ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 304
ਜੋ ਗੁਰੁ ਗੋਪੇ ਆਪਣਾ ਸੁ ਭਲਾ ਨਾਹੀ ਪੰਚਹੁ ਓਨਿ ਲਾਹਾ ਮੂਲੁ ਸਭੁ ਗਵਾਇਆ ॥
jo gur gope aapanaa su bhalaa naahee panchahu on laahaa mool sabh gavaaeaa |ಓ ಆಯ್ಕೆಮಾಡಿದ ಜನರೇ, ಓ ಸ್ವಯಂ ಚುನಾಯಿತರೇ, ತನ್ನ ಗುರುವನ್ನು ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ದೃಢೀಕರಿಸದವನು ಒಳ್ಳೆಯ ವ್ಯಕ್ತಿಯಲ್ಲ; ಅವನು ತನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ಲಾಭ ಮತ್ತು ಬಂಡವಾಳವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ਪਹਿਲਾ ਆਗਮੁ ਨਿਗਮੁ ਨਾਨਕੁ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਕਾ ਬਚਨੁ ਉਪਰਿ ਆਇਆ ॥
pahilaa aagam nigam naanak aakh sunaae poore gur kaa bachan upar aaeaa |ಓ ನಾನಕ್, ಜನರು ಶಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ವೇದಗಳನ್ನು ಪಠಿಸುತ್ತಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಪಠಿಸುತ್ತಿದ್ದರು, ಆದರೆ ಈಗ ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವಿನ ಪದಗಳು ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಶ್ರೇಷ್ಠವಾಗಿವೆ.
ਗੁਰਸਿਖਾ ਵਡਿਆਈ ਭਾਵੈ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਮਨਮੁਖਾ ਓਹ ਵੇਲਾ ਹਥਿ ਨ ਆਇਆ ॥੨॥
gurasikhaa vaddiaaee bhaavai gur poore kee manamukhaa oh velaa hath na aaeaa |2|ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವಿನ ಅದ್ಭುತವಾದ ಹಿರಿಮೆಯು ಗುರುಸಿಖ್ಗೆ ಸಂತೋಷವಾಗಿದೆ; ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರು ಈ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਸਚੁ ਸਚਾ ਸਭ ਦੂ ਵਡਾ ਹੈ ਸੋ ਲਏ ਜਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਟਿਕੇ ॥
sach sachaa sabh doo vaddaa hai so le jis satigur ttike |ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ ಶ್ರೇಷ್ಠ; ಗುರುವಿನಿಂದ ಅಭಿಷೇಕಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಅವನನ್ನು ಅವನು ಮಾತ್ರ ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.
ਸੋ ਸਤਿਗੁਰੁ ਜਿ ਸਚੁ ਧਿਆਇਦਾ ਸਚੁ ਸਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਇਕੇ ॥
so satigur ji sach dhiaaeidaa sach sachaa satigur ike |ಅವನೇ ನಿಜವಾದ ಗುರು, ಯಾರು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾರೆ. ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತ ಮತ್ತು ನಿಜವಾದ ಗುರು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಒಬ್ಬರೇ.
ਸੋਈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਹੈ ਜਿਨਿ ਪੰਜੇ ਦੂਤ ਕੀਤੇ ਵਸਿ ਛਿਕੇ ॥
soee satigur purakh hai jin panje doot keete vas chhike |ಅವನು ನಿಜವಾದ ಗುರು, ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಜೀವಿ, ಅವನು ತನ್ನ ಐದು ಭಾವೋದ್ರೇಕಗಳನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಜಯಿಸಿದನು.
ਜਿ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਆਪੁ ਗਣਾਇਦੇ ਤਿਨ ਅੰਦਰਿ ਕੂੜੁ ਫਿਟੁ ਫਿਟੁ ਮੁਹ ਫਿਕੇ ॥
ji bin satigur seve aap ganaaeide tin andar koorr fitt fitt muh fike |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡದ ಮತ್ತು ತನ್ನನ್ನು ತಾನೇ ಹೊಗಳಿಕೊಳ್ಳುವವನು ತನ್ನೊಳಗೆ ಅಸತ್ಯದಿಂದ ತುಂಬಿರುತ್ತಾನೆ. ಶಾಪಗ್ರಸ್ತರು, ಶಾಪಗ್ರಸ್ತರು ಅವರ ಕೊಳಕು ಮುಖ.
ਓਇ ਬੋਲੇ ਕਿਸੈ ਨ ਭਾਵਨੀ ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਚੁਕੇ ॥੮॥
oe bole kisai na bhaavanee muh kaale satigur te chuke |8|ಅವರ ಮಾತುಗಳು ಯಾರಿಗೂ ಇಷ್ಟವಾಗುವುದಿಲ್ಲ; ಅವನ ಮುಖವು ಕಪ್ಪಾಗಿದೆ, ಮತ್ತು ಅವನು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನಿಂದ ಬೇರ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ. ||8||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |ಸಲೋಕ್, ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹಲ್:
ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਕਾ ਸਭੁ ਖੇਤੁ ਹੈ ਹਰਿ ਆਪਿ ਕਿਰਸਾਣੀ ਲਾਇਆ ॥
har prabh kaa sabh khet hai har aap kirasaanee laaeaa |ಎಲ್ಲರೂ ಕರ್ತನಾದ ದೇವರ ಕ್ಷೇತ್ರ; ಭಗವಂತನೇ ಈ ಕ್ಷೇತ್ರವನ್ನು ಬೆಳೆಸುತ್ತಾನೆ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬਖਸਿ ਜਮਾਈਅਨੁ ਮਨਮੁਖੀ ਮੂਲੁ ਗਵਾਇਆ ॥
guramukh bakhas jamaaeean manamukhee mool gavaaeaa |ಗುರುಮುಖನು ಕ್ಷಮೆಯ ಬೆಳೆಯನ್ನು ಬೆಳೆಯುತ್ತಾನೆ, ಆದರೆ ಸ್ವಯಂ-ಇಚ್ಛೆಯ ಮನ್ಮುಖನು ತನ್ನ ಬೇರುಗಳನ್ನು ಸಹ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ਸਭੁ ਕੋ ਬੀਜੇ ਆਪਣੇ ਭਲੇ ਨੋ ਹਰਿ ਭਾਵੈ ਸੋ ਖੇਤੁ ਜਮਾਇਆ ॥
sabh ko beeje aapane bhale no har bhaavai so khet jamaaeaa |ಅವರೆಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮ ಒಳಿತಿಗಾಗಿ ನೆಡುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಭಗವಂತನು ತಾನು ಮೆಚ್ಚಿದ ಹೊಲವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಬೆಳೆಯುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.
ਗੁਰਸਿਖੀ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਬੀਜਿਆ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਫਲੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪਾਇਆ ॥
gurasikhee har amrit beejiaa har amrit naam fal amrit paaeaa |ಗುರುಸಿಖ್ ಭಗವಂತನ ಅಮೃತ ಮಕರಂದದ ಬೀಜವನ್ನು ನೆಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ಅಮೃತ ನಾಮವನ್ನು ತನ್ನ ಅಮೃತ ಹಣ್ಣಾಗಿ ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.
ਜਮੁ ਚੂਹਾ ਕਿਰਸ ਨਿਤ ਕੁਰਕਦਾ ਹਰਿ ਕਰਤੈ ਮਾਰਿ ਕਢਾਇਆ ॥
jam choohaa kiras nit kurakadaa har karatai maar kadtaaeaa |ಸಾವಿನ ಇಲಿ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಬೆಳೆಯನ್ನು ಕಡಿಯುತ್ತಿದೆ, ಆದರೆ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ಭಗವಂತ ಅದನ್ನು ಹೊಡೆದು ಓಡಿಸಿದ್ದಾನೆ.
ਕਿਰਸਾਣੀ ਜੰਮੀ ਭਾਉ ਕਰਿ ਹਰਿ ਬੋਹਲ ਬਖਸ ਜਮਾਇਆ ॥
kirasaanee jamee bhaau kar har bohal bakhas jamaaeaa |ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಫಾರ್ಮ್ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ದೇವರ ದಯೆಯಿಂದ ಬೆಳೆಯನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸಲಾಯಿತು.
ਤਿਨ ਕਾ ਕਾੜਾ ਅੰਦੇਸਾ ਸਭੁ ਲਾਹਿਓਨੁ ਜਿਨੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਧਿਆਇਆ ॥
tin kaa kaarraa andesaa sabh laahion jinee satigur purakh dhiaaeaa |ಅವರು ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸಿದವರ ಎಲ್ಲಾ ಸುಡುವಿಕೆ ಮತ್ತು ಆತಂಕವನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಿದ್ದಾರೆ.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਅਰਾਧਿਆ ਆਪਿ ਤਰਿਆ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਤਰਾਇਆ ॥੧॥
jan naanak naam araadhiaa aap tariaa sabh jagat taraaeaa |1|ಓ ಸೇವಕ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಪೂಜಿಸುವ ಮತ್ತು ಆರಾಧಿಸುವವನು, ಈಜುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಇಡೀ ಜಗತ್ತನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುತ್ತಾನೆ. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਸਾਰਾ ਦਿਨੁ ਲਾਲਚਿ ਅਟਿਆ ਮਨਮੁਖਿ ਹੋਰੇ ਗਲਾ ॥
saaraa din laalach attiaa manamukh hore galaa |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖನು ದಿನವಿಡೀ ದುರಾಶೆಯಿಂದ ಆಕ್ರಮಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ, ಆದರೂ ಅವನು ಬೇರೆ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು.
ਰਾਤੀ ਊਘੈ ਦਬਿਆ ਨਵੇ ਸੋਤ ਸਭਿ ਢਿਲਾ ॥
raatee aooghai dabiaa nave sot sabh dtilaa |ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ, ಅವನು ಆಯಾಸದಿಂದ ಹೊರಬರುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಎಲ್ಲಾ ಒಂಬತ್ತು ರಂಧ್ರಗಳು ದುರ್ಬಲಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ.
ਮਨਮੁਖਾ ਦੈ ਸਿਰਿ ਜੋਰਾ ਅਮਰੁ ਹੈ ਨਿਤ ਦੇਵਹਿ ਭਲਾ ॥
manamukhaa dai sir joraa amar hai nit deveh bhalaa |ಮನ್ಮುಖನ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಮಹಿಳೆಯ ಆದೇಶವಿದೆ; ಅವಳಿಗೆ, ಅವನು ಎಂದಿಗೂ ಒಳ್ಳೆಯತನದ ಭರವಸೆಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾನೆ.
ਜੋਰਾ ਦਾ ਆਖਿਆ ਪੁਰਖ ਕਮਾਵਦੇ ਸੇ ਅਪਵਿਤ ਅਮੇਧ ਖਲਾ ॥
joraa daa aakhiaa purakh kamaavade se apavit amedh khalaa |ಸ್ತ್ರೀಯರ ಆದೇಶದಂತೆ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಪುರುಷರು ಅಶುದ್ಧರು, ಹೊಲಸು ಮತ್ತು ಮೂರ್ಖರು.
ਕਾਮਿ ਵਿਆਪੇ ਕੁਸੁਧ ਨਰ ਸੇ ਜੋਰਾ ਪੁਛਿ ਚਲਾ ॥
kaam viaape kusudh nar se joraa puchh chalaa |ಆ ಅಶುದ್ಧ ಪುರುಷರು ಲೈಂಗಿಕ ಬಯಕೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದಾರೆ; ಅವರು ತಮ್ಮ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಸಂಪರ್ಕಿಸಿ ಮತ್ತು ಅದರಂತೆ ನಡೆಯುತ್ತಾರೆ.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਆਖਿਐ ਜੋ ਚਲੈ ਸੋ ਸਤਿ ਪੁਰਖੁ ਭਲ ਭਲਾ ॥
satigur kai aakhiaai jo chalai so sat purakh bhal bhalaa |ನಿಜವಾದ ಗುರುಗಳು ಹೇಳಿದಂತೆ ನಡೆಯುವವನೇ ನಿಜವಾದ ಮನುಷ್ಯ, ಅತ್ಯುತ್ತಮವಾದವನು.
ਜੋਰਾ ਪੁਰਖ ਸਭਿ ਆਪਿ ਉਪਾਇਅਨੁ ਹਰਿ ਖੇਲ ਸਭਿ ਖਿਲਾ ॥
joraa purakh sabh aap upaaeian har khel sabh khilaa |ಅವನೇ ಎಲ್ಲಾ ಸ್ತ್ರೀಪುರುಷರನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದನು; ಭಗವಂತನೇ ಪ್ರತಿ ನಾಟಕವನ್ನು ಆಡುತ್ತಾನೆ.
ਸਭ ਤੇਰੀ ਬਣਤ ਬਣਾਵਣੀ ਨਾਨਕ ਭਲ ਭਲਾ ॥੨॥
sabh teree banat banaavanee naanak bhal bhalaa |2|ನೀವು ಸಂಪೂರ್ಣ ಸೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ರಚಿಸಿದ್ದೀರಿ; ಓ ನಾನಕ್, ಇದು ಅತ್ಯುತ್ತಮವಾದುದಾಗಿದೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਤੂ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ਅਥਾਹੁ ਹੈ ਅਤੁਲੁ ਕਿਉ ਤੁਲੀਐ ॥
too veparavaahu athaahu hai atul kiau tuleeai |ನೀವು ನಿರಾತಂಕ, ಅಗ್ರಾಹ್ಯ ಮತ್ತು ಅಳೆಯಲಾಗದವರು; ನಿಮ್ಮನ್ನು ಹೇಗೆ ಅಳೆಯಬಹುದು?
ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ਜਿ ਤੁਧੁ ਧਿਆਇਦੇ ਜਿਨ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੀਐ ॥
se vaddabhaagee ji tudh dhiaaeide jin satigur mileeai |ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದವರು ಮತ್ತು ನಿನ್ನನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುವವರು ಬಹಳ ಅದೃಷ್ಟವಂತರು.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ਸਤਿ ਸਰੂਪੁ ਹੈ ਗੁਰਬਾਣੀ ਬਣੀਐ ॥
satigur kee baanee sat saroop hai gurabaanee baneeai |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಬಾನಿಯ ಪದವು ಸತ್ಯದ ಸಾಕಾರವಾಗಿದೆ; ಗುರ್ಬಾನಿ ಮೂಲಕ, ಒಬ್ಬ ಪರಿಪೂರ್ಣನಾಗುತ್ತಾನೆ.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਰੀਸੈ ਹੋਰਿ ਕਚੁ ਪਿਚੁ ਬੋਲਦੇ ਸੇ ਕੂੜਿਆਰ ਕੂੜੇ ਝੜਿ ਪੜੀਐ ॥
satigur kee reesai hor kach pich bolade se koorriaar koorre jharr parreeai |ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಅಸೂಯೆಯಿಂದ ಅನುಕರಿಸಿ, ಇನ್ನು ಕೆಲವರು ಒಳ್ಳೆಯದು ಮತ್ತು ಕೆಟ್ಟದ್ದನ್ನು ಮಾತನಾಡಬಹುದು, ಆದರೆ ಸುಳ್ಳು ಅವರ ಸುಳ್ಳಿನ ಮೂಲಕ ನಾಶವಾಗುತ್ತದೆ.
ਓਨੑਾ ਅੰਦਰਿ ਹੋਰੁ ਮੁਖਿ ਹੋਰੁ ਹੈ ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ਨੋ ਝਖਿ ਮਰਦੇ ਕੜੀਐ ॥੯॥
onaa andar hor mukh hor hai bikh maaeaa no jhakh marade karreeai |9|ಅವರೊಳಗೆ ಒಂದು ವಿಷಯ, ಮತ್ತು ಅವರ ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೊಂದು ವಿಷಯ; ಅವರು ಮಾಯೆಯ ವಿಷವನ್ನು ಹೀರುತ್ತಾರೆ, ಮತ್ತು ನಂತರ ಅವರು ನೋವಿನಿಂದ ದೂರ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ||9||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |ಸಲೋಕ್, ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹಲ್:
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਨਿਰਮਲੀ ਨਿਰਮਲ ਜਨੁ ਹੋਇ ਸੁ ਸੇਵਾ ਘਾਲੇ ॥
satigur kee sevaa niramalee niramal jan hoe su sevaa ghaale |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆಯು ನಿರ್ಮಲ ಮತ್ತು ಶುದ್ಧವಾಗಿದೆ; ಪರಿಶುದ್ಧರಾದ ವಿನಯವಂತರು ಈ ಸೇವೆಯನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.
ਜਿਨ ਅੰਦਰਿ ਕਪਟੁ ਵਿਕਾਰੁ ਝੂਠੁ ਓਇ ਆਪੇ ਸਚੈ ਵਖਿ ਕਢੇ ਜਜਮਾਲੇ ॥
jin andar kapatt vikaar jhootth oe aape sachai vakh kadte jajamaale |ಯಾರೊಳಗೆ ಮೋಸ, ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ಮತ್ತು ಸುಳ್ಳಿದೆಯೋ - ಅವರನ್ನು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತ ಸ್ವತಃ ಕುಷ್ಠರೋಗಿಗಳಂತೆ ಹೊರಹಾಕುತ್ತಾನೆ.