ಧನಸಾರಿ, ಛಂತ್, ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹ್ಲ್, ಮೊದಲ ಮನೆ:
ಒಬ್ಬ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ದೇವರು. ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಕೃಪೆಯಿಂದ:
ಆತ್ಮೀಯ ಭಗವಂತನು ತನ್ನ ಅನುಗ್ರಹವನ್ನು ನೀಡಿದಾಗ, ಒಬ್ಬರು ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾರೆ.
ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುವುದು, ಪ್ರೀತಿಯ ನಂಬಿಕೆ ಮತ್ತು ಭಕ್ತಿಯ ಮೂಲಕ, ಒಬ್ಬರು ಅಂತರ್ಬೋಧೆಯಿಂದ ಭಗವಂತನ ಮಹಿಮೆಯ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾರೆ.
ಅವನ ಮಹಿಮೆಯ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ನಿರಂತರವಾಗಿ, ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು ಹಾಡುತ್ತಾ, ಅದು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾದಾಗ ಅರಳುತ್ತದೆ.
ಅಹಂಕಾರ, ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ಮಾಯೆಯನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅವನು ಅಂತರ್ಬೋಧೆಯಿಂದ ನಾಮದಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುತ್ತಾನೆ.
ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನು ಸ್ವತಃ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಾನೆ; ಅವನು ಕೊಟ್ಟಾಗ ನಾವು ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತೇವೆ.
ಆತ್ಮೀಯ ಭಗವಂತನು ತನ್ನ ಅನುಗ್ರಹವನ್ನು ನೀಡಿದಾಗ, ನಾವು ನಾಮವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತೇವೆ. ||1||
ಒಳಗೊಳಗೆ, ಪರಿಪೂರ್ಣವಾದ ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ನಿಜವಾದ ಪ್ರೀತಿ ಇದೆ.
ನಾನು ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ ಆತನನ್ನು ಸೇವಿಸುತ್ತೇನೆ; ನಾನು ಅವನನ್ನು ಎಂದಿಗೂ ಮರೆಯುವುದಿಲ್ಲ.
ನಾನು ಅವನನ್ನು ಮರೆಯುವುದಿಲ್ಲ; ನಾನು ಅವನನ್ನು ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ನಾನು ಯಾವಾಗ ನಾಮವನ್ನು ಜಪಿಸುತ್ತೇನೆ, ಆಗ ನಾನು ಬದುಕುತ್ತೇನೆ.
ನನ್ನ ಕಿವಿಗಳಿಂದ, ನಾನು ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳುತ್ತೇನೆ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತೃಪ್ತಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಗುರುಮುಖನಾಗಿ, ನಾನು ಅಮೃತ ಅಮೃತದಲ್ಲಿ ಕುಡಿಯುತ್ತೇನೆ.
ಅವನು ತನ್ನ ಕೃಪೆಯ ನೋಟವನ್ನು ಕೊಟ್ಟರೆ, ನಾನು ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತೇನೆ; ನನ್ನ ತಾರತಮ್ಯ ಬುದ್ಧಿಯು ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ ಆತನನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಿತ್ತು.
ಒಳಗೊಳಗೆ, ಪರಿಪೂರ್ಣವಾದ ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ನಿಜವಾದ ಪ್ರೀತಿ ಇದೆ. ||2||
ಮಹಾ ಸೌಭಾಗ್ಯದಿಂದ, ಒಬ್ಬನು ಸತ್ ಸಂಗತ್, ನಿಜವಾದ ಸಭೆಯನ್ನು ಸೇರುತ್ತಾನೆ; ಆಗ, ಒಬ್ಬನು ಭಗವಂತನ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಸಾರವನ್ನು ಸವಿಯಲು ಬರುತ್ತಾನೆ.
ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು, ಅವರು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಲಾರ್ಡ್ ಗಮನ ಉಳಿದಿದೆ; ಅವನು ಸ್ವರ್ಗೀಯ ಶಾಂತಿಯಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ಸ್ವರ್ಗೀಯ ಶಾಂತಿಯಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಂಡು, ಅವನು ಭಗವಂತನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಸಂತೋಷಪಡುತ್ತಾನೆ; ಅವನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಅಂಟಿಕೊಳ್ಳದೆ ಮತ್ತು ಅಸ್ಪೃಶ್ಯನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ.
ಅವನು ಇಹಲೋಕ ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಗೌರವವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ, ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಭಗವಂತನ ನಾಮದ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುತ್ತಾನೆ.
ಅವನು ಸಂತೋಷ ಮತ್ತು ನೋವು ಎರಡರಿಂದಲೂ ವಿಮೋಚನೆ ಹೊಂದಿದ್ದಾನೆ; ದೇವರು ಏನು ಮಾಡಿದರೂ ಅವನು ಸಂತೋಷಪಡುತ್ತಾನೆ.
ಮಹಾ ಸೌಭಾಗ್ಯದಿಂದ, ಒಬ್ಬನು ಸತ್ ಸಂಗತ್, ನಿಜವಾದ ಸಭೆಯನ್ನು ಸೇರುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ನಂತರ, ಒಬ್ಬನು ಭಗವಂತನ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಸಾರವನ್ನು ಸವಿಯಲು ಬರುತ್ತಾನೆ. ||3||
ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ, ನೋವು ಮತ್ತು ಸಂಕಟವಿದೆ; ಸಾವಿನ ಸಂದೇಶವಾಹಕನು ಸ್ವಯಂ-ಇಚ್ಛೆಯ ಮನ್ಮುಖರನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾನೆ.
ಅವರು ಅಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಕೂಗುತ್ತಾರೆ, ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ, ಮಾಯೆಯ ನೋವಿನಿಂದ ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದರು.
ಮಾಯೆಯ ನೋವಿನಿಂದ ಸಿಕ್ಕಿ, ತನ್ನ ಅಹಂಕಾರದಿಂದ ಕೆರಳಿಸಿ, "ನನ್ನದು, ನನ್ನದು!" ಎಂದು ಅಳುತ್ತಾ ತನ್ನ ಜೀವನವನ್ನು ಕಳೆಯುತ್ತಾನೆ.
ಅವನು ಕೊಡುವ ದೇವರನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, ಅವನು ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪಪಟ್ಟು ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪ ಪಡುತ್ತಾನೆ.
ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆ, ಯಾವುದೂ ಅವನೊಂದಿಗೆ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ; ಅವನ ಮಕ್ಕಳು, ಸಂಗಾತಿ ಅಥವಾ ಮಾಯೆಯ ಪ್ರಲೋಭನೆಗಳಲ್ಲ.
ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ, ನೋವು ಮತ್ತು ಸಂಕಟವಿದೆ; ಸಾವಿನ ಸಂದೇಶವಾಹಕನು ಸ್ವಯಂ-ಇಚ್ಛೆಯ ಮನ್ಮುಖರನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾನೆ. ||4||
ಅವರ ಕೃಪೆಯನ್ನು ನೀಡಿ, ಭಗವಂತ ನನ್ನನ್ನು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸಿದ್ದಾನೆ; ನಾನು ಭಗವಂತನ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯ ಭವನವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ.
ನಾನು ನನ್ನ ಅಂಗೈಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಒತ್ತಿ ನಿಂತಿದ್ದೇನೆ; ನಾನು ದೇವರ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಸಂತೋಷವಾಗಿದ್ದೇನೆ.
ಒಬ್ಬನು ದೇವರ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿದಾಗ, ಅವನು ಭಗವಂತನ ಆಜ್ಞೆಯ ಹುಕಮ್ನಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ; ಅವನ ಹುಕಮ್ಗೆ ಶರಣಾಗುತ್ತಾನೆ, ಅವನು ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು, ಅವರು ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಜಪಿಸುತ್ತಾರೆ; ಅಂತರ್ಬೋಧೆಯಿಂದ, ಸ್ವಾಭಾವಿಕವಾಗಿ, ಅವನು ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾನೆ.
ನಾಮದ ಮೂಲಕ, ನಾಮದ ಅದ್ಭುತವಾದ ಹಿರಿಮೆಯನ್ನು ಪಡೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ; ನಾನಕ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ನಾಮ್ ಸಂತೋಷವಾಗಿದೆ.
ಅವರ ಕೃಪೆಯನ್ನು ನೀಡಿ, ಭಗವಂತ ನನ್ನನ್ನು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸಿದ್ದಾನೆ; ನಾನು ಭಗವಂತನ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯ ಭವನವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ||5||1||