ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್

ಪುಟ - 553

ਜਿਨਾ ਆਪੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ਸੇ ਜਨ ਸਚੀ ਦਰਗਹਿ ਜਾਣੇ ॥੧੧॥

jinaa aape guramukh de vaddiaaee se jan sachee darageh jaane |11|

ನೀನು ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸಿದ ಆ ಗುರುಮುಖ - ಆ ವಿನಯವಂತನು ನಿನ್ನ ನಿಜವಾದ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ತಿಳಿಯಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ. ||11||

ਸਲੋਕੁ ਮਰਦਾਨਾ ੧ ॥

salok maradaanaa 1 |

ಸಲೋಕ್, ಮರ್ದಾನಾ:

ਕਲਿ ਕਲਵਾਲੀ ਕਾਮੁ ਮਦੁ ਮਨੂਆ ਪੀਵਣਹਾਰੁ ॥

kal kalavaalee kaam mad manooaa peevanahaar |

ಕಲಿಯುಗದ ಕರಾಳ ಯುಗವು ಲೈಂಗಿಕ ಬಯಕೆಯ ವೈನ್‌ನಿಂದ ತುಂಬಿದ ಪಾತ್ರೆಯಾಗಿದೆ; ಮನಸ್ಸು ಕುಡುಕ.

ਕ੍ਰੋਧ ਕਟੋਰੀ ਮੋਹਿ ਭਰੀ ਪੀਲਾਵਾ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥

krodh kattoree mohi bharee peelaavaa ahankaar |

ಕೋಪವು ಬಟ್ಟಲು, ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಬಾಂಧವ್ಯದಿಂದ ತುಂಬಿದೆ ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರವು ಸರ್ವರ್ ಆಗಿದೆ.

ਮਜਲਸ ਕੂੜੇ ਲਬ ਕੀ ਪੀ ਪੀ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥

majalas koorre lab kee pee pee hoe khuaar |

ಸುಳ್ಳು ಮತ್ತು ದುರಾಶೆಗಳ ಸಹವಾಸದಲ್ಲಿ ಅತಿಯಾಗಿ ಕುಡಿಯುವುದರಿಂದ ಒಬ್ಬನು ಹಾಳಾಗುತ್ತಾನೆ.

ਕਰਣੀ ਲਾਹਣਿ ਸਤੁ ਗੁੜੁ ਸਚੁ ਸਰਾ ਕਰਿ ਸਾਰੁ ॥

karanee laahan sat gurr sach saraa kar saar |

ಆದ್ದರಿಂದ ಒಳ್ಳೆಯ ಕಾರ್ಯಗಳು ನಿಮ್ಮ ಬಟ್ಟಿಯಾಗಿರಲಿ, ಮತ್ತು ಸತ್ಯವು ನಿಮ್ಮ ಕಾಕಂಬಿಯಾಗಿರಲಿ; ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ, ಸತ್ಯದ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ವೈನ್ ಮಾಡಿ.

ਗੁਣ ਮੰਡੇ ਕਰਿ ਸੀਲੁ ਘਿਉ ਸਰਮੁ ਮਾਸੁ ਆਹਾਰੁ ॥

gun mandde kar seel ghiau saram maas aahaar |

ಸದ್ಗುಣವನ್ನು ನಿಮ್ಮ ರೊಟ್ಟಿಯನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿ, ತುಪ್ಪವನ್ನು ಸದ್ಬಳಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ ಮತ್ತು ತಿನ್ನಲು ಮಾಂಸವನ್ನು ವಿನಮ್ರವಾಗಿ ಮಾಡಿ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ਨਾਨਕਾ ਖਾਧੈ ਜਾਹਿ ਬਿਕਾਰ ॥੧॥

guramukh paaeeai naanakaa khaadhai jaeh bikaar |1|

ಗುರುಮುಖನಾಗಿ, ಇವುಗಳನ್ನು ಪಡೆಯಲಾಗಿದೆ, ಓ ನಾನಕ್; ಅವುಗಳನ್ನು ಸೇವಿಸುವುದರಿಂದ ಒಬ್ಬರ ಪಾಪಗಳು ದೂರವಾಗುತ್ತವೆ. ||1||

ਮਰਦਾਨਾ ੧ ॥

maradaanaa 1 |

ಮರ್ದಾನಾ:

ਕਾਇਆ ਲਾਹਣਿ ਆਪੁ ਮਦੁ ਮਜਲਸ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਧਾਤੁ ॥

kaaeaa laahan aap mad majalas trisanaa dhaat |

ಮಾನವ ದೇಹವು ವ್ಯಾಟ್ ಆಗಿದೆ, ಸ್ವಯಂ ಅಹಂಕಾರವು ದ್ರಾಕ್ಷಾರಸವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಬಯಕೆಯು ಕುಡಿಯುವ ಸ್ನೇಹಿತರ ಸಹವಾಸವಾಗಿದೆ.

ਮਨਸਾ ਕਟੋਰੀ ਕੂੜਿ ਭਰੀ ਪੀਲਾਏ ਜਮਕਾਲੁ ॥

manasaa kattoree koorr bharee peelaae jamakaal |

ಮನದ ಹಂಬಲದ ಬಟ್ಟಲು ಸುಳ್ಳಿನಿಂದ ತುಂಬಿ ತುಳುಕುತ್ತಿದೆ ಮತ್ತು ಸಾವಿನ ದೂತನು ಬಟ್ಟಲು ಹೊತ್ತವನು.

ਇਤੁ ਮਦਿ ਪੀਤੈ ਨਾਨਕਾ ਬਹੁਤੇ ਖਟੀਅਹਿ ਬਿਕਾਰ ॥

eit mad peetai naanakaa bahute khatteeeh bikaar |

ಓ ನಾನಕ್, ಈ ವೈನ್ ಅನ್ನು ಕುಡಿಯುವುದರಿಂದ ಅಸಂಖ್ಯಾತ ಪಾಪಗಳು ಮತ್ತು ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರಗಳು ಸಂಭವಿಸುತ್ತವೆ.

ਗਿਆਨੁ ਗੁੜੁ ਸਾਲਾਹ ਮੰਡੇ ਭਉ ਮਾਸੁ ਆਹਾਰੁ ॥

giaan gurr saalaah mandde bhau maas aahaar |

ಆದ್ದರಿಂದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಕಾಕಂಬಿಯನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿ, ದೇವರ ಸ್ತೋತ್ರವನ್ನು ನಿಮ್ಮ ರೊಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಮತ್ತು ದೇವರ ಭಯವನ್ನು ನೀವು ತಿನ್ನುವ ಮಾಂಸವನ್ನು ಮಾಡಿ.

ਨਾਨਕ ਇਹੁ ਭੋਜਨੁ ਸਚੁ ਹੈ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਆਧਾਰੁ ॥੨॥

naanak ihu bhojan sach hai sach naam aadhaar |2|

ಓ ನಾನಕ್, ಇದು ನಿಜವಾದ ಆಹಾರ; ನಿಜವಾದ ಹೆಸರು ನಿಮ್ಮ ಏಕೈಕ ಬೆಂಬಲವಾಗಿರಲಿ. ||2||

ਕਾਂਯਾਂ ਲਾਹਣਿ ਆਪੁ ਮਦੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਤਿਸ ਕੀ ਧਾਰ ॥

kaanyaan laahan aap mad amrit tis kee dhaar |

ಮಾನವ ದೇಹವು ವ್ಯಾಟ್ ಆಗಿದ್ದರೆ, ಮತ್ತು ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರವು ದ್ರಾಕ್ಷಾರಸವಾಗಿದ್ದರೆ, ಅಮೃತ ಅಮೃತದ ಸ್ಟ್ರೀಮ್ ಉತ್ಪತ್ತಿಯಾಗುತ್ತದೆ.

ਸਤਸੰਗਤਿ ਸਿਉ ਮੇਲਾਪੁ ਹੋਇ ਲਿਵ ਕਟੋਰੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭਰੀ ਪੀ ਪੀ ਕਟਹਿ ਬਿਕਾਰ ॥੩॥

satasangat siau melaap hoe liv kattoree amrit bharee pee pee katteh bikaar |3|

ಸೊಸೈಟಿ ಆಫ್ ದಿ ಸೇಂಟ್ಸ್‌ನೊಂದಿಗಿನ ಸಭೆ, ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯ ಕಪ್ ಈ ಅಮೃತ ಮಕರಂದದಿಂದ ತುಂಬಿದೆ; ಅದನ್ನು ಕುಡಿಯುವುದರಿಂದ ಒಬ್ಬನ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರಗಳು ಮತ್ತು ಪಾಪಗಳು ನಾಶವಾಗುತ್ತವೆ. ||3||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

ಪೂರಿ:

ਆਪੇ ਸੁਰਿ ਨਰ ਗਣ ਗੰਧਰਬਾ ਆਪੇ ਖਟ ਦਰਸਨ ਕੀ ਬਾਣੀ ॥

aape sur nar gan gandharabaa aape khatt darasan kee baanee |

ಅವನೇ ದೇವದೂತ, ಸ್ವರ್ಗೀಯ ಹೆರಾಲ್ಡ್ ಮತ್ತು ಆಕಾಶ ಗಾಯಕ. ಅವನೇ ಆರು ತತ್ತ್ವಶಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ವಿವರಿಸುವವನು.

ਆਪੇ ਸਿਵ ਸੰਕਰ ਮਹੇਸਾ ਆਪੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ॥

aape siv sankar mahesaa aape guramukh akath kahaanee |

ಅವನೇ ಶಿವ, ಶಂಕರ ಮತ್ತು ಮಹಾಯಶ; ಅವನೇ ಗುರುಮುಖ, ಅಘೋಷಿತ ಮಾತು ಹೇಳುವವನು.

ਆਪੇ ਜੋਗੀ ਆਪੇ ਭੋਗੀ ਆਪੇ ਸੰਨਿਆਸੀ ਫਿਰੈ ਬਿਬਾਣੀ ॥

aape jogee aape bhogee aape saniaasee firai bibaanee |

ಅವನೇ ಯೋಗಿ, ಅವನೇ ಇಂದ್ರಿಯ ಆನಂದ, ಮತ್ತು ಅವನೇ ಸಂನ್ಯಾಸಿ, ಅರಣ್ಯದಲ್ಲಿ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಾನೆ.

ਆਪੈ ਨਾਲਿ ਗੋਸਟਿ ਆਪਿ ਉਪਦੇਸੈ ਆਪੇ ਸੁਘੜੁ ਸਰੂਪੁ ਸਿਆਣੀ ॥

aapai naal gosatt aap upadesai aape sugharr saroop siaanee |

ಅವನು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಚರ್ಚಿಸುತ್ತಾನೆ, ಮತ್ತು ಅವನು ಸ್ವತಃ ಕಲಿಸುತ್ತಾನೆ; ಅವನೇ ವಿವೇಚನಾಶೀಲ, ಆಕರ್ಷಕ ಮತ್ತು ಬುದ್ಧಿವಂತ.

ਆਪਣਾ ਚੋਜੁ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਆਪੇ ਆਪੇ ਸਭਨਾ ਜੀਆ ਕਾ ਹੈ ਜਾਣੀ ॥੧੨॥

aapanaa choj kar vekhai aape aape sabhanaa jeea kaa hai jaanee |12|

ಅವನದೇ ನಾಟಕವನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತಾ, ಅವನೇ ಅದನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಾನೆ; ಅವನೇ ಎಲ್ಲ ಜೀವಿಗಳ ಬಲ್ಲವನು. ||12||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:

ਏਹਾ ਸੰਧਿਆ ਪਰਵਾਣੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰਾ ਚਿਤਿ ਆਵੈ ॥

ehaa sandhiaa paravaan hai jit har prabh meraa chit aavai |

ಆ ಸಂಜೆಯ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಮಾತ್ರ ಸ್ವೀಕಾರಾರ್ಹವಾಗಿದೆ, ಅದು ದೇವರಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ನನ್ನ ಪ್ರಜ್ಞೆಗೆ ತರುತ್ತದೆ.

ਹਰਿ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਊਪਜੈ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਜਲਾਵੈ ॥

har siau preet aoopajai maaeaa mohu jalaavai |

ಭಗವಂತನ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿ ನನ್ನೊಳಗೆ ಉಕ್ಕಿ ಹರಿಯುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಮಾಯೆಯೊಂದಿಗಿನ ನನ್ನ ಬಾಂಧವ್ಯವು ಸುಟ್ಟುಹೋಗಿದೆ.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਦੁਬਿਧਾ ਮਰੈ ਮਨੂਆ ਅਸਥਿਰੁ ਸੰਧਿਆ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰੁ ॥

guraparasaadee dubidhaa marai manooaa asathir sandhiaa kare veechaar |

ಗುರುವಿನ ಕೃಪೆಯಿಂದ ದ್ವೈತವನ್ನು ಜಯಿಸಿ ಮನಸ್ಸು ಸ್ಥಿರವಾಗುತ್ತದೆ; ನಾನು ಚಿಂತನಶೀಲ ಧ್ಯಾನವನ್ನು ನನ್ನ ಸಂಜೆ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ.

ਨਾਨਕ ਸੰਧਿਆ ਕਰੈ ਮਨਮੁਖੀ ਜੀਉ ਨ ਟਿਕੈ ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥੧॥

naanak sandhiaa karai manamukhee jeeo na ttikai mar jamai hoe khuaar |1|

ಓ ನಾನಕ್, ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛೆಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖನು ತನ್ನ ಸಂಜೆಯ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯನ್ನು ಓದಬಹುದು, ಆದರೆ ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಅದರ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕೃತವಾಗಿಲ್ಲ; ಜನನ ಮತ್ತು ಮರಣದ ಮೂಲಕ, ಅವನು ನಾಶವಾಗುತ್ತಾನೆ. ||1||