ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 643
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਹਉਮੈ ਜਲਤੇ ਜਲਿ ਮੁਏ ਭ੍ਰਮਿ ਆਏ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥
haumai jalate jal mue bhram aae doojai bhaae |ಅಹಂಕಾರದ ಜ್ವಾಲೆಯಲ್ಲಿ, ಅವನು ಸುಟ್ಟು ಸಾಯುತ್ತಾನೆ; ಅವನು ಅನುಮಾನ ಮತ್ತು ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಾನೆ.
ਪੂਰੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਰਾਖਿ ਲੀਏ ਆਪਣੈ ਪੰਨੈ ਪਾਇ ॥
poorai satigur raakh lee aapanai panai paae |ಪರಿಪೂರ್ಣ ನಿಜವಾದ ಗುರುವು ಅವನನ್ನು ಉಳಿಸುತ್ತಾನೆ, ಅವನನ್ನು ತನ್ನವನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.
ਇਹੁ ਜਗੁ ਜਲਤਾ ਨਦਰੀ ਆਇਆ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਇ ॥
eihu jag jalataa nadaree aaeaa gur kai sabad subhaae |ಈ ಜಗತ್ತು ಉರಿಯುತ್ತಿದೆ; ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಉತ್ಕೃಷ್ಟ ಪದದ ಮೂಲಕ, ಇದು ಗೋಚರಿಸುತ್ತದೆ.
ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਸੇ ਸੀਤਲ ਭਏ ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਕਮਾਇ ॥੧॥
sabad rate se seetal bhe naanak sach kamaae |1|ಶಾಬಾದ್ಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡವರು ತಂಪಾಗುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಶಾಂತವಾಗುತ್ತಾರೆ; ಓ ನಾನಕ್, ಅವರು ಸತ್ಯವನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਸਫਲਿਓ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿਆ ਧੰਨੁ ਜਨਮੁ ਪਰਵਾਣੁ ॥
safalio satigur seviaa dhan janam paravaan |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆಯು ಫಲಪ್ರದ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಫಲದಾಯಕ; ಅಂತಹ ಜೀವನವು ಆಶೀರ್ವಾದ ಮತ್ತು ಸ್ವೀಕಾರಾರ್ಹವಾಗಿದೆ.
ਜਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਜੀਵਦਿਆ ਮੁਇਆ ਨ ਵਿਸਰੈ ਸੇਈ ਪੁਰਖ ਸੁਜਾਣ ॥
jinaa satigur jeevadiaa mueaa na visarai seee purakh sujaan |ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಸಾವಿನಲ್ಲಿ ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಮರೆಯದವರು ನಿಜವಾದ ಬುದ್ಧಿವಂತರು.
ਕੁਲੁ ਉਧਾਰੇ ਆਪਣਾ ਸੋ ਜਨੁ ਹੋਵੈ ਪਰਵਾਣੁ ॥
kul udhaare aapanaa so jan hovai paravaan |ಅವರ ಕುಟುಂಬಗಳು ಉಳಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿವೆ ಮತ್ತು ಅವರು ಭಗವಂತನಿಂದ ಅಂಗೀಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੁਏ ਜੀਵਦੇ ਪਰਵਾਣੁ ਹਹਿ ਮਨਮੁਖ ਜਨਮਿ ਮਰਾਹਿ ॥
guramukh mue jeevade paravaan heh manamukh janam maraeh |ಗುರುಮುಖರು ಜೀವನದಲ್ಲಿರುವಂತೆ ಸಾವಿನಲ್ಲೂ ಅನುಮೋದಿತರಾಗಿದ್ದಾರೆ, ಆದರೆ ಸ್ವಯಂ-ಇಚ್ಛೆಯ ಮನ್ಮುಖರು ಜನನ ಮತ್ತು ಮರಣದ ಚಕ್ರವನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸುತ್ತಾರೆ.
ਨਾਨਕ ਮੁਏ ਨ ਆਖੀਅਹਿ ਜਿ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਹਿ ॥੨॥
naanak mue na aakheeeh ji gur kai sabad samaeh |2|ಓ ನಾನಕ್, ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿರುವ ಅವರನ್ನು ಸತ್ತವರೆಂದು ವಿವರಿಸಲಾಗಿಲ್ಲ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਹਰਿ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਸੇਵਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ॥
har purakh niranjan sev har naam dhiaaeeai |ನಿರ್ಮಲ ದೇವರನ್ನು ಸೇವಿಸಿ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸಿ.
ਸਤਸੰਗਤਿ ਸਾਧੂ ਲਗਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਈਐ ॥
satasangat saadhoo lag har naam samaaeeai |ಸೊಸೈಟಿ ಆಫ್ ದಿ ಹೋಲಿ ಸೇಂಟ್ಸ್ಗೆ ಸೇರಿ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗಿರಿ.
ਹਰਿ ਤੇਰੀ ਵਡੀ ਕਾਰ ਮੈ ਮੂਰਖ ਲਾਈਐ ॥
har teree vaddee kaar mai moorakh laaeeai |ಓ ಕರ್ತನೇ, ನಿನ್ನ ಸೇವೆಯು ಮಹಿಮೆಯುಳ್ಳದ್ದು ಮತ್ತು ದೊಡ್ಡದು; ನಾನು ತುಂಬಾ ಮೂರ್ಖ
ਹਉ ਗੋਲਾ ਲਾਲਾ ਤੁਧੁ ਮੈ ਹੁਕਮੁ ਫੁਰਮਾਈਐ ॥
hau golaa laalaa tudh mai hukam furamaaeeai |- ದಯವಿಟ್ಟು, ಅದಕ್ಕೆ ನನ್ನನ್ನು ಒಪ್ಪಿಸಿ. ನಾನು ನಿನ್ನ ಸೇವಕ ಮತ್ತು ಗುಲಾಮ; ನಿನ್ನ ಇಚ್ಛೆಯ ಪ್ರಕಾರ ನನಗೆ ಆಜ್ಞಾಪಿಸು.
ਹਉ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਾਰ ਕਮਾਵਾ ਜਿ ਗੁਰਿ ਸਮਝਾਈਐ ॥੨॥
hau guramukh kaar kamaavaa ji gur samajhaaeeai |2|ಗುರುವಿನ ಸೂಚನೆಯಂತೆ ಗುರುಮುಖನಾಗಿ ನಾನು ನಿನ್ನ ಸೇವೆ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ. ||2||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਕਮਾਵਣਾ ਜਿ ਕਰਤੈ ਆਪਿ ਲਿਖਿਆਸੁ ॥
poorab likhiaa kamaavanaa ji karatai aap likhiaas |ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನೇ ಬರೆದ ಪೂರ್ವನಿರ್ಧರಿತ ವಿಧಿಯ ಪ್ರಕಾರ ಅವನು ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਮੋਹ ਠਗਉਲੀ ਪਾਈਅਨੁ ਵਿਸਰਿਆ ਗੁਣਤਾਸੁ ॥
moh tthgaulee paaeean visariaa gunataas |ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಬಾಂಧವ್ಯವು ಅವನನ್ನು ಮದ್ದು ಮಾಡಿತು ಮತ್ತು ಅವನು ಪುಣ್ಯದ ನಿಧಿಯಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಮರೆತಿದ್ದಾನೆ.
ਮਤੁ ਜਾਣਹੁ ਜਗੁ ਜੀਵਦਾ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਮੁਇਆਸੁ ॥
mat jaanahu jag jeevadaa doojai bhaae mueaas |ಅವನು ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಜೀವಂತವಾಗಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಬೇಡಿ - ಅವನು ಸತ್ತಿದ್ದಾನೆ, ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ.
ਜਿਨੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਿਓ ਸੇ ਬਹਣਿ ਨ ਮਿਲਨੀ ਪਾਸਿ ॥
jinee guramukh naam na chetio se bahan na milanee paas |ಗುರುಮುಖಿಯಾಗಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸದವರಿಗೆ ಭಗವಂತನ ಬಳಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಅವಕಾಶವಿಲ್ಲ.
ਦੁਖੁ ਲਾਗਾ ਬਹੁ ਅਤਿ ਘਣਾ ਪੁਤੁ ਕਲਤੁ ਨ ਸਾਥਿ ਕੋਈ ਜਾਸਿ ॥
dukh laagaa bahu at ghanaa put kalat na saath koee jaas |ಅವರು ಅತ್ಯಂತ ಭಯಾನಕ ನೋವು ಮತ್ತು ಸಂಕಟವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಪುತ್ರರು ಅಥವಾ ಅವರ ಪತ್ನಿಯರು ಅವರೊಂದಿಗೆ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਲੋਕਾ ਵਿਚਿ ਮੁਹੁ ਕਾਲਾ ਹੋਆ ਅੰਦਰਿ ਉਭੇ ਸਾਸ ॥
lokaa vich muhu kaalaa hoaa andar ubhe saas |ಅವರ ಮುಖಗಳು ಪುರುಷರಲ್ಲಿ ಕಪ್ಪಾಗಿವೆ ಮತ್ತು ಅವರು ಆಳವಾದ ವಿಷಾದದಲ್ಲಿ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಡುತ್ತಾರೆ.
ਮਨਮੁਖਾ ਨੋ ਕੋ ਨ ਵਿਸਹੀ ਚੁਕਿ ਗਇਆ ਵੇਸਾਸੁ ॥
manamukhaa no ko na visahee chuk geaa vesaas |ಸ್ವ-ಇಚ್ಛೆಯ ಮನ್ಮುಖಗಳಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಯಾವುದೇ ಅವಲಂಬನೆಯನ್ನು ಇಡುವುದಿಲ್ಲ; ಅವರ ಮೇಲಿನ ನಂಬಿಕೆ ಕಳೆದುಹೋಗಿದೆ.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਾ ਨੋ ਸੁਖੁ ਅਗਲਾ ਜਿਨਾ ਅੰਤਰਿ ਨਾਮ ਨਿਵਾਸੁ ॥੧॥
naanak guramukhaa no sukh agalaa jinaa antar naam nivaas |1|ಓ ನಾನಕ್, ಗುರುಮುಖರು ಸಂಪೂರ್ಣ ಶಾಂತಿಯಿಂದ ಬದುಕುತ್ತಾರೆ; ನಾಮ, ಭಗವಂತನ ಹೆಸರು, ಅವರೊಳಗೆ ನೆಲೆಸಿದೆ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਸੇ ਸੈਣ ਸੇ ਸਜਣਾ ਜਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲਹਿ ਸੁਭਾਇ ॥
se sain se sajanaa ji guramukh mileh subhaae |ಅವರು ಒಬ್ಬರೇ ಸಂಬಂಧಿಕರು, ಮತ್ತು ಅವರು ಮಾತ್ರ ಸ್ನೇಹಿತರು, ಅವರು ಗುರುಮುಖರಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸೇರುತ್ತಾರೆ.
ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਭਾਣਾ ਅਨਦਿਨੁ ਕਰਹਿ ਸੇ ਸਚਿ ਰਹੇ ਸਮਾਇ ॥
satigur kaa bhaanaa anadin kareh se sach rahe samaae |ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು, ಅವರು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಇಚ್ಛೆಯ ಪ್ರಕಾರ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ನಿಜವಾದ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಹೀರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਲਗੇ ਸਜਣ ਨ ਆਖੀਅਹਿ ਜਿ ਅਭਿਮਾਨੁ ਕਰਹਿ ਵੇਕਾਰ ॥
doojai bhaae lage sajan na aakheeeh ji abhimaan kareh vekaar |ದ್ವಂದ್ವ ಪ್ರೇಮಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುವವರನ್ನು ಸ್ನೇಹಿತರೆಂದು ಕರೆಯುವುದಿಲ್ಲ; ಅವರು ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರವನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.
ਮਨਮੁਖ ਆਪ ਸੁਆਰਥੀ ਕਾਰਜੁ ਨ ਸਕਹਿ ਸਵਾਰਿ ॥
manamukh aap suaarathee kaaraj na sakeh savaar |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛೆಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರು ಸ್ವಾರ್ಥಿಗಳು; ಅವರು ಯಾರ ವ್ಯವಹಾರಗಳನ್ನು ಪರಿಹರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ਨਾਨਕ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਕਮਾਵਣਾ ਕੋਇ ਨ ਮੇਟਣਹਾਰੁ ॥੨॥
naanak poorab likhiaa kamaavanaa koe na mettanahaar |2|ಓ ನಾನಕ್, ಅವರು ತಮ್ಮ ಪೂರ್ವನಿರ್ಧರಿತ ವಿಧಿಯ ಪ್ರಕಾರ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾರೆ; ಯಾರೂ ಅದನ್ನು ಅಳಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਤੁਧੁ ਆਪੇ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇ ਕੈ ਆਪਿ ਖੇਲੁ ਰਚਾਇਆ ॥
tudh aape jagat upaae kai aap khel rachaaeaa |ನೀವೇ ಜಗತ್ತನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ್ದೀರಿ ಮತ್ತು ನೀವೇ ಅದರ ನಾಟಕವನ್ನು ಏರ್ಪಡಿಸಿದ್ದೀರಿ.
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਆਪਿ ਸਿਰਜਿਆ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਵਧਾਇਆ ॥
trai gun aap sirajiaa maaeaa mohu vadhaaeaa |ನೀವೇ ಮೂರು ಗುಣಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ್ದೀರಿ ಮತ್ತು ಮಾಯೆಗೆ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಬಾಂಧವ್ಯವನ್ನು ಬೆಳೆಸಿದ್ದೀರಿ.
ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਲੇਖਾ ਮੰਗੀਐ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਇਆ ॥
vich haumai lekhaa mangeeai fir aavai jaaeaa |ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ ಅವನ ಕಾರ್ಯಗಳಿಗೆ ಅವನು ಲೆಕ್ಕಕ್ಕೆ ಕರೆಯಲ್ಪಡುತ್ತಾನೆ; ಅವನು ಪುನರ್ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ.
ਜਿਨਾ ਹਰਿ ਆਪਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਸੇ ਗੁਰਿ ਸਮਝਾਇਆ ॥
jinaa har aap kripaa kare se gur samajhaaeaa |ಭಗವಂತನು ಯಾರನ್ನು ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ ಅನುಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾನೋ ಅವರಿಗೆ ಗುರುಗಳು ಉಪದೇಶಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਬਲਿਹਾਰੀ ਗੁਰ ਆਪਣੇ ਸਦਾ ਸਦਾ ਘੁਮਾਇਆ ॥੩॥
balihaaree gur aapane sadaa sadaa ghumaaeaa |3|ನಾನು ನನ್ನ ಗುರುವಿಗೆ ತ್ಯಾಗ; ಎಂದೆಂದಿಗೂ, ನಾನು ಅವನಿಗೆ ತ್ಯಾಗ. ||3||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਮਾਇਆ ਮਮਤਾ ਮੋਹਣੀ ਜਿਨਿ ਵਿਣੁ ਦੰਤਾ ਜਗੁ ਖਾਇਆ ॥
maaeaa mamataa mohanee jin vin dantaa jag khaaeaa |ಮಾಯೆಯ ಪ್ರೀತಿಯು ಆಕರ್ಷಿಸುತ್ತದೆ; ಹಲ್ಲುಗಳಿಲ್ಲದೆ, ಅದು ಜಗತ್ತನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತದೆ.
ਮਨਮੁਖ ਖਾਧੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਬਰੇ ਜਿਨੀ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥
manamukh khaadhe guramukh ubare jinee sach naam chit laaeaa |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛೆಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರನ್ನು ತಿನ್ನಲಾಗುತ್ತದೆ, ಆದರೆ ಗುರುಮುಖರನ್ನು ಉಳಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ; ಅವರು ತಮ್ಮ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ನಿಜವಾದ ಹೆಸರಿನ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਜਗੁ ਕਮਲਾ ਫਿਰੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਦਰੀ ਆਇਆ ॥
bin naavai jag kamalaa firai guramukh nadaree aaeaa |ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆ, ಜಗತ್ತು ಹುಚ್ಚನಂತೆ ಅಲೆದಾಡುತ್ತದೆ; ಇದನ್ನು ನೋಡಲು ಗುರುಮುಖರು ಬರುತ್ತಾರೆ.