ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್

ಪುಟ - 1091

ਭੋਲਤਣਿ ਭੈ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹੇਕੈ ਪਾਧਰ ਹੀਡੁ ॥

bholatan bhai man vasai hekai paadhar heedd |

ದೇವರ ಭಯವು ಮುಗ್ಧರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದೆ; ಇದು ಏಕ ಭಗವಂತನ ನೇರ ಮಾರ್ಗವಾಗಿದೆ.

ਅਤਿ ਡਾਹਪਣਿ ਦੁਖੁ ਘਣੋ ਤੀਨੇ ਥਾਵ ਭਰੀਡੁ ॥੧॥

at ddaahapan dukh ghano teene thaav bhareedd |1|

ಅಸೂಯೆ ಮತ್ತು ಅಸೂಯೆ ಭಯಾನಕ ನೋವನ್ನು ತರುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಮೂರು ಪ್ರಪಂಚದಾದ್ಯಂತ ಶಾಪಗ್ರಸ್ತನಾಗುತ್ತಾನೆ. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:

ਮਾਂਦਲੁ ਬੇਦਿ ਸਿ ਬਾਜਣੋ ਘਣੋ ਧੜੀਐ ਜੋਇ ॥

maandal bed si baajano ghano dharreeai joe |

ವೇದಗಳ ಡ್ರಮ್ ಕಂಪಿಸುತ್ತದೆ, ವಿವಾದ ಮತ್ತು ವಿಭಜನೆಯನ್ನು ತರುತ್ತದೆ.

ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ਤੂ ਬੀਜਉ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥੨॥

naanak naam samaal too beejau avar na koe |2|

ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸಿ; ಅವನನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ. ||2||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:

ਸਾਗਰੁ ਗੁਣੀ ਅਥਾਹੁ ਕਿਨਿ ਹਾਥਾਲਾ ਦੇਖੀਐ ॥

saagar gunee athaahu kin haathaalaa dekheeai |

ಮೂರು ಗುಣಗಳ ವಿಶ್ವ-ಸಾಗರವು ಅಗ್ರಾಹ್ಯವಾಗಿ ಆಳವಾಗಿದೆ; ಅದರ ಕೆಳಭಾಗವನ್ನು ಹೇಗೆ ನೋಡಬಹುದು?

ਵਡਾ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤ ਪਾਰਿ ਪਵਾ ॥

vaddaa veparavaahu satigur milai ta paar pavaa |

ನಾನು ಮಹಾನ್, ಸ್ವಾವಲಂಬಿಯಾದ ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದರೆ, ನಂತರ ನಾನು ಅಡ್ಡಲಾಗಿ ಸಾಗಿಸಲ್ಪಡುತ್ತೇನೆ.

ਮਝ ਭਰਿ ਦੁਖ ਬਦੁਖ ॥

majh bhar dukh badukh |

ಈ ಸಾಗರವು ನೋವು ಮತ್ತು ಸಂಕಟಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದೆ.

ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਕਿਸੈ ਨ ਲਥੀ ਭੁਖ ॥੩॥

naanak sache naam bin kisai na lathee bhukh |3|

ಓ ನಾನಕ್, ನಿಜವಾದ ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆ ಯಾರ ಹಸಿವು ನೀಗುವುದಿಲ್ಲ. ||3||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

ಪೂರಿ:

ਜਿਨੀ ਅੰਦਰੁ ਭਾਲਿਆ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਵੈ ॥

jinee andar bhaaliaa gur sabad suhaavai |

ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ ತಮ್ಮ ಅಂತರಂಗವನ್ನು ಶೋಧಿಸುವವರು ಉದಾತ್ತರಾಗುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅಲಂಕರಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਜੋ ਇਛਨਿ ਸੋ ਪਾਇਦੇ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥

jo ichhan so paaeide har naam dhiaavai |

ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾ ಅವರು ಬಯಸಿದ್ದನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ.

ਜਿਸ ਨੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਤਿਸੁ ਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਸੋ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ॥

jis no kripaa kare tis gur milai so har gun gaavai |

ದೇವರ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸಿದವನು ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ; ಅವರು ಭಗವಂತನ ಗ್ಲೋರಿಯಸ್ ಸ್ತೋತ್ರಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾರೆ.

ਧਰਮ ਰਾਇ ਤਿਨ ਕਾ ਮਿਤੁ ਹੈ ਜਮ ਮਗਿ ਨ ਪਾਵੈ ॥

dharam raae tin kaa mit hai jam mag na paavai |

ಧರ್ಮದ ನೀತಿವಂತ ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರು ಅವನ ಸ್ನೇಹಿತ; ಅವನು ಸಾವಿನ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ.

ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਹਿ ਦਿਨਸੁ ਰਾਤਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵੈ ॥੧੪॥

har naam dhiaaveh dinas raat har naam samaavai |14|

ಅವನು ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾನೆ; ಅವನು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಮುಳುಗುತ್ತಾನೆ. ||14||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

ಸಲೋಕ್, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:

ਸੁਣੀਐ ਏਕੁ ਵਖਾਣੀਐ ਸੁਰਗਿ ਮਿਰਤਿ ਪਇਆਲਿ ॥

suneeai ek vakhaaneeai surag mirat peaal |

ಸ್ವರ್ಗ, ಈ ಜಗತ್ತು ಮತ್ತು ಪಾತಾಳಲೋಕದ ಕೆಳಗಿನ ಪ್ರದೇಶಗಳನ್ನು ವ್ಯಾಪಿಸಿರುವ ಒಬ್ಬ ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ಆಲಿಸಿ ಮತ್ತು ಮಾತನಾಡಿ.

ਹੁਕਮੁ ਨ ਜਾਈ ਮੇਟਿਆ ਜੋ ਲਿਖਿਆ ਸੋ ਨਾਲਿ ॥

hukam na jaaee mettiaa jo likhiaa so naal |

ಅವನ ಆಜ್ಞೆಯ ಹುಕಮ್ ಅನ್ನು ಅಳಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ; ಅವನು ಏನು ಬರೆದಿದ್ದಾನೋ ಅದು ಮರ್ತ್ಯನೊಂದಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತದೆ.

ਕਉਣੁ ਮੂਆ ਕਉਣੁ ਮਾਰਸੀ ਕਉਣੁ ਆਵੈ ਕਉਣੁ ਜਾਇ ॥

kaun mooaa kaun maarasee kaun aavai kaun jaae |

ಯಾರು ಸತ್ತರು ಮತ್ತು ಯಾರು ಕೊಲ್ಲುತ್ತಾರೆ? ಯಾರು ಬರುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಯಾರು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ?

ਕਉਣੁ ਰਹਸੀ ਨਾਨਕਾ ਕਿਸ ਕੀ ਸੁਰਤਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥

kaun rahasee naanakaa kis kee surat samaae |1|

ಓ ನಾನಕ್, ಯಾರು ಪುಳಕಿತರಾಗಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಯಾರ ಪ್ರಜ್ಞೆಯು ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ? ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:

ਹਉ ਮੁਆ ਮੈ ਮਾਰਿਆ ਪਉਣੁ ਵਹੈ ਦਰੀਆਉ ॥

hau muaa mai maariaa paun vahai dareeaau |

ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ, ಅವನು ಸಾಯುತ್ತಾನೆ; ಸ್ವಾಮ್ಯಸೂಚಕತೆಯು ಅವನನ್ನು ಕೊಲ್ಲುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಉಸಿರು ನದಿಯಂತೆ ಹರಿಯುತ್ತದೆ.

ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਥਕੀ ਨਾਨਕਾ ਜਾ ਮਨੁ ਰਤਾ ਨਾਇ ॥

trisanaa thakee naanakaa jaa man rataa naae |

ನಾನಕ್, ನಾಮದಿಂದ ಮನಸ್ಸು ತುಂಬಿಕೊಂಡಾಗ ಮಾತ್ರ ಆಸೆ ಮುಗಿದು ಹೋಗುತ್ತದೆ.

ਲੋਇਣ ਰਤੇ ਲੋਇਣੀ ਕੰਨੀ ਸੁਰਤਿ ਸਮਾਇ ॥

loein rate loeinee kanee surat samaae |

ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಭಗವಂತನ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ತುಂಬಿವೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಕಿವಿಗಳು ಆಕಾಶ ಪ್ರಜ್ಞೆಯಿಂದ ರಿಂಗಣಿಸುತ್ತವೆ.

ਜੀਭ ਰਸਾਇਣਿ ਚੂਨੜੀ ਰਤੀ ਲਾਲ ਲਵਾਇ ॥

jeebh rasaaein choonarree ratee laal lavaae |

ಪ್ರೀತಿಯ ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಪಠಿಸುವ ಮೂಲಕ ಅವರ ನಾಲಿಗೆಯು ಸಿಹಿಯಾದ ಮಕರಂದವನ್ನು ಕುಡಿಯುತ್ತದೆ.

ਅੰਦਰੁ ਮੁਸਕਿ ਝਕੋਲਿਆ ਕੀਮਤਿ ਕਹੀ ਨ ਜਾਇ ॥੨॥

andar musak jhakoliaa keemat kahee na jaae |2|

ಅವನ ಅಂತರಂಗವು ಭಗವಂತನ ಸುಗಂಧದಿಂದ ಮುಳುಗಿದೆ; ಅವನ ಮೌಲ್ಯವನ್ನು ವಿವರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

ಪೂರಿ:

ਇਸੁ ਜੁਗ ਮਹਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਨਾਮੋ ਨਾਲਿ ਚਲੈ ॥

eis jug meh naam nidhaan hai naamo naal chalai |

ಈ ಯುಗದಲ್ಲಿ, ಭಗವಂತನ ನಾಮವು ನಿಧಿಯಾಗಿದೆ. ನಾಮ್ ಮಾತ್ರ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ.

ਏਹੁ ਅਖੁਟੁ ਕਦੇ ਨ ਨਿਖੁਟਈ ਖਾਇ ਖਰਚਿਉ ਪਲੈ ॥

ehu akhutt kade na nikhuttee khaae kharachiau palai |

ಇದು ಅಕ್ಷಯ; ಒಬ್ಬರು ಎಷ್ಟು ತಿನ್ನಬಹುದು, ಸೇವಿಸಬಹುದು ಅಥವಾ ಖರ್ಚು ಮಾಡಿದರೂ ಅದು ಎಂದಿಗೂ ಖಾಲಿಯಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ.

ਹਰਿ ਜਨ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵਈ ਜਮਕੰਕਰ ਜਮਕਲੈ ॥

har jan nerr na aavee jamakankar jamakalai |

ಸಾವಿನ ಸಂದೇಶವಾಹಕನು ಭಗವಂತನ ವಿನಮ್ರ ಸೇವಕನನ್ನು ಸಹ ಸಮೀಪಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ਸੇ ਸਾਹ ਸਚੇ ਵਣਜਾਰਿਆ ਜਿਨ ਹਰਿ ਧਨੁ ਪਲੈ ॥

se saah sache vanajaariaa jin har dhan palai |

ಭಗವಂತನ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ತಮ್ಮ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಹೊಂದಿರುವ ನಿಜವಾದ ಬ್ಯಾಂಕರ್‌ಗಳು ಮತ್ತು ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳು ಅವರು ಮಾತ್ರ.

ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹਰਿ ਪਾਈਐ ਜਾ ਆਪਿ ਹਰਿ ਘਲੈ ॥੧੫॥

har kirapaa te har paaeeai jaa aap har ghalai |15|

ಭಗವಂತನ ಕರುಣೆಯಿಂದ, ಒಬ್ಬನು ಭಗವಂತನನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ, ಭಗವಂತನು ಅವನನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿದಾಗ ಮಾತ್ರ. ||15||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:

ਮਨਮੁਖ ਵਾਪਾਰੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਨੀ ਬਿਖੁ ਵਿਹਾਝਹਿ ਬਿਖੁ ਸੰਗ੍ਰਹਹਿ ਬਿਖ ਸਿਉ ਧਰਹਿ ਪਿਆਰੁ ॥

manamukh vaapaarai saar na jaananee bikh vihaajheh bikh sangraheh bikh siau dhareh piaar |

ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖನು ಸತ್ಯದ ವ್ಯಾಪಾರದ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯನ್ನು ಮೆಚ್ಚುವುದಿಲ್ಲ. ಅವನು ವಿಷದಲ್ಲಿ ವ್ಯವಹರಿಸುತ್ತಾನೆ, ವಿಷವನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ವಿಷವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾನೆ.