ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ஸ்ரீ குரு கிரந்த் சாகிப்
பக்கம் - 555
ਜਿ ਤੁਧ ਨੋ ਸਾਲਾਹੇ ਸੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਪਾਵੈ ਜਿਸ ਨੋ ਕਿਰਪਾ ਨਿਰੰਜਨ ਕੇਰੀ ॥
ji tudh no saalaahe su sabh kichh paavai jis no kirapaa niranjan keree |உன்னைத் துதிப்பவன் அனைத்தையும் பெறுகிறான்; மாசற்ற ஆண்டவரே, நீங்கள் அவருக்கு உங்கள் கருணையை வழங்குகிறீர்கள்.
ਸੋਈ ਸਾਹੁ ਸਚਾ ਵਣਜਾਰਾ ਜਿਨਿ ਵਖਰੁ ਲਦਿਆ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਨੁ ਤੇਰੀ ॥
soee saahu sachaa vanajaaraa jin vakhar ladiaa har naam dhan teree |அவர் ஒருவரே உண்மையான வங்கியாளர் மற்றும் வர்த்தகர், ஆண்டவரே, உமது நாமத்தின் செல்வத்தின் சரக்குகளை ஏற்றுகிறார்.
ਸਭਿ ਤਿਸੈ ਨੋ ਸਾਲਾਹਿਹੁ ਸੰਤਹੁ ਜਿਨਿ ਦੂਜੇ ਭਾਵ ਕੀ ਮਾਰਿ ਵਿਡਾਰੀ ਢੇਰੀ ॥੧੬॥
sabh tisai no saalaahihu santahu jin dooje bhaav kee maar viddaaree dteree |16|புனிதர்களே, இருமையின் அன்பின் குவியலை அழித்த இறைவனை அனைவரும் போற்றட்டும். ||16||
ਸਲੋਕ ॥
salok |சலோக்:
ਕਬੀਰਾ ਮਰਤਾ ਮਰਤਾ ਜਗੁ ਮੁਆ ਮਰਿ ਭਿ ਨ ਜਾਨੈ ਕੋਇ ॥
kabeeraa marataa marataa jag muaa mar bhi na jaanai koe |கபீர், உலகம் இறந்து கொண்டிருக்கிறது - மரணத்திற்கு இறக்கிறது, ஆனால் உண்மையில் எப்படி இறக்க வேண்டும் என்று யாருக்கும் தெரியாது.
ਐਸੀ ਮਰਨੀ ਜੋ ਮਰੈ ਬਹੁਰਿ ਨ ਮਰਨਾ ਹੋਇ ॥੧॥
aaisee maranee jo marai bahur na maranaa hoe |1|யார் இறந்தாலும், அவர் மீண்டும் இறக்க வேண்டிய அவசியமில்லை, அத்தகைய மரணத்தை அவர் இறக்கட்டும். ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |மூன்றாவது மெஹல்:
ਕਿਆ ਜਾਣਾ ਕਿਵ ਮਰਹਗੇ ਕੈਸਾ ਮਰਣਾ ਹੋਇ ॥
kiaa jaanaa kiv marahage kaisaa maranaa hoe |எனக்கு என்ன தெரியும்? நான் எப்படி இறப்பேன்? அது என்ன மாதிரியான மரணமாக இருக்கும்?
ਜੇ ਕਰਿ ਸਾਹਿਬੁ ਮਨਹੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ਤਾ ਸਹਿਲਾ ਮਰਣਾ ਹੋਇ ॥
je kar saahib manahu na veesarai taa sahilaa maranaa hoe |இறைவனை என் மனதில் இருந்து மறக்காமல் இருந்தால், என் மரணம் சுலபமாகிவிடும்.
ਮਰਣੈ ਤੇ ਜਗਤੁ ਡਰੈ ਜੀਵਿਆ ਲੋੜੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
maranai te jagat ddarai jeeviaa lorrai sabh koe |உலகம் மரணத்தால் அஞ்சுகிறது; எல்லோரும் வாழ ஆசைப்படுகிறார்கள்.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਹੁਕਮੈ ਬੂਝੈ ਸੋਇ ॥
guraparasaadee jeevat marai hukamai boojhai soe |குருவின் அருளால், உயிருடன் இருக்கும்போதே இறந்தவர், இறைவனின் விருப்பத்தைப் புரிந்து கொள்கிறார்.
ਨਾਨਕ ਐਸੀ ਮਰਨੀ ਜੋ ਮਰੈ ਤਾ ਸਦ ਜੀਵਣੁ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak aaisee maranee jo marai taa sad jeevan hoe |2|ஓ நானக், அப்படிப்பட்ட மரணம் அடைந்தவர் என்றென்றும் வாழ்கிறார். ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |பூரி:
ਜਾ ਆਪਿ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਹੋਵੈ ਹਰਿ ਸੁਆਮੀ ਤਾ ਆਪਣਾਂ ਨਾਉ ਹਰਿ ਆਪਿ ਜਪਾਵੈ ॥
jaa aap kripaal hovai har suaamee taa aapanaan naau har aap japaavai |ஆண்டவரே கருணை கொண்டவராக மாறும்போது, இறைவனே தனது நாமத்தை உச்சரிக்கச் செய்கிறார்.
ਆਪੇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲਿ ਸੁਖੁ ਦੇਵੈ ਆਪਣਾਂ ਸੇਵਕੁ ਆਪਿ ਹਰਿ ਭਾਵੈ ॥
aape satigur mel sukh devai aapanaan sevak aap har bhaavai |அவரே நம்மை உண்மையான குருவை சந்திக்க வைக்கிறார், மேலும் நமக்கு அமைதியை ஆசீர்வதிக்கிறார். அவனுடைய வேலைக்காரன் கர்த்தருக்குப் பிரியமானவன்.
ਆਪਣਿਆ ਸੇਵਕਾ ਕੀ ਆਪਿ ਪੈਜ ਰਖੈ ਆਪਣਿਆ ਭਗਤਾ ਕੀ ਪੈਰੀ ਪਾਵੈ ॥
aapaniaa sevakaa kee aap paij rakhai aapaniaa bhagataa kee pairee paavai |அவனே தன் அடியார்களின் மானத்தைக் காக்கிறான்; மற்றவர்களை தன் பக்தர்களின் காலில் விழ வைக்கிறார்.
ਧਰਮ ਰਾਇ ਹੈ ਹਰਿ ਕਾ ਕੀਆ ਹਰਿ ਜਨ ਸੇਵਕ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵੈ ॥
dharam raae hai har kaa keea har jan sevak nerr na aavai |தர்மத்தின் நேர்மையான நீதிபதி இறைவனின் படைப்பு; அவர் இறைவனின் பணிவான ஊழியரை அணுகுவதில்லை.
ਜੋ ਹਰਿ ਕਾ ਪਿਆਰਾ ਸੋ ਸਭਨਾ ਕਾ ਪਿਆਰਾ ਹੋਰ ਕੇਤੀ ਝਖਿ ਝਖਿ ਆਵੈ ਜਾਵੈ ॥੧੭॥
jo har kaa piaaraa so sabhanaa kaa piaaraa hor ketee jhakh jhakh aavai jaavai |17|இறைவனுக்குப் பிரியமானவன், அனைவருக்கும் பிரியமானவன்; இன்னும் பலர் வந்து வீண் போகிறார்கள். ||17||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |சலோக், மூன்றாவது மெஹல்:
ਰਾਮੁ ਰਾਮੁ ਕਰਤਾ ਸਭੁ ਜਗੁ ਫਿਰੈ ਰਾਮੁ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥
raam raam karataa sabh jag firai raam na paaeaa jaae |உலகம் முழுவதும் "ராம், ராமர், இறைவன், இறைவன்" என்று முழக்கமிடுகிறார்கள், ஆனால் இறைவனை இப்படிப் பெற முடியாது.
ਅਗਮੁ ਅਗੋਚਰੁ ਅਤਿ ਵਡਾ ਅਤੁਲੁ ਨ ਤੁਲਿਆ ਜਾਇ ॥
agam agochar at vaddaa atul na tuliaa jaae |அவர் அணுக முடியாதவர், புரிந்துகொள்ள முடியாதவர் மற்றும் மிகவும் பெரியவர்; அவர் எடைபோட முடியாதவர், எடைபோட முடியாது.
ਕੀਮਤਿ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਈਆ ਕਿਤੈ ਨ ਲਇਆ ਜਾਇ ॥
keemat kinai na paaeea kitai na leaa jaae |அவரை யாரும் மதிப்பிட முடியாது; அவரை எந்த விலை கொடுத்தும் வாங்க முடியாது.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਭੇਦਿਆ ਇਨ ਬਿਧਿ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਇ ॥
gur kai sabad bhediaa in bidh vasiaa man aae |குருவின் ஷபாத்தின் வார்த்தையின் மூலம், அவரது மர்மம் அறியப்படுகிறது; இந்த வழியில், அவர் மனதில் குடியேறுகிறார்.
ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਅਮੇਉ ਹੈ ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
naanak aap ameo hai gur kirapaa te rahiaa samaae |ஓ நானக், அவரே எல்லையற்றவர்; குருவின் அருளால் அவர் எங்கும் வியாபித்து வியாபிப்பதாக அறியப்படுகிறார்.
ਆਪੇ ਮਿਲਿਆ ਮਿਲਿ ਰਹਿਆ ਆਪੇ ਮਿਲਿਆ ਆਇ ॥੧॥
aape miliaa mil rahiaa aape miliaa aae |1|அவரே கலக்க வருகிறார், மேலும் கலந்த பிறகு, கலக்கப்படுகிறார். ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |மூன்றாவது மெஹல்:
ਏ ਮਨ ਇਹੁ ਧਨੁ ਨਾਮੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਸਦਾ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥
e man ihu dhan naam hai jit sadaa sadaa sukh hoe |ஆன்மாவே, இது நாமத்தின் செல்வம்; அதன் மூலம் சமாதானம் என்றென்றும் வரும்.
ਤੋਟਾ ਮੂਲਿ ਨ ਆਵਈ ਲਾਹਾ ਸਦ ਹੀ ਹੋਇ ॥
tottaa mool na aavee laahaa sad hee hoe |அது எந்த இழப்பையும் கொண்டு வராது; அதன் மூலம், ஒருவர் என்றென்றும் லாபம் சம்பாதிக்கிறார்.
ਖਾਧੈ ਖਰਚਿਐ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵਈ ਸਦਾ ਸਦਾ ਓਹੁ ਦੇਇ ॥
khaadhai kharachiaai tott na aavee sadaa sadaa ohu dee |சாப்பிட்டாலும் அதைச் செலவழித்தாலும் குறையாது; என்றென்றும், என்றென்றும் கொடுத்துக்கொண்டே இருக்கிறார்.
ਸਹਸਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਵਈ ਹਾਣਤ ਕਦੇ ਨ ਹੋਇ ॥
sahasaa mool na hovee haanat kade na hoe |எந்த சந்தேகமும் இல்லாத ஒருவன் ஒருபோதும் அவமானத்தை அனுபவிப்பதில்லை.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ਜਾ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥੨॥
naanak guramukh paaeeai jaa kau nadar karee |2|ஓ நானக், குர்முக் இறைவனின் திருநாமத்தைப் பெறுகிறார், இறைவன் தனது கருணைப் பார்வையை அருளும்போது. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |பூரி:
ਆਪੇ ਸਭ ਘਟ ਅੰਦਰੇ ਆਪੇ ਹੀ ਬਾਹਰਿ ॥
aape sabh ghatt andare aape hee baahar |அவரே எல்லா இதயங்களுக்குள்ளும் ஆழமாக இருக்கிறார், அவரே அவர்களுக்கு வெளியே இருக்கிறார்.
ਆਪੇ ਗੁਪਤੁ ਵਰਤਦਾ ਆਪੇ ਹੀ ਜਾਹਰਿ ॥
aape gupat varatadaa aape hee jaahar |அவரே வெளிப்படாமல் மேலோங்குகிறார், மேலும் அவரே வெளிப்படையாக இருக்கிறார்.
ਜੁਗ ਛਤੀਹ ਗੁਬਾਰੁ ਕਰਿ ਵਰਤਿਆ ਸੁੰਨਾਹਰਿ ॥
jug chhateeh gubaar kar varatiaa sunaahar |முப்பத்தாறு யுகங்களாக, அவர் வெற்றிடத்தில் தங்கி இருளைப் படைத்தார்.
ਓਥੈ ਵੇਦ ਪੁਰਾਨ ਨ ਸਾਸਤਾ ਆਪੇ ਹਰਿ ਨਰਹਰਿ ॥
othai ved puraan na saasataa aape har narahar |அங்கே வேதங்களோ, புராணங்களோ, சாஸ்திரங்களோ இல்லை; இறைவன் மட்டுமே இருந்தான்.
ਬੈਠਾ ਤਾੜੀ ਲਾਇ ਆਪਿ ਸਭ ਦੂ ਹੀ ਬਾਹਰਿ ॥
baitthaa taarree laae aap sabh doo hee baahar |அவரே எல்லாவற்றிலிருந்தும் விலகி முழுமையான மயக்கத்தில் அமர்ந்தார்.
ਆਪਣੀ ਮਿਤਿ ਆਪਿ ਜਾਣਦਾ ਆਪੇ ਹੀ ਗਉਹਰੁ ॥੧੮॥
aapanee mit aap jaanadaa aape hee gauhar |18|அவனே அவனுடைய நிலையை அறிவான்; அவனே அறிய முடியாத கடல். ||18||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |சலோக், மூன்றாவது மெஹல்:
ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਜਗਤੁ ਮੁਆ ਮਰਦੋ ਮਰਦਾ ਜਾਇ ॥
haumai vich jagat muaa marado maradaa jaae |அகங்காரத்தில், உலகம் இறந்துவிட்டது; அது செத்து மடிகிறது, மீண்டும் மீண்டும்.