ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್

ಪುಟ - 970

ਪੂਰਬ ਜਨਮ ਹਮ ਤੁਮੑਰੇ ਸੇਵਕ ਅਬ ਤਉ ਮਿਟਿਆ ਨ ਜਾਈ ॥

poorab janam ham tumare sevak ab tau mittiaa na jaaee |

ನನ್ನ ಹಿಂದಿನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ, ನಾನು ನಿನ್ನ ಸೇವಕನಾಗಿದ್ದೆ; ಈಗ, ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಲಾರೆ.

ਤੇਰੇ ਦੁਆਰੈ ਧੁਨਿ ਸਹਜ ਕੀ ਮਾਥੈ ਮੇਰੇ ਦਗਾਈ ॥੨॥

tere duaarai dhun sahaj kee maathai mere dagaaee |2|

ಆಕಾಶದ ಧ್ವನಿ ಪ್ರವಾಹವು ನಿಮ್ಮ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸುತ್ತದೆ. ನಿನ್ನ ಲಾಂಛನವು ನನ್ನ ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ ಮುದ್ರೆಯೊತ್ತಿದೆ. ||2||

ਦਾਗੇ ਹੋਹਿ ਸੁ ਰਨ ਮਹਿ ਜੂਝਹਿ ਬਿਨੁ ਦਾਗੇ ਭਗਿ ਜਾਈ ॥

daage hohi su ran meh joojheh bin daage bhag jaaee |

ನಿಮ್ಮ ಬ್ರ್ಯಾಂಡ್‌ನೊಂದಿಗೆ ಬ್ರಾಂಡ್ ಆಗಿರುವವರು ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಧೈರ್ಯದಿಂದ ಹೋರಾಡುತ್ತಾರೆ; ನಿಮ್ಮ ಬ್ರ್ಯಾಂಡ್ ಇಲ್ಲದವರು ಓಡಿಹೋಗುತ್ತಾರೆ.

ਸਾਧੂ ਹੋਇ ਸੁ ਭਗਤਿ ਪਛਾਨੈ ਹਰਿ ਲਏ ਖਜਾਨੈ ਪਾਈ ॥੩॥

saadhoo hoe su bhagat pachhaanai har le khajaanai paaee |3|

ಒಬ್ಬ ಪವಿತ್ರ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗುವವನು, ಭಗವಂತನಿಗೆ ಭಕ್ತಿಪೂರ್ವಕವಾದ ಆರಾಧನೆಯ ಮೌಲ್ಯವನ್ನು ಮೆಚ್ಚುತ್ತಾನೆ. ಭಗವಂತ ಅವನನ್ನು ತನ್ನ ಖಜಾನೆಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸುತ್ತಾನೆ. ||3||

ਕੋਠਰੇ ਮਹਿ ਕੋਠਰੀ ਪਰਮ ਕੋਠੀ ਬੀਚਾਰਿ ॥

kotthare meh kottharee param kotthee beechaar |

ಕೋಟೆಯಲ್ಲಿ ಕೋಣೆ ಇದೆ; ಚಿಂತನಶೀಲ ಧ್ಯಾನದಿಂದ ಅದು ಸರ್ವೋಚ್ಚ ಕೋಣೆಯಾಗುತ್ತದೆ.

ਗੁਰਿ ਦੀਨੀ ਬਸਤੁ ਕਬੀਰ ਕਉ ਲੇਵਹੁ ਬਸਤੁ ਸਮੑਾਰਿ ॥੪॥

gur deenee basat kabeer kau levahu basat samaar |4|

ಗುರುಗಳು ಕಬೀರನಿಗೆ ಸರಕನ್ನು ಆಶೀರ್ವದಿಸುತ್ತಾ, "ಈ ಸರಕನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಿ; ಅದನ್ನು ಪಾಲಿಸಿ ಮತ್ತು ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿರಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ." ||4||

ਕਬੀਰਿ ਦੀਈ ਸੰਸਾਰ ਕਉ ਲੀਨੀ ਜਿਸੁ ਮਸਤਕਿ ਭਾਗੁ ॥

kabeer deeee sansaar kau leenee jis masatak bhaag |

ಕಬೀರ್ ಅದನ್ನು ಜಗತ್ತಿಗೆ ನೀಡುತ್ತಾನೆ, ಆದರೆ ಅವನು ಮಾತ್ರ ಅದನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತಾನೆ, ಯಾರ ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ ಅಂತಹ ಹಣೆಬರಹವನ್ನು ದಾಖಲಿಸಲಾಗಿದೆ.

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਜਿਨਿ ਪਾਇਆ ਥਿਰੁ ਤਾ ਕਾ ਸੋਹਾਗੁ ॥੫॥੪॥

amrit ras jin paaeaa thir taa kaa sohaag |5|4|

ಈ ಅಮೃತ ಸಾರವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವವರ ವಿವಾಹವು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿದೆ. ||5||4||

ਜਿਹ ਮੁਖ ਬੇਦੁ ਗਾਇਤ੍ਰੀ ਨਿਕਸੈ ਸੋ ਕਿਉ ਬ੍ਰਹਮਨੁ ਬਿਸਰੁ ਕਰੈ ॥

jih mukh bed gaaeitree nikasai so kiau brahaman bisar karai |

ಓ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ, ಯಾರ ಬಾಯಿಂದ ವೇದಗಳು ಮತ್ತು ಗಾಯಿತ್ರೀ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯನ್ನು ನೀಡಲಾಯಿತು ಎಂಬುದನ್ನು ನೀವು ಹೇಗೆ ಮರೆಯಬಹುದು?

ਜਾ ਕੈ ਪਾਇ ਜਗਤੁ ਸਭੁ ਲਾਗੈ ਸੋ ਕਿਉ ਪੰਡਿਤੁ ਹਰਿ ਨ ਕਹੈ ॥੧॥

jaa kai paae jagat sabh laagai so kiau panddit har na kahai |1|

ಇಡೀ ಜಗತ್ತು ಅವನ ಪಾದಗಳಲ್ಲಿ ಬೀಳುತ್ತದೆ; ಓ ಪಂಡಿತನೇ, ನೀನು ಆ ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಏಕೆ ಜಪಿಸಬಾರದು? ||1||

ਕਾਹੇ ਮੇਰੇ ਬਾਮੑਨ ਹਰਿ ਨ ਕਹਹਿ ॥

kaahe mere baaman har na kaheh |

ಓ ನನ್ನ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ, ನೀನು ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಏಕೆ ಜಪಿಸುವುದಿಲ್ಲ?

ਰਾਮੁ ਨ ਬੋਲਹਿ ਪਾਡੇ ਦੋਜਕੁ ਭਰਹਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

raam na boleh paadde dojak bhareh |1| rahaau |

ಓ ಪಂಡಿತನೇ, ನೀನು ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಜಪಿಸದಿದ್ದರೆ, ನೀನು ನರಕದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ನರಳುವೆ. ||1||ವಿರಾಮ||

ਆਪਨ ਊਚ ਨੀਚ ਘਰਿ ਭੋਜਨੁ ਹਠੇ ਕਰਮ ਕਰਿ ਉਦਰੁ ਭਰਹਿ ॥

aapan aooch neech ghar bhojan hatthe karam kar udar bhareh |

ನೀವು ಉನ್ನತ ಎಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತೀರಿ, ಆದರೆ ನೀವು ಬಡವರ ಮನೆಗಳಿಂದ ಆಹಾರವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೀರಿ; ನಿಮ್ಮ ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ಬಲವಂತವಾಗಿ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ನಿಮ್ಮ ಹೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ತುಂಬಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೀರಿ.

ਚਉਦਸ ਅਮਾਵਸ ਰਚਿ ਰਚਿ ਮਾਂਗਹਿ ਕਰ ਦੀਪਕੁ ਲੈ ਕੂਪਿ ਪਰਹਿ ॥੨॥

chaudas amaavas rach rach maangeh kar deepak lai koop pareh |2|

ಹದಿನಾಲ್ಕನೆಯ ದಿನ, ಮತ್ತು ಅಮಾವಾಸ್ಯೆಯ ರಾತ್ರಿ, ನೀವು ಭಿಕ್ಷಾಟನೆಗೆ ಹೊರಡುತ್ತೀರಿ; ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಕೈಯಲ್ಲಿ ದೀಪವನ್ನು ಹಿಡಿದಿದ್ದರೂ ಸಹ, ನೀವು ಹಳ್ಳಕ್ಕೆ ಬೀಳುತ್ತೀರಿ. ||2||

ਤੂੰ ਬ੍ਰਹਮਨੁ ਮੈ ਕਾਸੀਕ ਜੁਲਹਾ ਮੁਹਿ ਤੋਹਿ ਬਰਾਬਰੀ ਕੈਸੇ ਕੈ ਬਨਹਿ ॥

toon brahaman mai kaaseek julahaa muhi tohi baraabaree kaise kai baneh |

ನೀನು ಬ್ರಾಹ್ಮಣ, ಮತ್ತು ನಾನು ಬನಾರಸ್‌ನ ನೇಕಾರ ಮಾತ್ರ. ನಾನು ನಿನಗೆ ಹೇಗೆ ಹೋಲಿಸಲಿ?

ਹਮਰੇ ਰਾਮ ਨਾਮ ਕਹਿ ਉਬਰੇ ਬੇਦ ਭਰੋਸੇ ਪਾਂਡੇ ਡੂਬਿ ਮਰਹਿ ॥੩॥੫॥

hamare raam naam keh ubare bed bharose paandde ddoob mareh |3|5|

ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಜಪಿಸುತ್ತಾ, ನಾನು ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ; ವೇದಗಳ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತನಾದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣನೇ, ನೀನು ಮುಳುಗಿ ಸಾಯುವೆ. ||3||5||

ਤਰਵਰੁ ਏਕੁ ਅਨੰਤ ਡਾਰ ਸਾਖਾ ਪੁਹਪ ਪਤ੍ਰ ਰਸ ਭਰੀਆ ॥

taravar ek anant ddaar saakhaa puhap patr ras bhareea |

ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲದಷ್ಟು ಕೊಂಬೆಗಳು ಮತ್ತು ಕೊಂಬೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಒಂದೇ ಮರವಿದೆ; ಅದರ ಹೂವುಗಳು ಮತ್ತು ಎಲೆಗಳು ಅದರ ರಸದಿಂದ ತುಂಬಿವೆ.

ਇਹ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕੀ ਬਾੜੀ ਹੈ ਰੇ ਤਿਨਿ ਹਰਿ ਪੂਰੈ ਕਰੀਆ ॥੧॥

eih amrit kee baarree hai re tin har poorai kareea |1|

ಈ ಜಗತ್ತು ಅಮೃತ ಅಮೃತದ ಉದ್ಯಾನವಾಗಿದೆ. ಪರಿಪೂರ್ಣ ಭಗವಂತ ಅದನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದನು. ||1||

ਜਾਨੀ ਜਾਨੀ ਰੇ ਰਾਜਾ ਰਾਮ ਕੀ ਕਹਾਨੀ ॥

jaanee jaanee re raajaa raam kee kahaanee |

ನನ್ನ ಸಾರ್ವಭೌಮ ದೇವರ ಕಥೆಯನ್ನು ನಾನು ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ.

ਅੰਤਰਿ ਜੋਤਿ ਰਾਮ ਪਰਗਾਸਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬਿਰਲੈ ਜਾਨੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

antar jot raam paragaasaa guramukh biralai jaanee |1| rahaau |

ಭಗವಂತನ ಬೆಳಕಿನಿಂದ ಅವರ ಅಂತರಂಗವು ಪ್ರಕಾಶಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿರುವ ಆ ಗುರುಮುಖನು ಎಷ್ಟು ಅಪರೂಪ. ||1||ವಿರಾಮ||

ਭਵਰੁ ਏਕੁ ਪੁਹਪ ਰਸ ਬੀਧਾ ਬਾਰਹ ਲੇ ਉਰ ਧਰਿਆ ॥

bhavar ek puhap ras beedhaa baarah le ur dhariaa |

ಹನ್ನೆರಡು ದಳಗಳ ಪುಷ್ಪಗಳ ಮಕರಂದಕ್ಕೆ ವ್ಯಸನಗೊಂಡ ಬಂಬಲ್ ಬೀ, ಅದನ್ನು ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುತ್ತದೆ.

ਸੋਰਹ ਮਧੇ ਪਵਨੁ ਝਕੋਰਿਆ ਆਕਾਸੇ ਫਰੁ ਫਰਿਆ ॥੨॥

sorah madhe pavan jhakoriaa aakaase far fariaa |2|

ಅವನು ತನ್ನ ಉಸಿರನ್ನು ಅಕಾಶಿಕ್ ಈಥರ್ಸ್‌ನ ಹದಿನಾರು-ದಳಗಳ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಅಮಾನತುಗೊಳಿಸಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ರೆಕ್ಕೆಗಳನ್ನು ಸಂಭ್ರಮದಿಂದ ಬಡಿಯುತ್ತಾನೆ. ||2||

ਸਹਜ ਸੁੰਨਿ ਇਕੁ ਬਿਰਵਾ ਉਪਜਿਆ ਧਰਤੀ ਜਲਹਰੁ ਸੋਖਿਆ ॥

sahaj sun ik biravaa upajiaa dharatee jalahar sokhiaa |

ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತ ಸಮಾಧಿಯ ಆಳವಾದ ಶೂನ್ಯದಲ್ಲಿ, ಒಂದು ಮರವು ಮೇಲೇರುತ್ತದೆ; ಇದು ನೆಲದಿಂದ ಆಸೆಯ ನೀರನ್ನು ಹೀರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਹਉ ਤਾ ਕਾ ਸੇਵਕੁ ਜਿਨਿ ਇਹੁ ਬਿਰਵਾ ਦੇਖਿਆ ॥੩॥੬॥

keh kabeer hau taa kaa sevak jin ihu biravaa dekhiaa |3|6|

ಕಬೀರ್ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ, ನಾನು ಈ ಆಕಾಶ ವೃಕ್ಷವನ್ನು ನೋಡಿದವರ ಸೇವಕ. ||3||6||

ਮੁੰਦ੍ਰਾ ਮੋਨਿ ਦਇਆ ਕਰਿ ਝੋਲੀ ਪਤ੍ਰ ਕਾ ਕਰਹੁ ਬੀਚਾਰੁ ਰੇ ॥

mundraa mon deaa kar jholee patr kaa karahu beechaar re |

ಮೌನವನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಕಿವಿಯೋಲೆಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ ಮತ್ತು ಕರುಣೆಯನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಕೈಚೀಲವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ; ಧ್ಯಾನವು ನಿಮ್ಮ ಭಿಕ್ಷಾಪಾತ್ರೆಯಾಗಲಿ.

ਖਿੰਥਾ ਇਹੁ ਤਨੁ ਸੀਅਉ ਅਪਨਾ ਨਾਮੁ ਕਰਉ ਆਧਾਰੁ ਰੇ ॥੧॥

khinthaa ihu tan seeo apanaa naam krau aadhaar re |1|

ಈ ದೇಹವನ್ನು ನಿಮ್ಮ ತೇಪೆಯ ಕೋಟ್‌ನಂತೆ ಹೊಲಿಯಿರಿ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಬೆಂಬಲವಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಿ. ||1||

ਐਸਾ ਜੋਗੁ ਕਮਾਵਹੁ ਜੋਗੀ ॥

aaisaa jog kamaavahu jogee |

ಅಂತಹ ಯೋಗವನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡು, ಓ ಯೋಗಿ.

ਜਪ ਤਪ ਸੰਜਮੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਭੋਗੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

jap tap sanjam guramukh bhogee |1| rahaau |

ಗುರುಮುಖನಾಗಿ, ಧ್ಯಾನ, ತಪಸ್ಸು ಮತ್ತು ಸ್ವಯಂ-ಶಿಸ್ತು ಆನಂದಿಸಿ. ||1||ವಿರಾಮ||

ਬੁਧਿ ਬਿਭੂਤਿ ਚਢਾਵਉ ਅਪੁਨੀ ਸਿੰਗੀ ਸੁਰਤਿ ਮਿਲਾਈ ॥

budh bibhoot chadtaavau apunee singee surat milaaee |

ನಿಮ್ಮ ದೇಹಕ್ಕೆ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯ ಚಿತಾಭಸ್ಮವನ್ನು ಅನ್ವಯಿಸಿ; ನಿಮ್ಮ ಕೊಂಬು ನಿಮ್ಮ ಕೇಂದ್ರೀಕೃತ ಪ್ರಜ್ಞೆಯಾಗಿರಲಿ.

ਕਰਿ ਬੈਰਾਗੁ ਫਿਰਉ ਤਨਿ ਨਗਰੀ ਮਨ ਕੀ ਕਿੰਗੁਰੀ ਬਜਾਈ ॥੨॥

kar bairaag firau tan nagaree man kee kinguree bajaaee |2|

ನಿರ್ಲಿಪ್ತರಾಗಿರಿ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ದೇಹದ ನಗರದಲ್ಲಿ ಅಲೆದಾಡಿರಿ; ನಿನ್ನ ಮನದ ವೀಣೆಯನ್ನು ನುಡಿಸು. ||2||

ਪੰਚ ਤਤੁ ਲੈ ਹਿਰਦੈ ਰਾਖਹੁ ਰਹੈ ਨਿਰਾਲਮ ਤਾੜੀ ॥

panch tat lai hiradai raakhahu rahai niraalam taarree |

ಐದು ತತ್ವಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಿ - ಐದು ಅಂಶಗಳನ್ನು, ನಿಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ; ನಿಮ್ಮ ಆಳವಾದ ಧ್ಯಾನದ ಟ್ರಾನ್ಸ್ ಅಡೆತಡೆಯಿಲ್ಲದಿರಲಿ.

ਕਹਤੁ ਕਬੀਰੁ ਸੁਨਹੁ ਰੇ ਸੰਤਹੁ ਧਰਮੁ ਦਇਆ ਕਰਿ ਬਾੜੀ ॥੩॥੭॥

kahat kabeer sunahu re santahu dharam deaa kar baarree |3|7|

ಕಬೀರ್ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ, ಓ ಸಂತರೇ, ಕೇಳು: ಸದಾಚಾರ ಮತ್ತು ಕರುಣೆಯನ್ನು ನಿಮ್ಮ ತೋಟವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ. ||3||7||

ਕਵਨ ਕਾਜ ਸਿਰਜੇ ਜਗ ਭੀਤਰਿ ਜਨਮਿ ਕਵਨ ਫਲੁ ਪਾਇਆ ॥

kavan kaaj siraje jag bheetar janam kavan fal paaeaa |

ಯಾವ ಉದ್ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಜಗತ್ತಿಗೆ ತರಲಾಯಿತು? ಈ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನೀವು ಯಾವ ಪ್ರತಿಫಲವನ್ನು ಪಡೆದಿದ್ದೀರಿ?

ਭਵ ਨਿਧਿ ਤਰਨ ਤਾਰਨ ਚਿੰਤਾਮਨਿ ਇਕ ਨਿਮਖ ਨ ਇਹੁ ਮਨੁ ਲਾਇਆ ॥੧॥

bhav nidh taran taaran chintaaman ik nimakh na ihu man laaeaa |1|

ಭಯಂಕರವಾದ ವಿಶ್ವ-ಸಾಗರದಾದ್ಯಂತ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಸಾಗಿಸಲು ದೇವರು ದೋಣಿ; ಮನಸ್ಸಿನ ಆಸೆಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸುವವನು ಅವನು. ನೀವು ಒಂದು ಕ್ಷಣವೂ ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಅವನ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸಿಲ್ಲ. ||1||