ماجه، پنجين مهل:
جيڪو پڇي ٿو ڪوڙو تحفو،
مرڻ ۾ هڪ لمحو به نه لڳندو.
پر جيڪو مسلسل خدا جي خدا جي خدمت ڪندو رهي ٿو ۽ گرو سان ملندو آهي، ان کي امر چيو ويندو آهي. ||1||
جنهن جو ذهن محبت جي عبادت لاءِ وقف آهي
رات ڏينهن سندس شان جا گيت ڳائيندو آهي ۽ هميشه جاڳندو ۽ باخبر رهندو آهي.
کيس هٿ وٺي، رب ۽ مالڪ پاڻ ۾ ضم ڪري ٿو، جنهن جي پيشاني تي اهڙي قسمت لکيل آهي. ||2||
هن جا لوٽس پير سندس عقيدتمندن جي ذهنن ۾ رهن ٿا.
رب کان سواءِ، سڀ لُٽي ويا آهن.
مون کي سندس ٻانهن جي پيرن جي مٽيءَ جي آرزو آهي. سچي رب جو نالو منهنجو سينگار آهي. ||3||
اٿي بيٺو، مان رب، هار، هار جو نالو ڳائيندو آهيان.
هن جي ياد ڪرڻ سان، مون کي پنهنجي ابدي مڙس کي ملي ٿو.
خدا نانڪ تي رحم ڪيو آهي. مان خوشيءَ سان تنهنجي مرضي قبول ڪريان ٿو. ||4||43||50||
راگ ماجھ، اشٽپديه: پهرين مهل، پهريون بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
سندس حڪم سان، سڀيئي شيدائيءَ جي ڪلام سان جڙيل آهن،
۽ سڀني کي سڏيو وڃي ٿو سندس حضور جي حويلي، رب جي سچي عدالت.
اي منهنجا سچا رب ۽ مالڪ، رحمدلن تي رحم ڪندڙ، منهنجو ذهن سچ سان راضي ۽ راضي آهي. ||1||
آءٌ قربان آهيان، منهنجو روح قربان آهي، انهن تي، جن کي ڪلامِ مقدس سان سينگاريو ويو آهي.
Ambrosial Name، رب جو نالو، هميشه لاءِ امن ڏيندڙ آهي. گرو جي تعليمات جي ذريعي، اهو ذهن ۾ رهي ٿو. ||1||روڪ||
نه ڪو منهنجو آهي ۽ نه مان ڪنهن جو آهيان.
ٽنهي جهانن جو سچو پالڻهار ۽ مالڪ منهنجو آهي.
انا پرستيءَ ۾ ڪم ڪندي، تمام گهڻا مري ويا آهن. غلطيون ڪرڻ کان پوء، اهي توبهه ۽ پشيمان آهن. ||2||
جيڪي رب جي حڪم کي سڃاڻن ٿا، سي رب جي حمد جا گيت ڳائين ٿا.
گرو جي ڪلام جي ذريعي، انهن جي نالي سان جلال حاصل ڪيو وڃي ٿو.
هر ڪنهن جو حساب سچي درٻار ۾ رکيو ويو آهي، ۽ ان جي حُسن جي ذريعي ئي نجات ملي ٿي. ||3||
پاڻ سڳورا من موهيندڙ آهن. کين آرام جي جاءِ نه ملندي.
موت جي دروازي تي جڪڙيل ۽ بي رحميءَ سان ماريا ويندا آهن.
نالي کان سواءِ، ڪو به ساٿي يا دوست ڪونهي. ڇوٽڪارو صرف نالي تي غور ڪرڻ سان ملي ٿو. ||4||
ڪوڙا شڪتي، بي ايمان سنسڪرت، سچ کي پسند نٿا ڪن.
دوئي جي پابند، اهي اچن ٿا ۽ ٻيهر جنم ۾ وڃن ٿا.
اڳ ۾ لکيل تقدير کي ڪير به ختم نٿو ڪري سگهي. گرومخ آزاد ٿي ويا. ||5||
پنهنجي ماءُ پيءُ جي هن دنيا ۾، نوجوان ڪنوار پنهنجي مڙس کي نه ڄاتو.
ڪوڙ جي ذريعي، هوء کانئس جدا ٿي وئي آهي، ۽ هوء ڏک ۾ روئي ٿي.
خرابين کان ٺڳيءَ ۾، هوءَ رب جي حضور جي حويلي کي نٿي ڳولي. پر نيڪ عملن جي ذريعي، سندس عيب معاف ٿي ويا آهن. ||6||
هوءَ، جيڪا پنهنجي محبوب کي پنهنجي ماءُ پيءُ جي گهر ۾ سڃاڻي،
جيئن گرومخ، حقيقت جي جوهر کي سمجهڻ ۾ اچي ٿو. هوءَ پنهنجي رب کي سمجهي ٿي.
سندس اچڻ وڃڻ بند ٿي وڃي ٿو، ۽ هوءَ سچي نالي ۾ جذب ٿي وڃي ٿي. ||7||
گرو مُخ سمجھن ٿا ۽ بيان ڪن ٿا.
سچو آھي اسان جو پالڻھار ۽ پالڻھار. هن کي سچ سان پيار آهي.
نانڪ هن سچي دعا کي پيش ڪري ٿو: سندس شاندار ساراهه ڳائڻ، مان سچي سان ملندو آهيان. ||8||1||
ماجھ، ٽيون مھل، پھريون بيت:
سندس رحمت سان، اسان کي سچو گرو ملن ٿا.