ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रंथ साहिब
पान - 1374
ਓਰਾ ਗਰਿ ਪਾਨੀ ਭਇਆ ਜਾਇ ਮਿਲਿਓ ਢਲਿ ਕੂਲਿ ॥੧੭੭॥
ओरा गरि पानी भइआ जाइ मिलिओ ढलि कूलि ॥१७७॥गारांचा दगड पाण्यात वितळला आणि समुद्रात वाहून गेला. ||१७७||
ਕਬੀਰਾ ਧੂਰਿ ਸਕੇਲਿ ਕੈ ਪੁਰੀਆ ਬਾਂਧੀ ਦੇਹ ॥
कबीरा धूरि सकेलि कै पुरीआ बांधी देह ॥कबीर, शरीर हा धुळीचा ढीग आहे, गोळा केलेला आणि पॅक केलेला आहे.
ਦਿਵਸ ਚਾਰਿ ਕੋ ਪੇਖਨਾ ਅੰਤਿ ਖੇਹ ਕੀ ਖੇਹ ॥੧੭੮॥
दिवस चारि को पेखना अंति खेह की खेह ॥१७८॥हा एक शो आहे जो फक्त काही दिवस चालतो आणि नंतर धूळ परत येते. ||१७८||
ਕਬੀਰ ਸੂਰਜ ਚਾਂਦ ਕੈ ਉਦੈ ਭਈ ਸਭ ਦੇਹ ॥
कबीर सूरज चांद कै उदै भई सभ देह ॥कबीर, शरीर हे सूर्य आणि चंद्राच्या उगवण्या आणि मावळण्यासारखे आहेत.
ਗੁਰ ਗੋਬਿੰਦ ਕੇ ਬਿਨੁ ਮਿਲੇ ਪਲਟਿ ਭਈ ਸਭ ਖੇਹ ॥੧੭੯॥
गुर गोबिंद के बिनु मिले पलटि भई सभ खेह ॥१७९॥विश्वाचा स्वामी गुरू यांना भेटल्याशिवाय ते सर्व पुन्हा धुळीत मिसळून जातात. ||१७९||
ਜਹ ਅਨਭਉ ਤਹ ਭੈ ਨਹੀ ਜਹ ਭਉ ਤਹ ਹਰਿ ਨਾਹਿ ॥
जह अनभउ तह भै नही जह भउ तह हरि नाहि ॥जेथे निर्भय परमेश्वर आहे तेथे भय नाही; जेथे भय आहे तेथे परमेश्वर नाही.
ਕਹਿਓ ਕਬੀਰ ਬਿਚਾਰਿ ਕੈ ਸੰਤ ਸੁਨਹੁ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥੧੮੦॥
कहिओ कबीर बिचारि कै संत सुनहु मन माहि ॥१८०॥कबीर काळजीपूर्वक विचार करून बोलतो; हे संतांनो, तुमच्या मनाने ऐका. ||180||
ਕਬੀਰ ਜਿਨਹੁ ਕਿਛੂ ਜਾਨਿਆ ਨਹੀ ਤਿਨ ਸੁਖ ਨੀਦ ਬਿਹਾਇ ॥
कबीर जिनहु किछू जानिआ नही तिन सुख नीद बिहाइ ॥कबीर, ज्यांना काहीच कळत नाही ते शांत झोपेत आयुष्य घालवतात.
ਹਮਹੁ ਜੁ ਬੂਝਾ ਬੂਝਨਾ ਪੂਰੀ ਪਰੀ ਬਲਾਇ ॥੧੮੧॥
हमहु जु बूझा बूझना पूरी परी बलाइ ॥१८१॥पण मला कोडे समजले आहे; मला सर्व प्रकारच्या संकटांचा सामना करावा लागतो. ||181||
ਕਬੀਰ ਮਾਰੇ ਬਹੁਤੁ ਪੁਕਾਰਿਆ ਪੀਰ ਪੁਕਾਰੈ ਅਉਰ ॥
कबीर मारे बहुतु पुकारिआ पीर पुकारै अउर ॥कबीर, मार खाणारे खूप रडतात; पण वियोगाच्या वेदनेचे आक्रोश वेगळे आहेत.
ਲਾਗੀ ਚੋਟ ਮਰੰਮ ਕੀ ਰਹਿਓ ਕਬੀਰਾ ਠਉਰ ॥੧੮੨॥
लागी चोट मरंम की रहिओ कबीरा ठउर ॥१८२॥ईश्वराच्या गूढतेने ग्रासलेला, कबीर शांत राहतो. ||182||
ਕਬੀਰ ਚੋਟ ਸੁਹੇਲੀ ਸੇਲ ਕੀ ਲਾਗਤ ਲੇਇ ਉਸਾਸ ॥
कबीर चोट सुहेली सेल की लागत लेइ उसास ॥कबीर, भांगेचा फटका सहन करणे सोपे आहे; ते श्वास घेते.
ਚੋਟ ਸਹਾਰੈ ਸਬਦ ਕੀ ਤਾਸੁ ਗੁਰੂ ਮੈ ਦਾਸ ॥੧੮੩॥
चोट सहारै सबद की तासु गुरू मै दास ॥१८३॥परंतु जो शब्दाचा आघात सहन करतो तो गुरू आहे आणि मी त्याचा दास आहे. ||183||
ਕਬੀਰ ਮੁਲਾਂ ਮੁਨਾਰੇ ਕਿਆ ਚਢਹਿ ਸਾਂਈ ਨ ਬਹਰਾ ਹੋਇ ॥
कबीर मुलां मुनारे किआ चढहि सांई न बहरा होइ ॥कबीर : हे मुल्ला, तू मिनारावर का चढतोस? परमेश्वर ऐकण्यास कठीण नाही.
ਜਾ ਕਾਰਨਿ ਤੂੰ ਬਾਂਗ ਦੇਹਿ ਦਿਲ ਹੀ ਭੀਤਰਿ ਜੋਇ ॥੧੮੪॥
जा कारनि तूं बांग देहि दिल ही भीतरि जोइ ॥१८४॥ज्याच्या फायद्यासाठी तुम्ही प्रार्थना करता त्याच्यासाठी स्वतःच्या हृदयात पहा. ||184||
ਸੇਖ ਸਬੂਰੀ ਬਾਹਰਾ ਕਿਆ ਹਜ ਕਾਬੇ ਜਾਇ ॥
सेख सबूरी बाहरा किआ हज काबे जाइ ॥जर तो स्वतःवर समाधानी नसेल तर शेख मक्केला तीर्थयात्रेला जाण्याचा त्रास का घेतो?
ਕਬੀਰ ਜਾ ਕੀ ਦਿਲ ਸਾਬਤਿ ਨਹੀ ਤਾ ਕਉ ਕਹਾਂ ਖੁਦਾਇ ॥੧੮੫॥
कबीर जा की दिल साबति नही ता कउ कहां खुदाइ ॥१८५॥कबीर, ज्याचे अंतःकरण निरोगी आणि पूर्ण नाही - तो आपल्या प्रभूला कसे प्राप्त करू शकेल? ||185||
ਕਬੀਰ ਅਲਹ ਕੀ ਕਰਿ ਬੰਦਗੀ ਜਿਹ ਸਿਮਰਤ ਦੁਖੁ ਜਾਇ ॥
कबीर अलह की करि बंदगी जिह सिमरत दुखु जाइ ॥कबीर, अल्लाहची पूजा कर; त्याचे स्मरण केल्याने संकटे आणि वेदना दूर होतात.
ਦਿਲ ਮਹਿ ਸਾਂਈ ਪਰਗਟੈ ਬੁਝੈ ਬਲੰਤੀ ਨਾਂਇ ॥੧੮੬॥
दिल महि सांई परगटै बुझै बलंती नांइ ॥१८६॥परमेश्वर तुमच्याच अंत:करणात प्रकट होईल आणि त्याच्या नामाने आतला धगधगता अग्नी विझून जाईल. ||186||
ਕਬੀਰ ਜੋਰੀ ਕੀਏ ਜੁਲਮੁ ਹੈ ਕਹਤਾ ਨਾਉ ਹਲਾਲੁ ॥
कबीर जोरी कीए जुलमु है कहता नाउ हलालु ॥कबीर, बळाचा वापर करणे हे जुलमी आहे, जरी तुम्ही त्याला कायदेशीर म्हणत असाल.
ਦਫਤਰਿ ਲੇਖਾ ਮਾਂਗੀਐ ਤਬ ਹੋਇਗੋ ਕਉਨੁ ਹਵਾਲੁ ॥੧੮੭॥
दफतरि लेखा मांगीऐ तब होइगो कउनु हवालु ॥१८७॥जेव्हा परमेश्वराच्या दरबारात तुमचा हिशोब मागितला जाईल, तेव्हा तुमची स्थिती काय असेल? ||187||
ਕਬੀਰ ਖੂਬੁ ਖਾਨਾ ਖੀਚਰੀ ਜਾ ਮਹਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਲੋਨੁ ॥
कबीर खूबु खाना खीचरी जा महि अंम्रितु लोनु ॥कबीर, बीन्स आणि तांदूळ यांचे रात्रीचे जेवण मीठाने चवदार असेल तर उत्कृष्ट आहे.
ਹੇਰਾ ਰੋਟੀ ਕਾਰਨੇ ਗਲਾ ਕਟਾਵੈ ਕਉਨੁ ॥੧੮੮॥
हेरा रोटी कारने गला कटावै कउनु ॥१८८॥कोण त्याचा गळा कापेल, त्याच्या भाकरीबरोबर मांस असेल? ||188||
ਕਬੀਰ ਗੁਰੁ ਲਾਗਾ ਤਬ ਜਾਨੀਐ ਮਿਟੈ ਮੋਹੁ ਤਨ ਤਾਪ ॥
कबीर गुरु लागा तब जानीऐ मिटै मोहु तन ताप ॥कबीर, ज्याला गुरूंनी स्पर्श केला होता, तेव्हाच त्याची भावनिक आसक्ती आणि शारीरिक व्याधी नष्ट होतात.
ਹਰਖ ਸੋਗ ਦਾਝੈ ਨਹੀ ਤਬ ਹਰਿ ਆਪਹਿ ਆਪਿ ॥੧੮੯॥
हरख सोग दाझै नही तब हरि आपहि आपि ॥१८९॥तो सुख किंवा दुःखाने जळत नाही, आणि म्हणून तो स्वतः परमेश्वर बनतो. ||189||
ਕਬੀਰ ਰਾਮ ਕਹਨ ਮਹਿ ਭੇਦੁ ਹੈ ਤਾ ਮਹਿ ਏਕੁ ਬਿਚਾਰੁ ॥
कबीर राम कहन महि भेदु है ता महि एकु बिचारु ॥कबीर, तुम्ही परमेश्वराचे 'राम' नाम कसे जपता याने फरक पडतो. ही बाब विचारात घेण्यासारखी आहे.
ਸੋਈ ਰਾਮੁ ਸਭੈ ਕਹਹਿ ਸੋਈ ਕਉਤਕਹਾਰ ॥੧੯੦॥
सोई रामु सभै कहहि सोई कउतकहार ॥१९०॥दशरथ पुत्र आणि अद्भुत प्रभूसाठी सर्वजण एकच शब्द वापरतात. ||190||
ਕਬੀਰ ਰਾਮੈ ਰਾਮ ਕਹੁ ਕਹਿਬੇ ਮਾਹਿ ਬਿਬੇਕ ॥
कबीर रामै राम कहु कहिबे माहि बिबेक ॥कबीर, 'राम' हा शब्द फक्त सर्वव्यापी परमेश्वराबद्दल बोलण्यासाठी वापरा. तो भेद तुम्ही केलाच पाहिजे.
ਏਕੁ ਅਨੇਕਹਿ ਮਿਲਿ ਗਇਆ ਏਕ ਸਮਾਨਾ ਏਕ ॥੧੯੧॥
एकु अनेकहि मिलि गइआ एक समाना एक ॥१९१॥एक 'राम' सर्वत्र व्याप्त आहे, तर दुसरा केवळ स्वतःमध्येच सामावलेला आहे. ||191||
ਕਬੀਰ ਜਾ ਘਰ ਸਾਧ ਨ ਸੇਵੀਅਹਿ ਹਰਿ ਕੀ ਸੇਵਾ ਨਾਹਿ ॥
कबीर जा घर साध न सेवीअहि हरि की सेवा नाहि ॥कबीर, ज्या घरांमध्ये पवित्र किंवा परमेश्वराची सेवा केली जात नाही
ਤੇ ਘਰ ਮਰਹਟ ਸਾਰਖੇ ਭੂਤ ਬਸਹਿ ਤਿਨ ਮਾਹਿ ॥੧੯੨॥
ते घर मरहट सारखे भूत बसहि तिन माहि ॥१९२॥ती घरे स्मशानासारखी आहेत; त्यांच्यामध्ये भुते राहतात. ||192||
ਕਬੀਰ ਗੂੰਗਾ ਹੂਆ ਬਾਵਰਾ ਬਹਰਾ ਹੂਆ ਕਾਨ ॥
कबीर गूंगा हूआ बावरा बहरा हूआ कान ॥कबीर, मी मूक, वेडा आणि बहिरे झालो आहे.
ਪਾਵਹੁ ਤੇ ਪਿੰਗੁਲ ਭਇਆ ਮਾਰਿਆ ਸਤਿਗੁਰ ਬਾਨ ॥੧੯੩॥
पावहु ते पिंगुल भइआ मारिआ सतिगुर बान ॥१९३॥मी अपंग आहे - खऱ्या गुरूंनी मला त्यांच्या बाणाने भोसकले आहे. ||193||
ਕਬੀਰ ਸਤਿਗੁਰ ਸੂਰਮੇ ਬਾਹਿਆ ਬਾਨੁ ਜੁ ਏਕੁ ॥
कबीर सतिगुर सूरमे बाहिआ बानु जु एकु ॥कबीर, खरे गुरु, अध्यात्मिक योद्धा, यांनी मला त्यांच्या बाणाने मारले आहे.
ਲਾਗਤ ਹੀ ਭੁਇ ਗਿਰਿ ਪਰਿਆ ਪਰਾ ਕਰੇਜੇ ਛੇਕੁ ॥੧੯੪॥
लागत ही भुइ गिरि परिआ परा करेजे छेकु ॥१९४॥त्याचा आघात होताच मी जमिनीवर पडलो, माझ्या हृदयाला छिद्र पडले. ||194||
ਕਬੀਰ ਨਿਰਮਲ ਬੂੰਦ ਅਕਾਸ ਕੀ ਪਰਿ ਗਈ ਭੂਮਿ ਬਿਕਾਰ ॥
कबीर निरमल बूंद अकास की परि गई भूमि बिकार ॥कबीर, पाण्याचा शुद्ध थेंब आकाशातून घाणेरड्या जमिनीवर पडतो.