ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್

ಪುಟ - 853

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵਕ ਭਾਇ ਹਰਿ ਧਨੁ ਮਿਲੈ ਤਿਥਹੁ ਕਰਮਹੀਣ ਲੈ ਨ ਸਕਹਿ ਹੋਰ ਥੈ ਦੇਸ ਦਿਸੰਤਰਿ ਹਰਿ ਧਨੁ ਨਾਹਿ ॥੮॥

guramukh sevak bhaae har dhan milai tithahu karamaheen lai na sakeh hor thai des disantar har dhan naeh |8|

ಪ್ರೀತಿಯ ಸೇವೆಯ ಮೂಲಕ, ಗುರುಮುಖರು ನಾಮದ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ದುರದೃಷ್ಟವಂತರು ಅದನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಸಂಪತ್ತು ಬೇರೆಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲ, ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಇನ್ನಾವುದೇ. ||8||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੰਸਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਵਈ ਚਿੰਤਾ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥

guramukh sansaa mool na hovee chintaa vichahu jaae |

ಗುರುಮುಖ್‌ಗೆ ಸಂದೇಹ ಅಥವಾ ಸಂದೇಹದ ಕಿಂಚಿತ್ತೂ ಇಲ್ಲ; ಚಿಂತೆಗಳು ಅವನೊಳಗಿಂದ ಹೊರಡುತ್ತವೆ.

ਜੋ ਕਿਛੁ ਹੋਇ ਸੁ ਸਹਜੇ ਹੋਇ ਕਹਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥

jo kichh hoe su sahaje hoe kahanaa kichhoo na jaae |

ಅವನು ಏನು ಮಾಡಿದರೂ, ಅವನು ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ ಮತ್ತು ಸಮಚಿತ್ತದಿಂದ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ಬೇರೆ ಏನನ್ನೂ ಹೇಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.

ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਕਾ ਆਖਿਆ ਆਪਿ ਸੁਣੇ ਜਿ ਲਇਅਨੁ ਪੰਨੈ ਪਾਇ ॥੧॥

naanak tin kaa aakhiaa aap sune ji leian panai paae |1|

ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನು ತಾನು ಯಾರನ್ನು ತನ್ನದಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೋ ಅವರ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾನೆ. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:

ਕਾਲੁ ਮਾਰਿ ਮਨਸਾ ਮਨਹਿ ਸਮਾਣੀ ਅੰਤਰਿ ਨਿਰਮਲੁ ਨਾਉ ॥

kaal maar manasaa maneh samaanee antar niramal naau |

ಅವನು ಮರಣವನ್ನು ಜಯಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಮನಸ್ಸಿನ ಆಸೆಗಳನ್ನು ನಿಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾನೆ; ನಿರ್ಮಲವಾದ ಹೆಸರು ಅವನೊಳಗೆ ಆಳವಾಗಿ ನೆಲೆಸಿದೆ.

ਅਨਦਿਨੁ ਜਾਗੈ ਕਦੇ ਨ ਸੋਵੈ ਸਹਜੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪਿਆਉ ॥

anadin jaagai kade na sovai sahaje amrit piaau |

ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು, ಅವನು ಎಚ್ಚರವಾಗಿರುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಜಾಗೃತನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ; ಅವನು ಎಂದಿಗೂ ನಿದ್ರಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಮತ್ತು ಅವನು ಅಂತರ್ಬೋಧೆಯಿಂದ ಅಮೃತ ಮಕರಂದವನ್ನು ಕುಡಿಯುತ್ತಾನೆ.

ਮੀਠਾ ਬੋਲੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਉ ॥

meetthaa bole amrit baanee anadin har gun gaau |

ಅವರ ಮಾತು ಮಧುರವಾಗಿದೆ, ಅವರ ಮಾತುಗಳು ಅಮೃತ; ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು, ಅವರು ಭಗವಂತನ ಅದ್ಭುತವಾದ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾರೆ.

ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਸਦਾ ਸੋਹਦੇ ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਮਿਲਿਆ ਸੁਖੁ ਪਾਉ ॥੨॥

nij ghar vaasaa sadaa sohade naanak tin miliaa sukh paau |2|

ಅವನು ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಸುಂದರವಾಗಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ; ಅವನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದಾಗ, ನಾನಕ್ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

ಪೂರಿ:

ਹਰਿ ਧਨੁ ਰਤਨ ਜਵੇਹਰੀ ਸੋ ਗੁਰਿ ਹਰਿ ਧਨੁ ਹਰਿ ਪਾਸਹੁ ਦੇਵਾਇਆ ॥

har dhan ratan javeharee so gur har dhan har paasahu devaaeaa |

ಭಗವಂತನ ಸಂಪತ್ತು ರತ್ನ, ರತ್ನ; ಭಗವಂತನ ಆ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಭಗವಂತ ದಯಪಾಲಿಸಲು ಗುರುಗಳು ಕಾರಣರಾದರು.

ਜੇ ਕਿਸੈ ਕਿਹੁ ਦਿਸਿ ਆਵੈ ਤਾ ਕੋਈ ਕਿਹੁ ਮੰਗਿ ਲਏ ਅਕੈ ਕੋਈ ਕਿਹੁ ਦੇਵਾਏ ਏਹੁ ਹਰਿ ਧਨੁ ਜੋਰਿ ਕੀਤੈ ਕਿਸੈ ਨਾਲਿ ਨ ਜਾਇ ਵੰਡਾਇਆ ॥

je kisai kihu dis aavai taa koee kihu mang le akai koee kihu devaae ehu har dhan jor keetai kisai naal na jaae vanddaaeaa |

ಯಾರಾದರೂ ಏನನ್ನಾದರೂ ನೋಡಿದರೆ, ಅವನು ಅದನ್ನು ಕೇಳಬಹುದು; ಅಥವಾ, ಯಾರಾದರೂ ಅದನ್ನು ಅವನಿಗೆ ನೀಡಲು ಕಾರಣವಾಗಬಹುದು. ಆದರೆ ಭಗವಂತನ ಈ ಸಂಪತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಬಲವಂತವಾಗಿ ಪಾಲು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.

ਜਿਸ ਨੋ ਸਤਿਗੁਰ ਨਾਲਿ ਹਰਿ ਸਰਧਾ ਲਾਏ ਤਿਸੁ ਹਰਿ ਧਨ ਕੀ ਵੰਡ ਹਥਿ ਆਵੈ ਜਿਸ ਨੋ ਕਰਤੈ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥

jis no satigur naal har saradhaa laae tis har dhan kee vandd hath aavai jis no karatai dhur likh paaeaa |

ಅವನು ಮಾತ್ರ ತನ್ನ ಪೂರ್ವನಿರ್ಧರಿತ ವಿಧಿಯ ಪ್ರಕಾರ, ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಮೇಲಿನ ನಂಬಿಕೆ ಮತ್ತು ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಭಗವಂತನ ಸಂಪತ್ತಿನ ಪಾಲನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.

ਇਸੁ ਹਰਿ ਧਨ ਕਾ ਕੋਈ ਸਰੀਕੁ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਕਾ ਖਤੁ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਕੈ ਸੀਵ ਬੰਨੈ ਰੋਲੁ ਨਾਹੀ ਜੇ ਕੋ ਹਰਿ ਧਨ ਕੀ ਬਖੀਲੀ ਕਰੇ ਤਿਸ ਕਾ ਮੁਹੁ ਹਰਿ ਚਹੁ ਕੁੰਡਾ ਵਿਚਿ ਕਾਲਾ ਕਰਾਇਆ ॥

eis har dhan kaa koee sareek naahee kisai kaa khat naahee kisai kai seev banai rol naahee je ko har dhan kee bakheelee kare tis kaa muhu har chahu kunddaa vich kaalaa karaaeaa |

ಭಗವಂತನ ಈ ಐಶ್ವರ್ಯದಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಪಾಲುದಾರರಲ್ಲ ಮತ್ತು ಯಾರೂ ಅದರ ಒಡೆಯರಲ್ಲ. ಇದು ವಿವಾದಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ಗಡಿ ಅಥವಾ ಗಡಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿಲ್ಲ. ಯಾರಾದರೂ ಭಗವಂತನ ಸಂಪತ್ತಿನ ಬಗ್ಗೆ ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿದರೆ, ಅವನ ಮುಖವು ನಾಲ್ಕು ದಿಕ್ಕುಗಳಲ್ಲಿ ಕಪ್ಪಾಗುತ್ತದೆ.

ਹਰਿ ਕੇ ਦਿਤੇ ਨਾਲਿ ਕਿਸੈ ਜੋਰੁ ਬਖੀਲੀ ਨ ਚਲਈ ਦਿਹੁ ਦਿਹੁ ਨਿਤ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਇਆ ॥੯॥

har ke dite naal kisai jor bakheelee na chalee dihu dihu nit nit charrai savaaeaa |9|

ಭಗವಂತನ ವರಗಳಿಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ಯಾರ ಶಕ್ತಿ ಅಥವಾ ಅಪನಿಂದೆ ಮೇಲುಗೈ ಸಾಧಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ; ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ಅವು ನಿರಂತರವಾಗಿ, ನಿರಂತರವಾಗಿ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿವೆ. ||9||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:

ਜਗਤੁ ਜਲੰਦਾ ਰਖਿ ਲੈ ਆਪਣੀ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥

jagat jalandaa rakh lai aapanee kirapaa dhaar |

ಜಗತ್ತು ಜ್ವಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಏರುತ್ತಿದೆ - ನಿಮ್ಮ ಕರುಣೆಯಿಂದ ಅದನ್ನು ಶವರ್ ಮಾಡಿ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಉಳಿಸಿ!

ਜਿਤੁ ਦੁਆਰੈ ਉਬਰੈ ਤਿਤੈ ਲੈਹੁ ਉਬਾਰਿ ॥

jit duaarai ubarai titai laihu ubaar |

ಅದನ್ನು ಉಳಿಸಿ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಯಾವುದೇ ವಿಧಾನದಿಂದ ತಲುಪಿಸಿ.

ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੁਖੁ ਵੇਖਾਲਿਆ ਸਚਾ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰਿ ॥

satigur sukh vekhaaliaa sachaa sabad beechaar |

ನಿಜವಾದ ಗುರು ಶಾಬ್ದದ ಸತ್ಯವಾದ ಮಾತನ್ನು ಆಲೋಚಿಸಿ ಶಾಂತಿಯ ದಾರಿ ತೋರಿಸಿದ್ದಾನೆ.

ਨਾਨਕ ਅਵਰੁ ਨ ਸੁਝਈ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਬਖਸਣਹਾਰੁ ॥੧॥

naanak avar na sujhee har bin bakhasanahaar |1|

ನಾನಕ್ ಅವರು ಕ್ಷಮಿಸುವ ಭಗವಂತನನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಬೇರೆ ಯಾರನ್ನೂ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:

ਹਉਮੈ ਮਾਇਆ ਮੋਹਣੀ ਦੂਜੈ ਲਗੈ ਜਾਇ ॥

haumai maaeaa mohanee doojai lagai jaae |

ಅಹಂಕಾರದ ಮೂಲಕ, ಮಾಯೆಯ ಮೇಲಿನ ಮೋಹವು ಅವರನ್ನು ದ್ವಂದ್ವದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿಸಿದೆ.

ਨਾ ਇਹ ਮਾਰੀ ਨ ਮਰੈ ਨਾ ਇਹ ਹਟਿ ਵਿਕਾਇ ॥

naa ih maaree na marai naa ih hatt vikaae |

ಅದನ್ನು ಕೊಲ್ಲಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಅದು ಸಾಯುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಅಂಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಮಾರಾಟ ಮಾಡಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਰਜਾਲੀਐ ਤਾ ਇਹ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥

gur kai sabad parajaaleeai taa ih vichahu jaae |

ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ, ಅದು ಸುಟ್ಟುಹೋಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಂತರ ಅದು ಒಳಗಿನಿಂದ ನಿರ್ಗಮಿಸುತ್ತದೆ.

ਤਨੁ ਮਨੁ ਹੋਵੈ ਉਜਲਾ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥

tan man hovai ujalaa naam vasai man aae |

ದೇಹ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸು ಶುದ್ಧವಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ನಾಮವು ಮನಸ್ಸಿನೊಳಗೆ ನೆಲೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

ਨਾਨਕ ਮਾਇਆ ਕਾ ਮਾਰਣੁ ਸਬਦੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥੨॥

naanak maaeaa kaa maaran sabad hai guramukh paaeaa jaae |2|

ಓ ನಾನಕ್, ಶಾಬಾದ್ ಮಾಯೆಯ ಕೊಲೆಗಾರ; ಗುರುಮುಖ ಅದನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

ಪೂರಿ:

ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦਿਤੀ ਧੁਰਹੁ ਹੁਕਮੁ ਬੁਝਿ ਨੀਸਾਣੁ ॥

satigur kee vaddiaaee satigur ditee dhurahu hukam bujh neesaan |

ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಅದ್ಭುತವಾದ ಹಿರಿಮೆಯನ್ನು ನಿಜವಾದ ಗುರುವು ದಯಪಾಲಿಸಿದ್ದಾನೆ; ಅವರು ಇದನ್ನು ಇನ್ಸಿಗ್ನಿಯಾ, ಪ್ರೈಮಲ್ ಲಾರ್ಡ್ಸ್ ಇಲ್ನ ಗುರುತು ಎಂದು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡರು.

ਪੁਤੀ ਭਾਤੀਈ ਜਾਵਾਈ ਸਕੀ ਅਗਹੁ ਪਿਛਹੁ ਟੋਲਿ ਡਿਠਾ ਲਾਹਿਓਨੁ ਸਭਨਾ ਕਾ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥

putee bhaateeee jaavaaee sakee agahu pichhahu ttol dditthaa laahion sabhanaa kaa abhimaan |

ಅವನು ತನ್ನ ಪುತ್ರರು, ಸೋದರಳಿಯರು, ಅಳಿಯಂದಿರು ಮತ್ತು ಸಂಬಂಧಿಕರನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಿದನು ಮತ್ತು ಅವರೆಲ್ಲರ ಅಹಂಕಾರದ ಹೆಮ್ಮೆಯನ್ನು ನಿಗ್ರಹಿಸಿದನು.

ਜਿਥੈ ਕੋ ਵੇਖੈ ਤਿਥੈ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਹਰਿ ਬਖਸਿਓਸੁ ਸਭੁ ਜਹਾਨੁ ॥

jithai ko vekhai tithai meraa satiguroo har bakhasios sabh jahaan |

ಯಾರು ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೂ ನನ್ನ ನಿಜವಾದ ಗುರು ಇದ್ದಾನೆ; ಭಗವಂತ ಅವನನ್ನು ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚದೊಂದಿಗೆ ಆಶೀರ್ವದಿಸಿದನು.

ਜਿ ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਮਿਲਿ ਮੰਨੇ ਸੁ ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਸਿਝੈ ਜਿ ਵੇਮੁਖੁ ਹੋਵੈ ਸੁ ਫਿਰੈ ਭਰਿਸਟ ਥਾਨੁ ॥

ji satigur no mil mane su halat palat sijhai ji vemukh hovai su firai bharisatt thaan |

ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುವ ಮತ್ತು ನಂಬುವವನು ಇಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಮುಂದೆ ಅಲಂಕರಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾನೆ. ಗುರುವಿಗೆ ಬೆನ್ನು ತಿರುಗಿಸಿ ಬೇಮುಖನಾಗುವವನು ಶಾಪಗ್ರಸ್ತ ಮತ್ತು ದುಷ್ಟ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ವಿಹರಿಸುತ್ತಾನೆ.