ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ஸ்ரீ குரு கிரந்த் சாகிப்
பக்கம் - 1412
ਸਭਨੀ ਘਟੀ ਸਹੁ ਵਸੈ ਸਹ ਬਿਨੁ ਘਟੁ ਨ ਕੋਇ ॥
sabhanee ghattee sahu vasai sah bin ghatt na koe |காஸ்மிக் கணவர் கடவுள் எல்லா இதயங்களிலும் வாழ்கிறார்; அவர் இல்லாமல், இதயமே இல்லை.
ਨਾਨਕ ਤੇ ਸੋਹਾਗਣੀ ਜਿਨੑਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥੧੯॥
naanak te sohaaganee jinaa guramukh paragatt hoe |19|ஓ நானக், குர்முகர்கள் மகிழ்ச்சியான, நல்லொழுக்கமுள்ள ஆன்மா மணமகள்; இறைவன் அவர்களுக்கு வெளிப்பட்டான். ||19||
ਜਉ ਤਉ ਪ੍ਰੇਮ ਖੇਲਣ ਕਾ ਚਾਉ ॥
jau tau prem khelan kaa chaau |நீங்கள் என்னுடன் இந்த காதல் விளையாட்டை விளையாட விரும்பினால்,
ਸਿਰੁ ਧਰਿ ਤਲੀ ਗਲੀ ਮੇਰੀ ਆਉ ॥
sir dhar talee galee meree aau |பின்னர் உங்கள் தலையை கையில் வைத்துக் கொண்டு எனது பாதையில் செல்லுங்கள்.
ਇਤੁ ਮਾਰਗਿ ਪੈਰੁ ਧਰੀਜੈ ॥
eit maarag pair dhareejai |இந்தப் பாதையில் உங்கள் கால்களை வைக்கும்போது,
ਸਿਰੁ ਦੀਜੈ ਕਾਣਿ ਨ ਕੀਜੈ ॥੨੦॥
sir deejai kaan na keejai |20|உங்கள் தலையை என்னிடம் கொடுங்கள், பொதுக் கருத்துக்கு கவனம் செலுத்த வேண்டாம். ||20||
ਨਾਲਿ ਕਿਰਾੜਾ ਦੋਸਤੀ ਕੂੜੈ ਕੂੜੀ ਪਾਇ ॥
naal kiraarraa dosatee koorrai koorree paae |பொய் என்பது பொய்யுடனும் பேராசையுடனும் நட்பு. பொய்தான் அதன் அடித்தளம்.
ਮਰਣੁ ਨ ਜਾਪੈ ਮੂਲਿਆ ਆਵੈ ਕਿਤੈ ਥਾਇ ॥੨੧॥
maran na jaapai mooliaa aavai kitai thaae |21|ஓ முல்லா, மரணம் எங்கு வரும் என்று யாருக்கும் தெரியாது. ||21||
ਗਿਆਨ ਹੀਣੰ ਅਗਿਆਨ ਪੂਜਾ ॥
giaan heenan agiaan poojaa |ஆன்மீக ஞானம் இல்லாமல், மக்கள் அறியாமையை வணங்குகிறார்கள்.
ਅੰਧ ਵਰਤਾਵਾ ਭਾਉ ਦੂਜਾ ॥੨੨॥
andh varataavaa bhaau doojaa |22|அவர்கள் இருளில், இருமையின் காதலில் தடுமாறுகிறார்கள். ||22||
ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਗਿਆਨੁ ਧਰਮ ਬਿਨੁ ਧਿਆਨੁ ॥
gur bin giaan dharam bin dhiaan |குரு இல்லாமல் ஆன்மீக ஞானம் இல்லை; தர்மம் இல்லாமல் தியானம் இல்லை.
ਸਚ ਬਿਨੁ ਸਾਖੀ ਮੂਲੋ ਨ ਬਾਕੀ ॥੨੩॥
sach bin saakhee moolo na baakee |23|உண்மை இல்லாமல், கடன் இல்லை; மூலதனம் இல்லாமல் சமநிலை இல்லை. ||23||
ਮਾਣੂ ਘਲੈ ਉਠੀ ਚਲੈ ॥
maanoo ghalai utthee chalai |மனிதர்கள் உலகிற்கு அனுப்பப்படுகிறார்கள்; பின்னர், அவர்கள் எழுந்து புறப்படுகிறார்கள்.
ਸਾਦੁ ਨਾਹੀ ਇਵੇਹੀ ਗਲੈ ॥੨੪॥
saad naahee ivehee galai |24|இதில் மகிழ்ச்சி இல்லை. ||24||
ਰਾਮੁ ਝੁਰੈ ਦਲ ਮੇਲਵੈ ਅੰਤਰਿ ਬਲੁ ਅਧਿਕਾਰ ॥
raam jhurai dal melavai antar bal adhikaar |ராம் சந்த், மனதளவில் சோகமாக, தனது படைகளையும் படைகளையும் திரட்டினார்.
ਬੰਤਰ ਕੀ ਸੈਨਾ ਸੇਵੀਐ ਮਨਿ ਤਨਿ ਜੁਝੁ ਅਪਾਰੁ ॥
bantar kee sainaa seveeai man tan jujh apaar |வானரப் படை அவனது சேவையில் இருந்தது; அவனது மனமும் உடலும் போருக்கு ஆர்வமாக இருந்தது.
ਸੀਤਾ ਲੈ ਗਇਆ ਦਹਸਿਰੋ ਲਛਮਣੁ ਮੂਓ ਸਰਾਪਿ ॥
seetaa lai geaa dahasiro lachhaman mooo saraap |ராவணன் தன் மனைவி சீதையைக் கைப்பற்றினான், லஷ்மணன் இறக்கும்படி சபிக்கப்பட்டான்.
ਨਾਨਕ ਕਰਤਾ ਕਰਣਹਾਰੁ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪਿ ॥੨੫॥
naanak karataa karanahaar kar vekhai thaap uthaap |25|ஓ நானக், படைப்பாளர் இறைவன் அனைத்தையும் செய்பவர்; அவர் அனைத்தையும் கண்காணிக்கிறார், அவர் உருவாக்கியதை அழிக்கிறார். ||25||
ਮਨ ਮਹਿ ਝੂਰੈ ਰਾਮਚੰਦੁ ਸੀਤਾ ਲਛਮਣ ਜੋਗੁ ॥
man meh jhoorai raamachand seetaa lachhaman jog |ராம் சந்த் தனது மனதில் சீதை மற்றும் லஷ்மணனை நினைத்து வருந்தினார்.
ਹਣਵੰਤਰੁ ਆਰਾਧਿਆ ਆਇਆ ਕਰਿ ਸੰਜੋਗੁ ॥
hanavantar aaraadhiaa aaeaa kar sanjog |அப்போது, தன்னிடம் வந்த குரங்குக் கடவுளான ஹனுமான் நினைவுக்கு வந்தார்.
ਭੂਲਾ ਦੈਤੁ ਨ ਸਮਝਈ ਤਿਨਿ ਪ੍ਰਭ ਕੀਏ ਕਾਮ ॥
bhoolaa dait na samajhee tin prabh kee kaam |கடவுள் செயல்களைச் செய்பவர் என்பதை வழிதவறிய அரக்கன் புரிந்து கொள்ளவில்லை.
ਨਾਨਕ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ਸੋ ਕਿਰਤੁ ਨ ਮਿਟਈ ਰਾਮ ॥੨੬॥
naanak veparavaahu so kirat na mittee raam |26|ஓ நானக், சுயமாக இருக்கும் இறைவனின் செயல்களை அழிக்க முடியாது. ||26||
ਲਾਹੌਰ ਸਹਰੁ ਜਹਰੁ ਕਹਰੁ ਸਵਾ ਪਹਰੁ ॥੨੭॥
laahauar sahar jahar kahar savaa pahar |27|லாகூர் நகரம் நான்கு மணி நேரம் பயங்கர அழிவை சந்தித்தது. ||27||
ਮਹਲਾ ੩ ॥
mahalaa 3 |மூன்றாவது மெஹல்:
ਲਾਹੌਰ ਸਹਰੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰੁ ਸਿਫਤੀ ਦਾ ਘਰੁ ॥੨੮॥
laahauar sahar amritasar sifatee daa ghar |28|லாகூர் நகரம் அமுத அமிர்தத்தின் குளம், புகழ்ச்சியின் வீடு. ||28||
ਮਹਲਾ ੧ ॥
mahalaa 1 |முதல் மெஹல்:
ਉਦੋਸਾਹੈ ਕਿਆ ਨੀਸਾਨੀ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ਅੰਨੀ ॥
audosaahai kiaa neesaanee tott na aavai anee |ஒரு வளமான நபரின் அறிகுறிகள் என்ன? அவருடைய உணவுக் கடைகள் தீர்ந்துபோவதில்லை.
ਉਦੋਸੀਅ ਘਰੇ ਹੀ ਵੁਠੀ ਕੁੜਿੲਂੀ ਰੰਨੀ ਧੰਮੀ ॥
audoseea ghare hee vutthee kurrienee ranee dhamee |பெண்கள் மற்றும் பெண்களின் ஓசைகளுடன் அவரது வீட்டில் செழிப்பு வாழ்கிறது.
ਸਤੀ ਰੰਨੀ ਘਰੇ ਸਿਆਪਾ ਰੋਵਨਿ ਕੂੜੀ ਕੰਮੀ ॥
satee ranee ghare siaapaa rovan koorree kamee |அவனுடைய வீட்டுப் பெண்களெல்லாரும் பயனற்ற காரியங்களுக்காகக் கூக்குரலிட்டு அழுகிறார்கள்.
ਜੋ ਲੇਵੈ ਸੋ ਦੇਵੈ ਨਾਹੀ ਖਟੇ ਦੰਮ ਸਹੰਮੀ ॥੨੯॥
jo levai so devai naahee khatte dam sahamee |29|எதை எடுத்தாலும் திருப்பித் தருவதில்லை. மேலும் மேலும் சம்பாதிக்க முற்படுவதால், அவர் கவலையும், அமைதியும் இல்லாமல் இருக்கிறார். ||29||
ਪਬਰ ਤੂੰ ਹਰੀਆਵਲਾ ਕਵਲਾ ਕੰਚਨ ਵੰਨਿ ॥
pabar toon hareeaavalaa kavalaa kanchan van |ஓ தாமரை, உன் இலைகள் பச்சையாகவும், உன் பூக்கள் பொன்னாகவும் இருந்தன.
ਕੈ ਦੋਖੜੈ ਸੜਿਓਹਿ ਕਾਲੀ ਹੋਈਆ ਦੇਹੁਰੀ ਨਾਨਕ ਮੈ ਤਨਿ ਭੰਗੁ ॥
kai dokharrai sarriohi kaalee hoeea dehuree naanak mai tan bhang |என்ன வலி உன்னை எரித்து, உன் உடலை கருப்பாக்கியது? ஓ நானக், என் உடல் அடிபட்டது.
ਜਾਣਾ ਪਾਣੀ ਨਾ ਲਹਾਂ ਜੈ ਸੇਤੀ ਮੇਰਾ ਸੰਗੁ ॥
jaanaa paanee naa lahaan jai setee meraa sang |நான் விரும்பும் தண்ணீரை நான் பெறவில்லை.
ਜਿਤੁ ਡਿਠੈ ਤਨੁ ਪਰਫੁੜੈ ਚੜੈ ਚਵਗਣਿ ਵੰਨੁ ॥੩੦॥
jit dditthai tan parafurrai charrai chavagan van |30|அதைக் கண்டு, என் உடல் மலர்ந்து, ஆழமான மற்றும் அழகான நிறத்தைப் பெற்றேன். ||30||
ਰਜਿ ਨ ਕੋਈ ਜੀਵਿਆ ਪਹੁਚਿ ਨ ਚਲਿਆ ਕੋਇ ॥
raj na koee jeeviaa pahuch na chaliaa koe |அவர் விரும்பிய அனைத்தையும் நிறைவேற்றுவதற்கு யாரும் நீண்ட காலம் வாழ்வதில்லை.
ਗਿਆਨੀ ਜੀਵੈ ਸਦਾ ਸਦਾ ਸੁਰਤੀ ਹੀ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥
giaanee jeevai sadaa sadaa suratee hee pat hoe |ஆன்மீக ஞானமுள்ளவர்கள் மட்டுமே என்றென்றும் வாழ்கிறார்கள்; அவர்களின் உள்ளுணர்வு விழிப்புணர்வுக்காக அவர்கள் கௌரவிக்கப்படுகிறார்கள்.
ਸਰਫੈ ਸਰਫੈ ਸਦਾ ਸਦਾ ਏਵੈ ਗਈ ਵਿਹਾਇ ॥
sarafai sarafai sadaa sadaa evai gee vihaae |மனிதர் அதைத் தடுக்க முயன்றாலும், கொஞ்சம் கொஞ்சமாக, வாழ்க்கை கடந்து செல்கிறது.
ਨਾਨਕ ਕਿਸ ਨੋ ਆਖੀਐ ਵਿਣੁ ਪੁਛਿਆ ਹੀ ਲੈ ਜਾਇ ॥੩੧॥
naanak kis no aakheeai vin puchhiaa hee lai jaae |31|ஓ நானக், நாம் யாரிடம் குறை கூறுவது? மரணம் யாருடைய சம்மதமும் இல்லாமல் ஒருவரின் உயிரைப் பறிக்கிறது. ||31||
ਦੋਸੁ ਨ ਦੇਅਹੁ ਰਾਇ ਨੋ ਮਤਿ ਚਲੈ ਜਾਂ ਬੁਢਾ ਹੋਵੈ ॥
dos na deahu raae no mat chalai jaan budtaa hovai |இறையாண்மையுள்ள இறைவனைக் குறை கூறாதே; ஒருவன் முதுமை அடைந்தால் அவனுடைய அறிவு அவனை விட்டு விலகும்.
ਗਲਾਂ ਕਰੇ ਘਣੇਰੀਆ ਤਾਂ ਅੰਨੑੇ ਪਵਣਾ ਖਾਤੀ ਟੋਵੈ ॥੩੨॥
galaan kare ghanereea taan anae pavanaa khaatee ttovai |32|பார்வையற்றவர் பேசுகிறார், பேசுகிறார், பின்னர் பள்ளத்தில் விழுகிறார். ||32||
ਪੂਰੇ ਕਾ ਕੀਆ ਸਭ ਕਿਛੁ ਪੂਰਾ ਘਟਿ ਵਧਿ ਕਿਛੁ ਨਾਹੀ ॥
poore kaa keea sabh kichh pooraa ghatt vadh kichh naahee |பரிபூரண இறைவன் செய்யும் அனைத்தும் பூரணமானது; மிகக் குறைவாகவோ, அதிகமாகவோ இல்லை.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਐਸਾ ਜਾਣੈ ਪੂਰੇ ਮਾਂਹਿ ਸਮਾਂਹੀ ॥੩੩॥
naanak guramukh aaisaa jaanai poore maanhi samaanhee |33|ஓ நானக், இதை குர்முக் என்று தெரிந்து கொண்டு, மனிதர்கள் பரிபூரண இறைவனில் இணைகிறார்கள். ||33||