ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 307
ਅੰਤਰਿ ਹਰਿ ਗੁਰੂ ਧਿਆਇਦਾ ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ॥
antar har guroo dhiaaeidaa vaddee vaddiaaee |ಒಳಗಿರುವ ಭಗವಂತನನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುವ ಗುರುವಿನ ಹಿರಿಮೆ ದೊಡ್ಡದು.
ਤੁਸਿ ਦਿਤੀ ਪੂਰੈ ਸਤਿਗੁਰੂ ਘਟੈ ਨਾਹੀ ਇਕੁ ਤਿਲੁ ਕਿਸੈ ਦੀ ਘਟਾਈ ॥
tus ditee poorai satiguroo ghattai naahee ik til kisai dee ghattaaee |ಅವರ ಸಂತೋಷದಿಂದ, ಭಗವಂತ ಇದನ್ನು ಪರಿಪೂರ್ಣ ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಗೆ ದಯಪಾಲಿಸಿದ್ದಾನೆ; ಯಾರ ಪ್ರಯತ್ನದಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿಲ್ಲ.
ਸਚੁ ਸਾਹਿਬੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕੈ ਵਲਿ ਹੈ ਤਾਂ ਝਖਿ ਝਖਿ ਮਰੈ ਸਭ ਲੁੋਕਾਈ ॥
sach saahib satiguroo kai val hai taan jhakh jhakh marai sabh luokaaee |ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತ ಮತ್ತು ಗುರುಗಳು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಕಡೆಯಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ; ಮತ್ತು ಆದ್ದರಿಂದ, ಅವನನ್ನು ವಿರೋಧಿಸುವವರೆಲ್ಲರೂ ಕೋಪ, ಅಸೂಯೆ ಮತ್ತು ಸಂಘರ್ಷದಲ್ಲಿ ಸಾಯುತ್ತಾರೆ.
ਨਿੰਦਕਾ ਕੇ ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਕਰੇ ਹਰਿ ਕਰਤੈ ਆਪਿ ਵਧਾਈ ॥
nindakaa ke muh kaale kare har karatai aap vadhaaee |ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಾದ ಭಗವಂತ ದೂಷಣೆ ಮಾಡುವವರ ಮುಖವನ್ನು ಕಪ್ಪಾಗಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಗುರುವಿನ ಮಹಿಮೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਜਿਉ ਜਿਉ ਨਿੰਦਕ ਨਿੰਦ ਕਰਹਿ ਤਿਉ ਤਿਉ ਨਿਤ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਈ ॥
jiau jiau nindak nind kareh tiau tiau nit nit charrai savaaee |ದೂಷಣೆ ಮಾಡುವವರು ಅಪಪ್ರಚಾರ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಗುರುವಿನ ಮಹಿಮೆ ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದೆ.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਆਰਾਧਿਆ ਤਿਨਿ ਪੈਰੀ ਆਣਿ ਸਭ ਪਾਈ ॥੧॥
jan naanak har aaraadhiaa tin pairee aan sabh paaee |1|ಸೇವಕ ನಾನಕ್ ಭಗವಂತನನ್ನು ಆರಾಧಿಸುತ್ತಾನೆ, ಅವನು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರನ್ನು ತನ್ನ ಪಾದಗಳಿಗೆ ಬೀಳುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਤੀ ਗਣਤ ਜਿ ਰਖੈ ਹਲਤੁ ਪਲਤੁ ਸਭੁ ਤਿਸ ਕਾ ਗਇਆ ॥
satigur setee ganat ji rakhai halat palat sabh tis kaa geaa |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನೊಂದಿಗೆ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸುವವನು ಈ ಜಗತ್ತು ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ਨਿਤ ਝਹੀਆ ਪਾਏ ਝਗੂ ਸੁਟੇ ਝਖਦਾ ਝਖਦਾ ਝੜਿ ਪਇਆ ॥
nit jhaheea paae jhagoo sutte jhakhadaa jhakhadaa jharr peaa |ಅವನು ನಿರಂತರವಾಗಿ ತನ್ನ ಹಲ್ಲುಗಳನ್ನು ರುಬ್ಬುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ನೊರೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ; ಕೋಪದಿಂದ ಕಿರುಚುತ್ತಾ ಅವನು ನಾಶವಾಗುತ್ತಾನೆ.
ਨਿਤ ਉਪਾਵ ਕਰੈ ਮਾਇਆ ਧਨ ਕਾਰਣਿ ਅਗਲਾ ਧਨੁ ਭੀ ਉਡਿ ਗਇਆ ॥
nit upaav karai maaeaa dhan kaaran agalaa dhan bhee udd geaa |ಅವನು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಮಾಯೆ ಮತ್ತು ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಬೆನ್ನಟ್ಟುತ್ತಾನೆ, ಆದರೆ ಅವನ ಸ್ವಂತ ಸಂಪತ್ತು ಕೂಡ ಹಾರಿಹೋಗುತ್ತದೆ.
ਕਿਆ ਓਹੁ ਖਟੇ ਕਿਆ ਓਹੁ ਖਾਵੈ ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਸਹਸਾ ਦੁਖੁ ਪਇਆ ॥
kiaa ohu khatte kiaa ohu khaavai jis andar sahasaa dukh peaa |ಅವನು ಏನು ಸಂಪಾದಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನು ಏನು ತಿನ್ನುತ್ತಾನೆ? ಅವನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಸಿನಿಕತನ ಮತ್ತು ನೋವು ಮಾತ್ರ ಇರುತ್ತದೆ.
ਨਿਰਵੈਰੈ ਨਾਲਿ ਜਿ ਵੈਰੁ ਰਚਾਏ ਸਭੁ ਪਾਪੁ ਜਗਤੈ ਕਾ ਤਿਨਿ ਸਿਰਿ ਲਇਆ ॥
niravairai naal ji vair rachaae sabh paap jagatai kaa tin sir leaa |ದ್ವೇಷವಿಲ್ಲದವನನ್ನು ದ್ವೇಷಿಸುವವನು ಪ್ರಪಂಚದ ಎಲ್ಲಾ ಪಾಪಗಳ ಭಾರವನ್ನು ತನ್ನ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಹೊರುತ್ತಾನೆ.
ਓਸੁ ਅਗੈ ਪਿਛੈ ਢੋਈ ਨਾਹੀ ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਨਿੰਦਾ ਮੁਹਿ ਅੰਬੁ ਪਇਆ ॥
os agai pichhai dtoee naahee jis andar nindaa muhi anb peaa |ಅವನು ಇಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಮುಂದೆ ಯಾವುದೇ ಆಶ್ರಯವನ್ನು ಕಾಣಬಾರದು; ಅವನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ನಿಂದೆಯಿಂದ ಅವನ ಬಾಯಿ ಗುಳ್ಳೆಗಳು.
ਜੇ ਸੁਇਨੇ ਨੋ ਓਹੁ ਹਥੁ ਪਾਏ ਤਾ ਖੇਹੂ ਸੇਤੀ ਰਲਿ ਗਇਆ ॥
je sueine no ohu hath paae taa khehoo setee ral geaa |ಚಿನ್ನ ಅವನ ಕೈಗೆ ಬಂದರೆ ಅದು ಧೂಳಾಗುತ್ತದೆ.
ਜੇ ਗੁਰ ਕੀ ਸਰਣੀ ਫਿਰਿ ਓਹੁ ਆਵੈ ਤਾ ਪਿਛਲੇ ਅਉਗਣ ਬਖਸਿ ਲਇਆ ॥
je gur kee saranee fir ohu aavai taa pichhale aaugan bakhas leaa |ಆದರೆ ಅವನು ಮತ್ತೆ ಗುರುವಿನ ಅಭಯಾರಣ್ಯಕ್ಕೆ ಬಂದರೆ, ಅವನ ಹಿಂದಿನ ಪಾಪಗಳು ಸಹ ಕ್ಷಮಿಸಲ್ಪಡುತ್ತವೆ.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਹਰਿ ਸਿਮਰਤ ਕਿਲਵਿਖ ਪਾਪ ਗਇਆ ॥੨॥
jan naanak anadin naam dhiaaeaa har simarat kilavikh paap geaa |2|ಸೇವಕ ನಾನಕ್ ನಾಮ್, ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾನೆ. ಧ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ಸ್ಮರಿಸುವುದರಿಂದ ಅಧರ್ಮ ಮತ್ತು ಪಾಪಗಳು ಮಾಯವಾಗುತ್ತವೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਤੂਹੈ ਸਚਾ ਸਚੁ ਤੂ ਸਭ ਦੂ ਉਪਰਿ ਤੂ ਦੀਬਾਣੁ ॥
toohai sachaa sach too sabh doo upar too deebaan |ನೀವು ನಿಜವಾದ ಸತ್ಯ; ನಿಮ್ಮ ರೀಗಲ್ ಕೋರ್ಟ್ ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಶ್ರೇಷ್ಠವಾಗಿದೆ.
ਜੋ ਤੁਧੁ ਸਚੁ ਧਿਆਇਦੇ ਸਚੁ ਸੇਵਨਿ ਸਚੇ ਤੇਰਾ ਮਾਣੁ ॥
jo tudh sach dhiaaeide sach sevan sache teraa maan |ನಿನ್ನನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುವವರು, ಓ ನಿಜವಾದ ಕರ್ತನೇ, ಸತ್ಯವನ್ನು ಸೇವಿಸುತ್ತಾರೆ; ಓ ನಿಜವಾದ ಕರ್ತನೇ, ಅವರು ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಹೆಮ್ಮೆಪಡುತ್ತಾರೆ.
ਓਨਾ ਅੰਦਰਿ ਸਚੁ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਸਚੁ ਬੋਲਨਿ ਸਚੇ ਤੇਰਾ ਤਾਣੁ ॥
onaa andar sach mukh ujale sach bolan sache teraa taan |ಅವರೊಳಗೆ ಸತ್ಯವಿದೆ; ಅವರ ಮುಖಗಳು ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿವೆ ಮತ್ತು ಅವರು ಸತ್ಯವನ್ನು ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ. ಓ ನಿಜವಾದ ಕರ್ತನೇ, ನೀನೇ ಅವರ ಶಕ್ತಿ.
ਸੇ ਭਗਤ ਜਿਨੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਲਾਹਿਆ ਸਚੁ ਸਬਦੁ ਨੀਸਾਣੁ ॥
se bhagat jinee guramukh saalaahiaa sach sabad neesaan |ಗುರುಮುಖನಾಗಿ ನಿನ್ನನ್ನು ಹೊಗಳುವವರು ನಿನ್ನ ಭಕ್ತರು; ಅವರು ದೇವರ ನಿಜವಾದ ಪದವಾದ ಶಾಬಾದ್ನ ಚಿಹ್ನೆ ಮತ್ತು ಬ್ಯಾನರ್ ಅನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ.
ਸਚੁ ਜਿ ਸਚੇ ਸੇਵਦੇ ਤਿਨ ਵਾਰੀ ਸਦ ਕੁਰਬਾਣੁ ॥੧੩॥
sach ji sache sevade tin vaaree sad kurabaan |13|ನಾನು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ತ್ಯಾಗ, ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವವರಿಗೆ ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಸಮರ್ಪಿತ. ||13||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |ಸಲೋಕ್, ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹಲ್:
ਧੁਰਿ ਮਾਰੇ ਪੂਰੈ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸੇਈ ਹੁਣਿ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਾਰੇ ॥
dhur maare poorai satiguroo seee hun satigur maare |ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಪರಿಪೂರ್ಣವಾದ ಗುರುವಿನಿಂದ ಶಾಪಗ್ರಸ್ತರಾದವರು ಇಂದಿಗೂ ನಿಜವಾದ ಗುರುಗಳಿಂದ ಶಾಪಗ್ರಸ್ತರಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ਜੇ ਮੇਲਣ ਨੋ ਬਹੁਤੇਰਾ ਲੋਚੀਐ ਨ ਦੇਈ ਮਿਲਣ ਕਰਤਾਰੇ ॥
je melan no bahuteraa locheeai na deee milan karataare |ಗುರುವಿನ ಸಹವಾಸ ಮಾಡುವ ಮಹಾ ಹಂಬಲವಿದ್ದರೂ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ಅದಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶ ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ.
ਸਤਸੰਗਤਿ ਢੋਈ ਨਾ ਲਹਨਿ ਵਿਚਿ ਸੰਗਤਿ ਗੁਰਿ ਵੀਚਾਰੇ ॥
satasangat dtoee naa lahan vich sangat gur veechaare |ಅವರು ನಿಜವಾದ ಸಭೆಯಾದ ಸತ್ ಸಂಗತ್ನಲ್ಲಿ ಆಶ್ರಯ ಪಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ; ಸಂಗತದಲ್ಲಿ ಗುರುಗಳು ಇದನ್ನು ಘೋಷಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ਕੋਈ ਜਾਇ ਮਿਲੈ ਹੁਣਿ ਓਨਾ ਨੋ ਤਿਸੁ ਮਾਰੇ ਜਮੁ ਜੰਦਾਰੇ ॥
koee jaae milai hun onaa no tis maare jam jandaare |ಈಗ ಅವರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಲು ಹೊರಡುವವನು ಕ್ರೂರ, ಸಾವಿನ ಸಂದೇಶವಾಹಕನಿಂದ ನಾಶವಾಗುತ್ತಾನೆ.
ਗੁਰਿ ਬਾਬੈ ਫਿਟਕੇ ਸੇ ਫਿਟੇ ਗੁਰਿ ਅੰਗਦਿ ਕੀਤੇ ਕੂੜਿਆਰੇ ॥
gur baabai fittake se fitte gur angad keete koorriaare |ಗುರುನಾನಕರಿಂದ ಖಂಡಿಸಲ್ಪಟ್ಟವರನ್ನು ಗುರು ಅಂಗದ್ ಅವರು ನಕಲಿ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿದರು.
ਗੁਰਿ ਤੀਜੀ ਪੀੜੀ ਵੀਚਾਰਿਆ ਕਿਆ ਹਥਿ ਏਨਾ ਵੇਚਾਰੇ ॥
gur teejee peerree veechaariaa kiaa hath enaa vechaare |ಮೂರನೇ ತಲೆಮಾರಿನ ಗುರುಗಳು ಯೋಚಿಸಿದರು, "ಈ ಬಡವರ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಏನಿದೆ?"
ਗੁਰੁ ਚਉਥੀ ਪੀੜੀ ਟਿਕਿਆ ਤਿਨਿ ਨਿੰਦਕ ਦੁਸਟ ਸਭਿ ਤਾਰੇ ॥
gur chauthee peerree ttikiaa tin nindak dusatt sabh taare |ನಾಲ್ಕನೆಯ ತಲೆಮಾರಿನ ಗುರುಗಳು ಈ ಎಲ್ಲಾ ದೂಷಕರು ಮತ್ತು ದುಷ್ಟರನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿದರು.
ਕੋਈ ਪੁਤੁ ਸਿਖੁ ਸੇਵਾ ਕਰੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕੀ ਤਿਸੁ ਕਾਰਜ ਸਭਿ ਸਵਾਰੇ ॥
koee put sikh sevaa kare satiguroo kee tis kaaraj sabh savaare |ಯಾವುದೇ ಮಗ ಅಥವಾ ಸಿಖ್ ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡಿದರೆ, ಅವನ ಎಲ್ಲಾ ವ್ಯವಹಾರಗಳು ಪರಿಹರಿಸಲ್ಪಡುತ್ತವೆ.
ਜੋ ਇਛੈ ਸੋ ਫਲੁ ਪਾਇਸੀ ਪੁਤੁ ਧਨੁ ਲਖਮੀ ਖੜਿ ਮੇਲੇ ਹਰਿ ਨਿਸਤਾਰੇ ॥
jo ichhai so fal paaeisee put dhan lakhamee kharr mele har nisataare |ಅವನು ತನ್ನ ಆಸೆಗಳ ಫಲವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ - ಮಕ್ಕಳು, ಸಂಪತ್ತು, ಆಸ್ತಿ, ಭಗವಂತನೊಂದಿಗಿನ ಐಕ್ಯ ಮತ್ತು ವಿಮೋಚನೆ.
ਸਭਿ ਨਿਧਾਨ ਸਤਿਗੁਰੂ ਵਿਚਿ ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਹਰਿ ਉਰ ਧਾਰੇ ॥
sabh nidhaan satiguroo vich jis andar har ur dhaare |ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಿದ ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಸಂಪತ್ತುಗಳಿವೆ.
ਸੋ ਪਾਏ ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜਿਸੁ ਲਿਖਿਆ ਲਿਖਤੁ ਲਿਲਾਰੇ ॥
so paae pooraa satiguroo jis likhiaa likhat lilaare |ಅವನು ಮಾತ್ರ ಪರಿಪೂರ್ಣವಾದ ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ, ಯಾರ ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ ಅಂತಹ ಆಶೀರ್ವಾದ ವಿಧಿಯು ಪೂರ್ವನಿರ್ದೇಶಿತವಾಗಿದೆ.
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਮਾਗੈ ਧੂੜਿ ਤਿਨ ਜੋ ਗੁਰਸਿਖ ਮਿਤ ਪਿਆਰੇ ॥੧॥
jan naanak maagai dhoorr tin jo gurasikh mit piaare |1|ಸೇವಕ ನಾನಕ್ ತಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತನಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವ ಗುರುಸಿಖ್ಗಳ ಪಾದದ ಧೂಳಿಗಾಗಿ ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ||1||