ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್

ಪುಟ - 1045

ਗਿਆਨੀ ਧਿਆਨੀ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ॥

giaanee dhiaanee aakh sunaae |

ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಶಿಕ್ಷಕರು ಮತ್ತು ಧ್ಯಾನಿಗಳು ಇದನ್ನು ಘೋಷಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਸਭਨਾ ਰਿਜਕੁ ਸਮਾਹੇ ਆਪੇ ਕੀਮਤਿ ਹੋਰ ਨ ਹੋਈ ਹੇ ॥੨॥

sabhanaa rijak samaahe aape keemat hor na hoee he |2|

ಅವನೇ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಪೋಷಿಸುತ್ತಾನೆ; ಅವನ ಮೌಲ್ಯವನ್ನು ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಅಂದಾಜು ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ||2||

ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਅੰਧੁ ਅੰਧਾਰਾ ॥

maaeaa mohu andh andhaaraa |

ಮಾಯೆಗೆ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಬಾಂಧವ್ಯವು ಸಂಪೂರ್ಣ ಕತ್ತಲೆಯಾಗಿದೆ.

ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਪਸਰਿਆ ਪਾਸਾਰਾ ॥

haumai meraa pasariaa paasaaraa |

ಅಹಂಭಾವ ಮತ್ತು ಸ್ವಾಮ್ಯಸೂಚಕತೆಯು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ವಿಸ್ತಾರದಲ್ಲಿ ಹರಡಿದೆ.

ਅਨਦਿਨੁ ਜਲਤ ਰਹੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਸਾਂਤਿ ਨ ਹੋਈ ਹੇ ॥੩॥

anadin jalat rahai din raatee gur bin saant na hoee he |3|

ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು, ಅವರು ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ ಸುಡುತ್ತಾರೆ; ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ ಶಾಂತಿ ಅಥವಾ ನೆಮ್ಮದಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ||3||

ਆਪੇ ਜੋੜਿ ਵਿਛੋੜੇ ਆਪੇ ॥

aape jorr vichhorre aape |

ಅವನೇ ಒಂದುಗೂಡುತ್ತಾನೆ, ಮತ್ತು ಅವನೇ ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਆਪੇ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪੇ ਆਪੇ ॥

aape thaap uthaape aape |

ಅವನೇ ಸ್ಥಾಪಿಸುತ್ತಾನೆ, ಮತ್ತು ಅವನೇ ಡಿಸ್‌ಸ್ಟಾಬ್ಲಿಶ್ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.

ਸਚਾ ਹੁਕਮੁ ਸਚਾ ਪਾਸਾਰਾ ਹੋਰਨਿ ਹੁਕਮੁ ਨ ਹੋਈ ਹੇ ॥੪॥

sachaa hukam sachaa paasaaraa horan hukam na hoee he |4|

ಅವನ ಆಜ್ಞೆಯ ಹುಕಮ್ ನಿಜ, ಮತ್ತು ಅವನ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ವಿಸ್ತಾರವು ನಿಜ. ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಯಾವುದೇ ಆಜ್ಞೆಯನ್ನು ಹೊರಡಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ||4||

ਆਪੇ ਲਾਇ ਲਏ ਸੋ ਲਾਗੈ ॥

aape laae le so laagai |

ಅವನು ಮಾತ್ರ ಭಗವಂತನಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ, ಭಗವಂತನು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಲಗತ್ತಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਜਮ ਕਾ ਭਉ ਭਾਗੈ ॥

guraparasaadee jam kaa bhau bhaagai |

ಗುರುಕೃಪೆಯಿಂದ ಸಾವಿನ ಭಯ ದೂರವಾಗುತ್ತದೆ.

ਅੰਤਰਿ ਸਬਦੁ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਕੋਈ ਹੇ ॥੫॥

antar sabad sadaa sukhadaataa guramukh boojhai koee he |5|

ಶಾಬಾದ್, ಶಾಂತಿ ನೀಡುವವನು, ಆತ್ಮದ ನ್ಯೂಕ್ಲಿಯಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾನೆ. ಗುರುಮುಖನಾದವನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ||5||

ਆਪੇ ਮੇਲੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥

aape mele mel milaae |

ದೇವರು ಸ್ವತಃ ತನ್ನ ಒಕ್ಕೂಟದಲ್ಲಿ ಒಂದುಗೂಡಿಸುವವರನ್ನು ಒಂದುಗೂಡಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਪੁਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਸੋ ਮੇਟਣਾ ਨ ਜਾਏ ॥

purab likhiaa so mettanaa na jaae |

ವಿಧಿಯಿಂದ ಪೂರ್ವನಿರ್ದೇಶಿತವಾಗಿರುವುದನ್ನು ಅಳಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤਿ ਕਰੇ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵਾ ਹੋਈ ਹੇ ॥੬॥

anadin bhagat kare din raatee guramukh sevaa hoee he |6|

ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು, ಅವನ ಭಕ್ತರು ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ ಅವನನ್ನು ಪೂಜಿಸುತ್ತಾರೆ; ಗುರುಮುಖನಾದವನು ಅವನ ಸೇವೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ||6||

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਜਾਤਾ ॥

satigur sev sadaa sukh jaataa |

ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಶಾಶ್ವತ ಶಾಂತಿಯ ಅನುಭವವಾಗುತ್ತದೆ.

ਆਪੇ ਆਇ ਮਿਲਿਆ ਸਭਨਾ ਕਾ ਦਾਤਾ ॥

aape aae miliaa sabhanaa kaa daataa |

ಎಲ್ಲವನ್ನು ಕೊಡುವವನಾದ ಅವನೇ ಬಂದು ನನ್ನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಿದ್ದಾನೆ.

ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੀ ਸਬਦੁ ਚੀਨਿ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ਹੇ ॥੭॥

haumai maar trisanaa agan nivaaree sabad cheen sukh hoee he |7|

ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ನಿಗ್ರಹಿಸಿ, ಬಾಯಾರಿಕೆಯ ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ನಂದಿಸಲಾಗಿದೆ; ಶಾಬಾದ್ ಪದವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸಿದರೆ, ಶಾಂತಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ||7||

ਕਾਇਆ ਕੁਟੰਬੁ ਮੋਹੁ ਨ ਬੂਝੈ ॥

kaaeaa kuttanb mohu na boojhai |

ತನ್ನ ದೇಹ ಮತ್ತು ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುವ ಒಬ್ಬನಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਤ ਆਖੀ ਸੂਝੈ ॥

guramukh hovai ta aakhee soojhai |

ಆದರೆ ಗುರುಮುಖನಾದವನು ತನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ಭಗವಂತನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾನೆ.

ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਰਵੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ਹੇ ॥੮॥

anadin naam ravai din raatee mil preetam sukh hoee he |8|

ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು, ಅವರು ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ ನಾಮವನ್ನು ಜಪಿಸುತ್ತಾರೆ; ತನ್ನ ಪ್ರಿಯಕರನೊಂದಿಗೆ ಭೇಟಿಯಾದಾಗ, ಅವನು ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ||8||

ਮਨਮੁਖ ਧਾਤੁ ਦੂਜੈ ਹੈ ਲਾਗਾ ॥

manamukh dhaat doojai hai laagaa |

ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖನು ದ್ವಂದ್ವಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡು ವಿಚಲಿತನಾಗಿ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಾನೆ.

ਜਨਮਤ ਕੀ ਨ ਮੂਓ ਆਭਾਗਾ ॥

janamat kee na mooo aabhaagaa |

ಆ ದುರ್ದೈವದ ದರಿದ್ರ - ಅವನು ಹುಟ್ಟಿದ ತಕ್ಷಣ ಏಕೆ ಸಾಯಲಿಲ್ಲ?

ਆਵਤ ਜਾਤ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਈ ਹੇ ॥੯॥

aavat jaat birathaa janam gavaaeaa bin gur mukat na hoee he |9|

ಬರುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಾ ತನ್ನ ಜೀವನವನ್ನು ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿ ಕಳೆಯುತ್ತಾನೆ. ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ ಮುಕ್ತಿ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ||9||

ਕਾਇਆ ਕੁਸੁਧ ਹਉਮੈ ਮਲੁ ਲਾਈ ॥

kaaeaa kusudh haumai mal laaee |

ಅಹಂಕಾರದ ಕಲ್ಮಶದಿಂದ ಕಲೆಯಾದ ದೇಹವು ಸುಳ್ಳು ಮತ್ತು ಅಶುದ್ಧವಾಗಿದೆ.

ਜੇ ਸਉ ਧੋਵਹਿ ਤਾ ਮੈਲੁ ਨ ਜਾਈ ॥

je sau dhoveh taa mail na jaaee |

ನೂರು ಸಲ ತೊಳೆದರೂ ಅದರ ಕೊಳೆ ಇನ್ನೂ ತೆಗೆದಿಲ್ಲ.

ਸਬਦਿ ਧੋਪੈ ਤਾ ਹਛੀ ਹੋਵੈ ਫਿਰਿ ਮੈਲੀ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਈ ਹੇ ॥੧੦॥

sabad dhopai taa hachhee hovai fir mailee mool na hoee he |10|

ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಶಾಬಾದ್ ಪದದಿಂದ ತೊಳೆದರೆ, ಅದು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಶುದ್ಧವಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದು ಎಂದಿಗೂ ಮಣ್ಣಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ||10||

ਪੰਚ ਦੂਤ ਕਾਇਆ ਸੰਘਾਰਹਿ ॥

panch doot kaaeaa sanghaareh |

ಪಂಚಭೂತಗಳು ದೇಹವನ್ನು ನಾಶಮಾಡುತ್ತವೆ.

ਮਰਿ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਸਬਦੁ ਨ ਵੀਚਾਰਹਿ ॥

mar mar jameh sabad na veechaareh |

ಅವನು ಸಾಯುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಮತ್ತೆ ಸಾಯುತ್ತಾನೆ, ಪುನರ್ಜನ್ಮ ಮಾತ್ರ; ಅವನು ಶಬ್ದವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ਅੰਤਰਿ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਗੁਬਾਰਾ ਜਿਉ ਸੁਪਨੈ ਸੁਧਿ ਨ ਹੋਈ ਹੇ ॥੧੧॥

antar maaeaa moh gubaaraa jiau supanai sudh na hoee he |11|

ಮಾಯೆಯೊಂದಿಗಿನ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಬಾಂಧವ್ಯದ ಕತ್ತಲೆಯು ಅವನ ಆಂತರಿಕ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದೆ; ಕನಸಿನಲ್ಲಿದ್ದಂತೆ, ಅವನಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ||11||

ਇਕਿ ਪੰਚਾ ਮਾਰਿ ਸਬਦਿ ਹੈ ਲਾਗੇ ॥

eik panchaa maar sabad hai laage |

ಕೆಲವರು ಶಾಬಾದ್‌ಗೆ ಲಗತ್ತಿಸುವ ಮೂಲಕ ಪಂಚಭೂತಗಳನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਆਇ ਮਿਲਿਆ ਵਡਭਾਗੇ ॥

satigur aae miliaa vaddabhaage |

ಅವರು ಧನ್ಯರು ಮತ್ತು ಬಹಳ ಅದೃಷ್ಟವಂತರು; ನಿಜವಾದ ಗುರುಗಳು ಅವರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಲು ಬರುತ್ತಾರೆ.

ਅੰਤਰਿ ਸਾਚੁ ਰਵਹਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ਸੋਈ ਹੇ ॥੧੨॥

antar saach raveh rang raate sahaj samaavai soee he |12|

ಅವರ ಆಂತರಿಕ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ನ್ಯೂಕ್ಲಿಯಸ್‌ನಲ್ಲಿ, ಅವರು ಸತ್ಯದ ಮೇಲೆ ವಾಸಿಸುತ್ತಾರೆ; ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ, ಅವರು ಅಂತರ್ಬೋಧೆಯಿಂದ ಅವನಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ||12||