مان ان جي خدمت ڪريان ٿو جنهن مون کي نالو ڏنو آهي. مان هن تي قربان آهيان.
جيڪو اڏائي ٿو، سو به ڊاهي ٿو. هن کان سواءِ ٻيو ڪوبه ناهي.
گروءَ جي مهربانيءَ سان، مان هن تي غور ڪريان ٿو، ۽ پوءِ منهنجي جسم کي تڪليف نه ٿئي. ||31||
ڪو به منهنجو ناهي - مان ڪنهن جي گاؤن کي پڪڙي وٺان؟ ڪو به نه هو، ۽ نه ڪڏهن منهنجو هوندو.
اچڻ ۽ وڃڻ، برباد ٿي، ٻهراڙيءَ جي مرض ۾ مبتلا.
اُهي مخلوق جن ۾ رب جي نالي جي کوٽ آهي، اهي لوڻ جي ٿنڀن وانگر ٽٽي پون ٿا.
نالي کان سواءِ، اهي نجات ڪيئن ٿا ڳولين؟ اهي آخر ۾ جهنم ۾ پوندا.
محدود تعداد ۾ لفظن کي استعمال ڪندي، اسان لامحدود سچي رب کي بيان ڪريون ٿا.
جاهل عقل کان محروم آهن. گرو کان سواء، ڪو به روحاني حڪمت نه آهي.
جدا ٿيل روح گٽار جي ٽٽل تار وانگر آهي، جيڪو پنهنجي آواز کي وائبرٽ نٿو ڪري.
خدا جدا ٿيل روحن کي پاڻ سان گڏ ڪري، انهن جي تقدير کي جاڳائي ٿو. ||32||
جسم وڻ آهي، ۽ ذهن پکي آهي. وڻ ۾ موجود پکي پنج حواس آهن.
اهي حقيقت جي جوهر کي پڪڙيندا آهن، ۽ هڪ رب سان ملن ٿا. اُهي ڪڏهن به ڦاٿل ناهن.
پر ٻيا تڪڙ ۾ ڀڄي ويندا آهن، جڏهن اهي کاڌو ڏسندا آهن.
سندن پنن کي ڪٽيو ويندو آهي، ۽ اهي ڦڦڙن ۾ پکڙيل آهن. انهن جي غلطين جي ڪري، اهي آفت ۾ پکڙيل آهن.
سچي پالڻهار کان سواءِ، ڪنهن کي نجات ڪيئن ملندي؟ رب جي شاندار حمد جو زيور چڱن عملن جي ڪرم سان اچي ٿو.
جڏهن هو پاڻ انهن کي آزاد ڪري ٿو، تڏهن ئي اهي آزاد ٿين ٿا. هو پاڻ وڏو مالڪ آهي.
گرو جي فضل سان، اهي آزاد ٿين ٿا، جڏهن هو پاڻ پنهنجو فضل عطا ڪري ٿو.
عظيم عظمت سندس هٿن ۾ آهي. هو انهن کي برڪت ڏيندو آهي جن کان هو راضي هوندو آهي. ||33||
روح لرزندو ۽ لرزندو آهي، جڏهن هو پنهنجو سهارو ۽ سهارو وڃائي ويهندو آهي.
سچي رب جي مدد سان ئي عزت ۽ شان اچي ٿي. ان جي ذريعي، ڪنهن جو ڪم ڪڏهن به بيڪار نه ٿيندو.
رب دائمي ۽ دائمي آهي؛ گرو مستحڪم آهي، ۽ سچي رب تي غور ڪرڻ مستحڪم آهي.
اي پالڻھار ۽ ملائڪن جا مالڪ، ماڻھن ۽ يوگڪ آقا، تون آھين بي سهارن جو سهارو.
سڀني هنڌن ۽ مفاصلن ۾ تون ئي عطا ڪندڙ، وڏو عطا ڪندڙ آهين.
جتي به ڏسان ٿو، اتي توکي ڏسان ٿو، اي منهنجا مالڪ. توهان وٽ ڪا به پڇاڙي يا حد ناهي.
توهان جڳهن ۽ مفاصلي تي پکڙيل ۽ ڦهليل آهيو. گرو جي ڪلام تي غور ڪندي، توهان کي مليا آهيو.
توهان تحفا ڏيو ٿا جيتوڻيڪ اهي نه گهريا ويا آهن؛ تون عظيم، ناقابل رسائي ۽ لامحدود آهين. ||34||
اي مهربان رب، تون آهين مجسم رحمت؛ تخليق پيدا ڪندي، توهان ان کي ڏسندا.
مهرباني ڪري مون تي رحم ڪر، اي خدا، ۽ مون کي پنهنجي پاڻ سان گڏ ڪر. هڪ پل ۾، توهان تباهه ۽ ٻيهر تعمير ڪيو.
تون ئي حڪمت وارو ۽ سڀ ڪجهه ڏسندڙ آهين. تون سڀني کان وڏو عطا ڪندڙ آهين.
هو غربت جو خاتمو ڪندڙ ۽ دردن کي ختم ڪرڻ وارو آهي. گرومخ کي روحاني حڪمت ۽ مراقبت جو احساس آهي. ||35||
مال وڃائڻ، ڏک ۾ روئي ٿو. بيوقوف جو شعور دولت ۾ مگن آهي.
ڪيڏا ناياب آھن اُھي جيڪي سچ جي دولت گڏ ڪن ٿا، ۽ رب جي نالي سان پيار ڪن ٿا.
جيڪڏهن پنهنجي دولت وڃائڻ سان، توهان هڪ رب جي محبت ۾ مشغول ٿي وڃو، ته پوء ان کي ڇڏي ڏيو.
پنهنجو دماغ وقف ڪريو، ۽ پنهنجو سر تسليم ڪريو؛ رڳو خالق جي رب جو سهارو ڳوليو.
دنياوي ڪم ۽ ڀوڳنا تڏهن ختم ٿي ويندا آهن، جڏهن ذهن شيدائيءَ سان ڀرجي ويندو آهي.
ايستائين جو ڪنهن جا دشمن به دوست بڻجي وڃن ٿا، گروءَ سان ملڻ سان، ڪائنات جي پالڻهار.
ٻيلي کان ٻيلي ۾ گھمڻ سان، توهان کي معلوم ٿيندو ته اهي شيون توهان جي دل جي گهر ۾ آهن.
سچي گرو سان گڏ، توهان متحد رهندا، ۽ جنم ۽ موت جي تڪليف ختم ٿي ويندي. ||36||
مختلف رسمن جي ذريعي، هڪ کي آزاد نه ٿو ملي. فضيلت کان سواء، هڪ موت جي شهر ڏانهن موڪليو ويندو آهي.
ڪنهن کي نه هي دنيا آهي نه آخرت. گناهن جي غلطين کي انجام ڏيڻ، انسان کي پشيمان ڪرڻ ۽ آخر ۾ توبهه ڪرڻ اچي ٿو.