshëm dhe i pafund. ||34||
O Zot i Mëshirshëm, Ti je mishërimi i mëshirës; duke krijuar Krijimin, Ti e sheh atë.
Të lutem, derdh mëshirën Tënde mbi mua, o Zot, dhe më bashko me veten tënde. Në një çast, Ti shkatërron dhe rindërton.
Ti je i urtë dhe i gjithëdijshëm; Ju jeni Dhënësi më i madh i të gjithë dhuruesve.
Ai është Zhdukës i varfërisë dhe Shkatërruesi i dhimbjes; Gurmukhu realizon mençurinë shpirtërore dhe meditimin. ||35||
Duke humbur pasurinë e tij, ai bërtet me ankth; vetëdija e budallait është e zhytur në pasuri.
Sa të rrallë janë ata që mbledhin pasurinë e së Vërtetës dhe e duan Naamin e Papërlyer, Emrin e Zotit.
Nëse duke humbur pasurinë tuaj, ju mund të zhyteni në Dashurinë e Zotit të Vetëm, atëherë thjesht lëreni të shkojë.
Përkushtoje mendjen dhe dorëzo kokën; kërkoni vetëm mbështetjen e Zotit Krijues.
Çështjet e kësaj bote dhe bredhjet pushojnë, kur mendja mbushet me lumturinë e Shabadit.
Edhe armiqtë e dikujt bëhen miq, duke u takuar me Guru, Zotin e Universit.
Duke u endur nga pylli në pyll duke kërkuar, do të zbuloni se ato gjëra janë brenda shtëpisë së zemrës suaj.
Të bashkuar nga Guru i Vërtetë, ju do të qëndroni të bashkuar dhe dhimbjet e lindjes dhe vdekjes do të marrin fund. ||36||
Përmes ritualeve të ndryshme njeriu nuk gjen lirim. Pa virtyt, njeriu dërgohet në qytetin e vdekjes.
Njëri nuk do ta ketë këtë botë apo tjetrën; duke bërë gabime mëkatare, njeriu vjen në pendim dhe pendim në fund.