ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 1415
ਆਤਮਾ ਰਾਮੁ ਨ ਪੂਜਨੀ ਦੂਜੈ ਕਿਉ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥
aatamaa raam na poojanee doojai kiau sukh hoe |ಅವರು ಪರಮಾತ್ಮನಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಪೂಜಿಸುವುದಿಲ್ಲ; ಅವರು ದ್ವಂದ್ವದಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಹೇಗೆ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಬಹುದು?
ਹਉਮੈ ਅੰਤਰਿ ਮੈਲੁ ਹੈ ਸਬਦਿ ਨ ਕਾਢਹਿ ਧੋਇ ॥
haumai antar mail hai sabad na kaadteh dhoe |ಅವರು ಅಹಂಕಾರದ ಕೊಳೆಯಿಂದ ತುಂಬಿದ್ದಾರೆ; ಅವರು ಶಾಬಾದ್ ಪದದಿಂದ ಅದನ್ನು ತೊಳೆಯುವುದಿಲ್ಲ.
ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਮੈਲਿਆ ਮੁਏ ਜਨਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਖੋਇ ॥੨੦॥
naanak bin naavai mailiaa mue janam padaarath khoe |20|ಓ ನಾನಕ್, ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆ, ಅವರು ತಮ್ಮ ಹೊಲಸುಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಯುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ಈ ಮಾನವ ಜೀವನದ ಅಮೂಲ್ಯ ಅವಕಾಶವನ್ನು ವ್ಯರ್ಥ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ||20||
ਮਨਮੁਖ ਬੋਲੇ ਅੰਧੁਲੇ ਤਿਸੁ ਮਹਿ ਅਗਨੀ ਕਾ ਵਾਸੁ ॥
manamukh bole andhule tis meh aganee kaa vaas |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರು ಕಿವುಡರು ಮತ್ತು ಕುರುಡರು; ಅವರು ಆಸೆಯ ಬೆಂಕಿಯಿಂದ ತುಂಬಿದ್ದಾರೆ.
ਬਾਣੀ ਸੁਰਤਿ ਨ ਬੁਝਨੀ ਸਬਦਿ ਨ ਕਰਹਿ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ॥
baanee surat na bujhanee sabad na kareh pragaas |ಗುರುವಿನ ಬನಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಅವರಿಗೆ ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತ ತಿಳುವಳಿಕೆ ಇಲ್ಲ; ಅವು ಶಬ್ದದಿಂದ ಪ್ರಕಾಶಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿಲ್ಲ.
ਓਨਾ ਆਪਣੀ ਅੰਦਰਿ ਸੁਧਿ ਨਹੀ ਗੁਰ ਬਚਨਿ ਨ ਕਰਹਿ ਵਿਸਾਸੁ ॥
onaa aapanee andar sudh nahee gur bachan na kareh visaas |ಅವರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಅಂತರಂಗದ ಅರಿವಿಲ್ಲ, ಗುರುವಿನ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ನಂಬಿಕೆಯಿಲ್ಲ.
ਗਿਆਨੀਆ ਅੰਦਰਿ ਗੁਰਸਬਦੁ ਹੈ ਨਿਤ ਹਰਿ ਲਿਵ ਸਦਾ ਵਿਗਾਸੁ ॥
giaaneea andar gurasabad hai nit har liv sadaa vigaas |ಗುರುವಿನ ಶಬ್ದವು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕವಾಗಿ ಬುದ್ಧಿವಂತರ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದೆ. ಅವರು ಯಾವಾಗಲೂ ಅವರ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅರಳುತ್ತಾರೆ.
ਹਰਿ ਗਿਆਨੀਆ ਕੀ ਰਖਦਾ ਹਉ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੀ ਤਾਸੁ ॥
har giaaneea kee rakhadaa hau sad balihaaree taas |ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕವಾಗಿ ಬುದ್ಧಿವಂತರ ಗೌರವವನ್ನು ಭಗವಂತ ಉಳಿಸುತ್ತಾನೆ. ನಾನು ಅವರಿಗೆ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ತ್ಯಾಗ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜੋ ਹਰਿ ਸੇਵਦੇ ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਤਾ ਕਾ ਦਾਸੁ ॥੨੧॥
guramukh jo har sevade jan naanak taa kaa daas |21|ಸೇವಕ ನಾನಕ್ ಭಗವಂತನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವ ಗುರುಮುಖರ ಗುಲಾಮ. ||21||
ਮਾਇਆ ਭੁਇਅੰਗਮੁ ਸਰਪੁ ਹੈ ਜਗੁ ਘੇਰਿਆ ਬਿਖੁ ਮਾਇ ॥
maaeaa bhueiangam sarap hai jag gheriaa bikh maae |ಮಾಯೆಯ ಸರ್ಪವಾದ ವಿಷಪೂರಿತ ಹಾವು ತನ್ನ ಸುರುಳಿಗಳಿಂದ ಜಗತ್ತನ್ನು ಸುತ್ತುವರೆದಿದೆ, ಓ ತಾಯಿ!
ਬਿਖੁ ਕਾ ਮਾਰਣੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹੈ ਗੁਰ ਗਰੁੜ ਸਬਦੁ ਮੁਖਿ ਪਾਇ ॥
bikh kaa maaran har naam hai gur garurr sabad mukh paae |ಈ ವಿಷಕಾರಿ ವಿಷಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿವಿಷವು ಭಗವಂತನ ನಾಮವಾಗಿದೆ; ಗುರುಗಳು ಶಬ್ದದ ಮಾಟ ಮಂತ್ರವನ್ನು ಬಾಯಿಗೆ ಹಾಕುತ್ತಾರೆ.
ਜਿਨ ਕਉ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਆਇ ॥
jin kau poorab likhiaa tin satigur miliaa aae |ಅಂತಹ ಪೂರ್ವ ನಿಯೋಜಿತ ಭಾಗ್ಯವನ್ನು ಪಡೆದವರು ಬಂದು ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ.
ਮਿਲਿ ਸਤਿਗੁਰ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇਆ ਬਿਖੁ ਹਉਮੈ ਗਇਆ ਬਿਲਾਇ ॥
mil satigur niramal hoeaa bikh haumai geaa bilaae |ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುವುದರಿಂದ ಅವರು ನಿರ್ಮಲರಾಗುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರದ ವಿಷವು ನಿರ್ಮೂಲನೆಯಾಗುತ್ತದೆ.
ਗੁਰਮੁਖਾ ਕੇ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਸੋਭਾ ਪਾਇ ॥
guramukhaa ke mukh ujale har daragah sobhaa paae |ಗುರುಮುಖರ ಮುಖಗಳು ಕಾಂತಿಯುತ ಮತ್ತು ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿವೆ; ಅವರು ಭಗವಂತನ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಗೌರವಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾರೆ.
ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਸਦਾ ਕੁਰਬਾਣੁ ਤਿਨ ਜੋ ਚਾਲਹਿ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਇ ॥੨੨॥
jan naanak sadaa kurabaan tin jo chaaleh satigur bhaae |22|ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸಂಕಲ್ಪದಂತೆ ನಡೆಯುವವರಿಗೆ ಸೇವಕ ನಾನಕ್ ಎಂದೆಂದಿಗೂ ತ್ಯಾಗ. ||22||
ਸਤਿਗੁਰ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਵੈਰੁ ਹੈ ਨਿਤ ਹਿਰਦੈ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
satigur purakh niravair hai nit hiradai har liv laae |ನಿಜವಾದ ಗುರು, ಮೂಲ ಜೀವಿ, ಯಾವುದೇ ದ್ವೇಷ ಅಥವಾ ಪ್ರತೀಕಾರವನ್ನು ಹೊಂದಿಲ್ಲ. ಅವನ ಹೃದಯವು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಭಗವಂತನಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡಿರುತ್ತದೆ.
ਨਿਰਵੈਰੈ ਨਾਲਿ ਵੈਰੁ ਰਚਾਇਦਾ ਅਪਣੈ ਘਰਿ ਲੂਕੀ ਲਾਇ ॥
niravairai naal vair rachaaeidaa apanai ghar lookee laae |ದ್ವೇಷವೇ ಇಲ್ಲದ ಗುರುವಿನ ವಿರುದ್ಧ ದ್ವೇಷ ಸಾಧಿಸುವವನು ತನ್ನ ಮನೆಗೆ ಮಾತ್ರ ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚುತ್ತಾನೆ.
ਅੰਤਰਿ ਕ੍ਰੋਧੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ਹੈ ਅਨਦਿਨੁ ਜਲੈ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਪਾਇ ॥
antar krodh ahankaar hai anadin jalai sadaa dukh paae |ಕೋಪ ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರವು ಅವನೊಳಗೆ ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು; ಅವನು ಸುಟ್ಟುಹೋಗುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ನಿರಂತರ ನೋವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਬੋਲਿ ਨਿਤ ਭਉਕਦੇ ਬਿਖੁ ਖਾਧੇ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥
koorr bol bol nit bhaukade bikh khaadhe doojai bhaae |ಅವರು ಬೊಬ್ಬೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಸುಳ್ಳು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ಮತ್ತು ಬೊಗಳುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತಾರೆ, ದ್ವಂದ್ವ ಪ್ರೀತಿಯ ವಿಷವನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತಾರೆ.
ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ਕਾਰਣਿ ਭਰਮਦੇ ਫਿਰਿ ਘਰਿ ਘਰਿ ਪਤਿ ਗਵਾਇ ॥
bikh maaeaa kaaran bharamade fir ghar ghar pat gavaae |ಮಾಯೆಯ ವಿಷದ ನಿಮಿತ್ತ ಮನೆ ಮನೆಗೆ ಅಲೆದು ಮಾನ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ਬੇਸੁਆ ਕੇਰੇ ਪੂਤ ਜਿਉ ਪਿਤਾ ਨਾਮੁ ਤਿਸੁ ਜਾਇ ॥
besuaa kere poot jiau pitaa naam tis jaae |ಅವರು ತಮ್ಮ ತಂದೆಯ ಹೆಸರೇ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ವೇಶ್ಯೆಯ ಮಗನಂತೆ.
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਨੀ ਕਰਤੈ ਆਪਿ ਖੁਆਇ ॥
har har naam na chetanee karatai aap khuaae |ಅವರು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ, ಹರ್, ಹರ್; ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನೇ ಅವರನ್ನು ನಾಶಮಾಡುತ್ತಾನೆ.
ਹਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀਅਨੁ ਜਨ ਵਿਛੁੜੇ ਆਪਿ ਮਿਲਾਇ ॥
har guramukh kirapaa dhaareean jan vichhurre aap milaae |ಭಗವಂತ ತನ್ನ ಕರುಣೆಯನ್ನು ಗುರುಮುಖರ ಮೇಲೆ ಸುರಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಬೇರ್ಪಟ್ಟವರನ್ನು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಸೇರಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਤਿਸੁ ਬਲਿਹਾਰਣੈ ਜੋ ਸਤਿਗੁਰ ਲਾਗੇ ਪਾਇ ॥੨੩॥
jan naanak tis balihaaranai jo satigur laage paae |23|ಸೇವಕ ನಾನಕ್ ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಪಾದಕ್ಕೆ ಬೀಳುವವರಿಗೆ ತ್ಯಾಗ. ||23||
ਨਾਮਿ ਲਗੇ ਸੇ ਊਬਰੇ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਜਮ ਪੁਰਿ ਜਾਂਹਿ ॥
naam lage se aoobare bin naavai jam pur jaanhi |ಭಗವಂತನ ನಾಮಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುವವರು ಮೋಕ್ಷವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ; ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆ, ಅವರು ಸಾವಿನ ನಗರಕ್ಕೆ ಹೋಗಬೇಕು.
ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਸੁਖੁ ਨਹੀ ਆਇ ਗਏ ਪਛੁਤਾਹਿ ॥੨੪॥
naanak bin naavai sukh nahee aae ge pachhutaeh |24|ಓ ನಾನಕ್, ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆ, ಅವರು ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ; ಅವರು ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪದಿಂದ ಪುನರ್ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಬಂದು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ||24||
ਚਿੰਤਾ ਧਾਵਤ ਰਹਿ ਗਏ ਤਾਂ ਮਨਿ ਭਇਆ ਅਨੰਦੁ ॥
chintaa dhaavat reh ge taan man bheaa anand |ಆತಂಕ ಮತ್ತು ಅಲೆದಾಟಗಳು ಕೊನೆಗೊಂಡಾಗ, ಮನಸ್ಸು ಸಂತೋಷವಾಗುತ್ತದೆ.
ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦੀ ਬੁਝੀਐ ਸਾ ਧਨ ਸੁਤੀ ਨਿਚਿੰਦ ॥
guraprasaadee bujheeai saa dhan sutee nichind |ಗುರುವಿನ ಕೃಪೆಯಿಂದ, ಆತ್ಮ-ವಧು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ, ಮತ್ತು ನಂತರ ಅವರು ಚಿಂತಿಸದೆ ಮಲಗುತ್ತಾರೆ.
ਜਿਨ ਕਉ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨੑਾ ਭੇਟਿਆ ਗੁਰ ਗੋਵਿੰਦੁ ॥
jin kau poorab likhiaa tinaa bhettiaa gur govind |ಅಂತಹ ಪೂರ್ವ ನಿಯೋಜಿತ ವಿಧಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವವರು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಪ್ರಭುವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ.
ਨਾਨਕ ਸਹਜੇ ਮਿਲਿ ਰਹੇ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਪਰਮਾਨੰਦੁ ॥੨੫॥
naanak sahaje mil rahe har paaeaa paramaanand |25|ಓ ನಾನಕ್, ಅವರು ಪರಮಾನಂದದ ಸಾಕಾರವಾದ ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ಅಂತರ್ಬೋಧೆಯಿಂದ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ||25||
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਆਪਣਾ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰਿ ॥
satigur sevan aapanaa gurasabadee veechaar |ತಮ್ಮ ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವವರು, ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುವವರು,
ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਭਾਣਾ ਮੰਨਿ ਲੈਨਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਰਖਹਿ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
satigur kaa bhaanaa man lain har naam rakheh ur dhaar |ಯಾರು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಇಚ್ಛೆಯನ್ನು ಗೌರವಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಪಾಲಿಸುತ್ತಾರೆ, ಯಾರು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ತಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುತ್ತಾರೆ,
ਐਥੈ ਓਥੈ ਮੰਨੀਅਨਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਲਗੇ ਵਾਪਾਰਿ ॥
aaithai othai maneean har naam lage vaapaar |ಇಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಮುಂದೆ ಗೌರವಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ; ಅವರು ಭಗವಂತನ ನಾಮದ ವ್ಯವಹಾರಕ್ಕೆ ಸಮರ್ಪಿತರಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦਿ ਸਿਞਾਪਦੇ ਤਿਤੁ ਸਾਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥
guramukh sabad siyaapade tith saachai darabaar |ಶಬ್ದದ ಪದದ ಮೂಲಕ, ಗುರುಮುಖರು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನ ಆ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಮನ್ನಣೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ.
ਸਚਾ ਸਉਦਾ ਖਰਚੁ ਸਚੁ ਅੰਤਰਿ ਪਿਰਮੁ ਪਿਆਰੁ ॥
sachaa saudaa kharach sach antar piram piaar |ನಿಜವಾದ ಹೆಸರು ಅವರ ಸರಕು, ನಿಜವಾದ ಹೆಸರು ಅವರ ಖರ್ಚು; ಅವರ ಪ್ರೀತಿಯ ಪ್ರೀತಿ ಅವರ ಆಂತರಿಕ ಜೀವಿಗಳನ್ನು ತುಂಬುತ್ತದೆ.
ਜਮਕਾਲੁ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵਈ ਆਪਿ ਬਖਸੇ ਕਰਤਾਰਿ ॥
jamakaal nerr na aavee aap bakhase karataar |ಸಾವಿನ ಸಂದೇಶವಾಹಕನು ಅವರನ್ನು ಸಮೀಪಿಸುವುದಿಲ್ಲ; ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಾದ ಭಗವಂತನೇ ಅವರನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸುತ್ತಾನೆ.