ஸ்ரீ குரு கிரந்த் சாகிப்

பக்கம் - 306

ਜਿਸ ਨੋ ਦਇਆਲੁ ਹੋਵੈ ਮੇਰਾ ਸੁਆਮੀ ਤਿਸੁ ਗੁਰਸਿਖ ਗੁਰੂ ਉਪਦੇਸੁ ਸੁਣਾਵੈ ॥

jis no deaal hovai meraa suaamee tis gurasikh guroo upades sunaavai |

என் இறைவனும் குருவும் யாரிடம் கருணையும் கருணையும் உள்ளவரோ - அந்த குர்சிக் மீது குருவின் போதனைகள் அருளப்படுகின்றன.

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਧੂੜਿ ਮੰਗੈ ਤਿਸੁ ਗੁਰਸਿਖ ਕੀ ਜੋ ਆਪਿ ਜਪੈ ਅਵਰਹ ਨਾਮੁ ਜਪਾਵੈ ॥੨॥

jan naanak dhoorr mangai tis gurasikh kee jo aap japai avarah naam japaavai |2|

வேலைக்காரன் நானக் அந்த குர்சிக்கின் பாதத் தூசிக்காக மன்றாடுகிறான், அவனே நாமம் ஜபிக்கிறான், மற்றவர்களையும் பாடும்படி தூண்டுகிறான். ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

பூரி:

ਜੋ ਤੁਧੁ ਸਚੁ ਧਿਆਇਦੇ ਸੇ ਵਿਰਲੇ ਥੋੜੇ ॥

jo tudh sach dhiaaeide se virale thorre |

மெய்யான இறைவா, உன்னைத் தியானிப்பவர்கள் - அவர்கள் மிகவும் அரிது.

ਜੋ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਇਕੁ ਅਰਾਧਦੇ ਤਿਨ ਕੀ ਬਰਕਤਿ ਖਾਹਿ ਅਸੰਖ ਕਰੋੜੇ ॥

jo man chit ik araadhade tin kee barakat khaeh asankh karorre |

மனதளவில் ஏக இறைவனை வணங்கி வணங்குபவர்கள் - அவர்களின் பெருந்தன்மையால் எண்ணற்ற கோடிக்கணக்கானோர் உணவளிக்கின்றனர்.

ਤੁਧੁਨੋ ਸਭ ਧਿਆਇਦੀ ਸੇ ਥਾਇ ਪਏ ਜੋ ਸਾਹਿਬ ਲੋੜੇ ॥

tudhuno sabh dhiaaeidee se thaae pe jo saahib lorre |

எல்லாரும் உன்னையே தியானிக்கிறார்கள், ஆனால் அவர்கள் மட்டுமே ஏற்றுக்கொள்ளப்படுகிறார்கள், அவர்கள் தங்கள் இறைவனுக்கும் எஜமானருக்கும் பிரியமானவர்கள்.

ਜੋ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਖਾਦੇ ਪੈਨਦੇ ਸੇ ਮੁਏ ਮਰਿ ਜੰਮੇ ਕੋੜ੍ਹੇ ॥

jo bin satigur seve khaade painade se mue mar jame korrhe |

உண்மையான குருவுக்கு சேவை செய்யாமல் உண்பவர்களும் உடுத்துபவர்களும் இறந்துவிடுகிறார்கள்; மரணத்திற்குப் பிறகு, அந்த துன்பகரமான தொழுநோயாளிகள் மறுபிறவிக்கு அனுப்பப்படுகிறார்கள்.

ਓਇ ਹਾਜਰੁ ਮਿਠਾ ਬੋਲਦੇ ਬਾਹਰਿ ਵਿਸੁ ਕਢਹਿ ਮੁਖਿ ਘੋਲੇ ॥

oe haajar mitthaa bolade baahar vis kadteh mukh ghole |

அவரது உன்னதமான முன்னிலையில், அவர்கள் இனிமையாகப் பேசுகிறார்கள், ஆனால் அவரது முதுகுக்குப் பின்னால், அவர்கள் தங்கள் வாயிலிருந்து விஷத்தை வெளியேற்றுகிறார்கள்.

ਮਨਿ ਖੋਟੇ ਦਯਿ ਵਿਛੋੜੇ ॥੧੧॥

man khotte day vichhorre |11|

தீய எண்ணம் கொண்டவர்கள் இறைவனை விட்டுப் பிரிந்து போகிறார்கள். ||11||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥

salok mahalaa 4 |

சலோக், நான்காவது மெஹல்:

ਮਲੁ ਜੂਈ ਭਰਿਆ ਨੀਲਾ ਕਾਲਾ ਖਿਧੋਲੜਾ ਤਿਨਿ ਵੇਮੁਖਿ ਵੇਮੁਖੈ ਨੋ ਪਾਇਆ ॥

mal jooee bhariaa neelaa kaalaa khidholarraa tin vemukh vemukhai no paaeaa |

நம்பிக்கையற்ற பேமுக் தனது விசுவாசமற்ற வேலைக்காரனை, அழுக்கு மற்றும் பூச்சிகள் நிறைந்த நீல-கருப்பு நிற அங்கியை அணிந்து அனுப்பினார்.

ਪਾਸਿ ਨ ਦੇਈ ਕੋਈ ਬਹਣਿ ਜਗਤ ਮਹਿ ਗੂਹ ਪੜਿ ਸਗਵੀ ਮਲੁ ਲਾਇ ਮਨਮੁਖੁ ਆਇਆ ॥

paas na deee koee bahan jagat meh gooh parr sagavee mal laae manamukh aaeaa |

உலகில் யாரும் அவர் அருகில் உட்கார மாட்டார்கள்; சுய-விருப்பமுள்ள மன்முக் உரத்தில் விழுந்து, மேலும் அசுத்தத்தை மூடிக்கொண்டு திரும்பினார்.

ਪਰਾਈ ਜੋ ਨਿੰਦਾ ਚੁਗਲੀ ਨੋ ਵੇਮੁਖੁ ਕਰਿ ਕੈ ਭੇਜਿਆ ਓਥੈ ਭੀ ਮੁਹੁ ਕਾਲਾ ਦੁਹਾ ਵੇਮੁਖਾ ਦਾ ਕਰਾਇਆ ॥

paraaee jo nindaa chugalee no vemukh kar kai bhejiaa othai bhee muhu kaalaa duhaa vemukhaa daa karaaeaa |

நம்பிக்கையற்ற பேமுக் மற்றவர்களை அவதூறாகக் கடிக்க அனுப்பப்பட்டார், ஆனால் அவர் அங்கு சென்றபோது, அவர் மற்றும் அவரது நம்பிக்கையற்ற எஜமானர் இருவரின் முகங்களும் கறுக்கப்பட்டன.

ਤੜ ਸੁਣਿਆ ਸਭਤੁ ਜਗਤ ਵਿਚਿ ਭਾਈ ਵੇਮੁਖੁ ਸਣੈ ਨਫਰੈ ਪਉਲੀ ਪਉਦੀ ਫਾਵਾ ਹੋਇ ਕੈ ਉਠਿ ਘਰਿ ਆਇਆ ॥

tarr suniaa sabhat jagat vich bhaaee vemukh sanai nafarai paulee paudee faavaa hoe kai utth ghar aaeaa |

விதியின் உடன்பிறப்புகளே, இந்த நம்பிக்கையற்ற மனிதன், தன் வேலைக்காரனுடன் சேர்ந்து, காலணிகளால் அடித்து உதைக்கப்பட்டான் என்பது உடனடியாக உலகம் முழுவதும் கேட்கப்பட்டது; அவமானத்துடன் எழுந்து தங்கள் வீடுகளுக்குத் திரும்பினர்.

ਅਗੈ ਸੰਗਤੀ ਕੁੜਮੀ ਵੇਮੁਖੁ ਰਲਣਾ ਨ ਮਿਲੈ ਤਾ ਵਹੁਟੀ ਭਤੀਜਂੀ ਫਿਰਿ ਆਣਿ ਘਰਿ ਪਾਇਆ ॥

agai sangatee kurramee vemukh ralanaa na milai taa vahuttee bhateejanee fir aan ghar paaeaa |

நம்பிக்கையற்ற பேமுக் மற்றவர்களுடன் கலக்க அனுமதிக்கப்படவில்லை; பின்னர் அவரது மனைவி மற்றும் மருமகள் அவரை படுக்க வீட்டிற்கு அழைத்து வந்தனர்.

ਹਲਤੁ ਪਲਤੁ ਦੋਵੈ ਗਏ ਨਿਤ ਭੁਖਾ ਕੂਕੇ ਤਿਹਾਇਆ ॥

halat palat dovai ge nit bhukhaa kooke tihaaeaa |

அவன் இம்மை மறுமை இரண்டையும் இழந்து விட்டான்; அவர் பசியிலும் தாகத்திலும் தொடர்ந்து அழுகிறார்.

ਧਨੁ ਧਨੁ ਸੁਆਮੀ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਹੈ ਜਿਨਿ ਨਿਆਉ ਸਚੁ ਬਹਿ ਆਪਿ ਕਰਾਇਆ ॥

dhan dhan suaamee karataa purakh hai jin niaau sach beh aap karaaeaa |

ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர், ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர், படைப்பாளர், முதன்மையானவர், எங்கள் இறைவன் மற்றும் எஜமானர்; அவரே அமர்ந்து உண்மையான நீதியை வழங்குகிறார்.

ਜੋ ਨਿੰਦਾ ਕਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਸੋ ਸਾਚੈ ਮਾਰਿ ਪਚਾਇਆ ॥

jo nindaa kare satigur poore kee so saachai maar pachaaeaa |

சரியான உண்மையான குருவை அவதூறு செய்பவன் உண்மையான இறைவனால் தண்டிக்கப்படுகிறான், அழிக்கப்படுகிறான்.

ਏਹੁ ਅਖਰੁ ਤਿਨਿ ਆਖਿਆ ਜਿਨਿ ਜਗਤੁ ਸਭੁ ਉਪਾਇਆ ॥੧॥

ehu akhar tin aakhiaa jin jagat sabh upaaeaa |1|

இந்த வார்த்தை முழு பிரபஞ்சத்தையும் படைத்தவரால் பேசப்படுகிறது. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

mahalaa 4 |

நான்காவது மெஹல்:

ਸਾਹਿਬੁ ਜਿਸ ਕਾ ਨੰਗਾ ਭੁਖਾ ਹੋਵੈ ਤਿਸ ਦਾ ਨਫਰੁ ਕਿਥਹੁ ਰਜਿ ਖਾਏ ॥

saahib jis kaa nangaa bhukhaa hovai tis daa nafar kithahu raj khaae |

ஒரு எஜமானனிடம் ஏழை பிச்சைக்காரனை வைத்திருப்பவன் - அவன் எப்படி நன்றாக உணவளிக்க முடியும்?

ਜਿ ਸਾਹਿਬ ਕੈ ਘਰਿ ਵਥੁ ਹੋਵੈ ਸੁ ਨਫਰੈ ਹਥਿ ਆਵੈ ਅਣਹੋਦੀ ਕਿਥਹੁ ਪਾਏ ॥

ji saahib kai ghar vath hovai su nafarai hath aavai anahodee kithahu paae |

எஜமானர் வீட்டில் ஏதாவது இருந்தால், அவர் அதைப் பெறலாம்; ஆனால் இல்லாததை எப்படிப் பெற முடியும்?

ਜਿਸ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਫਿਰਿ ਲੇਖਾ ਮੰਗੀਐ ਸਾ ਸੇਵਾ ਅਉਖੀ ਹੋਈ ॥

jis dee sevaa keetee fir lekhaa mangeeai saa sevaa aaukhee hoee |

அவருக்குப் பணிவிடை செய்வது, அவருடைய கணக்குக்கு பதில் சொல்ல யார் அழைக்கப்படுவார்கள்? அந்த சேவை வேதனையானது மற்றும் பயனற்றது.

ਨਾਨਕ ਸੇਵਾ ਕਰਹੁ ਹਰਿ ਗੁਰ ਸਫਲ ਦਰਸਨ ਕੀ ਫਿਰਿ ਲੇਖਾ ਮੰਗੈ ਨ ਕੋਈ ॥੨॥

naanak sevaa karahu har gur safal darasan kee fir lekhaa mangai na koee |2|

ஓ நானக், குருவுக்கு சேவை செய், இறைவன் அவதாரம்; அவருடைய தரிசனத்தின் ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட தரிசனம் லாபகரமானது, இறுதியில் நீங்கள் கணக்குக் கேட்கப்பட மாட்டீர்கள். ||2||