ஸ்ரீ குரு கிரந்த் சாகிப்

பக்கம் - 511

ਕਾਇਆ ਮਿਟੀ ਅੰਧੁ ਹੈ ਪਉਣੈ ਪੁਛਹੁ ਜਾਇ ॥

kaaeaa mittee andh hai paunai puchhahu jaae |

உடல் வெறும் குருட்டு தூசி; சென்று ஆன்மாவிடம் கேளுங்கள்.

ਹਉ ਤਾ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿਆ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵਾ ਜਾਇ ॥

hau taa maaeaa mohiaa fir fir aavaa jaae |

ஆன்மா பதிலளிக்கிறது, "நான் மாயாவால் மயக்கப்பட்டேன், அதனால் நான் மீண்டும் மீண்டும் வருகிறேன், செல்கிறேன்."

ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਨ ਜਾਤੋ ਖਸਮ ਕਾ ਜਿ ਰਹਾ ਸਚਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥

naanak hukam na jaato khasam kaa ji rahaa sach samaae |1|

ஓ நானக், என் இறைவன் மற்றும் எஜமானரின் கட்டளை எனக்குத் தெரியாது, இதன் மூலம் நான் சத்தியத்தில் இணைவேன். ||1||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

மூன்றாவது மெஹல்:

ਏਕੋ ਨਿਹਚਲ ਨਾਮ ਧਨੁ ਹੋਰੁ ਧਨੁ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥

eko nihachal naam dhan hor dhan aavai jaae |

இறைவனின் நாமம் ஒன்றே நிரந்தரச் செல்வம்; மற்ற செல்வங்கள் எல்லாம் வந்து போகும்.

ਇਸੁ ਧਨ ਕਉ ਤਸਕਰੁ ਜੋਹਿ ਨ ਸਕਈ ਨਾ ਓਚਕਾ ਲੈ ਜਾਇ ॥

eis dhan kau tasakar johi na sakee naa ochakaa lai jaae |

இந்த செல்வத்தை திருடர்கள் திருட முடியாது, கொள்ளையர்கள் அதை எடுத்து செல்ல முடியாது.

ਇਹੁ ਹਰਿ ਧਨੁ ਜੀਐ ਸੇਤੀ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਜੀਐ ਨਾਲੇ ਜਾਇ ॥

eihu har dhan jeeai setee rav rahiaa jeeai naale jaae |

இறைவனின் இந்தச் செல்வம் உள்ளத்தில் பொதிந்துள்ளது, ஆன்மாவுடன் அது விலகும்.

ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਈਐ ਮਨਮੁਖਿ ਪਲੈ ਨ ਪਾਇ ॥

poore gur te paaeeai manamukh palai na paae |

அது பரிபூரண குருவிடமிருந்து பெறப்படுகிறது; சுய விருப்பமுள்ள மன்முகர்கள் அதைப் பெறுவதில்லை.

ਧਨੁ ਵਾਪਾਰੀ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨੑਾ ਨਾਮ ਧਨੁ ਖਟਿਆ ਆਇ ॥੨॥

dhan vaapaaree naanakaa jinaa naam dhan khattiaa aae |2|

நானக், நாமத்தின் செல்வத்தைப் பெற வந்த வணிகர்கள் பாக்கியவான்கள். ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

பூரி:

ਮੇਰਾ ਸਾਹਿਬੁ ਅਤਿ ਵਡਾ ਸਚੁ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰਾ ॥

meraa saahib at vaddaa sach gahir ganbheeraa |

என் மாஸ்டர் மிகவும் பெரியவர், உண்மையானவர், ஆழமானவர் மற்றும் புரிந்துகொள்ள முடியாதவர்.

ਸਭੁ ਜਗੁ ਤਿਸ ਕੈ ਵਸਿ ਹੈ ਸਭੁ ਤਿਸ ਕਾ ਚੀਰਾ ॥

sabh jag tis kai vas hai sabh tis kaa cheeraa |

முழு உலகமும் அவருடைய அதிகாரத்தின் கீழ் உள்ளது; எல்லாமே அவனுடைய திட்டமாகும்.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਪਾਈਐ ਨਿਹਚਲੁ ਧਨੁ ਧੀਰਾ ॥

guraparasaadee paaeeai nihachal dhan dheeraa |

குருவின் அருளால் நித்திய செல்வம் கிடைக்கும், மனதில் அமைதியும், பொறுமையும் உண்டாகும்.

ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸੈ ਭੇਟੈ ਗੁਰੁ ਸੂਰਾ ॥

kirapaa te har man vasai bhettai gur sooraa |

அவரது அருளால், இறைவன் மனதில் குடியிருந்து, ஒருவன் துணிச்சலான குருவை சந்திக்கிறான்.

ਗੁਣਵੰਤੀ ਸਾਲਾਹਿਆ ਸਦਾ ਥਿਰੁ ਨਿਹਚਲੁ ਹਰਿ ਪੂਰਾ ॥੭॥

gunavantee saalaahiaa sadaa thir nihachal har pooraa |7|

நல்லொழுக்கமுள்ளவர்கள் எப்போதும் நிலையான, நிரந்தரமான, பரிபூரணமான இறைவனைப் போற்றுகின்றனர். ||7||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

சலோக், மூன்றாவது மெஹல்:

ਧ੍ਰਿਗੁ ਤਿਨੑਾ ਦਾ ਜੀਵਿਆ ਜੋ ਹਰਿ ਸੁਖੁ ਪਰਹਰਿ ਤਿਆਗਦੇ ਦੁਖੁ ਹਉਮੈ ਪਾਪ ਕਮਾਇ ॥

dhrig tinaa daa jeeviaa jo har sukh parahar tiaagade dukh haumai paap kamaae |

இறைவனின் திருநாமத்தின் அமைதியைத் துறந்து எறிந்துவிட்டு, அதற்குப் பதிலாக அகங்காரத்தையும் பாவத்தையும் கடைப்பிடித்து வேதனையை அனுபவிப்பவர்களின் வாழ்க்கை சபிக்கப்பட்டதாகும்.

ਮਨਮੁਖ ਅਗਿਆਨੀ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਵਿਆਪੇ ਤਿਨੑ ਬੂਝ ਨ ਕਾਈ ਪਾਇ ॥

manamukh agiaanee maaeaa mohi viaape tina boojh na kaaee paae |

அறியாமை மிக்க சுயசிந்தனையுள்ள மன்முகர்கள் மாயாவின் அன்பில் ஆழ்ந்துள்ளனர்; அவர்களுக்கு எந்த புரிதலும் இல்லை.

ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਓਇ ਸੁਖੁ ਨ ਪਾਵਹਿ ਅੰਤਿ ਗਏ ਪਛੁਤਾਇ ॥

halat palat oe sukh na paaveh ant ge pachhutaae |

இவ்வுலகிலும் அதற்கு அப்பாற்பட்ட உலகிலும் அவர்கள் அமைதியைக் காணவில்லை; இறுதியில், அவர்கள் வருந்தியும், வருந்தியும் வெளியேறுகிறார்கள்.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਕੋ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ਤਿਸੁ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥

guraparasaadee ko naam dhiaae tis haumai vichahu jaae |

குருவின் அருளால் ஒருவர் இறைவனின் திருநாமத்தை தியானிக்கலாம், அகங்காரம் அவருக்குள் இருந்து விலகும்.

ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਪੂਰਬਿ ਹੋਵੈ ਲਿਖਿਆ ਸੋ ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਆਇ ਪਾਇ ॥੧॥

naanak jis poorab hovai likhiaa so gur charanee aae paae |1|

ஓ நானக், அப்படிப்பட்ட முன்னரே நிர்ணயிக்கப்பட்ட விதியைக் கொண்ட ஒருவர், குருவின் பாதத்தில் வந்து விழுகிறார். ||1||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

மூன்றாவது மெஹல்:

ਮਨਮੁਖੁ ਊਧਾ ਕਉਲੁ ਹੈ ਨਾ ਤਿਸੁ ਭਗਤਿ ਨ ਨਾਉ ॥

manamukh aoodhaa kaul hai naa tis bhagat na naau |

தன்னிச்சையான மன்முக் கவிழ்ந்த தாமரை போன்றது; அவருக்கு பக்தி வழிபாடும் இல்லை, இறைவனின் பெயரும் இல்லை.

ਸਕਤੀ ਅੰਦਰਿ ਵਰਤਦਾ ਕੂੜੁ ਤਿਸ ਕਾ ਹੈ ਉਪਾਉ ॥

sakatee andar varatadaa koorr tis kaa hai upaau |

அவர் பொருள் செல்வத்தில் மூழ்கி இருக்கிறார், அவருடைய முயற்சிகள் தவறானவை.

ਤਿਸ ਕਾ ਅੰਦਰੁ ਚਿਤੁ ਨ ਭਿਜਈ ਮੁਖਿ ਫੀਕਾ ਆਲਾਉ ॥

tis kaa andar chit na bhijee mukh feekaa aalaau |

அவரது உணர்வு உள்ளே மென்மையாக இல்லை, மேலும் அவரது வாயிலிருந்து வரும் வார்த்தைகள் தெளிவற்றவை.

ਓਇ ਧਰਮਿ ਰਲਾਏ ਨਾ ਰਲਨਿੑ ਓਨਾ ਅੰਦਰਿ ਕੂੜੁ ਸੁਆਉ ॥

oe dharam ralaae naa ralani onaa andar koorr suaau |

அவர் நீதிமான்களுடன் கலப்பதில்லை; அவனுக்குள் பொய்யும் சுயநலமும் இருக்கிறது.

ਨਾਨਕ ਕਰਤੈ ਬਣਤ ਬਣਾਈ ਮਨਮੁਖ ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਬੋਲਿ ਡੁਬੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਰੇ ਜਪਿ ਹਰਿ ਨਾਉ ॥੨॥

naanak karatai banat banaaee manamukh koorr bol bol ddube guramukh tare jap har naau |2|

ஓ நானக், படைப்பாளர் இறைவன் விஷயங்களை ஏற்பாடு செய்துள்ளார், அதனால் சுய-விருப்பமுள்ள மன்முகர்கள் பொய் சொல்லி மூழ்கடிக்கப்படுகிறார்கள், அதே நேரத்தில் குர்முகர்கள் இறைவனின் நாமத்தை உச்சரிப்பதன் மூலம் காப்பாற்றப்படுகிறார்கள். ||2||