ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್

ಪುಟ - 835

ਹਰਿ ਹਰਿ ਉਸਤਤਿ ਕਰੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਰਖਿ ਰਖਿ ਚਰਣ ਹਰਿ ਤਾਲ ਪੂਰਈਆ ॥੫॥

har har usatat karai din raatee rakh rakh charan har taal pooreea |5|

ನಾನು ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ಸ್ತುತಿಸುತ್ತೇನೆ, ನನ್ನ ಪಾದಗಳನ್ನು ಡ್ರಮ್‌ನ ಬಡಿತಕ್ಕೆ ಚಲಿಸುತ್ತೇನೆ. ||5||

ਹਰਿ ਕੈ ਰੰਗਿ ਰਤਾ ਮਨੁ ਗਾਵੈ ਰਸਿ ਰਸਾਲ ਰਸਿ ਸਬਦੁ ਰਵਈਆ ॥

har kai rang rataa man gaavai ras rasaal ras sabad raveea |

ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ತುಂಬಿರುವ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಆತನ ಸ್ತುತಿಯನ್ನು ಹಾಡುತ್ತದೆ, ಮಕರಂದ ಮತ್ತು ಆನಂದದ ಮೂಲವಾದ ಶಬ್ದವನ್ನು ಸಂತೋಷದಿಂದ ಪಠಿಸುತ್ತದೆ.

ਨਿਜ ਘਰਿ ਧਾਰ ਚੁਐ ਅਤਿ ਨਿਰਮਲ ਜਿਨਿ ਪੀਆ ਤਿਨ ਹੀ ਸੁਖੁ ਲਹੀਆ ॥੬॥

nij ghar dhaar chuaai at niramal jin peea tin hee sukh laheea |6|

ನಿರ್ಮಲವಾದ ಶುದ್ಧತೆಯ ಸ್ಟ್ರೀಮ್ ತನ್ನೊಳಗಿನ ಆತ್ಮದ ಮನೆಯ ಮೂಲಕ ಹರಿಯುತ್ತದೆ; ಅದನ್ನು ಕುಡಿಯುವವನು ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ||6||

ਮਨਹਠਿ ਕਰਮ ਕਰੈ ਅਭਿਮਾਨੀ ਜਿਉ ਬਾਲਕ ਬਾਲੂ ਘਰ ਉਸਰਈਆ ॥

manahatth karam karai abhimaanee jiau baalak baaloo ghar usareea |

ಹಠವಾದಿ, ಅಹಂಕಾರ, ಹೆಮ್ಮೆಯ ಮನಸ್ಸಿನ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾನೆ, ಆದರೆ ಇವುಗಳು ಮಕ್ಕಳೇ ನಿರ್ಮಿಸಿದ ಮರಳಿನ ಕೋಟೆಗಳಂತೆ.

ਆਵੈ ਲਹਰਿ ਸਮੁੰਦ ਸਾਗਰ ਕੀ ਖਿਨ ਮਹਿ ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਢਹਿ ਪਈਆ ॥੭॥

aavai lahar samund saagar kee khin meh bhin bhin dteh peea |7|

ಸಮುದ್ರದ ಅಲೆಗಳು ಬಂದಾಗ, ಅವು ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಕುಸಿಯುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಕರಗುತ್ತವೆ. ||7||

ਹਰਿ ਸਰੁ ਸਾਗਰੁ ਹਰਿ ਹੈ ਆਪੇ ਇਹੁ ਜਗੁ ਹੈ ਸਭੁ ਖੇਲੁ ਖੇਲਈਆ ॥

har sar saagar har hai aape ihu jag hai sabh khel kheleea |

ಭಗವಂತನು ಕೊಳ, ಮತ್ತು ಭಗವಂತನೇ ಸಾಗರ; ಈ ಪ್ರಪಂಚವೆಲ್ಲ ಅವರು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದ ನಾಟಕ.

ਜਿਉ ਜਲ ਤਰੰਗ ਜਲੁ ਜਲਹਿ ਸਮਾਵਹਿ ਨਾਨਕ ਆਪੇ ਆਪਿ ਰਮਈਆ ॥੮॥੩॥੬॥

jiau jal tarang jal jaleh samaaveh naanak aape aap rameea |8|3|6|

ನೀರಿನ ಅಲೆಗಳು ಮತ್ತೆ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುವಂತೆ, ಓ ನಾನಕ್, ಅವನು ತನ್ನೊಳಗೆ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ||8||3||6||

ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੪ ॥

bilaaval mahalaa 4 |

ಬಿಲಾವಲ್, ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹ್ಲ್:

ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਰਚੈ ਮਨਿ ਮੁੰਦ੍ਰਾ ਪਾਈ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਤਨਿ ਭਸਮ ਦ੍ਰਿੜਈਆ ॥

satigur parachai man mundraa paaee gur kaa sabad tan bhasam drirreea |

ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಪರಿಚಯದ ಕಿವಿಯೋಲೆಗಳನ್ನು ಧರಿಸುತ್ತದೆ; ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಭಸ್ಮವನ್ನು ನನ್ನ ದೇಹಕ್ಕೆ ಹಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ.

ਅਮਰ ਪਿੰਡ ਭਏ ਸਾਧੂ ਸੰਗਿ ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੋਊ ਮਿਟਿ ਗਈਆ ॥੧॥

amar pindd bhe saadhoo sang janam maran doaoo mitt geea |1|

ನನ್ನ ದೇಹವು ಅಮರವಾಗಿದೆ, ಸಾಧ್ ಸಂಗತದಲ್ಲಿ, ಪವಿತ್ರ ಕಂಪನಿ. ನನಗೆ ಹುಟ್ಟು ಸಾವು ಎರಡೂ ಕೊನೆಗೊಂಡಿವೆ. ||1||

ਮੇਰੇ ਮਨ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਰਹੀਆ ॥

mere man saadhasangat mil raheea |

ಓ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸೇ, ಸಾಧ್ ಸಂಗತ್‌ನೊಂದಿಗೆ ಐಕ್ಯರಾಗಿರಿ.

ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹੁ ਮਧਸੂਦਨ ਮਾਧਉ ਮੈ ਖਿਨੁ ਖਿਨੁ ਸਾਧੂ ਚਰਣ ਪਖਈਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

kripaa karahu madhasoodan maadhau mai khin khin saadhoo charan pakheea |1| rahaau |

ಓ ಕರ್ತನೇ, ನನಗೆ ಕರುಣಿಸು; ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣವೂ, ನಾನು ಪವಿತ್ರನ ಪಾದಗಳನ್ನು ತೊಳೆಯುತ್ತೇನೆ. ||1||ವಿರಾಮ||

ਤਜੈ ਗਿਰਸਤੁ ਭਇਆ ਬਨ ਵਾਸੀ ਇਕੁ ਖਿਨੁ ਮਨੂਆ ਟਿਕੈ ਨ ਟਿਕਈਆ ॥

tajai girasat bheaa ban vaasee ik khin manooaa ttikai na ttikeea |

ಕೌಟುಂಬಿಕ ಜೀವನ ತೊರೆದು ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಅಲೆದಾಡಿದರೂ ಮನಸ್ಸು ಕ್ಷಣಕಾಲವೂ ಸ್ತಬ್ಧವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ਧਾਵਤੁ ਧਾਇ ਤਦੇ ਘਰਿ ਆਵੈ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸਾਧੂ ਸਰਣਿ ਪਵਈਆ ॥੨॥

dhaavat dhaae tade ghar aavai har har saadhoo saran paveea |2|

ಅಲೆದಾಡುವ ಮನಸ್ಸು ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗುತ್ತದೆ, ಅದು ಭಗವಂತನ ಪವಿತ್ರ ಜನರ ಅಭಯಾರಣ್ಯವನ್ನು ಹುಡುಕಿದಾಗ ಮಾತ್ರ. ||2||

ਧੀਆ ਪੂਤ ਛੋਡਿ ਸੰਨਿਆਸੀ ਆਸਾ ਆਸ ਮਨਿ ਬਹੁਤੁ ਕਰਈਆ ॥

dheea poot chhodd saniaasee aasaa aas man bahut kareea |

ಸನ್ಯಾಸಿಯು ತನ್ನ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತು ಪುತ್ರರನ್ನು ತ್ಯಜಿಸುತ್ತಾನೆ, ಆದರೆ ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಇನ್ನೂ ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ಭರವಸೆಗಳು ಮತ್ತು ಆಸೆಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕುತ್ತದೆ.

ਆਸਾ ਆਸ ਕਰੈ ਨਹੀ ਬੂਝੈ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਨਿਰਾਸ ਸੁਖੁ ਲਹੀਆ ॥੩॥

aasaa aas karai nahee boojhai gur kai sabad niraas sukh laheea |3|

ಈ ಆಶಯಗಳು ಮತ್ತು ಬಯಕೆಗಳೊಂದಿಗೆ, ಅವರು ಇನ್ನೂ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ, ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ ಮಾತ್ರ ಬಯಕೆಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತರಾಗುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ||3||

ਉਪਜੀ ਤਰਕ ਦਿਗੰਬਰੁ ਹੋਆ ਮਨੁ ਦਹ ਦਿਸ ਚਲਿ ਚਲਿ ਗਵਨੁ ਕਰਈਆ ॥

aupajee tarak diganbar hoaa man dah dis chal chal gavan kareea |

ಪ್ರಪಂಚದಿಂದ ನಿರ್ಲಿಪ್ತತೆಯು ಒಳಗೊಳಗೇ ಹೆಚ್ಚಾದಾಗ, ಅವನು ಬೆತ್ತಲೆ ಸನ್ಯಾಸಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ, ಆದರೆ ಇನ್ನೂ, ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಹತ್ತು ದಿಕ್ಕುಗಳಲ್ಲಿ ಅಲೆದಾಡುತ್ತದೆ, ಅಲೆದಾಡುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಸುತ್ತುತ್ತದೆ.

ਪ੍ਰਭਵਨੁ ਕਰੈ ਬੂਝੈ ਨਹੀ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਮਿਲਿ ਸੰਗਿ ਸਾਧ ਦਇਆ ਘਰੁ ਲਹੀਆ ॥੪॥

prabhavan karai boojhai nahee trisanaa mil sang saadh deaa ghar laheea |4|

ಅವನು ಅಲೆದಾಡುತ್ತಾನೆ, ಆದರೆ ಅವನ ಆಸೆಗಳು ತೃಪ್ತಿಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ; ಸಾಧ್ ಸಂಗತ್, ಪವಿತ್ರ ಕಂಪನಿಗೆ ಸೇರಿದಾಗ, ಅವನು ದಯೆ ಮತ್ತು ಸಹಾನುಭೂತಿಯ ಮನೆಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ||4||

ਆਸਣ ਸਿਧ ਸਿਖਹਿ ਬਹੁਤੇਰੇ ਮਨਿ ਮਾਗਹਿ ਰਿਧਿ ਸਿਧਿ ਚੇਟਕ ਚੇਟਕਈਆ ॥

aasan sidh sikheh bahutere man maageh ridh sidh chettak chettakeea |

ಸಿದ್ಧರು ಅನೇಕ ಯೋಗಿಗಳ ಭಂಗಿಗಳನ್ನು ಕಲಿಯುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಅವರ ಮನಸ್ಸು ಇನ್ನೂ ಸಂಪತ್ತು, ಅದ್ಭುತ ಶಕ್ತಿಗಳು ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿಗಾಗಿ ಹಂಬಲಿಸುತ್ತದೆ.

ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਸੰਤੋਖੁ ਮਨਿ ਸਾਂਤਿ ਨ ਆਵੈ ਮਿਲਿ ਸਾਧੂ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਿਧਿ ਪਈਆ ॥੫॥

tripat santokh man saant na aavai mil saadhoo tripat har naam sidh peea |5|

ಅವರ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಸಂತೃಪ್ತಿ, ನೆಮ್ಮದಿ ಮತ್ತು ನೆಮ್ಮದಿ ಬರುವುದಿಲ್ಲ; ಆದರೆ ಪವಿತ್ರ ಸಂತರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುವುದರಿಂದ ಅವರು ತೃಪ್ತರಾಗುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರಿನ ಮೂಲಕ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪರಿಪೂರ್ಣತೆಯನ್ನು ಸಾಧಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ||5||