माझ, पाचवी मेहल:
जो खोटी भेट मागतो,
मरायला एक क्षणही लागणार नाही.
परंतु जो नित्य परात्पर भगवंताची सेवा करतो आणि गुरूंना भेटतो तो अमर आहे असे म्हणतात. ||1||
ज्याचे मन प्रेमळ भक्तिपूजेसाठी समर्पित आहे
रात्रंदिवस त्याची स्तुती गातो आणि सदैव जागृत आणि जागृत राहतो.
ज्याच्या कपाळावर असे प्रारब्ध लिहिलेले असते, त्या व्यक्तीचा हात हातात घेऊन प्रभु आणि स्वामी स्वतःमध्ये विलीन होतात. ||2||
त्यांचे कमळ चरण त्यांच्या भक्तांच्या मनात वास करतात.
दिव्य परमेश्वराशिवाय सर्व लुटले जातात.
मी त्याच्या विनम्र सेवकांच्या चरणांची धूळ पाहतो. खऱ्या परमेश्वराचे नाम हेच माझे शृंगार आहे. ||3||
उभे राहून आणि खाली बसून मी हर, हरचे नामस्मरण करतो.
त्याचे स्मरण केल्याने मला माझा शाश्वत पती प्राप्त होतो.
देव नानकांवर कृपाळू झाला आहे. मी तुमची इच्छा आनंदाने स्वीकारतो. ||4||43||50||
राग माझा, अष्टपदीया: पहिला मेहल, पहिले घर:
एक वैश्विक निर्माता देव. खऱ्या गुरूंच्या कृपेने:
त्याच्या आज्ञेने, सर्वजण शब्दाच्या वचनाशी संलग्न आहेत,
आणि सर्वांना त्याच्या उपस्थितीच्या हवेलीत बोलावले जाते, परमेश्वराचे खरे न्यायालय.
हे माझे खरे प्रभु आणि स्वामी, नम्रांवर दयाळू, माझे मन सत्याने प्रसन्न आणि शांत झाले आहे. ||1||
मी त्याग आहे, माझा आत्मा त्याग आहे, ज्यांना शब्दाने शोभले आहे.
अमृत नाम, भगवंताचे नाम, सदैव शांती देणारे आहे. गुरूंच्या उपदेशाने ते मनात वास करते. ||1||विराम||
कोणीही माझे नाही आणि मी कोणाचाही नाही.
तिन्ही जगाचा खरा स्वामी आणि स्वामी माझा आहे.
अहंभावाने वागणे, त्यामुळे अनेकांचे प्राण गेले. चुका केल्यावर त्यांना नंतर पश्चाताप होतो आणि पश्चाताप होतो. ||2||
जे परमेश्वराच्या आदेशाला ओळखतात ते परमेश्वराची स्तुती करतात.
गुरूंच्या शब्दाच्या माध्यमातून ते नामाचा महिमा करतात.
प्रत्येकाचा हिशोब खऱ्या दरबारात ठेवला जातो आणि नामाच्या सौंदर्याने त्यांचा उद्धार होतो. ||3||
स्वेच्छेने युक्त मनमुख भ्रमित होतात; त्यांना विश्रांतीची जागा नाही.
मृत्यूच्या दारात बांधून, त्यांना बेदम मारहाण केली जाते.
नामाशिवाय कोणी साथीदार किंवा मित्र नाहीत. नामाचे चिंतन केल्यानेच मुक्ती मिळते. ||4||
खोट्या शाक्तांना, अविश्वासू निंदकांना सत्य आवडत नाही.
द्वैताने बांधलेले, ते पुनर्जन्मात येतात आणि जातात.
पूर्व-नोंदित नियतीला कोणीही पुसून टाकू शकत नाही; गुरुमुख मुक्त होतात. ||5||
तिच्या आई-वडिलांच्या घरच्या या जगात, तरुण वधूला तिच्या पतीला माहित नव्हते.
खोटेपणाने, तिला त्याच्यापासून वेगळे केले गेले आहे आणि ती दुःखाने ओरडते.
अवगुणांनी फसलेल्या, तिला परमेश्वराच्या उपस्थितीचा वाडा सापडत नाही. परंतु पुण्यपूर्ण कृतींद्वारे तिचे दोष माफ होतात. ||6||
ती, जी तिच्या प्रेयसीला तिच्या आईवडिलांच्या घरी ओळखते,
गुरुमुख म्हणून, वास्तवाचे सार समजते; ती तिच्या प्रभूचे चिंतन करते.
तिचे येणे आणि जाणे थांबते आणि ती खऱ्या नामात लीन होते. ||7||
गुरुमुख अवर्णनीय समजतात आणि वर्णन करतात.
आपला स्वामी आणि स्वामी खरे आहे; त्याला सत्य आवडते.
नानक ही खरी प्रार्थना करतात: त्यांची गौरवगान गाऊन, मी खऱ्यामध्ये विलीन होतो. ||8||1||
माझ, तिसरी मेहल, पहिले घर:
त्याच्या कृपेने आपण खऱ्या गुरूंना भेटतो.