ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್

ಪುಟ - 1395

ਇਕੁ ਬਿੰਨਿ ਦੁਗਣ ਜੁ ਤਉ ਰਹੈ ਜਾ ਸੁਮੰਤ੍ਰਿ ਮਾਨਵ ਹਿਲਹਿ ॥

eik bin dugan ju tau rahai jaa sumantr maanav hileh |

ಒಬ್ಬ ಭಗವಂತನನ್ನು ಅರಿತುಕೊಂಡರೆ, ದ್ವೈತದ ಪ್ರೀತಿಯು ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಗುರುವಿನ ಭವ್ಯವಾದ ಮಂತ್ರವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಲು ಬರುತ್ತದೆ.

ਜਾਲਪਾ ਪਦਾਰਥ ਇਤੜੇ ਗੁਰ ਅਮਰਦਾਸਿ ਡਿਠੈ ਮਿਲਹਿ ॥੫॥੧੪॥

jaalapaa padaarath itarre gur amaradaas dditthai mileh |5|14|

ಆದ್ದರಿಂದ ಜಲಪ್ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ: ಗುರು ಅಮರ್ ದಾಸ್ ಅವರ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲದಷ್ಟು ಸಂಪತ್ತು ಸಿಗುತ್ತದೆ. ||5||14||

ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾਰੁ ਸੁ ਦ੍ਰਿੜੁ ਨਾਨਕਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿਅਉ ॥

sach naam karataar su drirr naanak sangrahiaau |

ಗುರುನಾನಕ್ ಅವರು ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ಭಗವಂತನ ನಿಜವಾದ ಹೆಸರನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಒಳಗೆ ಅಳವಡಿಸಿದರು.

ਤਾ ਤੇ ਅੰਗਦੁ ਲਹਣਾ ਪ੍ਰਗਟਿ ਤਾਸੁ ਚਰਣਹ ਲਿਵ ਰਹਿਅਉ ॥

taa te angad lahanaa pragatt taas charanah liv rahiaau |

ಅವರ ಮೂಲಕ, ಲೆಹ್ನಾ ಗುರು ಅಂಗದ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಯಿತು, ಅವರು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಅವರ ಪಾದಗಳಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡರು.

ਤਿਤੁ ਕੁਲਿ ਗੁਰ ਅਮਰਦਾਸੁ ਆਸਾ ਨਿਵਾਸੁ ਤਾਸੁ ਗੁਣ ਕਵਣ ਵਖਾਣਉ ॥

tit kul gur amaradaas aasaa nivaas taas gun kavan vakhaanau |

ಆ ವಂಶದ ಗುರು ಅಮರ್ ದಾಸ್ ಭರವಸೆಯ ತವರು. ಅವನ ಅದ್ಭುತವಾದ ಸದ್ಗುಣಗಳನ್ನು ನಾನು ಹೇಗೆ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಬಹುದು?

ਜੋ ਗੁਣ ਅਲਖ ਅਗੰਮ ਤਿਨਹ ਗੁਣ ਅੰਤੁ ਨ ਜਾਣਉ ॥

jo gun alakh agam tinah gun ant na jaanau |

ಅವನ ಸದ್ಗುಣಗಳು ಅಜ್ಞಾತ ಮತ್ತು ಅಗ್ರಾಹ್ಯ. ಅವರ ಸದ್ಗುಣಗಳ ಮಿತಿಗಳು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ.

ਬੋਹਿਥਉ ਬਿਧਾਤੈ ਨਿਰਮਯੌ ਸਭ ਸੰਗਤਿ ਕੁਲ ਉਧਰਣ ॥

bohithau bidhaatai niramayau sabh sangat kul udharan |

ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ, ಡೆಸ್ಟಿನಿ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪಿ, ಅವನ ಎಲ್ಲಾ ತಲೆಮಾರುಗಳನ್ನು ಸಂಗತ್, ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯೊಂದಿಗೆ ಸಾಗಿಸಲು ಅವನನ್ನು ದೋಣಿಯನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದ್ದಾನೆ.

ਗੁਰ ਅਮਰਦਾਸ ਕੀਰਤੁ ਕਹੈ ਤ੍ਰਾਹਿ ਤ੍ਰਾਹਿ ਤੁਅ ਪਾ ਸਰਣ ॥੧॥੧੫॥

gur amaradaas keerat kahai traeh traeh tua paa saran |1|15|

ಆದ್ದರಿಂದ ಕೀರತ್ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾನೆ: ಓ ಗುರು ಅಮರ್ ದಾಸ್, ದಯವಿಟ್ಟು ನನ್ನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿ ಮತ್ತು ನನ್ನನ್ನು ಉಳಿಸಿ; ನಾನು ನಿನ್ನ ಪಾದಗಳ ಅಭಯಾರಣ್ಯವನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತೇನೆ. ||1||15||

ਆਪਿ ਨਰਾਇਣੁ ਕਲਾ ਧਾਰਿ ਜਗ ਮਹਿ ਪਰਵਰਿਯਉ ॥

aap naraaein kalaa dhaar jag meh paravariyau |

ಭಗವಂತನೇ ತನ್ನ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಪ್ರಯೋಗಿಸಿ ಜಗತ್ತನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದನು.

ਨਿਰੰਕਾਰਿ ਆਕਾਰੁ ਜੋਤਿ ਜਗ ਮੰਡਲਿ ਕਰਿਯਉ ॥

nirankaar aakaar jot jag manddal kariyau |

ನಿರಾಕಾರ ಭಗವಂತ ರೂಪವನ್ನು ಪಡೆದನು ಮತ್ತು ಅವನ ಬೆಳಕಿನಿಂದ ಅವನು ಪ್ರಪಂಚದ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳನ್ನು ಬೆಳಗಿಸಿದನು.

ਜਹ ਕਹ ਤਹ ਭਰਪੂਰੁ ਸਬਦੁ ਦੀਪਕਿ ਦੀਪਾਯਉ ॥

jah kah tah bharapoor sabad deepak deepaayau |

ಅವನು ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಸರ್ವವ್ಯಾಪಿಯಾಗಿದ್ದಾನೆ; ಶಬ್ದವಾದ ಶಬ್ದದ ದೀಪವನ್ನು ಬೆಳಗಿಸಲಾಗಿದೆ.

ਜਿਹ ਸਿਖਹ ਸੰਗ੍ਰਹਿਓ ਤਤੁ ਹਰਿ ਚਰਣ ਮਿਲਾਯਉ ॥

jih sikhah sangrahio tat har charan milaayau |

ಯಾರು ಬೋಧನೆಗಳ ಸಾರವನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾರೋ ಅವರು ಭಗವಂತನ ಪಾದಗಳಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುತ್ತಾರೆ.

ਨਾਨਕ ਕੁਲਿ ਨਿੰਮਲੁ ਅਵਤਰੵਿਉ ਅੰਗਦ ਲਹਣੇ ਸੰਗਿ ਹੁਅ ॥

naanak kul ninmal avatarayiau angad lahane sang hua |

ಗುರು ಅಂಗದ್ ಆದ ಲೆಹ್ನಾ ಮತ್ತು ಗುರು ಅಮರ್ ದಾಸ್ ಅವರು ಗುರುನಾನಕ್ ಅವರ ಶುದ್ಧ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಪುನರ್ಜನ್ಮ ಪಡೆದಿದ್ದಾರೆ.

ਗੁਰ ਅਮਰਦਾਸ ਤਾਰਣ ਤਰਣ ਜਨਮ ਜਨਮ ਪਾ ਸਰਣਿ ਤੁਅ ॥੨॥੧੬॥

gur amaradaas taaran taran janam janam paa saran tua |2|16|

ಗುರು ಅಮರ್ ದಾಸ್ ನಮ್ಮ ಉಳಿಸುವ ಅನುಗ್ರಹ, ಅವರು ನಮ್ಮನ್ನು ಅಡ್ಡಲಾಗಿ ಸಾಗಿಸುತ್ತಾರೆ; ಜೀವಮಾನದ ನಂತರ ಜೀವಿತಾವಧಿಯಲ್ಲಿ, ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಪಾದಗಳ ಅಭಯಾರಣ್ಯವನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತೇನೆ. ||2||16||

ਜਪੁ ਤਪੁ ਸਤੁ ਸੰਤੋਖੁ ਪਿਖਿ ਦਰਸਨੁ ਗੁਰ ਸਿਖਹ ॥

jap tap sat santokh pikh darasan gur sikhah |

ಅವರ ದರ್ಶನದ ಪೂಜ್ಯ ದರ್ಶನವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ, ಗುರ್ಸಿಖ್ ಪಠಣ ಮತ್ತು ಆಳವಾದ ಧ್ಯಾನ, ಸತ್ಯ ಮತ್ತು ತೃಪ್ತಿಯಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ.

ਸਰਣਿ ਪਰਹਿ ਤੇ ਉਬਰਹਿ ਛੋਡਿ ਜਮ ਪੁਰ ਕੀ ਲਿਖਹ ॥

saran pareh te ubareh chhodd jam pur kee likhah |

ಅವನ ಅಭಯಾರಣ್ಯವನ್ನು ಹುಡುಕುವವನು ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟನು; ಸಾವಿನ ನಗರದಲ್ಲಿ ಅವನ ಖಾತೆಯನ್ನು ತೆರವುಗೊಳಿಸಲಾಗಿದೆ.

ਭਗਤਿ ਭਾਇ ਭਰਪੂਰੁ ਰਿਦੈ ਉਚਰੈ ਕਰਤਾਰੈ ॥

bhagat bhaae bharapoor ridai ucharai karataarai |

ಅವನ ಹೃದಯವು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಯ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ತುಂಬಿದೆ; ಅವನು ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಾದ ಭಗವಂತನಿಗೆ ಜಪಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਰੁ ਗਉਹਰੁ ਦਰੀਆਉ ਪਲਕ ਡੁਬੰਤੵਹ ਤਾਰੈ ॥

gur gauhar dareeaau palak ddubantayah taarai |

ಗುರುವು ಮುತ್ತಿನ ನದಿ; ಒಂದು ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ, ಅವನು ಮುಳುಗುತ್ತಿರುವವರನ್ನು ಅಡ್ಡಲಾಗಿ ಸಾಗಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਨਾਨਕ ਕੁਲਿ ਨਿੰਮਲੁ ਅਵਤਰੵਿਉ ਗੁਣ ਕਰਤਾਰੈ ਉਚਰੈ ॥

naanak kul ninmal avatarayiau gun karataarai ucharai |

ಅವರು ಗುರುನಾನಕ್ ಅವರ ಮನೆಗೆ ಪುನರ್ಜನ್ಮ ಪಡೆದರು; ಅವರು ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ಭಗವಂತನ ಅದ್ಭುತವಾದ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಪಠಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਗੁਰੁ ਅਮਰਦਾਸੁ ਜਿਨੑ ਸੇਵਿਅਉ ਤਿਨੑ ਦੁਖੁ ਦਰਿਦ੍ਰੁ ਪਰਹਰਿ ਪਰੈ ॥੩॥੧੭॥

gur amaradaas jina seviaau tina dukh daridru parahar parai |3|17|

ಗುರು ಅಮರ್ ದಾಸ್ ಸೇವೆ ಮಾಡುವವರು - ಅವರ ನೋವು ಮತ್ತು ಬಡತನ ದೂರವಾಗುತ್ತದೆ, ದೂರ. ||3||17||

ਚਿਤਿ ਚਿਤਵਉ ਅਰਦਾਸਿ ਕਹਉ ਪਰੁ ਕਹਿ ਭਿ ਨ ਸਕਉ ॥

chit chitvau aradaas khau par keh bhi na skau |

ನಾನು ಪ್ರಜ್ಞಾಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ನನ್ನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತೇನೆ, ಆದರೆ ನಾನು ಅದನ್ನು ಪದಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.

ਸਰਬ ਚਿੰਤ ਤੁਝੁ ਪਾਸਿ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਹਉ ਤਕਉ ॥

sarab chint tujh paas saadhasangat hau tkau |

ನನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ಚಿಂತೆಗಳನ್ನೂ ತಲ್ಲಣಗಳನ್ನೂ ನಿನ್ನ ಮುಂದೆ ಇಡುತ್ತೇನೆ; ನಾನು ಸಹಾಯಕ್ಕಾಗಿ ಸಾಧ್ ಸಂಗತ್, ಪವಿತ್ರ ಕಂಪನಿಯ ಕಡೆಗೆ ನೋಡುತ್ತೇನೆ.

ਤੇਰੈ ਹੁਕਮਿ ਪਵੈ ਨੀਸਾਣੁ ਤਉ ਕਰਉ ਸਾਹਿਬ ਕੀ ਸੇਵਾ ॥

terai hukam pavai neesaan tau krau saahib kee sevaa |

ನಿಮ್ಮ ಆಜ್ಞೆಯ ಹುಕಮ್‌ನಿಂದ, ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಚಿಹ್ನೆಯಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ; ನಾನು ನನ್ನ ಭಗವಂತ ಮತ್ತು ಯಜಮಾನನನ್ನು ಸೇವಿಸುತ್ತೇನೆ.

ਜਬ ਗੁਰੁ ਦੇਖੈ ਸੁਭ ਦਿਸਟਿ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਮੁਖਿ ਮੇਵਾ ॥

jab gur dekhai subh disatt naam karataa mukh mevaa |

ಗುರುವೇ, ನೀನು ನಿನ್ನ ಕೃಪಾದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನನ್ನನ್ನು ದಿಟ್ಟಿಸಿದಾಗ, ನಾಮದ ಫಲ, ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನ ನಾಮವು ನನ್ನ ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ.

ਅਗਮ ਅਲਖ ਕਾਰਣ ਪੁਰਖ ਜੋ ਫੁਰਮਾਵਹਿ ਸੋ ਕਹਉ ॥

agam alakh kaaran purakh jo furamaaveh so khau |

ಅಗ್ರಾಹ್ಯ ಮತ್ತು ಕಾಣದ ಮೂಲ ಭಗವಂತ ದೇವರು, ಕಾರಣಗಳ ಕಾರಣ - ಅವನು ಆದೇಶಿಸಿದಂತೆ, ನಾನು ಮಾತನಾಡುತ್ತೇನೆ.

ਗੁਰ ਅਮਰਦਾਸ ਕਾਰਣ ਕਰਣ ਜਿਵ ਤੂ ਰਖਹਿ ਤਿਵ ਰਹਉ ॥੪॥੧੮॥

gur amaradaas kaaran karan jiv too rakheh tiv rhau |4|18|

ಓ ಗುರು ಅಮರ್ ದಾಸ್, ಕರ್ಮಗಳನ್ನು ಮಾಡುವವನೇ, ಕಾರಣಗಳ ಕಾರಣ, ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಉಳಿಸಿದಂತೆ, ನಾನು ಉಳಿಯುತ್ತೇನೆ; ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿದಂತೆ ನಾನು ಬದುಕುತ್ತೇನೆ. ||4||18||

ਭਿਖੇ ਕੇ ॥

bhikhe ke |

ಭಿಖಾ ಅವರ:

ਗੁਰੁ ਗਿਆਨੁ ਅਰੁ ਧਿਆਨੁ ਤਤ ਸਿਉ ਤਤੁ ਮਿਲਾਵੈ ॥

gur giaan ar dhiaan tat siau tat milaavai |

ಆಳವಾದ ಧ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಗುರುವಿನ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯಲ್ಲಿ, ಒಬ್ಬರ ಸಾರವು ವಾಸ್ತವದ ಸಾರದೊಂದಿಗೆ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

ਸਚਿ ਸਚੁ ਜਾਣੀਐ ਇਕ ਚਿਤਹਿ ਲਿਵ ਲਾਵੈ ॥

sach sach jaaneeai ik chiteh liv laavai |

ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ, ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಗುರುತಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳಲಾಗುತ್ತದೆ, ಒಬ್ಬನು ಆತನೊಂದಿಗೆ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಹೊಂದಿಕೊಂಡಾಗ, ಏಕಮುಖ ಪ್ರಜ್ಞೆಯೊಂದಿಗೆ.

ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਵਸਿ ਕਰੈ ਪਵਣੁ ਉਡੰਤ ਨ ਧਾਵੈ ॥

kaam krodh vas karai pavan uddant na dhaavai |

ಕಾಮ ಮತ್ತು ಕ್ರೋಧಗಳು ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತವೆ, ಉಸಿರಾಟವು ಸುತ್ತಲೂ ಹಾರುವುದಿಲ್ಲ, ಚಂಚಲವಾಗಿ ಅಲೆದಾಡುತ್ತದೆ.

ਨਿਰੰਕਾਰ ਕੈ ਵਸੈ ਦੇਸਿ ਹੁਕਮੁ ਬੁਝਿ ਬੀਚਾਰੁ ਪਾਵੈ ॥

nirankaar kai vasai des hukam bujh beechaar paavai |

ನಿರಾಕಾರ ಭಗವಂತನ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ವಾಸವಾಗಿ, ಅವನ ಆಜ್ಞೆಯ ಹುಕಮ್ ಅನ್ನು ಅರಿತುಕೊಂಡರೆ, ಅವನ ಚಿಂತನಶೀಲ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯು ಪ್ರಾಪ್ತವಾಗುತ್ತದೆ.

ਕਲਿ ਮਾਹਿ ਰੂਪੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਸੋ ਜਾਣੈ ਜਿਨਿ ਕਿਛੁ ਕੀਅਉ ॥

kal maeh roop karataa purakh so jaanai jin kichh keeo |

ಕಲಿಯುಗದ ಈ ಕರಾಳ ಯುಗದಲ್ಲಿ, ಗುರುವು ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನ ಸ್ವರೂಪವಾಗಿದೆ, ಆದ್ಯ ಭಗವಂತ ದೇವರು; ಅದನ್ನು ಯಾರು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದಾರೆಂದು ಅವನಿಗೆ ಮಾತ್ರ ತಿಳಿದಿದೆ.

ਗੁਰੁ ਮਿਲੵਿਉ ਸੋਇ ਭਿਖਾ ਕਹੈ ਸਹਜ ਰੰਗਿ ਦਰਸਨੁ ਦੀਅਉ ॥੧॥੧੯॥

gur milayiau soe bhikhaa kahai sahaj rang darasan deeo |1|19|

ಆದ್ದರಿಂದ ಭಿಖಾ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾನೆ: ನಾನು ಗುರುಗಳನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ. ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತ ವಾತ್ಸಲ್ಯದಿಂದ ಅವರು ತಮ್ಮ ದರ್ಶನದ ಪೂಜ್ಯ ದರ್ಶನವನ್ನು ನೀಡಿದ್ದಾರೆ. ||1||19||