ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 637
ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ਚਿਤੁ ਮੋਹਿਆ ਭਾਈ ਚਤੁਰਾਈ ਪਤਿ ਖੋਇ ॥
bikh maaeaa chit mohiaa bhaaee chaturaaee pat khoe |ವಿಷಪೂರಿತ ಮಾಯಾ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸಿದೆ, ಓ ಡೆಸ್ಟಿನಿ ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರೇ; ಬುದ್ಧಿವಂತ ತಂತ್ರಗಳ ಮೂಲಕ, ಒಬ್ಬನು ತನ್ನ ಗೌರವವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ਚਿਤ ਮਹਿ ਠਾਕੁਰੁ ਸਚਿ ਵਸੈ ਭਾਈ ਜੇ ਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਸਮੋਇ ॥੨॥
chit meh tthaakur sach vasai bhaaee je gur giaan samoe |2|ಗುರುವಿನ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯು ಅದನ್ನು ವ್ಯಾಪಿಸಿದರೆ ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತ ಮತ್ತು ಗುರುವು ಪ್ರಜ್ಞೆಯಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುತ್ತಾನೆ. ||2||
ਰੂੜੌ ਰੂੜੌ ਆਖੀਐ ਭਾਈ ਰੂੜੌ ਲਾਲ ਚਲੂਲੁ ॥
roorrau roorrau aakheeai bhaaee roorrau laal chalool |ಸುಂದರ, ಸುಂದರ, ಲಾರ್ಡ್ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ, ಡೆಸ್ಟಿನಿ ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರ; ಸುಂದರವಾದ, ಗಸಗಸೆಯ ಆಳವಾದ ಕಡುಗೆಂಪು ಬಣ್ಣದಂತೆ.
ਜੇ ਮਨੁ ਹਰਿ ਸਿਉ ਬੈਰਾਗੀਐ ਭਾਈ ਦਰਿ ਘਰਿ ਸਾਚੁ ਅਭੂਲੁ ॥੩॥
je man har siau bairaageeai bhaaee dar ghar saach abhool |3|ಮನುಷ್ಯನು ನಿರ್ಲಿಪ್ತತೆಯಿಂದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿದರೆ, ಓ ವಿಧಿಯ ಒಡಹುಟ್ಟಿದವನೇ, ಅವನು ಭಗವಂತನ ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಮತ್ತು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸತ್ಯ ಮತ್ತು ದೋಷರಹಿತ ಎಂದು ನಿರ್ಣಯಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ||3||
ਪਾਤਾਲੀ ਆਕਾਸਿ ਤੂ ਭਾਈ ਘਰਿ ਘਰਿ ਤੂ ਗੁਣ ਗਿਆਨੁ ॥
paataalee aakaas too bhaaee ghar ghar too gun giaan |ನೀವು ಭೂಗತ ಲೋಕ ಮತ್ತು ಸ್ವರ್ಗೀಯ ಆಕಾಶಗಳನ್ನು ವ್ಯಾಪಿಸುತ್ತಿರುವಿರಿ; ನಿಮ್ಮ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆ ಮತ್ತು ವೈಭವಗಳು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ಹೃದಯದಲ್ಲಿವೆ.
ਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਭਾਈ ਚੂਕਾ ਮਨਹੁ ਗੁਮਾਨੁ ॥੪॥
gur miliaai sukh paaeaa bhaaee chookaa manahu gumaan |4|ಗುರುವಿನೊಂದಿಗೆ ಭೇಟಿಯಾದಾಗ, ಒಬ್ಬರು ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ, ಓ ವಿಧಿಯ ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರೇ, ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಅಹಂಕಾರವು ದೂರವಾಗುತ್ತದೆ. ||4||
ਜਲਿ ਮਲਿ ਕਾਇਆ ਮਾਜੀਐ ਭਾਈ ਭੀ ਮੈਲਾ ਤਨੁ ਹੋਇ ॥
jal mal kaaeaa maajeeai bhaaee bhee mailaa tan hoe |ನೀರಿನಿಂದ ಉಜ್ಜಿ, ದೇಹವನ್ನು ಸ್ವಚ್ಛಗೊಳಿಸಬಹುದು, ಓ ವಿಧಿಯ ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರೇ, ಆದರೆ ದೇಹವು ಮತ್ತೆ ಕೊಳಕು ಆಗುತ್ತದೆ.
ਗਿਆਨਿ ਮਹਾ ਰਸਿ ਨਾਈਐ ਭਾਈ ਮਨੁ ਤਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇ ॥੫॥
giaan mahaa ras naaeeai bhaaee man tan niramal hoe |5|ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಸಾರದಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುವುದರಿಂದ, ವಿಧಿಯ ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರೇ, ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ದೇಹವು ಶುದ್ಧವಾಗುತ್ತದೆ. ||5||
ਦੇਵੀ ਦੇਵਾ ਪੂਜੀਐ ਭਾਈ ਕਿਆ ਮਾਗਉ ਕਿਆ ਦੇਹਿ ॥
devee devaa poojeeai bhaaee kiaa maagau kiaa dehi |ಓ ವಿಧಿಯ ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರೇ, ದೇವರು ಮತ್ತು ದೇವತೆಗಳನ್ನು ಏಕೆ ಪೂಜಿಸಬೇಕು? ನಾವು ಅವರಿಗೆ ಏನು ಕೇಳಬಹುದು? ಅವರು ನಮಗೆ ಏನು ನೀಡಬಹುದು?
ਪਾਹਣੁ ਨੀਰਿ ਪਖਾਲੀਐ ਭਾਈ ਜਲ ਮਹਿ ਬੂਡਹਿ ਤੇਹਿ ॥੬॥
paahan neer pakhaaleeai bhaaee jal meh booddeh tehi |6|ಕಲ್ಲಿನ ದೇವರುಗಳನ್ನು ನೀರಿನಿಂದ ತೊಳೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ, ಓ ಡೆಸ್ಟಿನಿ ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರೇ, ಆದರೆ ಅವರು ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುತ್ತಾರೆ. ||6||
ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਅਲਖੁ ਨ ਲਖੀਐ ਭਾਈ ਜਗੁ ਬੂਡੈ ਪਤਿ ਖੋਇ ॥
gur bin alakh na lakheeai bhaaee jag booddai pat khoe |ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ, ಕಾಣದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಕಾಣಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಓ ವಿಧಿಯ ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರೇ; ಜಗತ್ತು ತನ್ನ ಗೌರವವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಮುಳುಗುತ್ತಿದೆ.
ਮੇਰੇ ਠਾਕੁਰ ਹਾਥਿ ਵਡਾਈਆ ਭਾਈ ਜੈ ਭਾਵੈ ਤੈ ਦੇਇ ॥੭॥
mere tthaakur haath vaddaaeea bhaaee jai bhaavai tai dee |7|ಶ್ರೇಷ್ಠತೆ ನನ್ನ ಲಾರ್ಡ್ ಮತ್ತು ಮಾಸ್ಟರ್ ಕೈಯಲ್ಲಿದೆ, ಓ ಡೆಸ್ಟಿನಿ ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರೇ; ಅವನು ಸಂತೋಷಪಟ್ಟಂತೆ, ಅವನು ಕೊಡುತ್ತಾನೆ. ||7||
ਬਈਅਰਿ ਬੋਲੈ ਮੀਠੁਲੀ ਭਾਈ ਸਾਚੁ ਕਹੈ ਪਿਰ ਭਾਇ ॥
beear bolai meetthulee bhaaee saach kahai pir bhaae |ವಿಧಿಯ ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರೇ, ಮಧುರವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುವ ಮತ್ತು ಸತ್ಯವನ್ನು ಹೇಳುವ ಆ ಆತ್ಮ-ವಧು ತನ್ನ ಪತಿ ಭಗವಂತನಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತಾಳೆ.
ਬਿਰਹੈ ਬੇਧੀ ਸਚਿ ਵਸੀ ਭਾਈ ਅਧਿਕ ਰਹੀ ਹਰਿ ਨਾਇ ॥੮॥
birahai bedhee sach vasee bhaaee adhik rahee har naae |8|ಅವನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಚುಚ್ಚಲ್ಪಟ್ಟ, ಅವಳು ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ಬದ್ಧಳಾಗಿದ್ದಾಳೆ, ಓ ಡೆಸ್ಟಿನಿ ಒಡಹುಟ್ಟಿದವಳು, ಭಗವಂತನ ನಾಮದಿಂದ ಆಳವಾಗಿ ತುಂಬಿದ್ದಾಳೆ. ||8||
ਸਭੁ ਕੋ ਆਖੈ ਆਪਣਾ ਭਾਈ ਗੁਰ ਤੇ ਬੁਝੈ ਸੁਜਾਨੁ ॥
sabh ko aakhai aapanaa bhaaee gur te bujhai sujaan |ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ದೇವರನ್ನು ಅವನದೇ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ, ಓ ವಿಧಿಯ ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರೇ, ಆದರೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತಿಳಿದಿರುವ ಭಗವಂತನು ಗುರುವಿನ ಮೂಲಕ ಮಾತ್ರ ತಿಳಿಯುತ್ತಾನೆ.
ਜੋ ਬੀਧੇ ਸੇ ਊਬਰੇ ਭਾਈ ਸਬਦੁ ਸਚਾ ਨੀਸਾਨੁ ॥੯॥
jo beedhe se aoobare bhaaee sabad sachaa neesaan |9|ಅವನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಚುಚ್ಚಲ್ಪಟ್ಟವರು ಉಳಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ, ಓ ಡೆಸ್ಟಿನಿ ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರೇ; ಅವರು ಶಾಬಾದ್ನ ನಿಜವಾದ ಪದದ ಚಿಹ್ನೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ. ||9||
ਈਧਨੁ ਅਧਿਕ ਸਕੇਲੀਐ ਭਾਈ ਪਾਵਕੁ ਰੰਚਕ ਪਾਇ ॥
eedhan adhik sakeleeai bhaaee paavak ranchak paae |ಭಾಗ್ಯದ ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರೇ, ಸಣ್ಣ ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚಿದರೆ ಉರುವಲಿನ ದೊಡ್ಡ ರಾಶಿಯೇ ಉರಿಯುತ್ತದೆ.
ਖਿਨੁ ਪਲੁ ਨਾਮੁ ਰਿਦੈ ਵਸੈ ਭਾਈ ਨਾਨਕ ਮਿਲਣੁ ਸੁਭਾਇ ॥੧੦॥੪॥
khin pal naam ridai vasai bhaaee naanak milan subhaae |10|4|ಅದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ, ಭಗವಂತನ ನಾಮವು ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದರೆ, ಓ ನಾನಕ್, ಅದೃಷ್ಟದ ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರೇ, ಒಬ್ಬರು ಭಗವಂತನನ್ನು ಸುಲಭವಾಗಿ ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ. ||10||4||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੩ ਘਰੁ ੧ ਤਿਤੁਕੀ ॥
soratth mahalaa 3 ghar 1 titukee |ಸೊರತ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್, ಮೊದಲ ಮನೆ, ಥಿ-ತುಕೇ:
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |ಒಬ್ಬ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ದೇವರು. ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಕೃಪೆಯಿಂದ:
ਭਗਤਾ ਦੀ ਸਦਾ ਤੂ ਰਖਦਾ ਹਰਿ ਜੀਉ ਧੁਰਿ ਤੂ ਰਖਦਾ ਆਇਆ ॥
bhagataa dee sadaa too rakhadaa har jeeo dhur too rakhadaa aaeaa |ಓ ಪ್ರಿಯ ಕರ್ತನೇ, ನಿನ್ನ ಭಕ್ತರ ಗೌರವವನ್ನು ನೀವು ಯಾವಾಗಲೂ ಕಾಪಾಡುತ್ತೀರಿ; ನೀವು ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಅವರನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿದ್ದೀರಿ.
ਪ੍ਰਹਿਲਾਦ ਜਨ ਤੁਧੁ ਰਾਖਿ ਲਏ ਹਰਿ ਜੀਉ ਹਰਣਾਖਸੁ ਮਾਰਿ ਪਚਾਇਆ ॥
prahilaad jan tudh raakh le har jeeo haranaakhas maar pachaaeaa |ಓ ಪ್ರಿಯ ಕರ್ತನೇ, ನಿನ್ನ ಸೇವಕ ಪ್ರಹ್ಲಾದನನ್ನು ನೀನು ರಕ್ಷಿಸಿರುವೆ ಮತ್ತು ಹರ್ನಾಕಾಶನನ್ನು ನಾಶಮಾಡಿದೆ.
ਗੁਰਮੁਖਾ ਨੋ ਪਰਤੀਤਿ ਹੈ ਹਰਿ ਜੀਉ ਮਨਮੁਖ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇਆ ॥੧॥
guramukhaa no parateet hai har jeeo manamukh bharam bhulaaeaa |1|ಗುರುಮುಖರು ಆತ್ಮೀಯ ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಇರಿಸುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರು ಅನುಮಾನದಿಂದ ಭ್ರಷ್ಟರಾಗುತ್ತಾರೆ. ||1||
ਹਰਿ ਜੀ ਏਹ ਤੇਰੀ ਵਡਿਆਈ ॥
har jee eh teree vaddiaaee |ಓ ಪ್ರಿಯ ಕರ್ತನೇ, ಇದು ನಿನ್ನ ಮಹಿಮೆ.
ਭਗਤਾ ਕੀ ਪੈਜ ਰਖੁ ਤੂ ਸੁਆਮੀ ਭਗਤ ਤੇਰੀ ਸਰਣਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
bhagataa kee paij rakh too suaamee bhagat teree saranaaee | rahaau |ಓ ಭಗವಂತ ಗುರುವೇ, ನಿನ್ನ ಭಕ್ತರ ಗೌರವವನ್ನು ನೀನು ಕಾಪಾಡು; ನಿಮ್ಮ ಭಕ್ತರು ನಿಮ್ಮ ಅಭಯಾರಣ್ಯವನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾರೆ. ||ವಿರಾಮ||
ਭਗਤਾ ਨੋ ਜਮੁ ਜੋਹਿ ਨ ਸਾਕੈ ਕਾਲੁ ਨ ਨੇੜੈ ਜਾਈ ॥
bhagataa no jam johi na saakai kaal na nerrai jaaee |ಸಾವಿನ ಸಂದೇಶವಾಹಕನು ನಿನ್ನ ಭಕ್ತರನ್ನು ಮುಟ್ಟಲಾರನು; ಸಾವು ಅವರನ್ನು ಸಮೀಪಿಸಲು ಸಹ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ਕੇਵਲ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਨਾਮੇ ਹੀ ਮੁਕਤਿ ਪਾਈ ॥
keval raam naam man vasiaa naame hee mukat paaee |ಭಗವಂತನ ಹೆಸರು ಮಾತ್ರ ಅವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದೆ; ಭಗವಂತನ ನಾಮದ ಮೂಲಕ ಅವರು ಮುಕ್ತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ਰਿਧਿ ਸਿਧਿ ਸਭ ਭਗਤਾ ਚਰਣੀ ਲਾਗੀ ਗੁਰ ਕੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਈ ॥੨॥
ridh sidh sabh bhagataa charanee laagee gur kai sahaj subhaaee |2|ಸಂಪತ್ತು ಮತ್ತು ಸಿದ್ಧಿಗಳ ಎಲ್ಲಾ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಶಕ್ತಿಗಳು ಭಗವಂತನ ಭಕ್ತರ ಪಾದಗಳಿಗೆ ಬೀಳುತ್ತವೆ; ಅವರು ಗುರುವಿನಿಂದ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ||2||
ਮਨਮੁਖਾ ਨੋ ਪਰਤੀਤਿ ਨ ਆਵੀ ਅੰਤਰਿ ਲੋਭ ਸੁਆਉ ॥
manamukhaa no parateet na aavee antar lobh suaau |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛೆಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರಿಗೆ ನಂಬಿಕೆಯಿಲ್ಲ; ಅವರು ದುರಾಶೆ ಮತ್ತು ಸ್ವಹಿತಾಸಕ್ತಿಯಿಂದ ತುಂಬಿದ್ದಾರೆ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਿਰਦੈ ਸਬਦੁ ਨ ਭੇਦਿਓ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਨ ਲਾਗਾ ਭਾਉ ॥
guramukh hiradai sabad na bhedio har naam na laagaa bhaau |ಅವರು ಗುರುಮುಖರಲ್ಲ - ಅವರು ತಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಶಬ್ದದ ಪದವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ; ಅವರು ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ਕੂੜ ਕਪਟ ਪਾਜੁ ਲਹਿ ਜਾਸੀ ਮਨਮੁਖ ਫੀਕਾ ਅਲਾਉ ॥੩॥
koorr kapatt paaj leh jaasee manamukh feekaa alaau |3|ಅವರ ಸುಳ್ಳು ಮತ್ತು ಬೂಟಾಟಿಕೆಗಳ ಮುಖವಾಡಗಳು ಕಳಚಿ ಬೀಳುತ್ತವೆ; ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರು ಅಸ್ಪಷ್ಟ ಮಾತುಗಳಿಂದ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ. ||3||
ਭਗਤਾ ਵਿਚਿ ਆਪਿ ਵਰਤਦਾ ਪ੍ਰਭ ਜੀ ਭਗਤੀ ਹੂ ਤੂ ਜਾਤਾ ॥
bhagataa vich aap varatadaa prabh jee bhagatee hoo too jaataa |ಪ್ರಿಯ ದೇವರೇ, ನಿನ್ನ ಭಕ್ತರ ಮೂಲಕ ನೀನು ವ್ಯಾಪಿಸುತ್ತಿರುವೆ; ನಿಮ್ಮ ಭಕ್ತರ ಮೂಲಕ, ನೀವು ಪರಿಚಿತರಾಗಿದ್ದೀರಿ.
ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਸਭ ਲੋਕ ਹੈ ਤੇਰੀ ਤੂ ਏਕੋ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤਾ ॥
maaeaa moh sabh lok hai teree too eko purakh bidhaataa |ಎಲ್ಲಾ ಜನರು ಮಾಯೆಯಿಂದ ಆಕರ್ಷಿತರಾಗಿದ್ದಾರೆ; ಅವರು ನಿಮ್ಮವರು, ಲಾರ್ಡ್ - ನೀವು ಮಾತ್ರ ಡೆಸ್ಟಿನಿ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪಿ.