ஸ்ரீ குரு கிரந்த் சாகிப்

பக்கம் - 1132

ਜਿਨ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸੇ ਜਨ ਸੋਹੇ ਹਿਰਦੈ ਨਾਮੁ ਵਸਾਏ ॥੩॥

jin man vasiaa se jan sohe hiradai naam vasaae |3|

நம் மனத்தில் நிறைந்திருப்பவர்கள் அழகானவர்கள்; அவர்கள் தங்கள் இதயங்களில் நாமத்தை பதிக்கிறார்கள். ||3||

ਘਰੁ ਦਰੁ ਮਹਲੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦਿਖਾਇਆ ਰੰਗ ਸਿਉ ਰਲੀਆ ਮਾਣੈ ॥

ghar dar mahal satiguroo dikhaaeaa rang siau raleea maanai |

உண்மையான குரு எனக்கு இறைவனின் இல்லத்தையும் அவரது நீதிமன்றத்தையும், அவருடைய பிரசன்னத்தின் மாளிகையையும் வெளிப்படுத்தியுள்ளார். அவருடைய அன்பை நான் மகிழ்ச்சியுடன் அனுபவிக்கிறேன்.

ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਹੈ ਸੁ ਭਲਾ ਕਰਿ ਮਾਨੈ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਵਖਾਣੈ ॥੪॥੬॥੧੬॥

jo kichh kahai su bhalaa kar maanai naanak naam vakhaanai |4|6|16|

அவர் எதைச் சொன்னாலும், நான் நல்லது என்று ஏற்றுக்கொள்கிறேன்; நானக் நாமம் பாடுகிறார். ||4||6||16||

ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੩ ॥

bhairau mahalaa 3 |

பைராவ், மூன்றாவது மெஹல்:

ਮਨਸਾ ਮਨਹਿ ਸਮਾਇ ਲੈ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰ ॥

manasaa maneh samaae lai gurasabadee veechaar |

மனதின் ஆசைகள் மனதில் உள்வாங்கப்பட்டு, குருவின் ஷபாத்தின் வார்த்தையைச் சிந்தித்துப் பாருங்கள்.

ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਤੇ ਸੋਝੀ ਪਵੈ ਫਿਰਿ ਮਰੈ ਨ ਵਾਰੋ ਵਾਰ ॥੧॥

gur poore te sojhee pavai fir marai na vaaro vaar |1|

பரிபூரண குருவிடமிருந்து புரிதல் பெறப்படுகிறது, பின்னர் மரணம் மீண்டும் மீண்டும் இறக்காது. ||1||

ਮਨ ਮੇਰੇ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਆਧਾਰੁ ॥

man mere raam naam aadhaar |

என் மனம் இறைவனின் திருநாமத்தை ஆதரிக்கிறது.

ਗੁਰਪਰਸਾਦਿ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ਸਭ ਇਛ ਪੁਜਾਵਣਹਾਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

guraparasaad param pad paaeaa sabh ichh pujaavanahaar |1| rahaau |

குருவின் அருளால் நான் உன்னத நிலையைப் பெற்றேன்; இறைவன் அனைத்து ஆசைகளையும் நிறைவேற்றுபவன். ||1||இடைநிறுத்தம்||

ਸਭ ਮਹਿ ਏਕੋ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਬੂਝ ਨ ਪਾਇ ॥

sabh meh eko rav rahiaa gur bin boojh na paae |

ஏக இறைவன் எல்லாரிடையேயும் ஊடுருவி வியாபித்து இருக்கிறான்; குரு இல்லாமல் இந்த புரிதல் கிடைக்காது.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰਗਟੁ ਹੋਆ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥੨॥

guramukh pragatt hoaa meraa har prabh anadin har gun gaae |2|

என் இறைவன் எனக்கு வெளிப்படுத்தப்பட்டான், நான் குர்முக் ஆகிவிட்டேன். இரவும் பகலும் இறைவனின் மகிமையைப் பாடுகிறேன். ||2||

ਸੁਖਦਾਤਾ ਹਰਿ ਏਕੁ ਹੈ ਹੋਰ ਥੈ ਸੁਖੁ ਨ ਪਾਹਿ ॥

sukhadaataa har ek hai hor thai sukh na paeh |

ஏக இறைவன் அமைதியை அளிப்பவன்; அமைதி வேறு எங்கும் கிடைக்காது.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਜਿਨੀ ਨ ਸੇਵਿਆ ਦਾਤਾ ਸੇ ਅੰਤਿ ਗਏ ਪਛੁਤਾਹਿ ॥੩॥

satigur jinee na seviaa daataa se ant ge pachhutaeh |3|

உண்மையான குருவாகிய கொடுப்பவருக்கு சேவை செய்யாதவர்கள் இறுதியில் வருந்தியபடியே பிரிந்து செல்கிறார்கள். ||3||

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਫਿਰਿ ਦੁਖੁ ਨ ਲਾਗੈ ਧਾਇ ॥

satigur sev sadaa sukh paaeaa fir dukh na laagai dhaae |

உண்மையான குருவைச் சேவிப்பதால், நிரந்தரமான அமைதி கிடைக்கும், மேலும் சாமானியர் இனி துன்பப்படுவதில்லை.

ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਈ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਇ ॥੪॥੭॥੧੭॥

naanak har bhagat paraapat hoee jotee jot samaae |4|7|17|

நானக் இறைவனின் பக்தி வழிபாட்டால் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டுள்ளார்; அவரது ஒளி ஒளியுடன் இணைந்தது. ||4||7||17||

ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੩ ॥

bhairau mahalaa 3 |

பைராவ், மூன்றாவது மெஹல்:

ਬਾਝੁ ਗੁਰੂ ਜਗਤੁ ਬਉਰਾਨਾ ਭੂਲਾ ਚੋਟਾ ਖਾਈ ॥

baajh guroo jagat bauraanaa bhoolaa chottaa khaaee |

குரு இல்லாவிட்டால் உலகம் பைத்தியம்; குழப்பமடைந்து ஏமாற்றப்பட்டு, அது அடிக்கப்படுகிறது, அது பாதிக்கப்படுகிறது.

ਮਰਿ ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ਦਰ ਕੀ ਖਬਰਿ ਨ ਪਾਈ ॥੧॥

mar mar jamai sadaa dukh paae dar kee khabar na paaee |1|

அது இறந்து மீண்டும் இறந்து, மீண்டும் பிறக்கிறது, எப்போதும் வலியில் உள்ளது, ஆனால் அது இறைவனின் வாயிலை அறியாது. ||1||

ਮੇਰੇ ਮਨ ਸਦਾ ਰਹਹੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸਰਣਾ ॥

mere man sadaa rahahu satigur kee saranaa |

ஓ என் மனமே, உண்மையான குருவின் சன்னதியின் பாதுகாப்பில் எப்போதும் இரு.

ਹਿਰਦੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮੀਠਾ ਸਦ ਲਾਗਾ ਗੁਰਸਬਦੇ ਭਵਜਲੁ ਤਰਣਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

hiradai har naam meetthaa sad laagaa gurasabade bhavajal taranaa |1| rahaau |

யாருடைய இதயங்களுக்கு இறைவனின் நாமம் இனிமையாகத் தோன்றுகிறதோ அந்த மக்கள், குருவின் சபாத்தின் வார்த்தையால் பயங்கரமான உலகப் பெருங்கடலில் கொண்டு செல்லப்படுகிறார்கள். ||1||இடைநிறுத்தம்||

ਭੇਖ ਕਰੈ ਬਹੁਤੁ ਚਿਤੁ ਡੋਲੈ ਅੰਤਰਿ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥

bhekh karai bahut chit ddolai antar kaam krodh ahankaar |

மனிதர் பல்வேறு மத ஆடைகளை அணிந்துள்ளார், ஆனால் அவரது உணர்வு நிலையற்றது; உள்ளுக்குள், அவர் பாலியல் ஆசை, கோபம் மற்றும் அகங்காரம் ஆகியவற்றால் நிரப்பப்பட்டுள்ளார்.

ਅੰਤਰਿ ਤਿਸਾ ਭੂਖ ਅਤਿ ਬਹੁਤੀ ਭਉਕਤ ਫਿਰੈ ਦਰ ਬਾਰੁ ॥੨॥

antar tisaa bhookh at bahutee bhaukat firai dar baar |2|

உள்ளத்தில் பெரும் தாகமும், அபரிமிதமான பசியும் உள்ளது; அவர் வீடு வீடாக அலைகிறார். ||2||

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਮਰਹਿ ਫਿਰਿ ਜੀਵਹਿ ਤਿਨ ਕਉ ਮੁਕਤਿ ਦੁਆਰਿ ॥

gur kai sabad mareh fir jeeveh tin kau mukat duaar |

குருவின் வார்த்தையில் இறந்தவர்கள் மீண்டும் பிறக்கிறார்கள்; அவர்கள் விடுதலையின் வாசலைக் கண்டுபிடிப்பார்கள்.

ਅੰਤਰਿ ਸਾਂਤਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਵੈ ਹਰਿ ਰਾਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥੩॥

antar saant sadaa sukh hovai har raakhiaa ur dhaar |3|

ஆழ்ந்த அமைதி மற்றும் அமைதியுடன், அவர்கள் தங்கள் இதயங்களில் இறைவனை உறைய வைத்துள்ளனர். ||3||

ਜਿਉ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਚਲਾਵੈ ਕਰਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਈ ॥

jiau tis bhaavai tivai chalaavai karanaa kichhoo na jaaee |

அது அவருக்குப் பிடித்தபடி, அவர் நம்மைச் செயல்படத் தூண்டுகிறார். வேறு ஒன்றும் செய்ய முடியாது.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਸਮੑਾਲੇ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਵਡਿਆਈ ॥੪॥੮॥੧੮॥

naanak guramukh sabad samaale raam naam vaddiaaee |4|8|18|

ஓ நானக், குர்முக் ஷபாத்தின் வார்த்தையைப் பற்றி சிந்திக்கிறார், மேலும் இறைவனின் பெயரின் மகிமையான மகத்துவத்தால் ஆசீர்வதிக்கப்படுகிறார். ||4||8||18||

ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੩ ॥

bhairau mahalaa 3 |

பைராவ், மூன்றாவது மெஹல்:

ਹਉਮੈ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਖੁਆਇਆ ਦੁਖੁ ਖਟੇ ਦੁਖ ਖਾਇ ॥

haumai maaeaa mohi khuaaeaa dukh khatte dukh khaae |

அகங்காரம், மாயா மற்றும் பற்றுதல் ஆகியவற்றில் தொலைந்து, மனிதன் வலியைச் சம்பாதித்து, வலியை உண்கிறான்.

ਅੰਤਰਿ ਲੋਭ ਹਲਕੁ ਦੁਖੁ ਭਾਰੀ ਬਿਨੁ ਬਿਬੇਕ ਭਰਮਾਇ ॥੧॥

antar lobh halak dukh bhaaree bin bibek bharamaae |1|

பேராசை என்னும் பேராசை என்னும் பெரும் நோய் அவனுக்குள் ஆழமாக உள்ளது; அவர் கண்மூடித்தனமாக சுற்றித் திரிகிறார். ||1||

ਮਨਮੁਖਿ ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਸੈਸਾਰਿ ॥

manamukh dhrig jeevan saisaar |

இவ்வுலகில் சுய விருப்பமுள்ள மன்முகனின் வாழ்க்கை சபிக்கப்பட்டது.

ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਸੁਪਨੈ ਨਹੀ ਚੇਤਿਆ ਹਰਿ ਸਿਉ ਕਦੇ ਨ ਲਾਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

raam naam supanai nahee chetiaa har siau kade na laagai piaar |1| rahaau |

அவன் கனவில் கூட இறைவனின் திருநாமத்தை நினைவில் கொள்வதில்லை. இறைவனின் திருநாமத்தில் அவன் ஒருபோதும் அன்பு செலுத்துவதில்லை. ||1||இடைநிறுத்தம்||

ਪਸੂਆ ਕਰਮ ਕਰੈ ਨਹੀ ਬੂਝੈ ਕੂੜੁ ਕਮਾਵੈ ਕੂੜੋ ਹੋਇ ॥

pasooaa karam karai nahee boojhai koorr kamaavai koorro hoe |

அவர் ஒரு மிருகத்தைப் போல செயல்படுகிறார், எதுவும் புரியவில்லை. பொய்யை கடைபிடித்தால் அவன் பொய்யாகிறான்.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤ ਉਲਟੀ ਹੋਵੈ ਖੋਜਿ ਲਹੈ ਜਨੁ ਕੋਇ ॥੨॥

satigur milai ta ulattee hovai khoj lahai jan koe |2|

ஆனால் அந்த மனிதர் உண்மையான குருவைச் சந்திக்கும் போது, உலகைப் பார்க்கும் விதம் மாறுகிறது. இறைவனைத் தேடிக் கண்டு பிடிக்கும் எளிய மனிதர்கள் எத்தனை அபூர்வம். ||2||