ஸ்ரீ குரு கிரந்த் சாகிப்

பக்கம் - 1014

ਲਾਗੀ ਭੂਖ ਮਾਇਆ ਮਗੁ ਜੋਹੈ ਮੁਕਤਿ ਪਦਾਰਥੁ ਮੋਹਿ ਖਰੇ ॥੩॥

laagee bhookh maaeaa mag johai mukat padaarath mohi khare |3|

பசியால் உந்தப்பட்டு, அது மாயாவின் செல்வத்தின் பாதையைக் காண்கிறது; இந்த உணர்ச்சிப் பிணைப்பு விடுதலையின் பொக்கிஷத்தை எடுத்துச் செல்கிறது. ||3||

ਕਰਣ ਪਲਾਵ ਕਰੇ ਨਹੀ ਪਾਵੈ ਇਤ ਉਤ ਢੂਢਤ ਥਾਕਿ ਪਰੇ ॥

karan palaav kare nahee paavai it ut dtoodtat thaak pare |

அழுது புலம்பினாலும் அவற்றை அவர் பெறுவதில்லை; அவர் அங்கும் இங்கும் தேடி, சோர்வடைகிறார்.

ਕਾਮਿ ਕ੍ਰੋਧਿ ਅਹੰਕਾਰਿ ਵਿਆਪੇ ਕੂੜ ਕੁਟੰਬ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕਰੇ ॥੪॥

kaam krodh ahankaar viaape koorr kuttanb siau preet kare |4|

பாலியல் ஆசை, கோபம் மற்றும் அகங்காரம் ஆகியவற்றில் மூழ்கிய அவர் தனது தவறான உறவினர்களைக் காதலிக்கிறார். ||4||

ਖਾਵੈ ਭੋਗੈ ਸੁਣਿ ਸੁਣਿ ਦੇਖੈ ਪਹਿਰਿ ਦਿਖਾਵੈ ਕਾਲ ਘਰੇ ॥

khaavai bhogai sun sun dekhai pahir dikhaavai kaal ghare |

அவன் சாப்பிட்டு மகிழ்கிறான், கேட்கிறான் மற்றும் பார்க்கிறான், இந்த மரண வீட்டில் காட்டிக்கொள்ள ஆடை அணிகிறான்.

ਬਿਨੁ ਗੁਰਸਬਦ ਨ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਨਾਮ ਨ ਕਾਲੁ ਟਰੇ ॥੫॥

bin gurasabad na aap pachhaanai bin har naam na kaal ttare |5|

குருவின் ஷபாத்தின் வார்த்தை இல்லாமல், அவர் தன்னைப் புரிந்து கொள்ள மாட்டார். இறைவனின் திருநாமம் இல்லாமல் மரணத்தைத் தவிர்க்க முடியாது. ||5||

ਜੇਤਾ ਮੋਹੁ ਹਉਮੈ ਕਰਿ ਭੂਲੇ ਮੇਰੀ ਮੇਰੀ ਕਰਤੇ ਛੀਨਿ ਖਰੇ ॥

jetaa mohu haumai kar bhoole meree meree karate chheen khare |

பற்றுதலும் அகங்காரமும் அவனை ஏமாற்றி குழப்பிவிட, "என்னுடையது, என்னுடையது" என்று அவன் கூப்பிடுகிறான், மேலும் அவன் இழக்கிறான்.

ਤਨੁ ਧਨੁ ਬਿਨਸੈ ਸਹਸੈ ਸਹਸਾ ਫਿਰਿ ਪਛੁਤਾਵੈ ਮੁਖਿ ਧੂਰਿ ਪਰੇ ॥੬॥

tan dhan binasai sahasai sahasaa fir pachhutaavai mukh dhoor pare |6|

அவனது உடலும் செல்வமும் ஒழிந்துபோய், அவன் சந்தேகத்தாலும் சிடுமூஞ்சித்தனத்தாலும் கிழிக்கப்படுகிறான்; இறுதியில், அவர் முகத்தில் தூசி விழும் போது, அவர் வருந்துகிறார் மற்றும் வருந்துகிறார். ||6||

ਬਿਰਧਿ ਭਇਆ ਜੋਬਨੁ ਤਨੁ ਖਿਸਿਆ ਕਫੁ ਕੰਠੁ ਬਿਰੂਧੋ ਨੈਨਹੁ ਨੀਰੁ ਢਰੇ ॥

biradh bheaa joban tan khisiaa kaf kantth biroodho nainahu neer dtare |

அவர் முதுமை அடைகிறார், அவரது உடலும் இளமையும் வீணாகிறது, மேலும் அவரது தொண்டை சளியால் அடைக்கப்படுகிறது; அவன் கண்களில் இருந்து நீர் வழிகிறது.

ਚਰਣ ਰਹੇ ਕਰ ਕੰਪਣ ਲਾਗੇ ਸਾਕਤ ਰਾਮੁ ਨ ਰਿਦੈ ਹਰੇ ॥੭॥

charan rahe kar kanpan laage saakat raam na ridai hare |7|

அவன் கால்கள் நழுவுகின்றன, அவன் கைகள் நடுங்கி நடுங்குகின்றன; நம்பிக்கையற்ற இழிந்தவன் தன் இதயத்தில் இறைவனை பதிய வைப்பதில்லை. ||7||

ਸੁਰਤਿ ਗਈ ਕਾਲੀ ਹੂ ਧਉਲੇ ਕਿਸੈ ਨ ਭਾਵੈ ਰਖਿਓ ਘਰੇ ॥

surat gee kaalee hoo dhaule kisai na bhaavai rakhio ghare |

அவனுடைய புத்தி அவனை இழக்கிறது, அவனுடைய கறுப்பு முடி வெண்மையாகிறது, யாரும் அவனை தங்கள் வீட்டில் வைத்திருக்க விரும்பவில்லை.

ਬਿਸਰਤ ਨਾਮ ਐਸੇ ਦੋਖ ਲਾਗਹਿ ਜਮੁ ਮਾਰਿ ਸਮਾਰੇ ਨਰਕਿ ਖਰੇ ॥੮॥

bisarat naam aaise dokh laageh jam maar samaare narak khare |8|

நாமத்தை மறந்தால், இவைகள் அவனுக்கு ஒட்டிக் கொள்ளும் களங்கங்கள்; மரணத்தின் தூதர் அவரை அடித்து, நரகத்திற்கு இழுத்துச் செல்கிறார். ||8||

ਪੂਰਬ ਜਨਮ ਕੋ ਲੇਖੁ ਨ ਮਿਟਈ ਜਨਮਿ ਮਰੈ ਕਾ ਕਉ ਦੋਸੁ ਧਰੇ ॥

poorab janam ko lekh na mittee janam marai kaa kau dos dhare |

ஒருவரது கடந்த கால செயல்களின் பதிவை அழிக்க முடியாது; ஒருவரின் பிறப்பு இறப்புக்கு வேறு யார் காரணம்?

ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਬਾਦਿ ਜੀਵਣੁ ਹੋਰੁ ਮਰਣਾ ਬਿਨੁ ਗੁਰਸਬਦੈ ਜਨਮੁ ਜਰੇ ॥੯॥

bin gur baad jeevan hor maranaa bin gurasabadai janam jare |9|

குரு இல்லாமல் வாழ்வும் சாவும் அர்த்தமற்றவை. குருவின் சபாத்தின் வார்த்தை இல்லாமல், வாழ்க்கை எரிகிறது. ||9||

ਖੁਸੀ ਖੁਆਰ ਭਏ ਰਸ ਭੋਗਣ ਫੋਕਟ ਕਰਮ ਵਿਕਾਰ ਕਰੇ ॥

khusee khuaar bhe ras bhogan fokatt karam vikaar kare |

மகிழ்ச்சியில் அனுபவிக்கும் இன்பங்கள் அழிவைக் கொண்டுவருகின்றன; ஊழலில் செயல்படுவது பயனற்ற துக்கமாகும்.

ਨਾਮੁ ਬਿਸਾਰਿ ਲੋਭਿ ਮੂਲੁ ਖੋਇਓ ਸਿਰਿ ਧਰਮ ਰਾਇ ਕਾ ਡੰਡੁ ਪਰੇ ॥੧੦॥

naam bisaar lobh mool khoeio sir dharam raae kaa ddandd pare |10|

நாமத்தை மறந்து, பேராசையால் அகப்பட்டு, தன் மூலத்தைக் காட்டிக் கொடுக்கிறான்; தர்மத்தின் நேர்மையான நீதிபதியின் சங்கம் அவரைத் தலையில் தாக்கும். ||10||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਾਮ ਨਾਮ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਜਾ ਕਉ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ॥

guramukh raam naam gun gaaveh jaa kau har prabh nadar kare |

குர்முகிகள் இறைவனின் திருநாமத்தின் மகிமையைப் பாடுகின்றனர்; கர்த்தராகிய ஆண்டவர் தம்முடைய கிருபையின் பார்வையால் அவர்களை ஆசீர்வதிப்பார்.

ਤੇ ਨਿਰਮਲ ਪੁਰਖ ਅਪਰੰਪਰ ਪੂਰੇ ਤੇ ਜਗ ਮਹਿ ਗੁਰ ਗੋਵਿੰਦ ਹਰੇ ॥੧੧॥

te niramal purakh aparanpar poore te jag meh gur govind hare |11|

அந்த உயிரினங்கள் தூய்மையானவை, பரிபூரணமான வரம்பற்றவை மற்றும் எல்லையற்றவை; இந்த உலகில், அவர்கள் பிரபஞ்சத்தின் இறைவனான குருவின் உருவகம். ||11||

ਹਰਿ ਸਿਮਰਹੁ ਗੁਰ ਬਚਨ ਸਮਾਰਹੁ ਸੰਗਤਿ ਹਰਿ ਜਨ ਭਾਉ ਕਰੇ ॥

har simarahu gur bachan samaarahu sangat har jan bhaau kare |

இறைவனை நினைத்து தியானியுங்கள்; குருவின் வார்த்தையை தியானித்து, சிந்தித்து, இறைவனின் பணிவான ஊழியர்களுடன் பழக விரும்பு.

ਹਰਿ ਜਨ ਗੁਰੁ ਪਰਧਾਨੁ ਦੁਆਰੈ ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਜਨ ਕੀ ਰੇਣੁ ਹਰੇ ॥੧੨॥੮॥

har jan gur paradhaan duaarai naanak tin jan kee ren hare |12|8|

இறைவனின் பணிவான அடியார்கள் குருவின் திருவுருவம்; அவர்கள் இறைவனின் நீதிமன்றத்தில் உயர்ந்தவர்கள் மற்றும் மரியாதைக்குரியவர்கள். இறைவனின் அந்த பணிவான அடியார்களின் கால் தூசியை நானக் நாடுகிறார். ||12||8||