भुकेने चाललेला, तो मायेच्या धनाचा मार्ग पाहतो; ही भावनिक आसक्ती मुक्तीचा खजिना हिरावून घेते. ||3||
तो रडतो आणि रडतो, तो त्यांना स्वीकारत नाही. तो इकडे तिकडे शोधतो आणि थकतो.
कामुक इच्छा, क्रोध आणि अहंकार यात मग्न होऊन तो आपल्या खोट्या नातेवाईकांच्या प्रेमात पडतो. ||4||
तो खातो आणि आनंद घेतो, ऐकतो आणि पाहतो आणि या मृत्यूच्या घरात दाखवण्यासाठी कपडे घालतो.
गुरूच्या शब्दाशिवाय तो स्वतःला समजत नाही. परमेश्वराच्या नामाशिवाय मृत्यू टाळता येत नाही. ||5||
जितका जास्त आसक्ती आणि अहंकार त्याला भ्रमित करतो आणि गोंधळात टाकतो, तितका तो "माझे, माझे!" असे ओरडतो आणि जितका जास्त तो हरतो.
त्याचे शरीर आणि संपत्ती नाहीशी होते, आणि तो संशयीपणा आणि निंदकतेने फाटतो; शेवटी, जेव्हा त्याच्या चेहऱ्यावर धूळ पडते तेव्हा त्याला पश्चात्ताप होतो आणि पश्चात्ताप होतो. ||6||
तो म्हातारा होतो, त्याचे शरीर व तारुण्य वाया जाते, आणि त्याचा घसा श्लेष्माने जोडला जातो; त्याच्या डोळ्यातून पाणी वाहते.
त्याचे पाय निकामी होतात, त्याचे हात थरथर कापतात. अविश्वासू निंदक परमेश्वराला आपल्या हृदयात स्थान देत नाही. ||7||
त्याची बुद्धी त्याला अपयशी ठरते, त्याचे काळे केस पांढरे होतात, आणि कोणीही त्याला त्यांच्या घरात ठेवू इच्छित नाही.
नाम विसरणे, हे त्याला चिकटलेले कलंक आहेत; मृत्यूचा दूत त्याला मारतो आणि त्याला नरकात ओढतो. ||8||
एखाद्याच्या भूतकाळातील कृतींची नोंद पुसली जाऊ शकत नाही; एखाद्याच्या जन्म-मृत्यूला जबाबदार कोण?
गुरूशिवाय जीवन आणि मृत्यू निरर्थक आहे; गुरुच्या शब्दाशिवाय जीवन जळून जाते. ||9||
आनंदात उपभोगलेल्या सुखांचा नाश होतो; भ्रष्टाचारात काम करणे हे व्यर्थ भोग आहे.
नाम विसरून, आणि लोभाने पकडला, तो स्वतःच्या स्त्रोताशी विश्वासघात करतो; धर्माच्या न्यायाधिशांचा क्लब त्याच्या डोक्यावर मारेल. ||10||
गुरुमुख परमेश्वराच्या नामाचे गुणगान गातात; प्रभु देव त्यांना त्याच्या कृपेने आशीर्वाद देतो.
ते प्राणी शुद्ध, परिपूर्ण अमर्यादित आणि अनंत आहेत; या जगात ते गुरूचे अवतार आहेत, विश्वाचा स्वामी. ||11||
परमेश्वराचे स्मरण करून ध्यान करा; गुरूंच्या वचनाचे मनन आणि चिंतन करा आणि परमेश्वराच्या विनम्र सेवकांशी संगत करायला आवडते.
प्रभूचे नम्र सेवक हे गुरूंचे अवतार आहेत; परमेश्वराच्या दरबारात ते सर्वोच्च आणि आदरणीय आहेत. नानक परमेश्वराच्या त्या नम्र सेवकांच्या चरणांची धूळ शोधतात. ||12||8||
एक वैश्विक निर्माता देव. खऱ्या गुरूंच्या कृपेने:
मारू, काफी, पहिली मेहल, दुसरे घर:
दुटप्पी मनाचा माणूस येतो आणि जातो आणि त्याचे असंख्य मित्र असतात.
आत्मा-वधू तिच्या प्रभूपासून विभक्त झाली आहे, आणि तिला विश्रांतीची जागा नाही; तिला कसे सांत्वन मिळेल? ||1||
माझे मन माझ्या पती प्रभूच्या प्रेमात एकरूप झाले आहे.
मी परमेश्वराला समर्पित, समर्पित, यज्ञ आहे; जर त्याने मला त्याच्या कृपेचा आशीर्वाद दिला असेल, अगदी एका क्षणासाठी! ||1||विराम||
मी नाकारलेली वधू आहे, माझ्या आईवडिलांच्या घरी सोडून दिलेली आहे; आता मी माझ्या सासरी कशी जाऊ?
मी माझे दोष माझ्या गळ्यात घालतो; माझ्या पतीशिवाय, मी शोक करीत आहे, आणि मृत्यूकडे वाहून जात आहे. ||2||
पण, माझ्या आई-वडिलांच्या घरी, मला माझ्या पतीदेवाचे स्मरण झाले, तर मी अजून माझ्या सासरच्या घरी राहायला येईन.
आनंदी नववधू शांततेत झोपतात; त्यांना त्यांचा पती, सद्गुणांचा खजिना सापडतो. ||3||
त्यांचे ब्लँकेट आणि गाद्या रेशमाचे असतात, तसेच त्यांच्या अंगावरील कपडेही असतात.
परमेश्वर अपवित्र आत्मा-वधूंना नाकारतो. त्यांच्या आयुष्याची रात्र दुःखात जाते. ||4||