ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್

ಪುಟ - 111

ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਜੀਅ ਉਪਾਏ ॥

lakh chauraaseeh jeea upaae |

ಅವರು 8.4 ಮಿಲಿಯನ್ ಜಾತಿಯ ಜೀವಿಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದರು.

ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਿਸੁ ਗੁਰੂ ਮਿਲਾਏ ॥

jis no nadar kare tis guroo milaae |

ಯಾರ ಮೇಲೆ ಆತನು ತನ್ನ ಕೃಪೆಯ ನೋಟ ಬೀರುತ್ತಾನೋ ಅವರು ಗುರುಗಳನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಲು ಬರುತ್ತಾರೆ.

ਕਿਲਬਿਖ ਕਾਟਿ ਸਦਾ ਜਨ ਨਿਰਮਲ ਦਰਿ ਸਚੈ ਨਾਮਿ ਸੁਹਾਵਣਿਆ ॥੬॥

kilabikh kaatt sadaa jan niramal dar sachai naam suhaavaniaa |6|

ಅವರ ಪಾಪಗಳನ್ನು ಚೆಲ್ಲುವ, ಅವರ ಸೇವಕರು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಶುದ್ಧರಾಗಿದ್ದಾರೆ; ನಿಜವಾದ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ, ಅವರು ಭಗವಂತನ ನಾಮದಿಂದ ಅಲಂಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ||6||

ਲੇਖਾ ਮਾਗੈ ਤਾ ਕਿਨਿ ਦੀਐ ॥

lekhaa maagai taa kin deeai |

ಅವರ ಖಾತೆಗಳನ್ನು ಇತ್ಯರ್ಥಗೊಳಿಸಲು ಅವರನ್ನು ಕರೆದರೆ, ಯಾರು ಉತ್ತರಿಸುತ್ತಾರೆ?

ਸੁਖੁ ਨਾਹੀ ਫੁਨਿ ਦੂਐ ਤੀਐ ॥

sukh naahee fun dooaai teeai |

ಎರಡು ಮತ್ತು ಮೂರು ಎಣಿಕೆಯಿಂದ ಆಗ ಶಾಂತಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲ.

ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਲਏ ਪ੍ਰਭੁ ਸਾਚਾ ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੭॥

aape bakhas le prabh saachaa aape bakhas milaavaniaa |7|

ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತ ದೇವರು ಸ್ವತಃ ಕ್ಷಮಿಸುತ್ತಾನೆ, ಮತ್ತು ಕ್ಷಮಿಸಿದ ನಂತರ, ಅವನು ಅವರನ್ನು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಒಂದುಗೂಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ||7||

ਆਪਿ ਕਰੇ ਤੈ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ॥

aap kare tai aap karaae |

ಅವನೇ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ, ಮತ್ತು ಅವನೇ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.

ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਏ ॥

poore gur kai sabad milaae |

ಶಾಬಾದ್ ಮೂಲಕ, ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವಿನ ಪದ, ಅವರು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ.

ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੮॥੨॥੩॥

naanak naam milai vaddiaaee aape mel milaavaniaa |8|2|3|

ಓ ನಾನಕ್, ನಾಮದ ಮೂಲಕ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ. ಅವನೇ ತನ್ನ ಒಕ್ಕೂಟದಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗುತ್ತಾನೆ. ||8||2||3||

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥

maajh mahalaa 3 |

ಮಾಜ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹಲ್:

ਇਕੋ ਆਪਿ ਫਿਰੈ ਪਰਛੰਨਾ ॥

eiko aap firai parachhanaa |

ಒಬ್ಬ ಭಗವಂತ ಸ್ವತಃ ಅಗ್ರಾಹ್ಯವಾಗಿ ಚಲಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਵੇਖਾ ਤਾ ਇਹੁ ਮਨੁ ਭਿੰਨਾ ॥

guramukh vekhaa taa ihu man bhinaa |

ಗುರುಮುಖನಾಗಿ, ನಾನು ಅವನನ್ನು ನೋಡುತ್ತೇನೆ, ಮತ್ತು ನಂತರ ಈ ಮನಸ್ಸು ಸಂತೋಷವಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಉನ್ನತಿಯಾಗುತ್ತದೆ.

ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਤਜਿ ਸਹਜ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਏਕੋ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥੧॥

trisanaa taj sahaj sukh paaeaa eko man vasaavaniaa |1|

ಆಸೆಯನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿ, ನಾನು ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಸಮತೋಲನವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ; ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನೊಳಗೆ ಒಬ್ಬನನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಿದ್ದೇನೆ. ||1||

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਇਕਸੁ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਵਣਿਆ ॥

hau vaaree jeeo vaaree ikas siau chit laavaniaa |

ಒಬ್ಬರ ಮೇಲೆ ತಮ್ಮ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುವವರಿಗೆ ನಾನು ತ್ಯಾಗ, ನನ್ನ ಆತ್ಮವು ತ್ಯಾಗ.

ਗੁਰਮਤੀ ਮਨੁ ਇਕਤੁ ਘਰਿ ਆਇਆ ਸਚੈ ਰੰਗਿ ਰੰਗਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

guramatee man ikat ghar aaeaa sachai rang rangaavaniaa |1| rahaau |

ಗುರುಗಳ ಉಪದೇಶದ ಮೂಲಕ, ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ತನ್ನ ಏಕೈಕ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿದೆ; ಇದು ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯ ನಿಜವಾದ ಬಣ್ಣದಿಂದ ತುಂಬಿದೆ. ||1||ವಿರಾಮ||

ਇਹੁ ਜਗੁ ਭੂਲਾ ਤੈਂ ਆਪਿ ਭੁਲਾਇਆ ॥

eihu jag bhoolaa tain aap bhulaaeaa |

ಈ ಜಗತ್ತು ಭ್ರಮೆಗೊಂಡಿದೆ; ನೀವೇ ಅದನ್ನು ಭ್ರಮೆಗೊಳಿಸಿದ್ದೀರಿ.

ਇਕੁ ਵਿਸਾਰਿ ਦੂਜੈ ਲੋਭਾਇਆ ॥

eik visaar doojai lobhaaeaa |

ಒಂದನ್ನು ಮರೆತು ದ್ವಂದ್ವದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದೆ.

ਅਨਦਿਨੁ ਸਦਾ ਫਿਰੈ ਭ੍ਰਮਿ ਭੂਲਾ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੨॥

anadin sadaa firai bhram bhoolaa bin naavai dukh paavaniaa |2|

ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು, ಅದು ಅಂತ್ಯವಿಲ್ಲದೆ ಅಲೆದಾಡುತ್ತದೆ, ಅನುಮಾನದಿಂದ ಭ್ರಮೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ; ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆ, ಅದು ನೋವಿನಿಂದ ನರಳುತ್ತದೆ. ||2||

ਜੋ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਕਰਮ ਬਿਧਾਤੇ ॥

jo rang raate karam bidhaate |

ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡವರು, ವಿಧಿಯ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪಿ

ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਜੁਗ ਚਾਰੇ ਜਾਤੇ ॥

gur sevaa te jug chaare jaate |

ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಅವರು ನಾಲ್ಕು ಯುಗಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಿದ್ಧರಾಗಿದ್ದಾರೆ.

ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਦੇਇ ਵਡਿਆਈ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੩॥

jis no aap dee vaddiaaee har kai naam samaavaniaa |3|

ಭಗವಂತ ಯಾರಿಗೆ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯನ್ನು ದಯಪಾಲಿಸುತ್ತಾನೋ ಅವರು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಮಗ್ನರಾಗುತ್ತಾರೆ. ||3||

ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਹਰਿ ਚੇਤੈ ਨਾਹੀ ॥

maaeaa mohi har chetai naahee |

ಮಾಯೆಯ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಅವರು ಭಗವಂತನ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ਜਮਪੁਰਿ ਬਧਾ ਦੁਖ ਸਹਾਹੀ ॥

jamapur badhaa dukh sahaahee |

ಸಾವಿನ ನಗರದಲ್ಲಿ ಬಂಧಿತರು ಮತ್ತು ಮೂಗು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು, ಅವರು ಭಯಾನಕ ನೋವಿನಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ਅੰਨਾ ਬੋਲਾ ਕਿਛੁ ਨਦਰਿ ਨ ਆਵੈ ਮਨਮੁਖ ਪਾਪਿ ਪਚਾਵਣਿਆ ॥੪॥

anaa bolaa kichh nadar na aavai manamukh paap pachaavaniaa |4|

ಕುರುಡರು ಮತ್ತು ಕಿವುಡರು, ಅವರು ಏನನ್ನೂ ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ; ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛೆಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರು ಪಾಪದಲ್ಲಿ ಕೊಳೆಯುತ್ತಾರೆ. ||4||

ਇਕਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਜੋ ਤੁਧੁ ਆਪਿ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥

eik rang raate jo tudh aap liv laae |

ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಗೆ ನೀವು ಲಗತ್ತಿಸುವವರು ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਤੇਰੈ ਮਨਿ ਭਾਏ ॥

bhaae bhagat terai man bhaae |

ಪ್ರೀತಿಯ ಭಕ್ತಿಯ ಆರಾಧನೆಯ ಮೂಲಕ, ಅವರು ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಆಹ್ಲಾದಕರವಾಗುತ್ತಾರೆ.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ਸਭ ਇਛਾ ਆਪਿ ਪੁਜਾਵਣਿਆ ॥੫॥

satigur sevan sadaa sukhadaataa sabh ichhaa aap pujaavaniaa |5|

ಅವರು ಶಾಶ್ವತವಾದ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ನೀಡುವ ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಸೇವಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಎಲ್ಲಾ ಆಸೆಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸುತ್ತಾರೆ. ||5||

ਹਰਿ ਜੀਉ ਤੇਰੀ ਸਦਾ ਸਰਣਾਈ ॥

har jeeo teree sadaa saranaaee |

ಓ ಪ್ರಿಯ ಕರ್ತನೇ, ನಾನು ನಿನ್ನ ಅಭಯಾರಣ್ಯವನ್ನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಹುಡುಕುತ್ತೇನೆ.

ਆਪੇ ਬਖਸਿਹਿ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥

aape bakhasihi de vaddiaaee |

ನೀವೇ ನಮ್ಮನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಿ, ಮತ್ತು ಅದ್ಭುತವಾದ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯಿಂದ ನಮಗೆ ಆಶೀರ್ವದಿಸಿ.

ਜਮਕਾਲੁ ਤਿਸੁ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵੈ ਜੋ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਣਿਆ ॥੬॥

jamakaal tis nerr na aavai jo har har naam dhiaavaniaa |6|

ಹರ್, ಹರ್ ಎಂಬ ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುವವರನ್ನು ಸಾವಿನ ಸಂದೇಶವಾಹಕನು ಸಮೀಪಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ||6||

ਅਨਦਿਨੁ ਰਾਤੇ ਜੋ ਹਰਿ ਭਾਏ ॥

anadin raate jo har bhaae |

ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು, ಅವರು ಅವನ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ; ಅವು ಭಗವಂತನಿಗೆ ಮೆಚ್ಚಿಕೆಯಾಗುತ್ತವೆ.

ਮੇਰੈ ਪ੍ਰਭਿ ਮੇਲੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥

merai prabh mele mel milaae |

ನನ್ನ ದೇವರು ಅವರೊಂದಿಗೆ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಒಕ್ಕೂಟದಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ಒಂದುಗೂಡಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਸਦਾ ਸਦਾ ਸਚੇ ਤੇਰੀ ਸਰਣਾਈ ਤੂੰ ਆਪੇ ਸਚੁ ਬੁਝਾਵਣਿਆ ॥੭॥

sadaa sadaa sache teree saranaaee toon aape sach bujhaavaniaa |7|

ಎಂದೆಂದಿಗೂ, ಓ ನಿಜವಾದ ಕರ್ತನೇ, ನಾನು ನಿನ್ನ ಅಭಯಾರಣ್ಯದ ರಕ್ಷಣೆಯನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತೇನೆ; ಸತ್ಯವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ನೀವೇ ನಮಗೆ ಸ್ಫೂರ್ತಿ ನೀಡುತ್ತೀರಿ. ||7||

ਜਿਨ ਸਚੁ ਜਾਤਾ ਸੇ ਸਚਿ ਸਮਾਣੇ ॥

jin sach jaataa se sach samaane |

ಸತ್ಯವನ್ನು ತಿಳಿದವರು ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ಮಗ್ನರಾಗುತ್ತಾರೆ.

ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਸਚੁ ਵਖਾਣੇ ॥

har gun gaaveh sach vakhaane |

ಅವರು ಲಾರ್ಡ್ಸ್ ಗ್ಲೋರಿಯಸ್ ಸ್ತೋತ್ರಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಸತ್ಯವನ್ನು ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ.

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਬੈਰਾਗੀ ਨਿਜ ਘਰਿ ਤਾੜੀ ਲਾਵਣਿਆ ॥੮॥੩॥੪॥

naanak naam rate bairaagee nij ghar taarree laavaniaa |8|3|4|

ಓ ನಾನಕ್, ನಾಮ್‌ಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡವರು ಅಂಟಿಕೊಂಡಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಸಮತೋಲನದಲ್ಲಿರುತ್ತಾರೆ; ಆಂತರಿಕ ಆತ್ಮದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ, ಅವರು ಆಳವಾದ ಧ್ಯಾನದ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಟ್ರಾನ್ಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುತ್ತಾರೆ. ||8||3||4||

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥

maajh mahalaa 3 |

ಮಾಜ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹಲ್:

ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਸੁ ਮੁਆ ਜਾਪੈ ॥

sabad marai su muaa jaapai |

ಶಾಬಾದ್ ಪದದಲ್ಲಿ ಸಾಯುವವನು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಸತ್ತಿದ್ದಾನೆ.

ਕਾਲੁ ਨ ਚਾਪੈ ਦੁਖੁ ਨ ਸੰਤਾਪੈ ॥

kaal na chaapai dukh na santaapai |

ಸಾವು ಅವನನ್ನು ತುಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ನೋವು ಅವನನ್ನು ಬಾಧಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ਜੋਤੀ ਵਿਚਿ ਮਿਲਿ ਜੋਤਿ ਸਮਾਣੀ ਸੁਣਿ ਮਨ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੧॥

jotee vich mil jot samaanee sun man sach samaavaniaa |1|

ಅವನು ಸತ್ಯವನ್ನು ಕೇಳಿದಾಗ ಮತ್ತು ವಿಲೀನಗೊಂಡಾಗ ಅವನ ಬೆಳಕು ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಹೀರಲ್ಪಡುತ್ತದೆ. ||1||

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਇ ਸੋਭਾ ਪਾਵਣਿਆ ॥

hau vaaree jeeo vaaree har kai naae sobhaa paavaniaa |

ನಾನು ತ್ಯಾಗ, ನನ್ನ ಆತ್ಮವು ತ್ಯಾಗ, ಭಗವಂತನ ನಾಮಕ್ಕೆ, ಅದು ನಮ್ಮನ್ನು ಕೀರ್ತಿಗೆ ತರುತ್ತದೆ.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਚਿ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ਗੁਰਮਤੀ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

satigur sev sach chit laaeaa guramatee sahaj samaavaniaa |1| rahaau |

ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವವನು ಮತ್ತು ತನ್ನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಸತ್ಯದ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುತ್ತಾನೆ, ಗುರುವಿನ ಬೋಧನೆಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತಾನೆ, ಅವನು ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಸಮತೋಲನದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುತ್ತಾನೆ. ||1||ವಿರಾಮ||