ஸ்ரீ குரு கிரந்த் சாகிப்

பக்கம் - 1091

ਭੋਲਤਣਿ ਭੈ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹੇਕੈ ਪਾਧਰ ਹੀਡੁ ॥

bholatan bhai man vasai hekai paadhar heedd |

கடவுள் பயம் அப்பாவிகளின் மனதில் நிலைத்திருக்கும்; இது ஏக இறைவனுக்கு நேரான பாதையாகும்.

ਅਤਿ ਡਾਹਪਣਿ ਦੁਖੁ ਘਣੋ ਤੀਨੇ ਥਾਵ ਭਰੀਡੁ ॥੧॥

at ddaahapan dukh ghano teene thaav bhareedd |1|

பொறாமை மற்றும் பொறாமை பயங்கரமான வலியைக் கொண்டுவருகிறது, மேலும் மூன்று உலகங்களிலும் ஒருவர் சபிக்கப்பட்டார். ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

முதல் மெஹல்:

ਮਾਂਦਲੁ ਬੇਦਿ ਸਿ ਬਾਜਣੋ ਘਣੋ ਧੜੀਐ ਜੋਇ ॥

maandal bed si baajano ghano dharreeai joe |

வேதங்களின் பறை அதிர்கிறது, சர்ச்சையையும் பிரிவினையையும் கொண்டுவருகிறது.

ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ਤੂ ਬੀਜਉ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥੨॥

naanak naam samaal too beejau avar na koe |2|

ஓ நானக், இறைவனின் நாமத்தை தியானியுங்கள்; அவனைத் தவிர வேறு யாரும் இல்லை. ||2||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

முதல் மெஹல்:

ਸਾਗਰੁ ਗੁਣੀ ਅਥਾਹੁ ਕਿਨਿ ਹਾਥਾਲਾ ਦੇਖੀਐ ॥

saagar gunee athaahu kin haathaalaa dekheeai |

மூன்று குணங்களின் உலகக் கடல் ஆழமானது; அதன் அடிப்பகுதியை எப்படி பார்க்க முடியும்?

ਵਡਾ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤ ਪਾਰਿ ਪਵਾ ॥

vaddaa veparavaahu satigur milai ta paar pavaa |

மகத்தான, தன்னிறைவு பெற்ற உண்மையான குருவை நான் சந்தித்தால், நான் கடந்து செல்கிறேன்.

ਮਝ ਭਰਿ ਦੁਖ ਬਦੁਖ ॥

majh bhar dukh badukh |

இந்தப் பெருங்கடல் வலியாலும் துன்பத்தாலும் நிரம்பியுள்ளது.

ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਕਿਸੈ ਨ ਲਥੀ ਭੁਖ ॥੩॥

naanak sache naam bin kisai na lathee bhukh |3|

ஓ நானக், உண்மையான பெயர் இல்லாமல், யாருடைய பசியும் தணியாது. ||3||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

பூரி:

ਜਿਨੀ ਅੰਦਰੁ ਭਾਲਿਆ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਵੈ ॥

jinee andar bhaaliaa gur sabad suhaavai |

குருவின் ஷபாத்தின் வார்த்தையின் மூலம் தங்கள் உள்ளத்தை தேடுபவர்கள் உயர்ந்தவர்களாகவும் அலங்கரிக்கப்பட்டவர்களாகவும் இருக்கிறார்கள்.

ਜੋ ਇਛਨਿ ਸੋ ਪਾਇਦੇ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥

jo ichhan so paaeide har naam dhiaavai |

இறைவனின் திருநாமத்தை தியானித்து அவர்கள் விரும்புவதைப் பெறுகிறார்கள்.

ਜਿਸ ਨੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਤਿਸੁ ਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਸੋ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ॥

jis no kripaa kare tis gur milai so har gun gaavai |

கடவுளின் அருளால் ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட ஒருவர், குருவை சந்திக்கிறார்; அவர் இறைவனின் மகிமையான துதிகளைப் பாடுகிறார்.

ਧਰਮ ਰਾਇ ਤਿਨ ਕਾ ਮਿਤੁ ਹੈ ਜਮ ਮਗਿ ਨ ਪਾਵੈ ॥

dharam raae tin kaa mit hai jam mag na paavai |

தர்மத்தின் நேர்மையான நீதிபதி அவருடைய நண்பர்; அவன் மரணப் பாதையில் நடக்க வேண்டியதில்லை.

ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਹਿ ਦਿਨਸੁ ਰਾਤਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵੈ ॥੧੪॥

har naam dhiaaveh dinas raat har naam samaavai |14|

அவர் இரவும் பகலும் இறைவனின் திருநாமத்தை தியானிக்கிறார்; அவன் இறைவனின் திருநாமத்தில் மூழ்கி மூழ்கிவிடுகிறான். ||14||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

சலோக், முதல் மெஹல்:

ਸੁਣੀਐ ਏਕੁ ਵਖਾਣੀਐ ਸੁਰਗਿ ਮਿਰਤਿ ਪਇਆਲਿ ॥

suneeai ek vakhaaneeai surag mirat peaal |

வானங்கள், இவ்வுலகம் மற்றும் பாதாள உலகத்தின் கீழ் பகுதிகள் அனைத்தையும் ஊடுருவி நிற்கும் ஒரே இறைவனின் பெயரைக் கேளுங்கள், பேசுங்கள்.

ਹੁਕਮੁ ਨ ਜਾਈ ਮੇਟਿਆ ਜੋ ਲਿਖਿਆ ਸੋ ਨਾਲਿ ॥

hukam na jaaee mettiaa jo likhiaa so naal |

அவரது கட்டளையின் ஹுக்காமை அழிக்க முடியாது; அவர் எழுதியவை அனைத்தும் மனிதனுடன் செல்லும்.

ਕਉਣੁ ਮੂਆ ਕਉਣੁ ਮਾਰਸੀ ਕਉਣੁ ਆਵੈ ਕਉਣੁ ਜਾਇ ॥

kaun mooaa kaun maarasee kaun aavai kaun jaae |

யார் இறந்தார்கள், யார் கொன்றார்கள்? யார் வருகிறார்கள், யார் செல்கிறார்கள்?

ਕਉਣੁ ਰਹਸੀ ਨਾਨਕਾ ਕਿਸ ਕੀ ਸੁਰਤਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥

kaun rahasee naanakaa kis kee surat samaae |1|

ஓ நானக், யார் பரவசம் அடைந்தார், யாருடைய உணர்வு இறைவனில் இணைகிறது? ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

முதல் மெஹல்:

ਹਉ ਮੁਆ ਮੈ ਮਾਰਿਆ ਪਉਣੁ ਵਹੈ ਦਰੀਆਉ ॥

hau muaa mai maariaa paun vahai dareeaau |

அகங்காரத்தில், அவர் இறக்கிறார்; உடைமைத்தன்மை அவனைக் கொன்றுவிடுகிறது, மூச்சுக்காற்று ஒரு நதியாக வெளியேறுகிறது.

ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਥਕੀ ਨਾਨਕਾ ਜਾ ਮਨੁ ਰਤਾ ਨਾਇ ॥

trisanaa thakee naanakaa jaa man rataa naae |

நானக், நாமம் மனதில் பதியும்போதுதான் ஆசை தீர்ந்துவிடும்.

ਲੋਇਣ ਰਤੇ ਲੋਇਣੀ ਕੰਨੀ ਸੁਰਤਿ ਸਮਾਇ ॥

loein rate loeinee kanee surat samaae |

அவருடைய கண்கள் இறைவனின் கண்களால் நிரம்பியுள்ளன, அவருடைய காதுகள் வான உணர்வால் ஒலிக்கின்றன.

ਜੀਭ ਰਸਾਇਣਿ ਚੂਨੜੀ ਰਤੀ ਲਾਲ ਲਵਾਇ ॥

jeebh rasaaein choonarree ratee laal lavaae |

அன்பிற்குரிய இறைவனின் திருநாமத்தை உச்சரிப்பதன் மூலம் அவரது நாக்கு சிவப்பு நிறத்தில் சாயமிடப்பட்ட இனிப்பு அமிர்தத்தில் குடிக்கிறது.

ਅੰਦਰੁ ਮੁਸਕਿ ਝਕੋਲਿਆ ਕੀਮਤਿ ਕਹੀ ਨ ਜਾਇ ॥੨॥

andar musak jhakoliaa keemat kahee na jaae |2|

அவன் உள்ளம் இறைவனின் நறுமணத்தால் நனைகிறது; அவரது மதிப்பை விவரிக்க முடியாது. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

பூரி:

ਇਸੁ ਜੁਗ ਮਹਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਨਾਮੋ ਨਾਲਿ ਚਲੈ ॥

eis jug meh naam nidhaan hai naamo naal chalai |

இக்காலத்தில் இறைவனின் நாமம் என்பது பொக்கிஷம். கடைசியில் நாமம் மட்டுமே செல்கிறது.

ਏਹੁ ਅਖੁਟੁ ਕਦੇ ਨ ਨਿਖੁਟਈ ਖਾਇ ਖਰਚਿਉ ਪਲੈ ॥

ehu akhutt kade na nikhuttee khaae kharachiau palai |

இது வற்றாதது; ஒருவர் எவ்வளவு சாப்பிட்டாலும், உட்கொண்டாலும், செலவழித்தாலும் அது காலியாக இருக்காது.

ਹਰਿ ਜਨ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵਈ ਜਮਕੰਕਰ ਜਮਕਲੈ ॥

har jan nerr na aavee jamakankar jamakalai |

இறைவனின் பணிவான அடியாரை மரணத்தின் தூதர் நெருங்குவது கூட இல்லை.

ਸੇ ਸਾਹ ਸਚੇ ਵਣਜਾਰਿਆ ਜਿਨ ਹਰਿ ਧਨੁ ਪਲੈ ॥

se saah sache vanajaariaa jin har dhan palai |

இறைவனின் செல்வத்தை மடியில் வைத்திருக்கும் உண்மையான வங்கியாளர்கள் மற்றும் வர்த்தகர்கள் அவர்கள் மட்டுமே.

ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹਰਿ ਪਾਈਐ ਜਾ ਆਪਿ ਹਰਿ ਘਲੈ ॥੧੫॥

har kirapaa te har paaeeai jaa aap har ghalai |15|

இறைவனின் கருணையால், இறைவனே தன்னை வரவழைக்கும்போதுதான் இறைவனைக் கண்டடைகிறான். ||15||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

சலோக், மூன்றாவது மெஹல்:

ਮਨਮੁਖ ਵਾਪਾਰੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਨੀ ਬਿਖੁ ਵਿਹਾਝਹਿ ਬਿਖੁ ਸੰਗ੍ਰਹਹਿ ਬਿਖ ਸਿਉ ਧਰਹਿ ਪਿਆਰੁ ॥

manamukh vaapaarai saar na jaananee bikh vihaajheh bikh sangraheh bikh siau dhareh piaar |

சுய-விருப்பமுள்ள மன்முக் சத்தியத்தில் வர்த்தகத்தின் சிறப்பைப் பாராட்டுவதில்லை. அவர் விஷத்தை கையாளுகிறார், விஷத்தை சேகரிக்கிறார், விஷத்தை காதலிக்கிறார்.