ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ஸ்ரீ குரு கிரந்த் சாகிப்
பக்கம் - 510
ਇਹੁ ਜੀਉ ਸਦਾ ਮੁਕਤੁ ਹੈ ਸਹਜੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥੨॥
eihu jeeo sadaa mukat hai sahaje rahiaa samaae |2|பின்னர், இந்த ஆன்மா என்றென்றும் விடுவிக்கப்பட்டு, அது பரலோக ஆனந்தத்தில் மூழ்கியிருக்கும். ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |பூரி:
ਪ੍ਰਭਿ ਸੰਸਾਰੁ ਉਪਾਇ ਕੈ ਵਸਿ ਆਪਣੈ ਕੀਤਾ ॥
prabh sansaar upaae kai vas aapanai keetaa |கடவுள் பிரபஞ்சத்தை உருவாக்கினார், மேலும் அவர் அதை தனது சக்தியின் கீழ் வைத்திருக்கிறார்.
ਗਣਤੈ ਪ੍ਰਭੂ ਨ ਪਾਈਐ ਦੂਜੈ ਭਰਮੀਤਾ ॥
ganatai prabhoo na paaeeai doojai bharameetaa |எண்ணினால் கடவுளைப் பெற முடியாது; மரணம் சந்தேகத்தில் அலைகிறது.
ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਬੁਝਿ ਸਚਿ ਸਮੀਤਾ ॥
satigur miliaai jeevat marai bujh sach sameetaa |உண்மையான குருவைச் சந்தித்தால், ஒருவர் உயிருடன் இருக்கும்போதே இறந்துவிடுகிறார்; அவரைப் புரிந்துகொண்டு, அவர் சத்தியத்தில் ஆழ்ந்துவிடுகிறார்.
ਸਬਦੇ ਹਉਮੈ ਖੋਈਐ ਹਰਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲੀਤਾ ॥
sabade haumai khoeeai har mel mileetaa |ஷபாத்தின் வார்த்தையின் மூலம், அகங்காரம் ஒழிக்கப்பட்டு, ஒருவன் இறைவனின் ஒன்றியத்தில் ஐக்கியமாகிறான்.
ਸਭ ਕਿਛੁ ਜਾਣੈ ਕਰੇ ਆਪਿ ਆਪੇ ਵਿਗਸੀਤਾ ॥੪॥
sabh kichh jaanai kare aap aape vigaseetaa |4|அவர் எல்லாவற்றையும் அறிந்திருக்கிறார், அவரே எல்லாவற்றையும் செய்கிறார்; அவருடைய படைப்பைக் கண்டு அவர் மகிழ்ச்சி அடைகிறார். ||4||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |சலோக், மூன்றாவது மெஹல்:
ਸਤਿਗੁਰ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਨ ਲਾਇਓ ਨਾਮੁ ਨ ਵਸਿਓ ਮਨਿ ਆਇ ॥
satigur siau chit na laaeio naam na vasio man aae |உண்மையான குருவின் மீது தன் உணர்வை ஒருமுகப்படுத்தாதவர், யாருடைய மனதில் நாமம் வரவில்லையோ
ਧ੍ਰਿਗੁ ਇਵੇਹਾ ਜੀਵਿਆ ਕਿਆ ਜੁਗ ਮਹਿ ਪਾਇਆ ਆਇ ॥
dhrig ivehaa jeeviaa kiaa jug meh paaeaa aae |சபிக்கப்பட்ட அத்தகைய வாழ்க்கை. உலகிற்கு வந்ததன் மூலம் அவர் என்ன பெற்றார்?
ਮਾਇਆ ਖੋਟੀ ਰਾਸਿ ਹੈ ਏਕ ਚਸੇ ਮਹਿ ਪਾਜੁ ਲਹਿ ਜਾਇ ॥
maaeaa khottee raas hai ek chase meh paaj leh jaae |மாயா என்பது தவறான மூலதனம்; ஒரு நொடியில், அதன் பொய்யான மூடுதல் உதிர்ந்துவிடும்.
ਹਥਹੁ ਛੁੜਕੀ ਤਨੁ ਸਿਆਹੁ ਹੋਇ ਬਦਨੁ ਜਾਇ ਕੁਮਲਾਇ ॥
hathahu chhurrakee tan siaahu hoe badan jaae kumalaae |அது அவன் கையிலிருந்து நழுவினால், அவன் உடல் கருப்பாக மாறி, முகம் வாடிவிடும்.
ਜਿਨ ਸਤਿਗੁਰ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ਤਿਨੑ ਸੁਖੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਇ ॥
jin satigur siau chit laaeaa tina sukh vasiaa man aae |உண்மையான குருவின் மீது தங்கள் உணர்வை செலுத்துபவர்கள் - அவர்களின் மனதில் அமைதி நிலைத்திருக்கும்.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਹਿ ਰੰਗ ਸਿਉ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
har naam dhiaaveh rang siau har naam rahe liv laae |இறைவனின் திருநாமத்தை அன்புடன் தியானிக்கிறார்கள்; அவர்கள் இறைவனின் பெயருடன் அன்புடன் இணைந்துள்ளனர்.
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰ ਸੋ ਧਨੁ ਸਉਪਿਆ ਜਿ ਜੀਅ ਮਹਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
naanak satigur so dhan saupiaa ji jeea meh rahiaa samaae |ஓ நானக், உண்மையான குரு அவர்களின் இதயங்களில் தங்கியிருக்கும் செல்வத்தை அவர்களுக்கு வழங்கியுள்ளார்.
ਰੰਗੁ ਤਿਸੈ ਕਉ ਅਗਲਾ ਵੰਨੀ ਚੜੈ ਚੜਾਇ ॥੧॥
rang tisai kau agalaa vanee charrai charraae |1|அவர்கள் மேலான அன்பினால் நிரம்பியவர்கள்; அதன் நிறம் நாளுக்கு நாள் அதிகரிக்கிறது. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |மூன்றாவது மெஹல்:
ਮਾਇਆ ਹੋਈ ਨਾਗਨੀ ਜਗਤਿ ਰਹੀ ਲਪਟਾਇ ॥
maaeaa hoee naaganee jagat rahee lapattaae |மாயா ஒரு பாம்பு, உலகத்துடன் ஒட்டிக்கொண்டிருக்கிறது.
ਇਸ ਕੀ ਸੇਵਾ ਜੋ ਕਰੇ ਤਿਸ ਹੀ ਕਉ ਫਿਰਿ ਖਾਇ ॥
eis kee sevaa jo kare tis hee kau fir khaae |அவளுக்கு சேவை செய்பவன், அவள் இறுதியில் விழுங்குகிறாள்.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਕੋਈ ਗਾਰੜੂ ਤਿਨਿ ਮਲਿ ਦਲਿ ਲਾਈ ਪਾਇ ॥
guramukh koee gaararroo tin mal dal laaee paae |குர்முக் ஒரு பாம்பு வசீகரன்; அவன் அவளை மிதித்து கீழே எறிந்து, அவளைக் காலடியில் நசுக்கினான்.
ਨਾਨਕ ਸੇਈ ਉਬਰੇ ਜਿ ਸਚਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੨॥
naanak seee ubare ji sach rahe liv laae |2|ஓ நானக், அவர்கள் மட்டுமே இரட்சிக்கப்படுகிறார்கள், அவர்கள் உண்மையான இறைவனில் அன்புடன் லயித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |பூரி:
ਢਾਢੀ ਕਰੇ ਪੁਕਾਰ ਪ੍ਰਭੂ ਸੁਣਾਇਸੀ ॥
dtaadtee kare pukaar prabhoo sunaaeisee |மந்திரவாதி கூக்குரலிடுகிறார், கடவுள் அவரைக் கேட்கிறார்.
ਅੰਦਰਿ ਧੀਰਕ ਹੋਇ ਪੂਰਾ ਪਾਇਸੀ ॥
andar dheerak hoe pooraa paaeisee |அவர் மனதிற்குள் ஆறுதல் அடைகிறார், மேலும் அவர் பரிபூரண இறைவனைப் பெறுகிறார்.
ਜੋ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਲੇਖੁ ਸੇ ਕਰਮ ਕਮਾਇਸੀ ॥
jo dhur likhiaa lekh se karam kamaaeisee |இறைவனால் விதிக்கப்பட்ட விதி எதுவோ, அதுவே அவன் செய்யும் செயல்கள்.
ਜਾ ਹੋਵੈ ਖਸਮੁ ਦਇਆਲੁ ਤਾ ਮਹਲੁ ਘਰੁ ਪਾਇਸੀ ॥
jaa hovai khasam deaal taa mahal ghar paaeisee |இறைவனும் எஜமானரும் இரக்கமுள்ளவராக மாறும்போது, ஒருவர் தனது இல்லமாக இறைவனின் பிரசன்னத்தின் மாளிகையைப் பெறுகிறார்.
ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰਾ ਅਤਿ ਵਡਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੇਲਾਇਸੀ ॥੫॥
so prabh meraa at vaddaa guramukh melaaeisee |5|என்னுடைய அந்த கடவுள் மிகவும் பெரியவர்; குர்முகாக, நான் அவரை சந்தித்தேன். ||5||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |சலோக், மூன்றாவது மெஹல்:
ਸਭਨਾ ਕਾ ਸਹੁ ਏਕੁ ਹੈ ਸਦ ਹੀ ਰਹੈ ਹਜੂਰਿ ॥
sabhanaa kaa sahu ek hai sad hee rahai hajoor |அனைவருக்கும் இறைவன் ஒருவரே கடவுள்; அவர் எப்போதும் இருப்பவர்.
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਨ ਮੰਨਈ ਤਾ ਘਰ ਹੀ ਅੰਦਰਿ ਦੂਰਿ ॥
naanak hukam na manee taa ghar hee andar door |ஓ நானக், ஒருவர் இறைவனின் கட்டளையின் ஹுக்காமுக்குக் கீழ்ப்படியவில்லை என்றால், ஒருவரின் சொந்த வீட்டிற்குள், இறைவன் வெகு தொலைவில் இருப்பதாகத் தெரிகிறது.
ਹੁਕਮੁ ਭੀ ਤਿਨੑਾ ਮਨਾਇਸੀ ਜਿਨੑ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥
hukam bhee tinaa manaaeisee jina kau nadar karee |அவர்கள் மட்டுமே இறைவனின் கட்டளைக்குக் கீழ்ப்படிகிறார்கள், அவர் மீது அவர் கருணைப் பார்வையைச் செலுத்துகிறார்.
ਹੁਕਮੁ ਮੰਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਪ੍ਰੇਮ ਸੁਹਾਗਣਿ ਹੋਇ ॥੧॥
hukam man sukh paaeaa prem suhaagan hoe |1|அவருடைய கட்டளைக்குக் கீழ்ப்படிந்தால், ஒருவர் அமைதியைப் பெற்று, மகிழ்ச்சியான, அன்பான ஆன்மா மணமகளாக மாறுகிறார். ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |மூன்றாவது மெஹல்:
ਰੈਣਿ ਸਬਾਈ ਜਲਿ ਮੁਈ ਕੰਤ ਨ ਲਾਇਓ ਭਾਉ ॥
rain sabaaee jal muee kant na laaeio bhaau |தன் கணவன் இறைவனை நேசிக்காதவள், தன் வாழ்நாளின் இரவு முழுவதும் எரிந்து வீணாகி விடுகிறாள்.
ਨਾਨਕ ਸੁਖਿ ਵਸਨਿ ਸੁੋਹਾਗਣੀ ਜਿਨੑ ਪਿਆਰਾ ਪੁਰਖੁ ਹਰਿ ਰਾਉ ॥੨॥
naanak sukh vasan suohaaganee jina piaaraa purakh har raau |2|ஓ நானக், ஆன்மா மணமகள் நிம்மதியாக வாழ்கிறார்கள்; அவர்கள் கர்த்தரை, தங்கள் ராஜாவை, தங்கள் கணவராகக் கொண்டுள்ளனர். ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |பூரி:
ਸਭੁ ਜਗੁ ਫਿਰਿ ਮੈ ਦੇਖਿਆ ਹਰਿ ਇਕੋ ਦਾਤਾ ॥
sabh jag fir mai dekhiaa har iko daataa |உலகம் முழுவதும் சுற்றித் திரிந்த நான், இறைவன் ஒருவனே கொடுப்பவன் என்பதைக் கண்டேன்.
ਉਪਾਇ ਕਿਤੈ ਨ ਪਾਈਐ ਹਰਿ ਕਰਮ ਬਿਧਾਤਾ ॥
aupaae kitai na paaeeai har karam bidhaataa |இறைவனை எந்த சாதனத்தாலும் பெற முடியாது; அவர் கர்மாவின் சிற்பி.
ਗੁਰਸਬਦੀ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹਰਿ ਸਹਜੇ ਜਾਤਾ ॥
gurasabadee har man vasai har sahaje jaataa |குருவின் ஷபாத்தின் வார்த்தையின் மூலம், இறைவன் மனதில் குடியிருக்கிறான், மேலும் இறைவன் எளிதில் வெளிப்படுகிறான்.
ਅੰਦਰਹੁ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਨਿ ਬੁਝੀ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਰਿ ਨਾਤਾ ॥
andarahu trisanaa agan bujhee har amrit sar naataa |உள்ளத்தில் உள்ள ஆசை என்னும் நெருப்பு அணைந்து, அமுத அமிர்தமான இறைவனின் குளத்தில் நீராடுகிறார்.
ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ਵਡੇ ਕੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੋਲਾਤਾ ॥੬॥
vaddee vaddiaaee vadde kee guramukh bolaataa |6|மகத்தான இறைவனின் மகத்துவம் - குர்முக் இதைப் பற்றி பேசுகிறது. ||6||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |சலோக், மூன்றாவது மெஹல்:
ਕਾਇਆ ਹੰਸ ਕਿਆ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੈ ਜਿ ਪਇਆ ਹੀ ਛਡਿ ਜਾਇ ॥
kaaeaa hans kiaa preet hai ji peaa hee chhadd jaae |உடம்புக்கும் ஆன்மாவுக்கும் இடையே என்ன காதல், உடல் விழும்போது முடிவடையும்?
ਏਸ ਨੋ ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਕਿ ਖਵਾਲੀਐ ਜਿ ਚਲਦਿਆ ਨਾਲਿ ਨ ਜਾਇ ॥
es no koorr bol ki khavaaleeai ji chaladiaa naal na jaae |பொய் சொல்லி ஏன் உணவளிக்க வேண்டும்? நீங்கள் வெளியேறும்போது, அது உங்களுடன் செல்லாது.