ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 1239
ਮਹਲਾ ੨ ॥
mahalaa 2 |ಎರಡನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਕੀਤਾ ਕਿਆ ਸਾਲਾਹੀਐ ਕਰੇ ਸੋਇ ਸਾਲਾਹਿ ॥
keetaa kiaa saalaaheeai kare soe saalaeh |ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಜೀವಿಯನ್ನು ಏಕೆ ಹೊಗಳಬೇಕು? ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದವನನ್ನು ಸ್ತುತಿಸಿ.
ਨਾਨਕ ਏਕੀ ਬਾਹਰਾ ਦੂਜਾ ਦਾਤਾ ਨਾਹਿ ॥
naanak ekee baaharaa doojaa daataa naeh |ಓ ನಾನಕ್, ಒಬ್ಬನೇ ಭಗವಂತನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ಕೊಡುವವನಿಲ್ಲ.
ਕਰਤਾ ਸੋ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿਨਿ ਕੀਤਾ ਆਕਾਰੁ ॥
karataa so saalaaheeai jin keetaa aakaar |ಸೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಸ್ತುತಿಸಿ.
ਦਾਤਾ ਸੋ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿ ਸਭਸੈ ਦੇ ਆਧਾਰੁ ॥
daataa so saalaaheeai ji sabhasai de aadhaar |ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಆಹಾರ ನೀಡುವ ಮಹಾನ್ ದಾತನನ್ನು ಸ್ತುತಿಸಿ.
ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਸਦੀਵ ਹੈ ਪੂਰਾ ਜਿਸੁ ਭੰਡਾਰੁ ॥
naanak aap sadeev hai pooraa jis bhanddaar |ಓ ನಾನಕ್, ಶಾಶ್ವತ ಭಗವಂತನ ನಿಧಿಯು ತುಂಬಿ ಹರಿಯುತ್ತಿದೆ.
ਵਡਾ ਕਰਿ ਸਾਲਾਹੀਐ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ॥੨॥
vaddaa kar saalaaheeai ant na paaraavaar |2|ಅಂತ್ಯ ಅಥವಾ ಮಿತಿಯಿಲ್ಲದ ಒಬ್ಬನನ್ನು ಸ್ತುತಿಸಿ ಮತ್ತು ಗೌರವಿಸಿ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਸੇਵਿਐ ਸੁਖੁ ਪਾਈ ॥
har kaa naam nidhaan hai seviaai sukh paaee |ಭಗವಂತನ ನಾಮವು ನಿಧಿಯಾಗಿದೆ. ಅದನ್ನು ಸೇವಿಸುವುದರಿಂದ ಶಾಂತಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ.
ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਉਚਰਾਂ ਪਤਿ ਸਿਉ ਘਰਿ ਜਾਂਈ ॥
naam niranjan ucharaan pat siau ghar jaanee |ನಾನು ನಿರ್ಮಲ ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ಜಪಿಸುತ್ತೇನೆ, ಇದರಿಂದ ನಾನು ಗೌರವದಿಂದ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬਾਣੀ ਨਾਮੁ ਹੈ ਨਾਮੁ ਰਿਦੈ ਵਸਾਈ ॥
guramukh baanee naam hai naam ridai vasaaee |ಗುರುಮುಖನ ಪದವು ನಾಮ್ ಆಗಿದೆ; ನಾನು ನಾಮವನ್ನು ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುತ್ತೇನೆ.
ਮਤਿ ਪੰਖੇਰੂ ਵਸਿ ਹੋਇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਧਿਆੲਂੀ ॥
mat pankheroo vas hoe satiguroo dhiaaenee |ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುವುದರಿಂದ ಬುದ್ಧಿಯ ಪಕ್ಷಿಯು ಒಬ್ಬನ ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತದೆ.
ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਹੋਇ ਨਾਮੇ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥੪॥
naanak aap deaal hoe naame liv laaee |4|ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನು ಕರುಣಾಮಯಿಯಾಗಿದ್ದರೆ, ಮರ್ತ್ಯನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನಾಮಕ್ಕೆ ಟ್ಯೂನ್ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ||4||
ਸਲੋਕ ਮਹਲਾ ੨ ॥
salok mahalaa 2 |ಸಲೋಕ್, ಎರಡನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਤਿਸੁ ਸਿਉ ਕੈਸਾ ਬੋਲਣਾ ਜਿ ਆਪੇ ਜਾਣੈ ਜਾਣੁ ॥
tis siau kaisaa bolanaa ji aape jaanai jaan |ನಾವು ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಗೆ ಮಾತನಾಡಬಹುದು? ಅವನು ಮಾತ್ರ ತನ್ನನ್ನು ತಿಳಿದಿದ್ದಾನೆ.
ਚੀਰੀ ਜਾ ਕੀ ਨਾ ਫਿਰੈ ਸਾਹਿਬੁ ਸੋ ਪਰਵਾਣੁ ॥
cheeree jaa kee naa firai saahib so paravaan |ಅವನ ಆದೇಶವನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ; ಅವನು ನಮ್ಮ ಪರಮ ಪ್ರಭು ಮತ್ತು ಗುರು.
ਚੀਰੀ ਜਿਸ ਕੀ ਚਲਣਾ ਮੀਰ ਮਲਕ ਸਲਾਰ ॥
cheeree jis kee chalanaa meer malak salaar |ಅವನ ಆದೇಶದ ಪ್ರಕಾರ, ರಾಜರು, ಗಣ್ಯರು ಮತ್ತು ಕಮಾಂಡರ್ಗಳು ಸಹ ಕೆಳಗಿಳಿಯಬೇಕು.
ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਨਾਨਕਾ ਸਾਈ ਭਲੀ ਕਾਰ ॥
jo tis bhaavai naanakaa saaee bhalee kaar |ಓ ನಾನಕ್, ಅವನ ಇಚ್ಛೆಗೆ ಹಿತಕರವಾದುದೆಲ್ಲವೂ ಒಳ್ಳೆಯ ಕಾರ್ಯವಾಗಿದೆ.
ਜਿਨੑਾ ਚੀਰੀ ਚਲਣਾ ਹਥਿ ਤਿਨੑਾ ਕਿਛੁ ਨਾਹਿ ॥
jinaa cheeree chalanaa hath tinaa kichh naeh |ಅವರ ತೀರ್ಪಿನ ಮೂಲಕ, ನಾವು ನಡೆಯುತ್ತೇವೆ; ನಮ್ಮ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಏನೂ ಉಳಿದಿಲ್ಲ.
ਸਾਹਿਬ ਕਾ ਫੁਰਮਾਣੁ ਹੋਇ ਉਠੀ ਕਰਲੈ ਪਾਹਿ ॥
saahib kaa furamaan hoe utthee karalai paeh |ನಮ್ಮ ಭಗವಂತ ಮತ್ತು ಗುರುಗಳಿಂದ ಆದೇಶ ಬಂದಾಗ, ಎಲ್ಲರೂ ಎದ್ದು ರಸ್ತೆಗೆ ಹೋಗಬೇಕು.
ਜੇਹਾ ਚੀਰੀ ਲਿਖਿਆ ਤੇਹਾ ਹੁਕਮੁ ਕਮਾਹਿ ॥
jehaa cheeree likhiaa tehaa hukam kamaeh |ಅವನ ಆಜ್ಞೆಯನ್ನು ಹೊರಡಿಸಿದಂತೆ, ಅವನ ಆಜ್ಞೆಯನ್ನು ಪಾಲಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ਘਲੇ ਆਵਹਿ ਨਾਨਕਾ ਸਦੇ ਉਠੀ ਜਾਹਿ ॥੧॥
ghale aaveh naanakaa sade utthee jaeh |1|ಕಳುಹಿಸಲ್ಪಟ್ಟವರು, ಓ ನಾನಕ್, ಬನ್ನಿ; ಅವರನ್ನು ಮರಳಿ ಕರೆದಾಗ, ಅವರು ಹೊರಟು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ||1||
ਮਹਲਾ ੨ ॥
mahalaa 2 |ಎರಡನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਸਿਫਤਿ ਜਿਨਾ ਕਉ ਬਖਸੀਐ ਸੇਈ ਪੋਤੇਦਾਰ ॥
sifat jinaa kau bakhaseeai seee potedaar |ಭಗವಂತನು ತನ್ನ ಸ್ತೋತ್ರಗಳಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸುತ್ತಾನೆ, ಅವರು ನಿಧಿಯ ನಿಜವಾದ ಕೀಪರ್ಗಳು.
ਕੁੰਜੀ ਜਿਨ ਕਉ ਦਿਤੀਆ ਤਿਨੑਾ ਮਿਲੇ ਭੰਡਾਰ ॥
kunjee jin kau diteea tinaa mile bhanddaar |ಕೀಲಿಯಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸಲ್ಪಟ್ಟವರು - ಅವರು ಮಾತ್ರ ನಿಧಿಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ.
ਜਹ ਭੰਡਾਰੀ ਹੂ ਗੁਣ ਨਿਕਲਹਿ ਤੇ ਕੀਅਹਿ ਪਰਵਾਣੁ ॥
jah bhanddaaree hoo gun nikaleh te keeeh paravaan |ಆ ನಿಧಿ, ಯಾವುದರಿಂದ ಪುಣ್ಯವು ಮೂಡುತ್ತದೆ - ಆ ನಿಧಿಯನ್ನು ಅನುಮೋದಿಸಲಾಗಿದೆ.
ਨਦਰਿ ਤਿਨੑਾ ਕਉ ਨਾਨਕਾ ਨਾਮੁ ਜਿਨੑਾ ਨੀਸਾਣੁ ॥੨॥
nadar tinaa kau naanakaa naam jinaa neesaan |2|ಅವರ ಕೃಪೆಯ ನೋಟದಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸಲ್ಪಟ್ಟವರು, ಓ ನಾನಕ್, ನಾಮದ ಚಿಹ್ನೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਨਿਰਮਲਾ ਸੁਣਿਐ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥
naam niranjan niramalaa suniaai sukh hoee |ನಾಮ್, ಭಗವಂತನ ಹೆಸರು, ನಿರ್ಮಲ ಮತ್ತು ಶುದ್ಧವಾಗಿದೆ; ಅದನ್ನು ಕೇಳಿದರೆ ಶಾಂತಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ.
ਸੁਣਿ ਸੁਣਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਈਐ ਬੂਝੈ ਜਨੁ ਕੋਈ ॥
sun sun man vasaaeeai boojhai jan koee |ಕೇಳುವುದು ಮತ್ತು ಕೇಳುವುದು, ಇದು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಲಾಗಿದೆ; ಅದನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುವ ವಿನಯವಂತ ಎಷ್ಟು ಅಪರೂಪ.
ਬਹਦਿਆ ਉਠਦਿਆ ਨ ਵਿਸਰੈ ਸਾਚਾ ਸਚੁ ਸੋਈ ॥
bahadiaa utthadiaa na visarai saachaa sach soee |ಕುಳಿತುಕೊಂಡು ಎದ್ದುನಿಂತು, ನಾನು ಅವನನ್ನು ಎಂದಿಗೂ ಮರೆಯುವುದಿಲ್ಲ, ಸತ್ಯದ ಸತ್ಯ.
ਭਗਤਾ ਕਉ ਨਾਮ ਅਧਾਰੁ ਹੈ ਨਾਮੇ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥
bhagataa kau naam adhaar hai naame sukh hoee |ಅವರ ಭಕ್ತರು ಅವರ ಹೆಸರಿನ ಬೆಂಬಲವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ; ಅವರ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ, ಅವರು ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ਨਾਨਕ ਮਨਿ ਤਨਿ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਸੋਈ ॥੫॥
naanak man tan rav rahiaa guramukh har soee |5|ಓ ನಾನಕ್, ಅವನು ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ದೇಹವನ್ನು ವ್ಯಾಪಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ವ್ಯಾಪಿಸುತ್ತಾನೆ; ಅವನೇ ಭಗವಂತ, ಗುರುವಿನ ಮಾತು. ||5||
ਸਲੋਕ ਮਹਲਾ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |ಸಲೋಕ್, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:
ਨਾਨਕ ਤੁਲੀਅਹਿ ਤੋਲ ਜੇ ਜੀਉ ਪਿਛੈ ਪਾਈਐ ॥
naanak tuleeeh tol je jeeo pichhai paaeeai |ಓ ನಾನಕ್, ಆತ್ಮವನ್ನು ತಕ್ಕಡಿಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿದಾಗ ತೂಕವು ತೂಗುತ್ತದೆ.
ਇਕਸੁ ਨ ਪੁਜਹਿ ਬੋਲ ਜੇ ਪੂਰੇ ਪੂਰਾ ਕਰਿ ਮਿਲੈ ॥
eikas na pujeh bol je poore pooraa kar milai |ಪರಿಪೂರ್ಣ ಭಗವಂತನೊಂದಿಗೆ ನಮ್ಮನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಒಂದುಗೂಡಿಸುವ ಒಬ್ಬನ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಸಮಾನವಾದುದು ಯಾವುದೂ ಇಲ್ಲ.
ਵਡਾ ਆਖਣੁ ਭਾਰਾ ਤੋਲੁ ॥
vaddaa aakhan bhaaraa tol |ಆತನನ್ನು ಮಹಿಮಾನ್ವಿತ ಮತ್ತು ಶ್ರೇಷ್ಠ ಎಂದು ಕರೆಯುವುದು ಅಂತಹ ಭಾರೀ ಭಾರವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.
ਹੋਰ ਹਉਲੀ ਮਤੀ ਹਉਲੇ ਬੋਲ ॥
hor haulee matee haule bol |ಇತರ ಬೌದ್ಧಿಕತೆಗಳು ಹಗುರವಾಗಿರುತ್ತವೆ; ಇತರ ಪದಗಳು ಹಗುರವಾಗಿರುತ್ತವೆ.
ਧਰਤੀ ਪਾਣੀ ਪਰਬਤ ਭਾਰੁ ॥
dharatee paanee parabat bhaar |ಭೂಮಿ, ನೀರು ಮತ್ತು ಪರ್ವತಗಳ ತೂಕ
ਕਿਉ ਕੰਡੈ ਤੋਲੈ ਸੁਨਿਆਰੁ ॥
kiau kanddai tolai suniaar |- ಅಕ್ಕಸಾಲಿಗನು ಅದನ್ನು ತಕ್ಕಡಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ತೂಗಬಹುದು?
ਤੋਲਾ ਮਾਸਾ ਰਤਕ ਪਾਇ ॥
tolaa maasaa ratak paae |ಯಾವ ತೂಕಗಳು ಸ್ಕೇಲ್ ಅನ್ನು ಸಮತೋಲನಗೊಳಿಸಬಹುದು?
ਨਾਨਕ ਪੁਛਿਆ ਦੇਇ ਪੁਜਾਇ ॥
naanak puchhiaa dee pujaae |ಓ ನಾನಕ್, ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದಾಗ, ಉತ್ತರವನ್ನು ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ.
ਮੂਰਖ ਅੰਧਿਆ ਅੰਧੀ ਧਾਤੁ ॥
moorakh andhiaa andhee dhaat |ಕುರುಡು ಮೂರ್ಖನು ಕುರುಡರನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸುತ್ತ ಓಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.
ਕਹਿ ਕਹਿ ਕਹਣੁ ਕਹਾਇਨਿ ਆਪੁ ॥੧॥
keh keh kahan kahaaein aap |1|ಅವರು ಹೆಚ್ಚು ಹೇಳಿದರೆ, ಅವರು ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ಹೆಚ್ಚು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ||1||
ਮਹਲਾ ੧ ॥
mahalaa 1 |ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:
ਆਖਣਿ ਅਉਖਾ ਸੁਨਣਿ ਅਉਖਾ ਆਖਿ ਨ ਜਾਪੀ ਆਖਿ ॥
aakhan aaukhaa sunan aaukhaa aakh na jaapee aakh |ಅದನ್ನು ಪಠಿಸುವುದು ಕಷ್ಟ; ಅದನ್ನು ಕೇಳುವುದು ಕಷ್ಟ. ಇದನ್ನು ಬಾಯಿಯಿಂದ ಜಪಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਇਕਿ ਆਖਿ ਆਖਹਿ ਸਬਦੁ ਭਾਖਹਿ ਅਰਧ ਉਰਧ ਦਿਨੁ ਰਾਤਿ ॥
eik aakh aakheh sabad bhaakheh aradh uradh din raat |ಕೆಲವರು ತಮ್ಮ ಬಾಯಿಯಿಂದ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಶಾಬಾದ್ ಪದವನ್ನು ಪಠಿಸುತ್ತಾರೆ - ಕಡಿಮೆ ಮತ್ತು ಎತ್ತರ, ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ.
ਜੇ ਕਿਹੁ ਹੋਇ ਤ ਕਿਹੁ ਦਿਸੈ ਜਾਪੈ ਰੂਪੁ ਨ ਜਾਤਿ ॥
je kihu hoe ta kihu disai jaapai roop na jaat |ಅವನು ಏನಾದರೂ ಆಗಿದ್ದರೆ, ಅವನು ಗೋಚರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಅವನ ರೂಪ ಮತ್ತು ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನೋಡಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਸਭਿ ਕਾਰਣ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਘਟ ਅਉਘਟ ਘਟ ਥਾਪਿ ॥
sabh kaaran karataa kare ghatt aaughatt ghatt thaap |ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಾದ ಭಗವಂತ ಎಲ್ಲಾ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾನೆ; ಅವನು ಉನ್ನತ ಮತ್ತು ಕೆಳಮಟ್ಟದ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಗೊಂಡಿದ್ದಾನೆ.