नामापासून भटकणारा तो मार सहन करतो.
मोठी हुशारी देखील शंका दूर करत नाही.
अचेतन मूर्खाला परमेश्वराची जाणीव राहत नाही; तो सडतो आणि सडून मरतो, त्याच्या पापाचा भार वाहतो. ||8||
कोणीही संघर्ष आणि कलहापासून मुक्त नाही.
जो कोणी आहे ते मला दाखवा आणि मी त्याची स्तुती करीन.
मन आणि शरीर भगवंताला अर्पण केल्याने, माणूस जगाच्या जीवनातील परमेश्वराला भेटतो आणि त्याच्यासारखाच होतो. ||9||
भगवंताची अवस्था आणि व्याप्ती कोणालाच माहीत नाही.
जो स्वत:ला महान म्हणवतो, त्याचा मोठेपणा खाऊन टाकतो.
आपल्या खऱ्या प्रभूच्या आणि सद्गुरूंच्या भेटींची कमतरता नाही. त्याने सर्व निर्माण केले. ||10||
स्वतंत्र परमेश्वराचे तेज मोठे आहे.
तो स्वत: निर्माण करतो, आणि सर्वांना अन्न देतो.
दयाळू परमेश्वर दूर नाही; महान दाता उत्स्फूर्तपणे त्याच्या इच्छेने स्वतःशी एकरूप होतो. ||11||
काही दुःखी आहेत, तर काही रोगाने ग्रस्त आहेत.
देव जे काही करतो ते स्वतः करतो.
प्रेमळ भक्ती, आणि गुरूंच्या परिपूर्ण शिकवणीतून, शब्दाचा अप्रचलित ध्वनी प्रवाह जाणवतो. ||12||
काही भुकेने व नग्न अवस्थेत भटकतात.
काही हट्टीपणाने वागतात आणि मरतात, परंतु त्यांना देवाची किंमत कळत नाही.
त्यांना चांगल्या वाईटातला फरक कळत नाही; हे शब्दाच्या सरावानेच समजते. ||१३||
काही पवित्र देवस्थानांवर स्नान करतात आणि जेवायला नकार देतात.
काही जण त्यांच्या शरीराला जळत्या अग्नीत छळतात.
भगवंताच्या नामाशिवाय मुक्ती मिळत नाही; कोणी कसे ओलांडू शकेल? ||14||
गुरूची शिकवण सोडून काही जण रानावनात भटकतात.
स्वार्थी मनमुख निराधार आहेत; ते परमेश्वराचे चिंतन करत नाहीत.
खोटेपणाचे आचरण करण्यापासून ते नाश पावतात, नष्ट होतात आणि बुडतात; मृत्यू हा खोट्याचा शत्रू आहे. ||15||
परमेश्वराच्या आज्ञेने ते येतात आणि त्याच्या आज्ञेने ते जातात.
जो त्याचा हुकूम जाणतो, तो खऱ्या परमेश्वरात विलीन होतो.
हे नानक, तो खऱ्या परमेश्वरात विलीन होतो आणि त्याचे मन परमेश्वरात प्रसन्न होते. गुरुमुख त्याचे काम करतात. ||16||5||
मारू, पहिली मेहल:
तो स्वत: निर्माता परमेश्वर आहे, नशिबाचा शिल्पकार आहे.
ज्यांना त्याने स्वतः निर्माण केले आहे त्यांचे तो मूल्यमापन करतो.
तो स्वतःच खरा गुरु आहे आणि तो स्वतःच सेवक आहे; त्यानेच विश्व निर्माण केले. ||1||
तो जवळ आहे, दूर नाही.
गुरुमुख त्याला समजतात; परिपूर्ण आहेत ते नम्र प्राणी.
रात्रंदिवस त्यांचा सहवास लाभला. गुरूंच्या सहवासात हेच मोठे मोठेपण आहे. ||2||
हे देवा, युगानुयुगे तुझे संत पवित्र आणि उदात्त आहेत.
ते परमेश्वराची स्तुती गातात, त्यांच्या जिभेने त्याचा आस्वाद घेतात.
ते त्याची स्तुती करतात आणि त्यांचे दुःख आणि दारिद्र्य दूर होते; ते इतर कोणालाही घाबरत नाहीत. ||3||
ते जागृत आणि जागृत राहतात आणि झोपलेले दिसत नाहीत.
ते सत्याची सेवा करतात आणि म्हणून त्यांचे साथीदार आणि नातेवाईक वाचवतात.
ते पापांच्या घाणाने डागलेले नाहीत; ते निष्कलंक आणि शुद्ध आहेत, आणि प्रेमळ भक्तीपूजेत लीन राहतात. ||4||
हे परमेश्वराच्या विनम्र सेवकांनो, गुरूंची वचने समजून घ्या.
हे तारुण्य, श्वास आणि शरीर नाहीसे होईल.
हे नश्वर, तू आज ना उद्या मरशील; नामस्मरण करा आणि हृदयात परमेश्वराचे ध्यान करा. ||5||
हे नश्वर, असत्य आणि तुझे व्यर्थ मार्ग सोडून दे.
मृत्यू खोट्या प्राण्यांना दुष्टपणे मारतो.
अविश्वासू निंदक खोटेपणाने आणि त्याच्या अहंकारी मनाने उद्ध्वस्त होतो. द्वैताच्या मार्गावर तो कुजतो आणि कुजतो. ||6||