ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್

ಪುಟ - 1012

ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੈ ਜਿਸ ਨੋ ਹੁਕਮੁ ਮਨਾਏ ॥੭॥

gur sevaa sadaa sukh hai jis no hukam manaae |7|

ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವುದರಿಂದ, ಭಗವಂತನು ತನ್ನ ಆಜ್ಞೆಯ ಹುಕಮ್ ಅನ್ನು ಪಾಲಿಸಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುವವರಿಂದ ಶಾಶ್ವತ ಶಾಂತಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ||7||

ਸੁਇਨਾ ਰੁਪਾ ਸਭ ਧਾਤੁ ਹੈ ਮਾਟੀ ਰਲਿ ਜਾਈ ॥

sueinaa rupaa sabh dhaat hai maattee ral jaaee |

ಚಿನ್ನ ಮತ್ತು ಬೆಳ್ಳಿ, ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಾ ಲೋಹಗಳು, ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಧೂಳಿನೊಂದಿಗೆ ಮಿಶ್ರಣ

ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਨਾਲਿ ਨ ਚਲਈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ॥

bin naavai naal na chalee satigur boojh bujhaaee |

ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆ, ಯಾವುದೂ ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ; ನಿಜವಾದ ಗುರುಗಳು ಈ ತಿಳುವಳಿಕೆಯನ್ನು ನೀಡಿದ್ದಾರೆ.

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੇ ਨਿਰਮਲੇ ਸਾਚੈ ਰਹੇ ਸਮਾਈ ॥੮॥੫॥

naanak naam rate se niramale saachai rahe samaaee |8|5|

ಓ ನಾನಕ್, ನಾಮಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡವರು ನಿರ್ಮಲ ಮತ್ತು ಪರಿಶುದ್ಧರು; ಅವರು ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನವಾಗಿ ಉಳಿಯುತ್ತಾರೆ. ||8||5||

ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥

maaroo mahalaa 1 |

ಮಾರೂ, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:

ਹੁਕਮੁ ਭਇਆ ਰਹਣਾ ਨਹੀ ਧੁਰਿ ਫਾਟੇ ਚੀਰੈ ॥

hukam bheaa rahanaa nahee dhur faatte cheerai |

ಆದೇಶವನ್ನು ನೀಡಲಾಗಿದೆ, ಮತ್ತು ಅವನು ಉಳಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ; ಉಳಿಯಲು ಅನುಮತಿಯನ್ನು ಹರಿದು ಹಾಕಲಾಗಿದೆ.

ਏਹੁ ਮਨੁ ਅਵਗਣਿ ਬਾਧਿਆ ਸਹੁ ਦੇਹ ਸਰੀਰੈ ॥

ehu man avagan baadhiaa sahu deh sareerai |

ಈ ಮನಸ್ಸು ಅದರ ದೋಷಗಳಿಗೆ ಬಂಧಿತವಾಗಿದೆ; ಅದು ತನ್ನ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಭಯಾನಕ ನೋವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತದೆ.

ਪੂਰੈ ਗੁਰਿ ਬਖਸਾਈਅਹਿ ਸਭਿ ਗੁਨਹ ਫਕੀਰੈ ॥੧॥

poorai gur bakhasaaeeeh sabh gunah fakeerai |1|

ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರು ತನ್ನ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ಭಿಕ್ಷುಕನ ಎಲ್ಲಾ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸುತ್ತಾನೆ. ||1||

ਕਿਉ ਰਹੀਐ ਉਠਿ ਚਲਣਾ ਬੁਝੁ ਸਬਦ ਬੀਚਾਰਾ ॥

kiau raheeai utth chalanaa bujh sabad beechaaraa |

ಅವನು ಇಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಉಳಿಯಬಹುದು? ಅವನು ಎದ್ದು ಹೊರಡಬೇಕು. ಶಾಬಾದ್ ಪದವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸಿ ಮತ್ತು ಇದನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ.

ਜਿਸੁ ਤੂ ਮੇਲਹਿ ਸੋ ਮਿਲੈ ਧੁਰਿ ਹੁਕਮੁ ਅਪਾਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

jis too meleh so milai dhur hukam apaaraa |1| rahaau |

ಅವನು ಮಾತ್ರ ಐಕ್ಯವಾಗಿದ್ದಾನೆ, ಓ ಕರ್ತನೇ, ನೀನು ಯಾರನ್ನು ಒಂದುಗೂಡಿಸು. ಇದು ಅನಂತ ಭಗವಂತನ ಆದ್ಯ ಆಜ್ಞೆ. ||1||ವಿರಾಮ||

ਜਿਉ ਤੂ ਰਾਖਹਿ ਤਿਉ ਰਹਾ ਜੋ ਦੇਹਿ ਸੁ ਖਾਉ ॥

jiau too raakheh tiau rahaa jo dehi su khaau |

ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಂತೆ, ನಾನು ಉಳಿಯುತ್ತೇನೆ; ನೀನು ನನಗೆ ಏನು ಕೊಟ್ಟರೂ ನಾನು ತಿನ್ನುತ್ತೇನೆ.

ਜਿਉ ਤੂ ਚਲਾਵਹਿ ਤਿਉ ਚਲਾ ਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਉ ॥

jiau too chalaaveh tiau chalaa mukh amrit naau |

ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸುತ್ತಿರುವಾಗ, ನನ್ನ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಅಮೃತ ನಾಮದೊಂದಿಗೆ ನಾನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತೇನೆ.

ਮੇਰੇ ਠਾਕੁਰ ਹਥਿ ਵਡਿਆਈਆ ਮੇਲਹਿ ਮਨਿ ਚਾਉ ॥੨॥

mere tthaakur hath vaddiaaeea meleh man chaau |2|

ಎಲ್ಲಾ ಅದ್ಭುತವಾದ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯು ನನ್ನ ಲಾರ್ಡ್ ಮತ್ತು ಮಾಸ್ಟರ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿದೆ; ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ಒಂದಾಗಲು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಹಾತೊರೆಯುತ್ತಿದೆ. ||2||

ਕੀਤਾ ਕਿਆ ਸਾਲਾਹੀਐ ਕਰਿ ਦੇਖੈ ਸੋਈ ॥

keetaa kiaa saalaaheeai kar dekhai soee |

ಇತರ ಸೃಷ್ಟಿ ಜೀವಿಗಳನ್ನು ಯಾರಾದರೂ ಏಕೆ ಹೊಗಳಬೇಕು? ಆ ಭಗವಂತ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ನೋಡುತ್ತಾನೆ.

ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਸੋ ਮਨਿ ਵਸੈ ਮੈ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥

jin keea so man vasai mai avar na koee |

ನನ್ನನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದವನು, ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನೊಳಗೆ ನೆಲೆಸಿದ್ದಾನೆ; ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ.

ਸੋ ਸਾਚਾ ਸਾਲਾਹੀਐ ਸਾਚੀ ਪਤਿ ਹੋਈ ॥੩॥

so saachaa saalaaheeai saachee pat hoee |3|

ಆದ್ದರಿಂದ ಆ ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಸ್ತುತಿಸಿ, ಮತ್ತು ನೀವು ನಿಜವಾದ ಗೌರವದಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸಲ್ಪಡುತ್ತೀರಿ. ||3||

ਪੰਡਿਤੁ ਪੜਿ ਨ ਪਹੁਚਈ ਬਹੁ ਆਲ ਜੰਜਾਲਾ ॥

panddit parr na pahuchee bahu aal janjaalaa |

ಧಾರ್ಮಿಕ ಪಂಡಿತನಾದ ಪಂಡಿತನು ಓದುತ್ತಾನೆ, ಆದರೆ ಭಗವಂತನನ್ನು ತಲುಪುವುದಿಲ್ಲ; ಅವನು ಪ್ರಾಪಂಚಿಕ ವ್ಯವಹಾರಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ.

ਪਾਪ ਪੁੰਨ ਦੁਇ ਸੰਗਮੇ ਖੁਧਿਆ ਜਮਕਾਲਾ ॥

paap pun due sangame khudhiaa jamakaalaa |

ಅವರು ಹಸಿವು ಮತ್ತು ಸಾವಿನ ಸಂದೇಶವಾಹಕರಿಂದ ಪೀಡಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಸದ್ಗುಣ ಮತ್ತು ದುರ್ಗುಣಗಳೆರಡರ ಸಹವಾಸವನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ਵਿਛੋੜਾ ਭਉ ਵੀਸਰੈ ਪੂਰਾ ਰਖਵਾਲਾ ॥੪॥

vichhorraa bhau veesarai pooraa rakhavaalaa |4|

ಪರಿಪೂರ್ಣ ಭಗವಂತನಿಂದ ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟವನು ಪ್ರತ್ಯೇಕತೆ ಮತ್ತು ಭಯವನ್ನು ಮರೆತುಬಿಡುತ್ತಾನೆ. ||4||

ਜਿਨ ਕੀ ਲੇਖੈ ਪਤਿ ਪਵੈ ਸੇ ਪੂਰੇ ਭਾਈ ॥

jin kee lekhai pat pavai se poore bhaaee |

ಅವರು ಮಾತ್ರ ಪರಿಪೂರ್ಣರು, ಡೆಸ್ಟಿನಿ ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರೇ, ಅವರ ಗೌರವವನ್ನು ಪ್ರಮಾಣೀಕರಿಸಲಾಗಿದೆ.

ਪੂਰੇ ਪੂਰੀ ਮਤਿ ਹੈ ਸਚੀ ਵਡਿਆਈ ॥

poore pooree mat hai sachee vaddiaaee |

ಪರಿಪೂರ್ಣ ಭಗವಂತನ ಬುದ್ಧಿಯೇ ಪರಿಪೂರ್ಣ. ಅವರ ಅಮೋಘ ಹಿರಿಮೆ ನಿಜ.

ਦੇਦੇ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵਈ ਲੈ ਲੈ ਥਕਿ ਪਾਈ ॥੫॥

dede tott na aavee lai lai thak paaee |5|

ಅವನ ಉಡುಗೊರೆಗಳು ಎಂದಿಗೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಆದರೂ ಸ್ವೀಕರಿಸುವವರು ಸ್ವೀಕರಿಸಲು ಸುಸ್ತಾಗಬಹುದು. ||5||

ਖਾਰ ਸਮੁਦ੍ਰੁ ਢੰਢੋਲੀਐ ਇਕੁ ਮਣੀਆ ਪਾਵੈ ॥

khaar samudru dtandtoleeai ik maneea paavai |

ಉಪ್ಪು ಸಮುದ್ರವನ್ನು ಹುಡುಕಿದರೆ ಮುತ್ತು ಸಿಗುತ್ತದೆ.

ਦੁਇ ਦਿਨ ਚਾਰਿ ਸੁਹਾਵਣਾ ਮਾਟੀ ਤਿਸੁ ਖਾਵੈ ॥

due din chaar suhaavanaa maattee tis khaavai |

ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನ ಸುಂದರವಾಗಿ ಕಂಡರೂ ಕೊನೆಗೆ ಧೂಳು ತಿನ್ನುತ್ತದೆ.

ਗੁਰੁ ਸਾਗਰੁ ਸਤਿ ਸੇਵੀਐ ਦੇ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ॥੬॥

gur saagar sat seveeai de tott na aavai |6|

ಸತ್ಯದ ಸಾಗರವಾದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡಿದರೆ ಸಿಗುವ ವರಗಳಿಗೆ ಕೊರತೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ||6||

ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭ ਭਾਵਨਿ ਸੇ ਊਜਲੇ ਸਭ ਮੈਲੁ ਭਰੀਜੈ ॥

mere prabh bhaavan se aoojale sabh mail bhareejai |

ಅವರು ಮಾತ್ರ ಶುದ್ಧರು, ನನ್ನ ದೇವರಿಗೆ ಮೆಚ್ಚಿಕೆಯಾದವರು; ಉಳಿದೆಲ್ಲವೂ ಕೊಳಕಿನಿಂದ ಮಣ್ಣಾಗಿವೆ.

ਮੈਲਾ ਊਜਲੁ ਤਾ ਥੀਐ ਪਾਰਸ ਸੰਗਿ ਭੀਜੈ ॥

mailaa aoojal taa theeai paaras sang bheejai |

ಕಲ್ಮಶಗಳು ಶುದ್ಧರಾಗುತ್ತಾರೆ, ಅವರು ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದಾಗ, ತತ್ವಜ್ಞಾನಿಗಳ ಕಲ್ಲು.

ਵੰਨੀ ਸਾਚੇ ਲਾਲ ਕੀ ਕਿਨਿ ਕੀਮਤਿ ਕੀਜੈ ॥੭॥

vanee saache laal kee kin keemat keejai |7|

ನಿಜವಾದ ಆಭರಣದ ಬಣ್ಣದ ಮೌಲ್ಯವನ್ನು ಯಾರು ಅಂದಾಜು ಮಾಡಬಹುದು? ||7||

ਭੇਖੀ ਹਾਥ ਨ ਲਭਈ ਤੀਰਥਿ ਨਹੀ ਦਾਨੇ ॥

bhekhee haath na labhee teerath nahee daane |

ಧಾರ್ಮಿಕ ವಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿ, ಭಗವಂತನನ್ನು ಪಡೆಯಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ತೀರ್ಥಯಾತ್ರೆಯ ಪವಿತ್ರ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ದೇಣಿಗೆ ನೀಡುವುದರಿಂದ ಪಡೆಯಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ਪੂਛਉ ਬੇਦ ਪੜੰਤਿਆ ਮੂਠੀ ਵਿਣੁ ਮਾਨੇ ॥

poochhau bed parrantiaa mootthee vin maane |

ಹೋಗಿ ವೇದಗಳ ಓದುಗರನ್ನು ಕೇಳಿ; ನಂಬಿಕೆಯಿಲ್ಲದೆ, ಜಗತ್ತು ಮೋಸಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

ਨਾਨਕ ਕੀਮਤਿ ਸੋ ਕਰੇ ਪੂਰਾ ਗੁਰੁ ਗਿਆਨੇ ॥੮॥੬॥

naanak keemat so kare pooraa gur giaane |8|6|

ಓ ನಾನಕ್, ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವಿನ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಆಭರಣವನ್ನು ಅವನು ಮಾತ್ರ ಗೌರವಿಸುತ್ತಾನೆ. ||8||6||

ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥

maaroo mahalaa 1 |

ಮಾರೂ, ಐದನೇ ಮೆಹ್ಲ್:

ਮਨਮੁਖੁ ਲਹਰਿ ਘਰੁ ਤਜਿ ਵਿਗੂਚੈ ਅਵਰਾ ਕੇ ਘਰ ਹੇਰੈ ॥

manamukh lahar ghar taj vigoochai avaraa ke ghar herai |

ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖನು, ಭಾವೋದ್ರೇಕದ ಭರದಲ್ಲಿ, ತನ್ನ ಮನೆಯನ್ನು ತ್ಯಜಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಹಾಳಾಗುತ್ತಾನೆ; ನಂತರ, ಅವನು ಇತರರ ಮನೆಗಳ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣಿಡುತ್ತಾನೆ.

ਗ੍ਰਿਹ ਧਰਮੁ ਗਵਾਏ ਸਤਿਗੁਰੁ ਨ ਭੇਟੈ ਦੁਰਮਤਿ ਘੂਮਨ ਘੇਰੈ ॥

grih dharam gavaae satigur na bhettai duramat ghooman gherai |

ಅವನು ತನ್ನ ಮನೆಯ ಕರ್ತವ್ಯಗಳನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ; ಅವನು ದುಷ್ಟ-ಮನಸ್ಸಿನ ಸುಳಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ.

ਦਿਸੰਤਰੁ ਭਵੈ ਪਾਠ ਪੜਿ ਥਾਕਾ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਹੋਇ ਵਧੇਰੈ ॥

disantar bhavai paatth parr thaakaa trisanaa hoe vadherai |

ಪರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಾ, ಗ್ರಂಥಗಳನ್ನು ಓದುತ್ತಾ ಸುಸ್ತಾಗುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಬಾಯಾರಿಕೆಯ ಆಸೆಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತವೆ.

ਕਾਚੀ ਪਿੰਡੀ ਸਬਦੁ ਨ ਚੀਨੈ ਉਦਰੁ ਭਰੈ ਜੈਸੇ ਢੋਰੈ ॥੧॥

kaachee pinddee sabad na cheenai udar bharai jaise dtorai |1|

ಅವನ ನಾಶವಾಗುವ ದೇಹವು ಶಬ್ದದ ಪದವನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ; ಮೃಗದಂತೆ, ಅವನು ತನ್ನ ಹೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ||1||

ਬਾਬਾ ਐਸੀ ਰਵਤ ਰਵੈ ਸੰਨਿਆਸੀ ॥

baabaa aaisee ravat ravai saniaasee |

ಓ ಬಾಬಾ, ಇದು ಸನ್ಯಾಸಿ, ಪರಿತ್ಯಾಗದ ಜೀವನ ವಿಧಾನವಾಗಿದೆ.

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਏਕ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ਤੇਰੈ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

gur kai sabad ek liv laagee terai naam rate tripataasee |1| rahaau |

ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ, ಅವನು ಒಬ್ಬ ಭಗವಂತನ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುತ್ತಾನೆ. ಪ್ರಭುವೇ, ನಿನ್ನ ಹೆಸರಿನಿಂದ ತುಂಬಿರುವನು, ಅವನು ತೃಪ್ತನಾಗಿ ಮತ್ತು ಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಉಳಿದಿದ್ದಾನೆ. ||1||ವಿರಾಮ||

ਘੋਲੀ ਗੇਰੂ ਰੰਗੁ ਚੜਾਇਆ ਵਸਤ੍ਰ ਭੇਖ ਭੇਖਾਰੀ ॥

gholee geroo rang charraaeaa vasatr bhekh bhekhaaree |

ಅವನು ತನ್ನ ನಿಲುವಂಗಿಯನ್ನು ಕೇಸರಿ ಬಣ್ಣದಿಂದ ಬಣ್ಣಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಈ ನಿಲುವಂಗಿಯನ್ನು ಧರಿಸಿ ಭಿಕ್ಷೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ.

ਕਾਪੜ ਫਾਰਿ ਬਨਾਈ ਖਿੰਥਾ ਝੋਲੀ ਮਾਇਆਧਾਰੀ ॥

kaaparr faar banaaee khinthaa jholee maaeaadhaaree |

ತನ್ನ ನಿಲುವಂಗಿಯನ್ನು ಹರಿದು, ಅವನು ತೇಪೆಯ ಕೋಟ್ ಅನ್ನು ತಯಾರಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಹಣವನ್ನು ತನ್ನ ಕೈಚೀಲದಲ್ಲಿ ಹಾಕುತ್ತಾನೆ.

ਘਰਿ ਘਰਿ ਮਾਗੈ ਜਗੁ ਪਰਬੋਧੈ ਮਨਿ ਅੰਧੈ ਪਤਿ ਹਾਰੀ ॥

ghar ghar maagai jag parabodhai man andhai pat haaree |

ಮನೆಯಿಂದ ಮನೆಗೆ ಅವನು ಭಿಕ್ಷಾಟನೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಜಗತ್ತಿಗೆ ಕಲಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾನೆ; ಆದರೆ ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಕುರುಡಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಆದ್ದರಿಂದ ಅವನು ತನ್ನ ಗೌರವವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.