ஸ்ரீ குரு கிரந்த் சாகிப்

பக்கம் - 852

ਗੁਰਮੁਖਿ ਵੇਖਣੁ ਬੋਲਣਾ ਨਾਮੁ ਜਪਤ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥

guramukh vekhan bolanaa naam japat sukh paaeaa |

குர்முகர் இறைவனின் நாமமான நாமத்தைப் பார்த்துப் பேசுகிறார்; நாமம் உச்சரிப்பதால் அமைதி பெறுகிறார்.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ਪ੍ਰਗਾਸਿਆ ਤਿਮਰ ਅਗਿਆਨੁ ਅੰਧੇਰੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥੨॥

naanak guramukh giaan pragaasiaa timar agiaan andher chukaaeaa |2|

ஓ நானக், குர்முகின் ஆன்மீக ஞானம் பிரகாசிக்கிறது; அறியாமையின் கறுப்பு இருள் அகற்றப்படுகிறது. ||2||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

மூன்றாவது மெஹல்:

ਮਨਮੁਖ ਮੈਲੇ ਮਰਹਿ ਗਵਾਰ ॥

manamukh maile mareh gavaar |

அசுத்தமான, முட்டாள்தனமான, சுய விருப்பமுள்ள மன்முக்கியர்கள் இறக்கிறார்கள்.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਿਰਮਲ ਹਰਿ ਰਾਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥

guramukh niramal har raakhiaa ur dhaar |

குர்முகிகள் மாசற்றவர்கள் மற்றும் தூய்மையானவர்கள்; அவர்கள் தங்கள் இதயத்தில் இறைவனை உறைய வைத்துள்ளனர்.

ਭਨਤਿ ਨਾਨਕੁ ਸੁਣਹੁ ਜਨ ਭਾਈ ॥

bhanat naanak sunahu jan bhaaee |

நானக் பிரார்த்தனை செய்கிறார், கேளுங்கள், விதியின் உடன்பிறப்புகளே!

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿਹੁ ਹਉਮੈ ਮਲੁ ਜਾਈ ॥

satigur sevihu haumai mal jaaee |

உண்மையான குருவுக்கு சேவை செய்யுங்கள், உங்கள் அகங்காரத்தின் அழுக்கு நீங்கும்.

ਅੰਦਰਿ ਸੰਸਾ ਦੂਖੁ ਵਿਆਪੇ ਸਿਰਿ ਧੰਧਾ ਨਿਤ ਮਾਰ ॥

andar sansaa dookh viaape sir dhandhaa nit maar |

உள்ளுக்குள், சந்தேகத்தின் வலி அவர்களைத் துன்புறுத்துகிறது; அவர்களின் தலைகள் உலகப் பிணைப்புகளால் தொடர்ந்து தாக்கப்படுகின்றன.

ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਸੂਤੇ ਕਬਹੁ ਨ ਜਾਗਹਿ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਪਿਆਰ ॥

doojai bhaae soote kabahu na jaageh maaeaa moh piaar |

இருமையின் காதலில் உறங்கி, அவர்கள் எழவே இல்லை; அவர்கள் மாயாவின் அன்பில் இணைந்துள்ளனர்.

ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਹਿ ਸਬਦੁ ਨ ਵੀਚਾਰਹਿ ਇਹੁ ਮਨਮੁਖ ਕਾ ਬੀਚਾਰ ॥

naam na cheteh sabad na veechaareh ihu manamukh kaa beechaar |

அவர்கள் பெயர் நினைவில் இல்லை, அவர்கள் ஷபாத்தின் வார்த்தையை சிந்திக்கவில்லை; இது சுயவிருப்பமுள்ள மன்முகர்களின் கருத்து.

ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਭਾਇਆ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ਨਾਨਕ ਜਮੁ ਮਾਰਿ ਕਰੇ ਖੁਆਰ ॥੩॥

har naam na bhaaeaa birathaa janam gavaaeaa naanak jam maar kare khuaar |3|

அவர்கள் கர்த்தருடைய நாமத்தை நேசிப்பதில்லை, அவர்கள் தங்கள் வாழ்க்கையை வீணாக இழக்கிறார்கள். ஓ நானக், மரணத்தின் தூதர் அவர்களைத் தாக்கி அவமானப்படுத்துகிறார். ||3||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

பூரி:

ਜਿਸ ਨੋ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਸਚੁ ਬਖਸੀਅਨੁ ਸੋ ਸਚਾ ਸਾਹੁ ॥

jis no har bhagat sach bakhaseean so sachaa saahu |

அவர் ஒருவரே உண்மையான அரசர், உண்மையான பக்தியுடன் இறைவன் ஆசிர்வதிக்கிறார்.

ਤਿਸ ਕੀ ਮੁਹਤਾਜੀ ਲੋਕੁ ਕਢਦਾ ਹੋਰਤੁ ਹਟਿ ਨ ਵਥੁ ਨ ਵੇਸਾਹੁ ॥

tis kee muhataajee lok kadtadaa horat hatt na vath na vesaahu |

மக்கள் அவரிடம் தங்கள் விசுவாசத்தை உறுதியளிக்கிறார்கள்; வேறு எந்தக் கடையிலும் இந்தச் சரக்கு இருப்பு இல்லை, அல்லது இந்த வர்த்தகத்தில் ஒப்பந்தங்கள் இல்லை.

ਭਗਤ ਜਨਾ ਕਉ ਸਨਮੁਖੁ ਹੋਵੈ ਸੁ ਹਰਿ ਰਾਸਿ ਲਏ ਵੇਮੁਖ ਭਸੁ ਪਾਹੁ ॥

bhagat janaa kau sanamukh hovai su har raas le vemukh bhas paahu |

குருவை நோக்கி முகத்தைத் திருப்பி சூரியன் ஆன அந்த எளிய பக்தன், இறைவனின் செல்வத்தைப் பெறுகிறான்; குருவிடம் இருந்து முகத்தைத் திருப்பிக் கொள்ளும் நம்பிக்கையற்ற பேமுக், சாம்பலை மட்டுமே சேகரிக்கிறார்.

ਹਰਿ ਕੇ ਨਾਮ ਕੇ ਵਾਪਾਰੀ ਹਰਿ ਭਗਤ ਹਹਿ ਜਮੁ ਜਾਗਾਤੀ ਤਿਨਾ ਨੇੜਿ ਨ ਜਾਹੁ ॥

har ke naam ke vaapaaree har bhagat heh jam jaagaatee tinaa nerr na jaahu |

இறைவனின் பக்தர்கள் இறைவனின் பெயரால் வியாபாரிகள். மரணத்தின் தூதுவர், வரி வசூலிப்பவர் அவர்களை அணுகவே இல்லை.

ਜਨ ਨਾਨਕਿ ਹਰਿ ਨਾਮ ਧਨੁ ਲਦਿਆ ਸਦਾ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ॥੭॥

jan naanak har naam dhan ladiaa sadaa veparavaahu |7|

சேவகன் நானக் என்றென்றும் சுதந்திரமான, கவலையற்ற இறைவனின் திருநாமத்தின் செல்வத்தை ஏற்றினான். ||7||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

சலோக், மூன்றாவது மெஹல்:

ਇਸੁ ਜੁਗ ਮਹਿ ਭਗਤੀ ਹਰਿ ਧਨੁ ਖਟਿਆ ਹੋਰੁ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇਆ ॥

eis jug meh bhagatee har dhan khattiaa hor sabh jagat bharam bhulaaeaa |

இந்த யுகத்தில், பக்தன் இறைவனின் செல்வத்தை சம்பாதிக்கிறான்; உலகின் மற்ற அனைத்தும் சந்தேகத்தில் ஏமாற்றப்படுகின்றன.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਨਾਮੁ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥

guraparasaadee naam man vasiaa anadin naam dhiaaeaa |

குருவின் அருளால், இறைவனின் திருநாமமான நாமம் அவர் மனதில் குடிகொள்ளும்; இரவும் பகலும் நாமத்தில் தியானம் செய்கிறார்.

ਬਿਖਿਆ ਮਾਹਿ ਉਦਾਸ ਹੈ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਇਆ ॥

bikhiaa maeh udaas hai haumai sabad jalaaeaa |

ஊழலுக்கு மத்தியில், அவர் ஒதுங்கி இருக்கிறார்; ஷபாத்தின் வார்த்தையின் மூலம், அவர் தனது அகங்காரத்தை எரிக்கிறார்.

ਆਪਿ ਤਰਿਆ ਕੁਲ ਉਧਰੇ ਧੰਨੁ ਜਣੇਦੀ ਮਾਇਆ ॥

aap tariaa kul udhare dhan janedee maaeaa |

அவர் கடந்து சென்று, தனது உறவினர்களையும் காப்பாற்றுகிறார்; அவனைப் பெற்ற தாய் பாக்கியசாலி.

ਸਦਾ ਸਹਜੁ ਸੁਖੁ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸਚੇ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਇਆ ॥

sadaa sahaj sukh man vasiaa sache siau liv laaeaa |

அமைதியும் அமைதியும் அவரது மனதை என்றென்றும் நிரப்புகின்றன, மேலும் அவர் உண்மையான இறைவனுக்கான அன்பைத் தழுவுகிறார்.

ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹਾਦੇਉ ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਭੁਲੇ ਹਉਮੈ ਮੋਹੁ ਵਧਾਇਆ ॥

brahamaa bisan mahaadeo trai gun bhule haumai mohu vadhaaeaa |

பிரம்மா, விஷ்ணு மற்றும் சிவன் மூன்று குணங்களில் அலைந்து திரிகிறார்கள், அதே நேரத்தில் அவர்களின் அகங்காரமும் ஆசையும் அதிகரிக்கும்.

ਪੰਡਿਤ ਪੜਿ ਪੜਿ ਮੋਨੀ ਭੁਲੇ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥

panddit parr parr monee bhule doojai bhaae chit laaeaa |

பண்டிதர்கள், சமய அறிஞர்கள் மற்றும் மௌன ஞானிகள் குழப்பத்தில் படித்து விவாதம் செய்கிறார்கள்; அவர்களின் உணர்வு இருமையின் அன்பை மையமாகக் கொண்டது.

ਜੋਗੀ ਜੰਗਮ ਸੰਨਿਆਸੀ ਭੁਲੇ ਵਿਣੁ ਗੁਰ ਤਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥

jogee jangam saniaasee bhule vin gur tat na paaeaa |

யோகிகளும், அலையும் யாத்ரீகர்களும், சன்யாசிகளும் ஏமாற்றப்படுகிறார்கள்; குரு இல்லாமல், அவர்கள் யதார்த்தத்தின் சாரத்தைக் காண முடியாது.

ਮਨਮੁਖ ਦੁਖੀਏ ਸਦਾ ਭ੍ਰਮਿ ਭੁਲੇ ਤਿਨੑੀ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥

manamukh dukhee sadaa bhram bhule tinaee birathaa janam gavaaeaa |

துன்பகரமான சுய-விருப்பமுள்ள மன்முகர்கள் என்றென்றும் சந்தேகத்தால் ஏமாற்றப்படுகிறார்கள்; அவர்கள் தங்கள் வாழ்க்கையை பயனற்ற முறையில் வீணடிக்கிறார்கள்.

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੇਈ ਜਨ ਸਮਧੇ ਜਿ ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥੧॥

naanak naam rate seee jan samadhe ji aape bakhas milaaeaa |1|

ஓ நானக், நாமத்தில் ஊறிப்போனவர்கள் சமநிலையுடனும், சமநிலையுடனும் இருக்கிறார்கள்; அவர்களை மன்னித்து, இறைவன் அவர்களைத் தன்னோடு இணைத்துக் கொள்கிறான். ||1||