ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 1250
ਅੰਤਿ ਹੋਵੈ ਵੈਰ ਵਿਰੋਧੁ ਕੋ ਸਕੈ ਨ ਛਡਾਇਆ ॥
ant hovai vair virodh ko sakai na chhaddaaeaa |ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, ದ್ವೇಷ ಮತ್ತು ಘರ್ಷಣೆಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತವೆ, ಮತ್ತು ಯಾರೂ ಅವನನ್ನು ಉಳಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ਨਾਨਕ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਧ੍ਰਿਗੁ ਮੋਹੁ ਜਿਤੁ ਲਗਿ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥੩੨॥
naanak vin naavai dhrig mohu jit lag dukh paaeaa |32|ಓ ನಾನಕ್, ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆ, ಆ ಪ್ರೀತಿಯ ಬಾಂಧವ್ಯಗಳು ಶಾಪಗ್ರಸ್ತವಾಗಿವೆ; ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ನೋವಿನಿಂದ ನರಳುತ್ತಾನೆ. ||32||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਮੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਖਾਧੈ ਸਭ ਭੁਖ ਜਾਇ ॥
guramukh amrit naam hai jit khaadhai sabh bhukh jaae |ಗುರುವಿನ ಪದವು ನಾಮದ ಅಮೃತ ಅಮೃತವಾಗಿದೆ. ಅದನ್ನು ತಿನ್ನುವುದರಿಂದ ಎಲ್ಲಾ ಹಸಿವು ದೂರವಾಗುತ್ತದೆ.
ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
trisanaa mool na hovee naam vasai man aae |ನಾಮ್ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದಾಗ ಯಾವುದೇ ಬಾಯಾರಿಕೆ ಅಥವಾ ಬಯಕೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ.
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਜਿ ਹੋਰੁ ਖਾਣਾ ਤਿਤੁ ਰੋਗੁ ਲਗੈ ਤਨਿ ਧਾਇ ॥
bin naavai ji hor khaanaa tith rog lagai tan dhaae |ಹೆಸರು ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ಯಾವುದನ್ನಾದರೂ ತಿಂದರೆ ರೋಗಗಳು ದೇಹವನ್ನು ಬಾಧಿಸುತ್ತವೆ.
ਨਾਨਕ ਰਸ ਕਸ ਸਬਦੁ ਸਲਾਹਣਾ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥੧॥
naanak ras kas sabad salaahanaa aape le milaae |1|ಓ ನಾನಕ್, ಯಾರು ಶಬ್ದದ ಸ್ತುತಿಯನ್ನು ತನ್ನ ಮಸಾಲೆಗಳು ಮತ್ತು ಸುವಾಸನೆಗಳಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೋ - ಭಗವಂತ ಅವನನ್ನು ತನ್ನ ಒಕ್ಕೂಟದಲ್ಲಿ ಒಂದುಗೂಡಿಸುತ್ತಾನೆ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਜੀਆ ਅੰਦਰਿ ਜੀਉ ਸਬਦੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਸਹ ਮੇਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥
jeea andar jeeo sabad hai jit sah melaavaa hoe |ಸಕಲ ಜೀವರಾಶಿಗಳೊಳಗಿನ ಜೀವವು ಶಬ್ದದ ಮಾತು. ಅದರ ಮೂಲಕ ನಾವು ನಮ್ಮ ಪತಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತೇವೆ.
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਜਗਿ ਆਨੑੇਰੁ ਹੈ ਸਬਦੇ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥
bin sabadai jag aanaer hai sabade paragatt hoe |ಶಾಬಾದ್ ಇಲ್ಲದೆ, ಜಗತ್ತು ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿದೆ. ಶಾಬಾದ್ ಮೂಲಕ, ಅದು ಪ್ರಬುದ್ಧವಾಗಿದೆ.
ਪੰਡਿਤ ਮੋਨੀ ਪੜਿ ਪੜਿ ਥਕੇ ਭੇਖ ਥਕੇ ਤਨੁ ਧੋਇ ॥
panddit monee parr parr thake bhekh thake tan dhoe |ಪಂಡಿತರು, ಧಾರ್ಮಿಕ ವಿದ್ವಾಂಸರು ಮತ್ತು ಮೌನ ಮುನಿಗಳು ಸುಸ್ತಾಗುವವರೆಗೂ ಓದುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಬರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಧಾರ್ಮಿಕ ಮತಾಂಧರು ತಮ್ಮ ದೇಹವನ್ನು ತೊಳೆಯಲು ಸುಸ್ತಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਦੁਖੀਏ ਚਲੇ ਰੋਇ ॥
bin sabadai kinai na paaeio dukhee chale roe |ಶಬ್ದವಿಲ್ಲದೆ, ಯಾರೂ ಭಗವಂತನನ್ನು ಪಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ; ಶೋಚನೀಯರು ಅಳುತ್ತಾ ಅಳುತ್ತಾ ನಿರ್ಗಮಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਪਾਈਐ ਕਰਮਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak nadaree paaeeai karam paraapat hoe |2|ಓ ನಾನಕ್, ಆತನ ಕೃಪೆಯ ನೋಟದಿಂದ ದಯಾಮಯನಾದ ಭಗವಂತ ಪ್ರಾಪ್ತನಾಗುತ್ತಾನೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਇਸਤ੍ਰੀ ਪੁਰਖੈ ਅਤਿ ਨੇਹੁ ਬਹਿ ਮੰਦੁ ਪਕਾਇਆ ॥
eisatree purakhai at nehu beh mand pakaaeaa |ಗಂಡ ಮತ್ತು ಹೆಂಡತಿ ತುಂಬಾ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾರೆ; ಒಟ್ಟಿಗೆ ಕುಳಿತು, ಅವರು ಕೆಟ್ಟ ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.
ਦਿਸਦਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਚਲਸੀ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭ ਭਾਇਆ ॥
disadaa sabh kichh chalasee mere prabh bhaaeaa |ಕಂಡದ್ದೆಲ್ಲ ಕಳೆದು ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಇದು ನನ್ನ ದೇವರ ಇಚ್ಛೆ.
ਕਿਉ ਰਹੀਐ ਥਿਰੁ ਜਗਿ ਕੋ ਕਢਹੁ ਉਪਾਇਆ ॥
kiau raheeai thir jag ko kadtahu upaaeaa |ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಯಾರಾದರೂ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಉಳಿಯುವುದು ಹೇಗೆ? ಕೆಲವರು ಯೋಜನೆ ರೂಪಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಬಹುದು.
ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਚਾਕਰੀ ਥਿਰੁ ਕੰਧੁ ਸਬਾਇਆ ॥
gur poore kee chaakaree thir kandh sabaaeaa |ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವಿಗಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಗೋಡೆಯು ಶಾಶ್ವತ ಮತ್ತು ಸ್ಥಿರವಾಗುತ್ತದೆ.
ਨਾਨਕ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਇਅਨੁ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਆ ॥੩੩॥
naanak bakhas milaaeian har naam samaaeaa |33|ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತ ಅವರನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವರನ್ನು ತನ್ನಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸುತ್ತಾನೆ; ಅವರು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುತ್ತಾರೆ. ||33||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਵਿਸਾਰਿਆ ਗੁਰ ਕਾ ਭਉ ਹੇਤੁ ਅਪਾਰੁ ॥
maaeaa mohi visaariaa gur kaa bhau het apaar |ಮಾಯೆಗೆ ಲಗತ್ತಿಸಲಾದ, ಮರ್ತ್ಯನು ದೇವರು ಮತ್ತು ಗುರುಗಳ ಭಯ ಮತ್ತು ಅನಂತ ಭಗವಂತನ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಮರೆತುಬಿಡುತ್ತಾನೆ.
ਲੋਭਿ ਲਹਰਿ ਸੁਧਿ ਮਤਿ ਗਈ ਸਚਿ ਨ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥
lobh lahar sudh mat gee sach na lagai piaar |ದುರಾಶೆಯ ಅಲೆಗಳು ಅವನ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆ ಮತ್ತು ತಿಳುವಳಿಕೆಯನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ, ಮತ್ತು ಅವನು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿਨਾ ਸਬਦੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਦਰਗਹ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥
guramukh jinaa sabad man vasai daragah mokh duaar |ಮೋಕ್ಷದ ದ್ವಾರವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುವ ಗುರುಮುಖರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಶಬ್ದದ ಪದವು ನೆಲೆಗೊಂಡಿದೆ.
ਨਾਨਕ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਲਏ ਆਪੇ ਬਖਸਣਹਾਰੁ ॥੧॥
naanak aape mel le aape bakhasanahaar |1|ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನೇ ಅವರನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಐಕ್ಯದಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ಒಂದುಗೂಡಿಸುತ್ತಾನೆ. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਬਿਨੁ ਘੜੀ ਨ ਜੀਵਣਾ ਵਿਸਰੇ ਸਰੈ ਨ ਬਿੰਦ ॥
naanak jis bin gharree na jeevanaa visare sarai na bind |ಓ ನಾನಕ್, ಅವನಿಲ್ಲದೆ ನಾವು ಒಂದು ಕ್ಷಣವೂ ಬದುಕಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಆತನನ್ನು ಮರೆತ ನಮಗೆ ಒಂದು ಕ್ಷಣವೂ ಯಶಸ್ಸು ಸಿಗಲಿಲ್ಲ.
ਤਿਸੁ ਸਿਉ ਕਿਉ ਮਨ ਰੂਸੀਐ ਜਿਸਹਿ ਹਮਾਰੀ ਚਿੰਦ ॥੨॥
tis siau kiau man rooseeai jiseh hamaaree chind |2|ಓ ಮರ್ತ್ಯನೇ, ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವವನ ಮೇಲೆ ನೀನು ಹೇಗೆ ಕೋಪಗೊಳ್ಳುವೆ? ||2||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਸਾਵਣੁ ਆਇਆ ਝਿਮਝਿਮਾ ਹਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥
saavan aaeaa jhimajhimaa har guramukh naam dhiaae |ಸಾವನ ಮಳೆಗಾಲ ಬಂದಿದೆ. ಗುರುಮುಖ ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਦੁਖ ਭੁਖ ਕਾੜਾ ਸਭੁ ਚੁਕਾਇਸੀ ਮੀਹੁ ਵੁਠਾ ਛਹਬਰ ਲਾਇ ॥
dukh bhukh kaarraa sabh chukaaeisee meehu vutthaa chhahabar laae |ಮಳೆಯು ಧಾರಾಕಾರವಾಗಿ ಬಿದ್ದಾಗ ಎಲ್ಲಾ ನೋವು, ಹಸಿವು ಮತ್ತು ದುರದೃಷ್ಟವು ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ਸਭ ਧਰਤਿ ਭਈ ਹਰੀਆਵਲੀ ਅੰਨੁ ਜੰਮਿਆ ਬੋਹਲ ਲਾਇ ॥
sabh dharat bhee hareeaavalee an jamiaa bohal laae |ಇಡೀ ಭೂಮಿಯು ಪುನರುಜ್ಜೀವನಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಧಾನ್ಯವು ಸಮೃದ್ಧವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ.
ਹਰਿ ਅਚਿੰਤੁ ਬੁਲਾਵੈ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਹਰਿ ਆਪੇ ਪਾਵੈ ਥਾਇ ॥
har achint bulaavai kripaa kar har aape paavai thaae |ನಿರಾತಂಕವಾದ ಭಗವಂತನು ತನ್ನ ಕೃಪೆಯಿಂದ, ಭಗವಂತನು ಸ್ವತಃ ಅನುಮೋದಿಸುವ ಆ ಮರ್ತ್ಯನನ್ನು ಕರೆಯುತ್ತಾನೆ.
ਹਰਿ ਤਿਸਹਿ ਧਿਆਵਹੁ ਸੰਤ ਜਨਹੁ ਜੁ ਅੰਤੇ ਲਏ ਛਡਾਇ ॥
har tiseh dhiaavahu sant janahu ju ante le chhaddaae |ಆದುದರಿಂದ ಸಂತರೇ, ಭಗವಂತನನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸಿರಿ; ಕೊನೆಗೆ ಅವನು ನಿನ್ನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವನು.
ਹਰਿ ਕੀਰਤਿ ਭਗਤਿ ਅਨੰਦੁ ਹੈ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
har keerat bhagat anand hai sadaa sukh vasai man aae |ಭಗವಂತನ ಸ್ತುತಿ ಮತ್ತು ಭಕ್ತಿಯ ಕೀರ್ತನೆಯು ಆನಂದವಾಗಿದೆ; ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ನೆಲೆಸುತ್ತದೆ.
ਜਿਨੑਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਅਰਾਧਿਆ ਤਿਨਾ ਦੁਖ ਭੁਖ ਲਹਿ ਜਾਇ ॥
jinaa guramukh naam araadhiaa tinaa dukh bhukh leh jaae |ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಪೂಜಿಸುವ ಗುರುಮುಖರು - ಅವರ ನೋವು ಮತ್ತು ಹಸಿವು ದೂರವಾಗುತ್ತದೆ.
ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਤ੍ਰਿਪਤੈ ਗਾਇ ਗੁਣ ਹਰਿ ਦਰਸਨੁ ਦੇਹੁ ਸੁਭਾਇ ॥੩॥
jan naanak tripatai gaae gun har darasan dehu subhaae |3|ಸೇವಕ ನಾನಕ್ ತೃಪ್ತನಾಗುತ್ತಾನೆ, ಭಗವಂತನ ಅದ್ಭುತವಾದ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾನೆ. ದಯವಿಟ್ಟು ನಿಮ್ಮ ದರ್ಶನದ ಪೂಜ್ಯ ದರ್ಶನದಿಂದ ಅವರನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸಿ. ||3||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਦਾਤਿ ਨਿਤ ਦੇਵੈ ਚੜੈ ਸਵਾਈਆ ॥
gur poore kee daat nit devai charrai savaaeea |ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರು ತನ್ನ ಉಡುಗೊರೆಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾನೆ, ಅದು ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತದೆ.
ਤੁਸਿ ਦੇਵੈ ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਨ ਛਪੈ ਛਪਾਈਆ ॥
tus devai aap deaal na chhapai chhapaaeea |ದಯಾಮಯನಾದ ಭಗವಂತನೇ ಅವರಿಗೆ ದಯಪಾಲಿಸುತ್ತಾನೆ; ಅವುಗಳನ್ನು ಮರೆಮಾಚುವ ಮೂಲಕ ಮರೆಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ਹਿਰਦੈ ਕਵਲੁ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਉਨਮਨਿ ਲਿਵ ਲਾਈਆ ॥
hiradai kaval pragaas unaman liv laaeea |ಹೃದಯ-ಕಮಲವು ಅರಳುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಮರ್ತ್ಯವು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಪರಮ ಆನಂದದ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುತ್ತದೆ.
ਜੇ ਕੋ ਕਰੇ ਉਸ ਦੀ ਰੀਸ ਸਿਰਿ ਛਾਈ ਪਾਈਆ ॥
je ko kare us dee rees sir chhaaee paaeea |ಯಾರಾದರೂ ಅವನಿಗೆ ಸವಾಲು ಹಾಕಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೆ, ಭಗವಂತ ಅವನ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಧೂಳನ್ನು ಎಸೆಯುತ್ತಾನೆ.
ਨਾਨਕ ਅਪੜਿ ਕੋਇ ਨ ਸਕਈ ਪੂਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈਆ ॥੩੪॥
naanak aparr koe na sakee poore satigur kee vaddiaaeea |34|ಓ ನಾನಕ್, ಪರಿಪೂರ್ಣ ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಮಹಿಮೆಯನ್ನು ಯಾರೂ ಸರಿಗಟ್ಟಲಾರರು. ||34||