मला काहीच माहीत नाही; मला काहीच समजत नाही. जग ही धगधगणारी आग आहे.
माझ्या प्रभूने मला याबद्दल सावध केले; अन्यथा, मलाही जाळले असते. ||3||
फरीद, माझ्याकडे इतके कमी तीळ आहेत हे मला माहीत असते, तर मी त्यांच्या हातात जास्त काळजी घेतली असती.
माझा पती परमेश्वर इतका तरुण आणि निष्पाप आहे हे मला माहीत असते तर मी इतका गर्विष्ठ झाला नसता. ||4||
माझा झगा सैल होणार हे मला माहीत असते तर मी आणखी घट्ट गाठ बांधली असती.
परमेश्वरा, मला तुझ्यासारखा महान कोणीही आढळला नाही. मी जगभर पाहिले आणि शोधले. ||5||
फरीद, जर तुमची समजूतदारपणा असेल तर इतर कोणावरही काळ्या फिती लावू नका.
त्याऐवजी आपल्या स्वतःच्या कॉलरच्या खाली पहा. ||6||
फरीद, मागे फिरू नकोस आणि जे तुझ्यावर मुठी मारतात त्यांना मारू.
त्यांच्या पायाचे चुंबन घ्या आणि स्वतःच्या घरी परत जा. ||7||
फरीद, जेव्हा तुला चांगले कर्म मिळविण्याची वेळ आली तेव्हा तू जगाच्या प्रेमात पडला होतास.
आता, मृत्यूने एक मजबूत पाय ठेवला आहे; जेव्हा भार भरला जातो तेव्हा तो काढून टाकला जातो. ||8||
बघ, फरीद, काय झालंय: तुझी दाढी राखाडी झाली आहे.
जे येत आहे ते जवळ आले आहे आणि भूतकाळ खूप मागे राहिला आहे. ||9||
बघ, फरीद, काय झालंय: साखर विष बनली आहे.
परमेश्वराशिवाय मी माझे दु:ख कोणाला सांगू? ||10||
फरीद, माझे डोळे अशक्त झाले आहेत, आणि माझे कान ऐकण्यास कठीण झाले आहेत.
शरीराचे पीक पक्व होऊन रंगहीन झाले आहे. ||11||
फरीद, ज्यांनी केस काळे असताना त्यांच्या जोडीदाराचा आनंद घेतला नाही - त्यांच्यापैकी कोणीही केस राखाडी झाल्यावर त्याचा आनंद घेत नाही.
म्हणून परमेश्वरावर प्रेम करा, जेणेकरून तुमचा रंग कधीही नवा असेल. ||12||
तिसरी मेहल:
फरीद, केस काळे असोत किंवा राखाडी असो, जर कोणी त्याचे स्मरण केले तर आपला स्वामी सदैव येथे असतो.
भगवंताची ही प्रेमळ भक्ती प्रत्येकाला खूप इच्छा असली तरी ती स्वतःच्या प्रयत्नाने येत नाही.
हा प्रेमळ भक्तीचा प्याला आपल्या स्वामी आणि स्वामींचा आहे; तो ज्याला आवडेल त्याला देतो. ||१३||
फरीद, ज्या डोळ्यांनी जगाला मोहित केले आहे - ते डोळे मी पाहिले आहेत.
एकदा, त्यांना मस्कराही सहन करता आला नाही; आता, पक्षी त्यांच्यामध्ये त्यांची पिल्ले उबवतात! ||14||
फरीद, ते ओरडले आणि ओरडले आणि सतत चांगला सल्ला दिला.
पण ज्यांना सैतानाने बिघडवले आहे - ते त्यांचे चैतन्य देवाकडे कसे वळवू शकतात? ||15||
फरीद, वाटेवरचा घास हो,
जर तुम्ही सर्वांच्या प्रभूची इच्छा करत असाल.
एक तुम्हांला कापून टाकील, आणि दुसरा तुम्हाला पायदळी तुडवील;
मग तुम्ही परमेश्वराच्या दरबारात जा. ||16||
फरीद, धुळीची निंदा करू नकोस; नोटिंग धूळ सारखे महान आहे.
जेव्हा आपण जिवंत असतो तेव्हा ते आपल्या पायाखाली असते आणि जेव्हा आपण मेलेले असतो तेव्हा ते आपल्या वर असते. ||17||
फरीद, जेव्हा लोभ असतो तेव्हा प्रेम काय असू शकते? जेव्हा लोभ असतो तेव्हा प्रेम खोटे असते.
पावसाळ्यात गळती होणाऱ्या गवताच्या झोपडीत कोणी किती काळ राहू शकतो? ||18||
फरीद, तू काटेरी झाडांवरून जंगलातून जंगलात का भटकतोस?
परमेश्वर हृदयात वास करतो; तुम्ही त्याला जंगलात का शोधत आहात? ||19||
फरीद, या लहान पायांनी मी वाळवंट आणि पर्वत पार केले.
पण, आज फरीद, माझा पाण्याचा कुंड शेकडो मैल दूर दिसतो. ||20||
फरीद, रात्री लांब आहेत, आणि माझ्या बाजूंना वेदना होत आहेत.