ஸ்ரீ குரு கிரந்த் சாகிப்

பக்கம் - 1238

ਸਲੋਕ ਮਹਲਾ ੨ ॥

salok mahalaa 2 |

சலோக், இரண்டாவது மெஹல்:

ਆਪਿ ਉਪਾਏ ਨਾਨਕਾ ਆਪੇ ਰਖੈ ਵੇਕ ॥

aap upaae naanakaa aape rakhai vek |

அவனே படைக்கிறான், ஓ நானக்; அவர் பல்வேறு உயிரினங்களை நிறுவுகிறார்.

ਮੰਦਾ ਕਿਸ ਨੋ ਆਖੀਐ ਜਾਂ ਸਭਨਾ ਸਾਹਿਬੁ ਏਕੁ ॥

mandaa kis no aakheeai jaan sabhanaa saahib ek |

ஒருவரை எப்படி கெட்டவர் என்று சொல்ல முடியும்? எங்களிடம் இறைவன் மற்றும் எஜமானர் ஒருவர் மட்டுமே இருக்கிறார்.

ਸਭਨਾ ਸਾਹਿਬੁ ਏਕੁ ਹੈ ਵੇਖੈ ਧੰਧੈ ਲਾਇ ॥

sabhanaa saahib ek hai vekhai dhandhai laae |

அனைத்திற்கும் எஜமானரும் எஜமானரும் ஒருவரே; அவர் அனைவரையும் கவனித்து, அனைவரையும் அவர்களின் பணிகளுக்கு ஒதுக்குகிறார்.

ਕਿਸੈ ਥੋੜਾ ਕਿਸੈ ਅਗਲਾ ਖਾਲੀ ਕੋਈ ਨਾਹਿ ॥

kisai thorraa kisai agalaa khaalee koee naeh |

சிலருக்கு குறைவு, சிலருக்கு அதிகம்; யாரும் காலியாக செல்ல அனுமதிக்கப்படவில்லை.

ਆਵਹਿ ਨੰਗੇ ਜਾਹਿ ਨੰਗੇ ਵਿਚੇ ਕਰਹਿ ਵਿਥਾਰ ॥

aaveh nange jaeh nange viche kareh vithaar |

நிர்வாணமாக வருகிறோம், நிர்வாணமாக செல்கிறோம்; இடையில், நாங்கள் ஒரு நிகழ்ச்சியை நடத்தினோம்.

ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਨ ਜਾਣੀਐ ਅਗੈ ਕਾਈ ਕਾਰ ॥੧॥

naanak hukam na jaaneeai agai kaaee kaar |1|

ஓ நானக், கடவுளின் கட்டளையின் ஹுகாமைப் புரிந்து கொள்ளாதவர் - அவர் மறுமையில் என்ன செய்ய வேண்டும்? ||1||

ਮਹਲਾ ੧ ॥

mahalaa 1 |

முதல் மெஹல்:

ਜਿਨਸਿ ਥਾਪਿ ਜੀਆਂ ਕਉ ਭੇਜੈ ਜਿਨਸਿ ਥਾਪਿ ਲੈ ਜਾਵੈ ॥

jinas thaap jeean kau bhejai jinas thaap lai jaavai |

அவர் பல்வேறு உருவாக்கப்பட்ட உயிரினங்களை அனுப்புகிறார், மேலும் அவர் பல்வேறு உருவாக்கப்பட்ட உயிரினங்களை மீண்டும் அழைக்கிறார்.

ਆਪੇ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪੈ ਆਪੇ ਏਤੇ ਵੇਸ ਕਰਾਵੈ ॥

aape thaap uthaapai aape ete ves karaavai |

அவரே நிறுவுகிறார், அவரே செயலிழக்கிறார். அவற்றை பல்வேறு வடிவங்களில் வடிவமைக்கிறார்.

ਜੇਤੇ ਜੀਅ ਫਿਰਹਿ ਅਉਧੂਤੀ ਆਪੇ ਭਿਖਿਆ ਪਾਵੈ ॥

jete jeea fireh aaudhootee aape bhikhiaa paavai |

மேலும் பிச்சைக்காரர்களாக அலையும் மனிதர்கள் அனைவருக்கும் அவரே தர்மம் செய்கிறார்.

ਲੇਖੈ ਬੋਲਣੁ ਲੇਖੈ ਚਲਣੁ ਕਾਇਤੁ ਕੀਚਹਿ ਦਾਵੇ ॥

lekhai bolan lekhai chalan kaaeit keecheh daave |

அது பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளபடி, மனிதர்கள் பேசுகிறார்கள், பதிவு செய்யப்பட்டபடி அவர்கள் நடக்கிறார்கள். அப்படியென்றால் ஏன் இந்த நிகழ்ச்சியை எல்லாம் போட வேண்டும்?

ਮੂਲੁ ਮਤਿ ਪਰਵਾਣਾ ਏਹੋ ਨਾਨਕੁ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ॥

mool mat paravaanaa eho naanak aakh sunaae |

இதுவே புத்திசாலித்தனத்தின் அடிப்படை; இது சான்றளிக்கப்பட்டு அங்கீகரிக்கப்பட்டது. நானக் பேசி அதை அறிவிக்கிறார்.

ਕਰਣੀ ਉਪਰਿ ਹੋਇ ਤਪਾਵਸੁ ਜੇ ਕੋ ਕਹੈ ਕਹਾਏ ॥੨॥

karanee upar hoe tapaavas je ko kahai kahaae |2|

கடந்த கால செயல்களால், ஒவ்வொரு உயிரினமும் தீர்மானிக்கப்படுகிறது; வேறு என்ன சொல்ல முடியும்? ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

பூரி:

ਗੁਰਮੁਖਿ ਚਲਤੁ ਰਚਾਇਓਨੁ ਗੁਣ ਪਰਗਟੀ ਆਇਆ ॥

guramukh chalat rachaaeion gun paragattee aaeaa |

குருவின் வார்த்தை நாடகத்தையே நாடகமாக்குகிறது. அறத்தின் மூலம், இது தெளிவாகிறது.

ਗੁਰਬਾਣੀ ਸਦ ਉਚਰੈ ਹਰਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ॥

gurabaanee sad ucharai har man vasaaeaa |

குருவின் பானியின் வார்த்தையை யார் உச்சரிக்கிறார்களோ - அவர் மனதில் இறைவன் உறைகிறார்.

ਸਕਤਿ ਗਈ ਭ੍ਰਮੁ ਕਟਿਆ ਸਿਵ ਜੋਤਿ ਜਗਾਇਆ ॥

sakat gee bhram kattiaa siv jot jagaaeaa |

மாயாவின் சக்தி போய்விட்டது, சந்தேகம் நீங்கியது; இறைவனின் ஒளியில் விழித்துக்கொள்ளுங்கள்.

ਜਿਨ ਕੈ ਪੋਤੈ ਪੁੰਨੁ ਹੈ ਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਮਿਲਾਇਆ ॥

jin kai potai pun hai gur purakh milaaeaa |

நன்மையை தங்கள் பொக்கிஷமாகப் பற்றிக் கொண்டவர்கள், குருவான குருவைச் சந்திக்கிறார்கள்.

ਨਾਨਕ ਸਹਜੇ ਮਿਲਿ ਰਹੇ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਆ ॥੨॥

naanak sahaje mil rahe har naam samaaeaa |2|

ஓ நானக், அவர்கள் உள்ளுணர்வாக உள்வாங்கப்பட்டு இறைவனின் நாமத்தில் கலக்கிறார்கள். ||2||

ਸਲੋਕ ਮਹਲਾ ੨ ॥

salok mahalaa 2 |

சலோக், இரண்டாவது மெஹல்:

ਸਾਹ ਚਲੇ ਵਣਜਾਰਿਆ ਲਿਖਿਆ ਦੇਵੈ ਨਾਲਿ ॥

saah chale vanajaariaa likhiaa devai naal |

வணிகர்கள் வங்கியிடமிருந்து வருகிறார்கள்; அவர்களுடன் அவர்களின் தலைவிதியின் கணக்கை அனுப்புகிறார்.

ਲਿਖੇ ਉਪਰਿ ਹੁਕਮੁ ਹੋਇ ਲਈਐ ਵਸਤੁ ਸਮੑਾਲਿ ॥

likhe upar hukam hoe leeai vasat samaal |

அவர்களின் கணக்குகளின் அடிப்படையில், அவர் தனது கட்டளையின் ஹுகாமை வெளியிடுகிறார், மேலும் அவர்கள் தங்கள் வணிகப் பொருட்களை கவனித்துக் கொள்ள விடப்படுகிறார்கள்.

ਵਸਤੁ ਲਈ ਵਣਜਾਰਈ ਵਖਰੁ ਬਧਾ ਪਾਇ ॥

vasat lee vanajaaree vakhar badhaa paae |

வணிகர்கள் தங்கள் பொருட்களை வாங்கி, தங்கள் சரக்குகளை அடைத்து வைத்துள்ளனர்.

ਕੇਈ ਲਾਹਾ ਲੈ ਚਲੇ ਇਕਿ ਚਲੇ ਮੂਲੁ ਗਵਾਇ ॥

keee laahaa lai chale ik chale mool gavaae |

சிலர் நல்ல லாபம் சம்பாதித்த பிறகு வெளியேறுகிறார்கள், மற்றவர்கள் தங்கள் முதலீட்டை முழுவதுமாக இழந்துவிட்டு வெளியேறுகிறார்கள்.

ਥੋੜਾ ਕਿਨੈ ਨ ਮੰਗਿਓ ਕਿਸੁ ਕਹੀਐ ਸਾਬਾਸਿ ॥

thorraa kinai na mangio kis kaheeai saabaas |

குறைவாக வேண்டும் என்று யாரும் கேட்பதில்லை; யாரைக் கொண்டாட வேண்டும்?

ਨਦਰਿ ਤਿਨਾ ਕਉ ਨਾਨਕਾ ਜਿ ਸਾਬਤੁ ਲਾਏ ਰਾਸਿ ॥੧॥

nadar tinaa kau naanakaa ji saabat laae raas |1|

நானக், தங்கள் மூலதன முதலீட்டைப் பாதுகாத்தவர்கள் மீது இறைவன் அருள் பார்வையைச் செலுத்துகிறார். ||1||

ਮਹਲਾ ੧ ॥

mahalaa 1 |

முதல் மெஹல்:

ਜੁੜਿ ਜੁੜਿ ਵਿਛੁੜੇ ਵਿਛੁੜਿ ਜੁੜੇ ॥

jurr jurr vichhurre vichhurr jurre |

ஒன்றுபட்டது, ஒன்றுபட்டது பிரிந்தது, பிரிந்தது, மீண்டும் ஒன்றுபடுகிறது.

ਜੀਵਿ ਜੀਵਿ ਮੁਏ ਮੁਏ ਜੀਵੇ ॥

jeev jeev mue mue jeeve |

வாழ்கிறார்கள், உயிருள்ளவர்கள் இறக்கிறார்கள், இறக்கிறார்கள், அவர்கள் மீண்டும் வாழ்கிறார்கள்.

ਕੇਤਿਆ ਕੇ ਬਾਪ ਕੇਤਿਆ ਕੇ ਬੇਟੇ ਕੇਤੇ ਗੁਰ ਚੇਲੇ ਹੂਏ ॥

ketiaa ke baap ketiaa ke bette kete gur chele hooe |

அவர்கள் பலருக்கு தகப்பன்களாகவும், பலருக்கு மகன்களாகவும் மாறுகிறார்கள்; அவர்கள் பலரின் குருக்களாகவும், சீடர்களாகவும் மாறுகிறார்கள்.

ਆਗੈ ਪਾਛੈ ਗਣਤ ਨ ਆਵੈ ਕਿਆ ਜਾਤੀ ਕਿਆ ਹੁਣਿ ਹੂਏ ॥

aagai paachhai ganat na aavai kiaa jaatee kiaa hun hooe |

எதிர்காலம் அல்லது கடந்த காலம் குறித்து எந்தக் கணக்கும் செய்ய முடியாது; என்னவாக இருக்கும், என்னவாக இருக்கும் என்று யாருக்குத் தெரியும்?

ਸਭੁ ਕਰਣਾ ਕਿਰਤੁ ਕਰਿ ਲਿਖੀਐ ਕਰਿ ਕਰਿ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਕਰੇ ॥

sabh karanaa kirat kar likheeai kar kar karataa kare kare |

கடந்த காலத்தின் அனைத்து செயல்களும் நிகழ்வுகளும் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளன; செய்பவர் செய்தார், அவர் செய்கிறார், அவர் செய்வார்.

ਮਨਮੁਖਿ ਮਰੀਐ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਰੀਐ ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ॥੨॥

manamukh mareeai guramukh tareeai naanak nadaree nadar kare |2|

சுய-விருப்பமுள்ள மன்முக் இறந்துவிடுகிறார், அதே நேரத்தில் குர்முக் காப்பாற்றப்படுகிறார்; ஓ நானக், கருணையுள்ள இறைவன் தனது அருள் பார்வையை அருளுகிறார். ||2||