ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 167
ਜਿਤਨੀ ਭੂਖ ਅਨ ਰਸ ਸਾਦ ਹੈ ਤਿਤਨੀ ਭੂਖ ਫਿਰਿ ਲਾਗੈ ॥
jitanee bhookh an ras saad hai titanee bhookh fir laagai |ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಇತರ ಅಭಿರುಚಿಗಳು ಮತ್ತು ಸಂತೋಷಗಳಿಗಾಗಿ ಹೆಚ್ಚು ಹಸಿವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾನೆ, ಈ ಹಸಿವು ಹೆಚ್ಚು ಇರುತ್ತದೆ.
ਜਿਸੁ ਹਰਿ ਆਪਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਸੋ ਵੇਚੇ ਸਿਰੁ ਗੁਰ ਆਗੈ ॥
jis har aap kripaa kare so veche sir gur aagai |ಯಾರಿಗೆ ಭಗವಂತನು ಕರುಣೆ ತೋರಿಸುತ್ತಾನೋ ಅವರು ತಮ್ಮ ತಲೆಯನ್ನು ಗುರುವಿಗೆ ಮಾರುತ್ತಾರೆ.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਰਸਿ ਤ੍ਰਿਪਤਿਆ ਫਿਰਿ ਭੂਖ ਨ ਲਾਗੈ ॥੪॥੪॥੧੦॥੪੮॥
jan naanak har ras tripatiaa fir bhookh na laagai |4|4|10|48|ಸೇವಕ ನಾನಕ್ ಭಗವಂತನ ಹೆಸರಿನಿಂದ ತೃಪ್ತನಾಗಿದ್ದಾನೆ, ಹರ್, ಹರ್. ಅವನು ಮತ್ತೆ ಹಸಿವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ||4||4||10||48||
ਗਉੜੀ ਬੈਰਾਗਣਿ ਮਹਲਾ ੪ ॥
gaurree bairaagan mahalaa 4 |ಗೌರಿ ಬೈರಾಗನ್, ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹಲ್:
ਹਮਰੈ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਹਰਿ ਆਸ ਨਿਤ ਕਿਉ ਦੇਖਾ ਹਰਿ ਦਰਸੁ ਤੁਮਾਰਾ ॥
hamarai man chit har aas nit kiau dekhaa har daras tumaaraa |ನನ್ನ ಜಾಗೃತ ಮನಸ್ಸಿನೊಳಗೆ ಭಗವಂತನ ನಿರಂತರ ಹಂಬಲವಿದೆ. ನಿಮ್ಮ ದರ್ಶನದ ಪೂಜ್ಯ ದರ್ಶನವನ್ನು ನಾನು ಹೇಗೆ ನೋಡಲಿ ಸ್ವಾಮಿ?
ਜਿਨਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਾਈ ਸੋ ਜਾਣਤਾ ਹਮਰੈ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਹਰਿ ਬਹੁਤੁ ਪਿਆਰਾ ॥
jin preet laaee so jaanataa hamarai man chit har bahut piaaraa |ಭಗವಂತನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವವನಿಗೆ ಇದು ತಿಳಿದಿದೆ; ಭಗವಂತ ನನ್ನ ಜಾಗೃತ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತುಂಬಾ ಪ್ರಿಯ.
ਹਉ ਕੁਰਬਾਨੀ ਗੁਰ ਆਪਣੇ ਜਿਨਿ ਵਿਛੁੜਿਆ ਮੇਲਿਆ ਮੇਰਾ ਸਿਰਜਨਹਾਰਾ ॥੧॥
hau kurabaanee gur aapane jin vichhurriaa meliaa meraa sirajanahaaraa |1|ನನ್ನ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಾದ ಭಗವಂತನೊಂದಿಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಪುನಃ ಸೇರಿಸಿರುವ ನನ್ನ ಗುರುವಿಗೆ ನಾನು ತ್ಯಾಗ; ಇಷ್ಟು ದಿನ ಅವನಿಂದ ಬೇರ್ಪಟ್ಟಿದ್ದೆ! ||1||
ਮੇਰੇ ਰਾਮ ਹਮ ਪਾਪੀ ਸਰਣਿ ਪਰੇ ਹਰਿ ਦੁਆਰਿ ॥
mere raam ham paapee saran pare har duaar |ಓ ನನ್ನ ಕರ್ತನೇ, ನಾನು ಪಾಪಿ; ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಅಭಯಾರಣ್ಯಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದೇನೆ, ಕರ್ತನೇ.
ਮਤੁ ਨਿਰਗੁਣ ਹਮ ਮੇਲੈ ਕਬਹੂੰ ਅਪੁਨੀ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
mat niragun ham melai kabahoon apunee kirapaa dhaar |1| rahaau |ನನ್ನ ಬುದ್ಧಿಗೆ ಬೆಲೆಯಿಲ್ಲ; ನಾನು ಹೊಲಸು ಮತ್ತು ಕಲುಷಿತನಾಗಿದ್ದೇನೆ. ದಯವಿಟ್ಟು ಒಮ್ಮೆ ನಿನ್ನ ಕರುಣೆಯಿಂದ ನನಗೆ ಧಾರೆ ಎರೆಯಿರಿ. ||1||ವಿರಾಮ||
ਹਮਰੇ ਅਵਗੁਣ ਬਹੁਤੁ ਬਹੁਤੁ ਹੈ ਬਹੁ ਬਾਰ ਬਾਰ ਹਰਿ ਗਣਤ ਨ ਆਵੈ ॥
hamare avagun bahut bahut hai bahu baar baar har ganat na aavai |ನನ್ನ ನ್ಯೂನತೆಗಳು ಹಲವು ಮತ್ತು ಹಲವಾರು. ನಾನು ಅನೇಕ ಬಾರಿ ಪಾಪ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ, ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ. ಓ ಕರ್ತನೇ, ಅವರನ್ನು ಎಣಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਤੂੰ ਗੁਣਵੰਤਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਦਇਆਲੁ ਹਰਿ ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਲੈਹਿ ਹਰਿ ਭਾਵੈ ॥
toon gunavantaa har har deaal har aape bakhas laihi har bhaavai |ನೀನು, ಕರ್ತನೇ, ಪುಣ್ಯದ ಕರುಣಾಮಯಿ ನಿಧಿ. ಅದು ನಿಮಗೆ ಇಷ್ಟವಾದಾಗ, ಕರ್ತನೇ, ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸು.
ਹਮ ਅਪਰਾਧੀ ਰਾਖੇ ਗੁਰ ਸੰਗਤੀ ਉਪਦੇਸੁ ਦੀਓ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਛਡਾਵੈ ॥੨॥
ham aparaadhee raakhe gur sangatee upades deeo har naam chhaddaavai |2|ನಾನು ಪಾಪಿ, ಗುರುಗಳ ಸಹವಾಸದಿಂದ ಮಾತ್ರ ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಅವರು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರಿನ ಬೋಧನೆಗಳನ್ನು ನೀಡಿದ್ದಾರೆ, ಅದು ನನ್ನನ್ನು ಉಳಿಸುತ್ತದೆ. ||2||
ਤੁਮਰੇ ਗੁਣ ਕਿਆ ਕਹਾ ਮੇਰੇ ਸਤਿਗੁਰਾ ਜਬ ਗੁਰੁ ਬੋਲਹ ਤਬ ਬਿਸਮੁ ਹੋਇ ਜਾਇ ॥
tumare gun kiaa kahaa mere satiguraa jab gur bolah tab bisam hoe jaae |ಓ ನನ್ನ ನಿಜವಾದ ಗುರುವೇ, ನಿನ್ನ ಯಾವ ಅದ್ಭುತವಾದ ಗುಣಗಳನ್ನು ನಾನು ವರ್ಣಿಸಬಲ್ಲೆ? ಗುರುಗಳು ಮಾತನಾಡುವಾಗ ನನಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ.
ਹਮ ਜੈਸੇ ਅਪਰਾਧੀ ਅਵਰੁ ਕੋਈ ਰਾਖੈ ਜੈਸੇ ਹਮ ਸਤਿਗੁਰਿ ਰਾਖਿ ਲੀਏ ਛਡਾਇ ॥
ham jaise aparaadhee avar koee raakhai jaise ham satigur raakh lee chhaddaae |ನನ್ನಂತಹ ಪಾಪಿಯನ್ನು ಬೇರೆ ಯಾರಾದರೂ ಉಳಿಸಬಹುದೇ? ನಿಜವಾದ ಗುರು ನನ್ನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿ ಕಾಪಾಡಿದ್ದಾನೆ.
ਤੂੰ ਗੁਰੁ ਪਿਤਾ ਤੂੰਹੈ ਗੁਰੁ ਮਾਤਾ ਤੂੰ ਗੁਰੁ ਬੰਧਪੁ ਮੇਰਾ ਸਖਾ ਸਖਾਇ ॥੩॥
toon gur pitaa toonhai gur maataa toon gur bandhap meraa sakhaa sakhaae |3|ಗುರುಗಳೇ, ನೀನೇ ನನ್ನ ತಂದೆ. ಗುರುಗಳೇ, ನೀನೇ ನನ್ನ ತಾಯಿ. ಓ ಗುರುವೇ, ನೀನು ನನ್ನ ಸಂಬಂಧಿ, ಒಡನಾಡಿ ಮತ್ತು ಸ್ನೇಹಿತ. ||3||
ਜੋ ਹਮਰੀ ਬਿਧਿ ਹੋਤੀ ਮੇਰੇ ਸਤਿਗੁਰਾ ਸਾ ਬਿਧਿ ਤੁਮ ਹਰਿ ਜਾਣਹੁ ਆਪੇ ॥
jo hamaree bidh hotee mere satiguraa saa bidh tum har jaanahu aape |ನನ್ನ ಸ್ಥಿತಿ, ಓ ನನ್ನ ನಿಜವಾದ ಗುರು - ಆ ಸ್ಥಿತಿ, ಓ ಕರ್ತನೇ, ನಿನಗೆ ಮಾತ್ರ ತಿಳಿದಿದೆ.
ਹਮ ਰੁਲਤੇ ਫਿਰਤੇ ਕੋਈ ਬਾਤ ਨ ਪੂਛਤਾ ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਸੰਗਿ ਕੀਰੇ ਹਮ ਥਾਪੇ ॥
ham rulate firate koee baat na poochhataa gur satigur sang keere ham thaape |ನಾನು ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಸುತ್ತುತ್ತಿದ್ದೆ ಮತ್ತು ಯಾರೂ ನನ್ನನ್ನು ಕಾಳಜಿ ವಹಿಸಲಿಲ್ಲ. ಗುರುವಿನ ಸಹವಾಸದಲ್ಲಿ ನಿಜವಾದ ಗುರುವಾದ ನಾನು, ಹುಳುವನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಿ ಉನ್ನತೀಕರಿಸಿದೆ.
ਧੰਨੁ ਧੰਨੁ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜਨ ਕੇਰਾ ਜਿਤੁ ਮਿਲਿਐ ਚੂਕੇ ਸਭਿ ਸੋਗ ਸੰਤਾਪੇ ॥੪॥੫॥੧੧॥੪੯॥
dhan dhan guroo naanak jan keraa jit miliaai chooke sabh sog santaape |4|5|11|49|ಪೂಜ್ಯ, ಪೂಜ್ಯ ಸೇವಕ ನಾನಕರ ಗುರು; ಅವರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಿ, ನನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ದುಃಖಗಳು ಮತ್ತು ತೊಂದರೆಗಳು ಕೊನೆಗೊಂಡಿವೆ. ||4||5||11||49||
ਗਉੜੀ ਬੈਰਾਗਣਿ ਮਹਲਾ ੪ ॥
gaurree bairaagan mahalaa 4 |ಗೌರಿ ಬೈರಾಗನ್, ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹಲ್:
ਕੰਚਨ ਨਾਰੀ ਮਹਿ ਜੀਉ ਲੁਭਤੁ ਹੈ ਮੋਹੁ ਮੀਠਾ ਮਾਇਆ ॥
kanchan naaree meh jeeo lubhat hai mohu meetthaa maaeaa |ಪುರುಷನ ಆತ್ಮವು ಚಿನ್ನ ಮತ್ತು ಮಹಿಳೆಯರಿಂದ ಆಮಿಷಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತದೆ; ಮಾಯೆಯೊಂದಿಗಿನ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಬಾಂಧವ್ಯವು ಅವನಿಗೆ ತುಂಬಾ ಸಿಹಿಯಾಗಿದೆ.
ਘਰ ਮੰਦਰ ਘੋੜੇ ਖੁਸੀ ਮਨੁ ਅਨ ਰਸਿ ਲਾਇਆ ॥
ghar mandar ghorre khusee man an ras laaeaa |ಮನೆಗಳು, ಅರಮನೆಗಳು, ಕುದುರೆಗಳು ಮತ್ತು ಇತರ ಭೋಗಗಳ ಸಂತೋಷಗಳಿಗೆ ಮನಸ್ಸು ಅಂಟಿಕೊಂಡಿದೆ.
ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵਈ ਕਿਉ ਛੂਟਾ ਮੇਰੇ ਹਰਿ ਰਾਇਆ ॥੧॥
har prabh chit na aavee kiau chhoottaa mere har raaeaa |1|ಕರ್ತನಾದ ದೇವರು ಅವನ ಆಲೋಚನೆಗಳನ್ನು ಸಹ ಪ್ರವೇಶಿಸುವುದಿಲ್ಲ; ಓ ನನ್ನ ಪ್ರಭು ರಾಜನೇ, ಅವನು ಹೇಗೆ ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಡಬಹುದು? ||1||
ਮੇਰੇ ਰਾਮ ਇਹ ਨੀਚ ਕਰਮ ਹਰਿ ਮੇਰੇ ॥
mere raam ih neech karam har mere |ಓ ನನ್ನ ಕರ್ತನೇ, ಇವು ನನ್ನ ಕೀಳು ಕಾರ್ಯಗಳು, ಓ ನನ್ನ ಪ್ರಭು.
ਗੁਣਵੰਤਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਦਇਆਲੁ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਬਖਸਿ ਅਵਗਣ ਸਭਿ ਮੇਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
gunavantaa har har deaal kar kirapaa bakhas avagan sabh mere |1| rahaau |ಓ ಕರ್ತನೇ, ಹರ್, ಹರ್, ಪುಣ್ಯದ ನಿಧಿ, ಕರುಣಾಮಯಿ ಕರ್ತನೇ: ದಯವಿಟ್ಟು ನಿನ್ನ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ ನನ್ನನ್ನು ಆಶೀರ್ವದಿಸಿ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಿ. ||1||ವಿರಾಮ||
ਕਿਛੁ ਰੂਪੁ ਨਹੀ ਕਿਛੁ ਜਾਤਿ ਨਾਹੀ ਕਿਛੁ ਢੰਗੁ ਨ ਮੇਰਾ ॥
kichh roop nahee kichh jaat naahee kichh dtang na meraa |ನನಗೆ ಸೌಂದರ್ಯವಿಲ್ಲ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಸ್ಥಾನಮಾನವಿಲ್ಲ, ಆಚಾರವಿಲ್ಲ.
ਕਿਆ ਮੁਹੁ ਲੈ ਬੋਲਹ ਗੁਣ ਬਿਹੂਨ ਨਾਮੁ ਜਪਿਆ ਨ ਤੇਰਾ ॥
kiaa muhu lai bolah gun bihoon naam japiaa na teraa |ನಾನು ಯಾವ ಮುಖದಿಂದ ಮಾತನಾಡಬೇಕು? ನನಗೆ ಪುಣ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ; ನಾನು ನಿನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು ಜಪಿಸಿಲ್ಲ.
ਹਮ ਪਾਪੀ ਸੰਗਿ ਗੁਰ ਉਬਰੇ ਪੁੰਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕੇਰਾ ॥੨॥
ham paapee sang gur ubare pun satigur keraa |2|ನಾನು ಪಾಪಿ, ಗುರುಗಳ ಸಹವಾಸದಿಂದ ಮಾತ್ರ ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಇದು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಉದಾರವಾದ ಆಶೀರ್ವಾದ. ||2||
ਸਭੁ ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਮੁਖੁ ਨਕੁ ਦੀਆ ਵਰਤਣ ਕਉ ਪਾਣੀ ॥
sabh jeeo pindd mukh nak deea varatan kau paanee |ಅವನು ಎಲ್ಲಾ ಜೀವಿಗಳಿಗೆ ಆತ್ಮ, ದೇಹ, ಬಾಯಿ, ಮೂಗು ಮತ್ತು ನೀರನ್ನು ಕುಡಿಯಲು ಕೊಟ್ಟನು.
ਅੰਨੁ ਖਾਣਾ ਕਪੜੁ ਪੈਨਣੁ ਦੀਆ ਰਸ ਅਨਿ ਭੋਗਾਣੀ ॥
an khaanaa kaparr painan deea ras an bhogaanee |ಅವರಿಗೆ ತಿನ್ನಲು ಕಾಳು, ಉಡಲು ಬಟ್ಟೆ ಮತ್ತು ಆನಂದಿಸಲು ಇತರ ಆನಂದಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟನು.
ਜਿਨਿ ਦੀਏ ਸੁ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵਈ ਪਸੂ ਹਉ ਕਰਿ ਜਾਣੀ ॥੩॥
jin dee su chit na aavee pasoo hau kar jaanee |3|ಆದರೆ ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ಕೊಟ್ಟವನನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಪ್ರಾಣಿಗಳು ತಾವೇ ಮಾಡಿದವು ಎಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತವೆ! ||3||
ਸਭੁ ਕੀਤਾ ਤੇਰਾ ਵਰਤਦਾ ਤੂੰ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ॥
sabh keetaa teraa varatadaa toon antarajaamee |ನೀವು ಅವುಗಳನ್ನು ಎಲ್ಲಾ ಮಾಡಿದ; ನೀನು ಸರ್ವವ್ಯಾಪಿ. ನೀವು ಅಂತರಂಗವನ್ನು ತಿಳಿದವರು, ಹೃದಯಗಳನ್ನು ಹುಡುಕುವವರು.
ਹਮ ਜੰਤ ਵਿਚਾਰੇ ਕਿਆ ਕਰਹ ਸਭੁ ਖੇਲੁ ਤੁਮ ਸੁਆਮੀ ॥
ham jant vichaare kiaa karah sabh khel tum suaamee |ಈ ದರಿದ್ರ ಜೀವಿಗಳು ಏನು ಮಾಡಬಹುದು? ಈ ಇಡೀ ನಾಟಕವು ನಿಮ್ಮದು, ಓ ಕರ್ತನೇ ಮತ್ತು ಗುರುವೇ.
ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਹਾਟਿ ਵਿਹਾਝਿਆ ਹਰਿ ਗੁਲਮ ਗੁਲਾਮੀ ॥੪॥੬॥੧੨॥੫੦॥
jan naanak haatt vihaajhiaa har gulam gulaamee |4|6|12|50|ಸೇವಕ ನಾನಕ್ ಅವರನ್ನು ಗುಲಾಮರ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಖರೀದಿಸಲಾಯಿತು. ಅವನು ಭಗವಂತನ ಗುಲಾಮರ ಗುಲಾಮ. ||4||6||12||50||