श्री गुरु ग्रंथ साहिब

पान - 1054


ਪੂਰੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ॥
पूरै सतिगुरि सोझी पाई ॥

परिपूर्ण खऱ्या गुरूंनी ही समज दिली आहे.

ਏਕੋ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਈ ॥
एको नामु मंनि वसाई ॥

नाम, एक नाम, मी माझ्या चित्तात धारण केले आहे.

ਨਾਮੁ ਜਪੀ ਤੈ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ਮਹਲੁ ਪਾਇ ਗੁਣ ਗਾਹਾ ਹੇ ॥੧੧॥
नामु जपी तै नामु धिआई महलु पाइ गुण गाहा हे ॥११॥

मी नामाचा जप करतो, आणि नामाचे ध्यान करतो. त्याचे गौरवगान गाऊन, मी प्रभूच्या सान्निध्यात प्रवेश करतो. ||11||

ਸੇਵਕ ਸੇਵਹਿ ਮੰਨਿ ਹੁਕਮੁ ਅਪਾਰਾ ॥
सेवक सेवहि मंनि हुकमु अपारा ॥

सेवक सेवा करतो आणि अनंत परमेश्वराच्या आज्ञेचे पालन करतो.

ਮਨਮੁਖ ਹੁਕਮੁ ਨ ਜਾਣਹਿ ਸਾਰਾ ॥
मनमुख हुकमु न जाणहि सारा ॥

स्वार्थी मनमुखांना परमेश्वराच्या आज्ञेची किंमत कळत नाही.

ਹੁਕਮੇ ਮੰਨੇ ਹੁਕਮੇ ਵਡਿਆਈ ਹੁਕਮੇ ਵੇਪਰਵਾਹਾ ਹੇ ॥੧੨॥
हुकमे मंने हुकमे वडिआई हुकमे वेपरवाहा हे ॥१२॥

परमेश्वराच्या आज्ञेने, मनुष्य श्रेष्ठ होतो; त्याच्या हुकुमाने, एखाद्याचा गौरव होतो; त्याच्या हुकुमाने माणूस निश्चिंत होतो. ||12||

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣੈ ॥
गुरपरसादी हुकमु पछाणै ॥

गुरूंच्या कृपेने परमेश्वराचा हुकूम ओळखता येतो.

ਧਾਵਤੁ ਰਾਖੈ ਇਕਤੁ ਘਰਿ ਆਣੈ ॥
धावतु राखै इकतु घरि आणै ॥

भटके मन आवरले जाते, आणि एका परमेश्वराच्या घरी परत आणले जाते.

ਨਾਮੇ ਰਾਤਾ ਸਦਾ ਬੈਰਾਗੀ ਨਾਮੁ ਰਤਨੁ ਮਨਿ ਤਾਹਾ ਹੇ ॥੧੩॥
नामे राता सदा बैरागी नामु रतनु मनि ताहा हे ॥१३॥

नामाने रंगलेला, माणूस सदैव अलिप्त राहतो; नामाचे रत्न मनाच्या आत असते. ||१३||

ਸਭ ਜਗ ਮਹਿ ਵਰਤੈ ਏਕੋ ਸੋਈ ॥
सभ जग महि वरतै एको सोई ॥

एकच परमेश्वर सर्व जगभर व्याप्त आहे.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਪਰਗਟੁ ਹੋਈ ॥
गुरपरसादी परगटु होई ॥

गुरूंच्या कृपेने तो प्रकट होतो.

ਸਬਦੁ ਸਲਾਹਹਿ ਸੇ ਜਨ ਨਿਰਮਲ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਤਾਹਾ ਹੇ ॥੧੪॥
सबदु सलाहहि से जन निरमल निज घरि वासा ताहा हे ॥१४॥

जे नम्र प्राणी शब्दाची स्तुती करतात ते निष्कलंक आहेत; ते त्यांच्या स्वतःच्या अंतरंगात राहतात. ||14||

ਸਦਾ ਭਗਤ ਤੇਰੀ ਸਰਣਾਈ ॥
सदा भगत तेरी सरणाई ॥

हे भक्त सदैव तुझ्या गाभाऱ्यात राहतात.

ਅਗਮ ਅਗੋਚਰ ਕੀਮਤਿ ਨਹੀ ਪਾਈ ॥
अगम अगोचर कीमति नही पाई ॥

तू दुर्गम आणि अथांग आहेस; तुमची किंमत मोजता येत नाही.

ਜਿਉ ਤੁਧੁ ਭਾਵਹਿ ਤਿਉ ਤੂ ਰਾਖਹਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਹਾ ਹੇ ॥੧੫॥
जिउ तुधु भावहि तिउ तू राखहि गुरमुखि नामु धिआहा हे ॥१५॥

तुझ्या इच्छेप्रमाणे, तू आम्हांला ठेव; गुरुमुख नामाचे ध्यान करतो. ||15||

ਸਦਾ ਸਦਾ ਤੇਰੇ ਗੁਣ ਗਾਵਾ ॥
सदा सदा तेरे गुण गावा ॥

सदैव आणि सदैव, मी तुझी स्तुती गातो.

ਸਚੇ ਸਾਹਿਬ ਤੇਰੈ ਮਨਿ ਭਾਵਾ ॥
सचे साहिब तेरै मनि भावा ॥

हे माझे खरे स्वामी आणि स्वामी, मी तुझे मन प्रसन्न होऊ दे.

ਨਾਨਕੁ ਸਾਚੁ ਕਹੈ ਬੇਨੰਤੀ ਸਚੁ ਦੇਵਹੁ ਸਚਿ ਸਮਾਹਾ ਹੇ ॥੧੬॥੧॥੧੦॥
नानकु साचु कहै बेनंती सचु देवहु सचि समाहा हे ॥१६॥१॥१०॥

नानक ही खरी प्रार्थना करतात: हे प्रभु, कृपया मला सत्याचा आशीर्वाद द्या, जेणेकरून मी सत्यात विलीन होऊ शकेन. ||16||1||10||

ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੩ ॥
मारू महला ३ ॥

मारू, तिसरी मेहल:

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ॥
सतिगुरु सेवनि से वडभागी ॥

जे खरे गुरूंची सेवा करतात ते भाग्यवान असतात.

ਅਨਦਿਨੁ ਸਾਚਿ ਨਾਮਿ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ॥
अनदिनु साचि नामि लिव लागी ॥

रात्रंदिवस ते खऱ्या नामाशी प्रेमाने जोडलेले राहतात.

ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ਰਵਿਆ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਸਬਦਿ ਸਚੈ ਓਮਾਹਾ ਹੇ ॥੧॥
सदा सुखदाता रविआ घट अंतरि सबदि सचै ओमाहा हे ॥१॥

शांती देणारा परमेश्वर त्यांच्या अंतःकरणात कायमचा वास करतो; ते शब्दाच्या खऱ्या शब्दात आनंदित होतात. ||1||

ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਗੁਰੂ ਮਿਲਾਏ ॥
नदरि करे ता गुरू मिलाए ॥

जेव्हा परमेश्वर आपली कृपा करतो, तेव्हा गुरूंची भेट होते.

ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
हरि का नामु मंनि वसाए ॥

भगवंताचे नाम मनात ठसलेले असते.

ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ਸਬਦੇ ਮਨਿ ਓਮਾਹਾ ਹੇ ॥੨॥
हरि मनि वसिआ सदा सुखदाता सबदे मनि ओमाहा हे ॥२॥

शांती देणारा परमेश्वर चित्तात सदैव वास करतो; शब्दाने मन प्रसन्न होते. ||2||

ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਤਾ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥
क्रिपा करे ता मेलि मिलाए ॥

जेव्हा परमेश्वर दया करतो तेव्हा तो त्याच्या संघात एकत्र येतो.

ਹਉਮੈ ਮਮਤਾ ਸਬਦਿ ਜਲਾਏ ॥
हउमै ममता सबदि जलाए ॥

अहंकार आणि आसक्ती शब्दाने जाळून टाकतात.

ਸਦਾ ਮੁਕਤੁ ਰਹੈ ਇਕ ਰੰਗੀ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਨਾਲਿ ਕਾਹਾ ਹੇ ॥੩॥
सदा मुकतु रहै इक रंगी नाही किसै नालि काहा हे ॥३॥

एक परमेश्वराच्या प्रेमात, मनुष्य सदैव मुक्त राहतो; तो कोणाशीही भांडत नाही. ||3||

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਘੋਰ ਅੰਧਾਰਾ ॥
बिनु सतिगुर सेवे घोर अंधारा ॥

खऱ्या गुरूंची सेवा केल्याशिवाय केवळ काळोखच असतो.

ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਕੋਇ ਨ ਪਾਵੈ ਪਾਰਾ ॥
बिनु सबदै कोइ न पावै पारा ॥

शब्दाशिवाय कोणीही पलीकडे जात नाही.

ਜੋ ਸਬਦਿ ਰਾਤੇ ਮਹਾ ਬੈਰਾਗੀ ਸੋ ਸਚੁ ਸਬਦੇ ਲਾਹਾ ਹੇ ॥੪॥
जो सबदि राते महा बैरागी सो सचु सबदे लाहा हे ॥४॥

जे शब्दात रमलेले असतात, ते अतिशय अलिप्त असतात. ते खऱ्या शब्दाचा नफा कमावतात. ||4||

ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਕਰਤੈ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥
दुखु सुखु करतै धुरि लिखि पाइआ ॥

दुःख आणि सुख हे निर्मात्याने पूर्वनियोजित केलेले आहेत.

ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਆਪਿ ਵਰਤਾਇਆ ॥
दूजा भाउ आपि वरताइआ ॥

त्यानेच द्वैताच्या प्रेमाला व्यापून टाकले आहे.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਅਲਿਪਤੋ ਵਰਤੈ ਮਨਮੁਖ ਕਾ ਕਿਆ ਵੇਸਾਹਾ ਹੇ ॥੫॥
गुरमुखि होवै सु अलिपतो वरतै मनमुख का किआ वेसाहा हे ॥५॥

जो गुरुमुख होतो तो अलिप्त राहतो; स्वार्थी मनमुखावर कोणी कसा विश्वास ठेवणार? ||5||

ਸੇ ਮਨਮੁਖ ਜੋ ਸਬਦੁ ਨ ਪਛਾਣਹਿ ॥
से मनमुख जो सबदु न पछाणहि ॥

जे शब्द ओळखत नाहीत ते मनमुख आहेत.

ਗੁਰ ਕੇ ਭੈ ਕੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਹਿ ॥
गुर के भै की सार न जाणहि ॥

गुरूंच्या भीतीचे सार त्यांना कळत नाही.

ਭੈ ਬਿਨੁ ਕਿਉ ਨਿਰਭਉ ਸਚੁ ਪਾਈਐ ਜਮੁ ਕਾਢਿ ਲਏਗਾ ਸਾਹਾ ਹੇ ॥੬॥
भै बिनु किउ निरभउ सचु पाईऐ जमु काढि लएगा साहा हे ॥६॥

या भीतीशिवाय, निर्भय खरा परमेश्वर कसा सापडेल? मृत्यूचा दूत श्वास बाहेर काढेल. ||6||

ਅਫਰਿਓ ਜਮੁ ਮਾਰਿਆ ਨ ਜਾਈ ॥
अफरिओ जमु मारिआ न जाई ॥

मृत्यूचा अभेद्य दूत मारला जाऊ शकत नाही.

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦੇ ਨੇੜਿ ਨ ਆਈ ॥
गुर कै सबदे नेड़ि न आई ॥

गुरुचे वचन त्याला जवळ येण्यापासून रोखते.

ਸਬਦੁ ਸੁਣੇ ਤਾ ਦੂਰਹੁ ਭਾਗੈ ਮਤੁ ਮਾਰੇ ਹਰਿ ਜੀਉ ਵੇਪਰਵਾਹਾ ਹੇ ॥੭॥
सबदु सुणे ता दूरहु भागै मतु मारे हरि जीउ वेपरवाहा हे ॥७॥

जेव्हा तो शब्दाचा शब्द ऐकतो तेव्हा तो दूर पळतो. त्याला भीती वाटते की स्वयंपूर्ण प्रिय प्रभू त्याला मारतील. ||7||

ਹਰਿ ਜੀਉ ਕੀ ਹੈ ਸਭ ਸਿਰਕਾਰਾ ॥
हरि जीउ की है सभ सिरकारा ॥

प्रिय प्रभू हा सर्वांहून अधिक शासक आहे.

ਏਹੁ ਜਮੁ ਕਿਆ ਕਰੇ ਵਿਚਾਰਾ ॥
एहु जमु किआ करे विचारा ॥

हा दु:खी मृत्यूदूत काय करू शकतो?

ਹੁਕਮੀ ਬੰਦਾ ਹੁਕਮੁ ਕਮਾਵੈ ਹੁਕਮੇ ਕਢਦਾ ਸਾਹਾ ਹੇ ॥੮॥
हुकमी बंदा हुकमु कमावै हुकमे कढदा साहा हे ॥८॥

भगवंताच्या आदेशाचा दास म्हणून मनुष्य त्याच्या हुकुमाप्रमाणे वागतो. त्याच्या हुकुमानुसार तो श्वासापासून वंचित आहे. ||8||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚੈ ਕੀਆ ਅਕਾਰਾ ॥
गुरमुखि साचै कीआ अकारा ॥

गुरुमुखाला जाणीव होते की खऱ्या परमेश्वराने सृष्टी निर्माण केली.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਸਰਿਆ ਸਭੁ ਪਾਸਾਰਾ ॥
गुरमुखि पसरिआ सभु पासारा ॥

गुरुमुखाला माहीत असते की परमेश्वराने संपूर्ण विस्तार केला आहे.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੋ ਸਚੁ ਬੂਝੈ ਸਬਦਿ ਸਚੈ ਸੁਖੁ ਤਾਹਾ ਹੇ ॥੯॥
गुरमुखि होवै सो सचु बूझै सबदि सचै सुखु ताहा हे ॥९॥

जो गुरुमुख होतो, त्याला खरा परमेश्वर समजतो. खऱ्या शब्दाने त्याला शांती मिळते. ||9||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤਾ ਕਰਮਿ ਬਿਧਾਤਾ ॥
गुरमुखि जाता करमि बिधाता ॥

भगवंत कर्माचा शिल्पकार आहे हे गुरुमुखाला माहीत असते.


सूची (1 - 1430)
जप पान: 1 - 8
सो दर पान: 8 - 10
सो पुरख पान: 10 - 12
सोहला पान: 12 - 13
सिरी राग पान: 14 - 93
राग माझ पान: 94 - 150
राग गउड़ी पान: 151 - 346
राग आसा पान: 347 - 488
राग गूजरी पान: 489 - 526
राग देवगणधारी पान: 527 - 536
राग बिहागड़ा पान: 537 - 556
राग वढ़हंस पान: 557 - 594
राग सोरठ पान: 595 - 659
राग धनसारी पान: 660 - 695
राग जैतसरी पान: 696 - 710
राग तोडी पान: 711 - 718
राग बैराडी पान: 719 - 720
राग तिलंग पान: 721 - 727
राग सूही पान: 728 - 794
राग बिलावल पान: 795 - 858
राग गोंड पान: 859 - 875
राग रामकली पान: 876 - 974
राग नट नारायण पान: 975 - 983
राग माली पान: 984 - 988
राग मारू पान: 989 - 1106
राग तुखारी पान: 1107 - 1117
राग केदारा पान: 1118 - 1124
राग भैरौ पान: 1125 - 1167
राग वसंत पान: 1168 - 1196
राग सारंगस पान: 1197 - 1253
राग मलार पान: 1254 - 1293
राग कानडा पान: 1294 - 1318
राग कल्याण पान: 1319 - 1326
राग प्रभाती पान: 1327 - 1351
राग जयवंती पान: 1352 - 1359
सलोक सहस्रकृति पान: 1353 - 1360
गाथा महला 5 पान: 1360 - 1361
फुनहे महला 5 पान: 1361 - 1363
चौबोले महला 5 पान: 1363 - 1364
सलोक भगत कबीर जिओ के पान: 1364 - 1377
सलोक सेख फरीद के पान: 1377 - 1385
सवईए स्री मुखबाक महला 5 पान: 1385 - 1389
सवईए महले पहिले के पान: 1389 - 1390
सवईए महले दूजे के पान: 1391 - 1392
सवईए महले तीजे के पान: 1392 - 1396
सवईए महले चौथे के पान: 1396 - 1406
सवईए महले पंजवे के पान: 1406 - 1409
सलोक वारा ते वधीक पान: 1410 - 1426
सलोक महला 9 पान: 1426 - 1429
मुंदावणी महला 5 पान: 1429 - 1429
रागमाला पान: 1430 - 1430