ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 787
ਸੂਹੈ ਵੇਸਿ ਪਿਰੁ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਮਨਮੁਖਿ ਦਝਿ ਮੁਈ ਗਾਵਾਰਿ ॥
soohai ves pir kinai na paaeio manamukh dajh muee gaavaar |ಅವಳ ಕೆಂಪು ಉಡುಪನ್ನು ಧರಿಸಿ, ಯಾರೂ ಅವಳ ಪತಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡಿಲ್ಲ; ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖನು ಸುಟ್ಟು ಸಾಯುತ್ತಾನೆ.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਸੂਹਾ ਵੇਸੁ ਗਇਆ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਮਾਰਿ ॥
satigur miliaai soohaa ves geaa haumai vichahu maar |ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಿ, ಅವಳು ತನ್ನ ಕೆಂಪು ಉಡುಪನ್ನು ತ್ಯಜಿಸುತ್ತಾಳೆ ಮತ್ತು ಒಳಗಿನಿಂದ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ತೊಡೆದುಹಾಕುತ್ತಾಳೆ.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਰਤਾ ਲਾਲੁ ਹੋਆ ਰਸਨਾ ਰਤੀ ਗੁਣ ਸਾਰਿ ॥
man tan rataa laal hoaa rasanaa ratee gun saar |ಅವಳ ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ದೇಹವು ಅವನ ಪ್ರೀತಿಯ ಗಾಢವಾದ ಕೆಂಪು ಬಣ್ಣದಿಂದ ತುಂಬಿದೆ, ಮತ್ತು ಅವಳ ನಾಲಿಗೆಯು ತುಂಬಿದೆ, ಅವನ ಶ್ಲಾಘನೆಗಳು ಮತ್ತು ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತದೆ.
ਸਦਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਸਬਦੁ ਮਨਿ ਭੈ ਭਾਇ ਕਰੇ ਸੀਗਾਰੁ ॥
sadaa sohaagan sabad man bhai bhaae kare seegaar |ಅವಳು ತನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಶಬ್ದದ ಪದದೊಂದಿಗೆ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಅವನ ಆತ್ಮ-ವಧು ಆಗುತ್ತಾಳೆ; ಅವಳು ದೇವರ ಭಯ ಮತ್ತು ದೇವರ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ತನ್ನ ಆಭರಣಗಳು ಮತ್ತು ಅಲಂಕಾರಗಳಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ.
ਨਾਨਕ ਕਰਮੀ ਮਹਲੁ ਪਾਇਆ ਪਿਰੁ ਰਾਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥੧॥
naanak karamee mahal paaeaa pir raakhiaa ur dhaar |1|ಓ ನಾನಕ್, ಅವನ ಕರುಣಾಮಯಿ ಕೃಪೆಯಿಂದ, ಅವಳು ಭಗವಂತನ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯ ಭವನವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾಳೆ ಮತ್ತು ಆತನನ್ನು ತನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುತ್ತಾಳೆ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਮੁੰਧੇ ਸੂਹਾ ਪਰਹਰਹੁ ਲਾਲੁ ਕਰਹੁ ਸੀਗਾਰੁ ॥
mundhe soohaa paraharahu laal karahu seegaar |ಓ ವಧು, ನಿನ್ನ ಕೆಂಪು ಉಡುಪನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿ, ಮತ್ತು ಅವನ ಪ್ರೀತಿಯ ಕಡುಗೆಂಪು ಬಣ್ಣದಿಂದ ನಿನ್ನನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸಿ.
ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਵੀਸਰੈ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰੁ ॥
aavan jaanaa veesarai gurasabadee veechaar |ನಿಮ್ಮ ಬರುವಿಕೆ ಮತ್ತು ಹೋಗುವಿಕೆಗಳು ಮರೆತುಹೋಗುತ್ತವೆ, ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುತ್ತೀರಿ.
ਮੁੰਧ ਸੁਹਾਵੀ ਸੋਹਣੀ ਜਿਸੁ ਘਰਿ ਸਹਜਿ ਭਤਾਰੁ ॥
mundh suhaavee sohanee jis ghar sahaj bhataar |ಆತ್ಮ-ವಧು ಅಲಂಕರಿಸಲಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಸುಂದರವಾಗಿರುತ್ತದೆ; ಆಕೆಯ ಪತಿಯಾದ ಸೆಲೆಸ್ಟಿಯಲ್ ಲಾರ್ಡ್ ಅವಳ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದ್ದಾನೆ.
ਨਾਨਕ ਸਾ ਧਨ ਰਾਵੀਐ ਰਾਵੇ ਰਾਵਣਹਾਰੁ ॥੨॥
naanak saa dhan raaveeai raave raavanahaar |2|ಓ ನಾನಕ್, ವಧು ಅವನನ್ನು ಮೋಹಿಸಿ ಆನಂದಿಸುತ್ತಾಳೆ; ಮತ್ತು ಅವನು, ರವಿಶರ್, ಅವಳನ್ನು ಮೋಹಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಆನಂದಿಸುತ್ತಾನೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਮੋਹੁ ਕੂੜੁ ਕੁਟੰਬੁ ਹੈ ਮਨਮੁਖੁ ਮੁਗਧੁ ਰਤਾ ॥
mohu koorr kuttanb hai manamukh mugadh rataa |ಮೂರ್ಖ, ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖನು ಕುಟುಂಬದೊಂದಿಗೆ ಸುಳ್ಳು ಬಾಂಧವ್ಯದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದಾನೆ.
ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਕਰਿ ਮੁਏ ਕਿਛੁ ਸਾਥਿ ਨ ਲਿਤਾ ॥
haumai meraa kar mue kichh saath na litaa |ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾ, ಅವನು ಸಾಯುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನೊಂದಿಗೆ ಏನನ್ನೂ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳದೆ ನಿರ್ಗಮಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਸਿਰ ਉਪਰਿ ਜਮਕਾਲੁ ਨ ਸੁਝਈ ਦੂਜੈ ਭਰਮਿਤਾ ॥
sir upar jamakaal na sujhee doojai bharamitaa |ಸಾವಿನ ಸಂದೇಶವಾಹಕ ತನ್ನ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ತೂಗಾಡುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಅವನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ; ಅವನು ದ್ವಂದ್ವದಿಂದ ಭ್ರಮೆಗೊಂಡಿದ್ದಾನೆ.
ਫਿਰਿ ਵੇਲਾ ਹਥਿ ਨ ਆਵਈ ਜਮਕਾਲਿ ਵਸਿ ਕਿਤਾ ॥
fir velaa hath na aavee jamakaal vas kitaa |ಈ ಅವಕಾಶ ಮತ್ತೆ ಅವನ ಕೈಗೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ; ಮರಣದ ದೂತನು ಅವನನ್ನು ಹಿಡಿಯುತ್ತಾನೆ.
ਜੇਹਾ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਓਨੁ ਸੇ ਕਰਮ ਕਮਿਤਾ ॥੫॥
jehaa dhur likh paaeion se karam kamitaa |5|ಅವನು ತನ್ನ ಪೂರ್ವನಿರ್ಧರಿತ ವಿಧಿಯ ಪ್ರಕಾರ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾನೆ. ||5||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਸਤੀਆ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਨਿ ਜੋ ਮੜਿਆ ਲਗਿ ਜਲੰਨਿੑ ॥
sateea ehi na aakheean jo marriaa lag jalani |ಗಂಡನ ಶವದ ಜೊತೆಗೆ ತಾವೂ ಸುಟ್ಟು ಹಾಕುವ ಅವರನ್ನು ‘ಸತೀ’ ಎಂದು ಕರೆಯಬೇಡಿ.
ਨਾਨਕ ਸਤੀਆ ਜਾਣੀਅਨਿੑ ਜਿ ਬਿਰਹੇ ਚੋਟ ਮਰੰਨਿੑ ॥੧॥
naanak sateea jaaneeani ji birahe chott marani |1|ಓ ನಾನಕ್, ಅವರನ್ನು ಮಾತ್ರ 'ಸತೀ' ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ, ಅವರು ಪ್ರತ್ಯೇಕತೆಯ ಆಘಾತದಿಂದ ಸಾಯುತ್ತಾರೆ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਭੀ ਸੋ ਸਤੀਆ ਜਾਣੀਅਨਿ ਸੀਲ ਸੰਤੋਖਿ ਰਹੰਨਿੑ ॥
bhee so sateea jaaneean seel santokh rahani |ನಮ್ರತೆ ಮತ್ತು ಸಂತೃಪ್ತಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಅವರನ್ನು 'ಸತೀ' ಎಂದೂ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.
ਸੇਵਨਿ ਸਾਈ ਆਪਣਾ ਨਿਤ ਉਠਿ ਸੰਮੑਾਲੰਨਿੑ ॥੨॥
sevan saaee aapanaa nit utth samaalani |2|ಅವರು ತಮ್ಮ ಭಗವಂತನನ್ನು ಸೇವಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಆತನನ್ನು ಆಲೋಚಿಸಲು ಮುಂಜಾನೆ ಎದ್ದು ನಿಲ್ಲುತ್ತಾರೆ. ||2||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਕੰਤਾ ਨਾਲਿ ਮਹੇਲੀਆ ਸੇਤੀ ਅਗਿ ਜਲਾਹਿ ॥
kantaa naal maheleea setee ag jalaeh |ವಿಧವೆಯರು ತಮ್ಮ ಗಂಡನ ಶವಗಳೊಂದಿಗೆ ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ತಮ್ಮನ್ನು ಸುಟ್ಟುಹಾಕುತ್ತಾರೆ.
ਜੇ ਜਾਣਹਿ ਪਿਰੁ ਆਪਣਾ ਤਾ ਤਨਿ ਦੁਖ ਸਹਾਹਿ ॥
je jaaneh pir aapanaa taa tan dukh sahaeh |ಅವರು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ತಮ್ಮ ಗಂಡಂದಿರನ್ನು ತಿಳಿದಿದ್ದರೆ, ಅವರು ಭಯಾನಕ ದೈಹಿಕ ನೋವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਨਾਨਕ ਕੰਤ ਨ ਜਾਣਨੀ ਸੇ ਕਿਉ ਅਗਿ ਜਲਾਹਿ ॥
naanak kant na jaananee se kiau ag jalaeh |ಓ ನಾನಕ್, ಅವರು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ತಮ್ಮ ಗಂಡಂದಿರನ್ನು ತಿಳಿದಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಅವರು ತಮ್ಮನ್ನು ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಏಕೆ ಸುಡಬೇಕು?
ਭਾਵੈ ਜੀਵਉ ਕੈ ਮਰਉ ਦੂਰਹੁ ਹੀ ਭਜਿ ਜਾਹਿ ॥੩॥
bhaavai jeevau kai mrau doorahu hee bhaj jaeh |3|ಅವರ ಗಂಡಂದಿರು ಬದುಕಿರಲಿ ಅಥವಾ ಸತ್ತಿರಲಿ, ಆ ಹೆಂಡತಿಯರು ಅವರಿಂದ ದೂರ ಉಳಿಯುತ್ತಾರೆ. ||3||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਤੁਧੁ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਨਾਲਿ ਉਪਾਇਆ ਲੇਖੁ ਕਰਤੈ ਲਿਖਿਆ ॥
tudh dukh sukh naal upaaeaa lekh karatai likhiaa |ನೀವು ಸಂತೋಷದ ಜೊತೆಗೆ ನೋವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ್ದೀರಿ; ಓ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನೇ, ನೀನು ಬರೆದಿರುವ ಬರಹ ಹೀಗಿದೆ.
ਨਾਵੈ ਜੇਵਡ ਹੋਰ ਦਾਤਿ ਨਾਹੀ ਤਿਸੁ ਰੂਪੁ ਨ ਰਿਖਿਆ ॥
naavai jevadd hor daat naahee tis roop na rikhiaa |ಹೆಸರಿನಷ್ಟು ಶ್ರೇಷ್ಠವಾದ ಕೊಡುಗೆ ಮತ್ತೊಂದಿಲ್ಲ; ಇದು ಯಾವುದೇ ರೂಪ ಅಥವಾ ಚಿಹ್ನೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿಲ್ಲ.
ਨਾਮੁ ਅਖੁਟੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ॥
naam akhutt nidhaan hai guramukh man vasiaa |ನಾಮ, ಭಗವಂತನ ಹೆಸರು, ಅಕ್ಷಯ ನಿಧಿ; ಅದು ಗುರುಮುಖನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದೆ.
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਨਾਮੁ ਦੇਵਸੀ ਫਿਰਿ ਲੇਖੁ ਨ ਲਿਖਿਆ ॥
kar kirapaa naam devasee fir lekh na likhiaa |ಆತನ ಕರುಣೆಯಲ್ಲಿ, ಆತನು ನಮಗೆ ನಾಮದಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸುತ್ತಾನೆ, ಮತ್ತು ನಂತರ, ನೋವು ಮತ್ತು ಸಂತೋಷದ ಬರಹವನ್ನು ಬರೆಯಲಾಗಿಲ್ಲ.
ਸੇਵਕ ਭਾਇ ਸੇ ਜਨ ਮਿਲੇ ਜਿਨ ਹਰਿ ਜਪੁ ਜਪਿਆ ॥੬॥
sevak bhaae se jan mile jin har jap japiaa |6|ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಸೇವೆ ಮಾಡುವ ವಿನಮ್ರ ಸೇವಕರು ಭಗವಂತನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ, ಭಗವಂತನ ಜಪವನ್ನು ಪಠಿಸುತ್ತಾರೆ. ||6||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੨ ॥
salok mahalaa 2 |ಸಲೋಕ್, ಎರಡನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਜਿਨੀ ਚਲਣੁ ਜਾਣਿਆ ਸੇ ਕਿਉ ਕਰਹਿ ਵਿਥਾਰ ॥
jinee chalan jaaniaa se kiau kareh vithaar |ಅವರು ನಿರ್ಗಮಿಸಬೇಕೆಂದು ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರು ಏಕೆ ಇಂತಹ ಆಡಂಬರದ ಪ್ರದರ್ಶನಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ?
ਚਲਣ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਨੀ ਕਾਜ ਸਵਾਰਣਹਾਰ ॥੧॥
chalan saar na jaananee kaaj savaaranahaar |1|ಅವರು ಹೊರಡಬೇಕು ಎಂದು ತಿಳಿದಿಲ್ಲದವರು, ತಮ್ಮ ವ್ಯವಹಾರಗಳನ್ನು ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೊಳಿಸುವುದನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸುತ್ತಾರೆ. ||1||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |ಎರಡನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਰਾਤਿ ਕਾਰਣਿ ਧਨੁ ਸੰਚੀਐ ਭਲਕੇ ਚਲਣੁ ਹੋਇ ॥
raat kaaran dhan sancheeai bhalake chalan hoe |ಅವನು ತನ್ನ ಜೀವನದ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾನೆ, ಆದರೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಅವನು ಹೊರಡಬೇಕು.
ਨਾਨਕ ਨਾਲਿ ਨ ਚਲਈ ਫਿਰਿ ਪਛੁਤਾਵਾ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak naal na chalee fir pachhutaavaa hoe |2|ಓ ನಾನಕ್, ಅದು ಅವನೊಂದಿಗೆ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ, ಆದ್ದರಿಂದ ಅವನು ವಿಷಾದಿಸುತ್ತಾನೆ. ||2||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |ಎರಡನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਬਧਾ ਚਟੀ ਜੋ ਭਰੇ ਨਾ ਗੁਣੁ ਨਾ ਉਪਕਾਰੁ ॥
badhaa chattee jo bhare naa gun naa upakaar |ಒತ್ತಡದಲ್ಲಿ ದಂಡವನ್ನು ಪಾವತಿಸುವುದು ಯೋಗ್ಯತೆ ಅಥವಾ ಒಳ್ಳೆಯತನವನ್ನು ತರುವುದಿಲ್ಲ.
ਸੇਤੀ ਖੁਸੀ ਸਵਾਰੀਐ ਨਾਨਕ ਕਾਰਜੁ ਸਾਰੁ ॥੩॥
setee khusee savaareeai naanak kaaraj saar |3|ಅದೊಂದೇ ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸ, ಓ ನಾನಕ್, ಇದು ಒಬ್ಬರ ಸ್ವಂತ ಇಚ್ಛೆಯಿಂದ ಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ||3||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |ಎರಡನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਮਨਹਠਿ ਤਰਫ ਨ ਜਿਪਈ ਜੇ ਬਹੁਤਾ ਘਾਲੇ ॥
manahatth taraf na jipee je bahutaa ghaale |ಹಠಮಾರಿತನ ಎಷ್ಟೇ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೂ ಭಗವಂತನನ್ನು ಗೆಲ್ಲಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ਤਰਫ ਜਿਣੈ ਸਤ ਭਾਉ ਦੇ ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰੇ ॥੪॥
taraf jinai sat bhaau de jan naanak sabad veechaare |4|ಓ ಸೇವಕ ನಾನಕ್, ಆತನಿಗೆ ನಿಮ್ಮ ನಿಜವಾದ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಅರ್ಪಿಸುವ ಮೂಲಕ ಮತ್ತು ಶಬ್ದದ ವಾಕ್ಯವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುವ ಮೂಲಕ ಭಗವಂತನು ನಿಮ್ಮ ಕಡೆಗೆ ಗೆಲ್ಲುತ್ತಾನೆ. ||4||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਕਰਤੈ ਕਾਰਣੁ ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਸੋ ਜਾਣੈ ਸੋਈ ॥
karatai kaaran jin keea so jaanai soee |ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನು ಜಗತ್ತನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದನು; ಅವನು ಮಾತ್ರ ಅದನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ਆਪੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਈਅਨੁ ਆਪੇ ਫੁਨਿ ਗੋਈ ॥
aape srisatt upaaeean aape fun goee |ಅವನೇ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದನು ಮತ್ತು ಅವನೇ ನಂತರ ಅದನ್ನು ನಾಶಮಾಡುತ್ತಾನೆ.